Πόσο Μπορείτε να Ζήσετε;

«Ας γίνει η σάρκα του πιο δροσερή από ό,τι στη νεότητά του, ας επιστρέψει στις ημέρες του νεανικού του σφρίγους».​—ΙΩΒ 33:25.

ΟΤΑΝ ένας σκύλος πεθαίνει έπειτα από 10 ή 20 χρόνια ζωής, προφανώς έχει κάνει τα περισσότερα από τα πράγματα που κάνουν οι σκύλοι. Μπορεί να έχει μεγαλώσει τα μικρά του, να έχει κυνηγήσει γάτες, να έχει θάψει κόκαλα και να έχει προστατέψει τον κύριό του. Αλλά όταν πεθαίνει ένας άνθρωπος έπειτα από 70 ή 80 χρόνια ζωής, έχει αξιοποιήσει μόνο ένα μέρος των δυνατοτήτων του. Αν του άρεσαν τα αθλήματα, πιθανότατα διακρίθηκε μόνο σε ένα ή δύο από αυτά. Αν αγαπούσε τη μουσική, προφανώς έμαθε να παίζει καλά μόνο ένα ή δύο όργανα. Αν του άρεσε να συζητάει με τους ανθρώπους στη δική τους γλώσσα, μπορεί να απέκτησε ευχέρεια μόνο σε δύο ή τρεις γλώσσες. Θα μπορούσε να απολαύσει πολύ περισσότερα​—να γνωρίσει ανθρώπους, να ανακαλύψει καινούρια πράγματα και να πλησιάσει περισσότερο τον Θεό—​αν απλώς είχε ζήσει μεγαλύτερο διάστημα.

Ίσως αναρωτιέστε: “Γιατί να δημιουργήσει ο Θεός τον άνθρωπο με διάνοια ικανή να απολαμβάνει τόσο πολλά πράγματα και κατόπιν να διαψεύσει τις προσδοκίες του δίνοντάς του ένα μήκος ζωής που του επιτρέπει να ζήσει τόσο λίγα;” Το σύντομο μήκος της ζωής του ανθρώπου δεν φαίνεται να εναρμονίζεται με το γεμάτο σκοπό σχέδιο που είναι τόσο εμφανές στη δημιουργία. Μπορεί επίσης να αναρωτιέστε: “Γιατί να δημιουργήσει ο Θεός τον άνθρωπο με τόσο ξεχωριστές ιδιότητες όπως η δικαιοσύνη και η συμπόνια και συγχρόνως να του εμφυτεύσει την τάση να κάνει το κακό;”

Αν δείτε ένα ωραίο αυτοκίνητο με ένα άσχημο βαθούλωμα, μήπως συμπεραίνετε ότι αυτό είναι μέρος του σχεδίου; Ασφαλώς όχι! Χωρίς αμφιβολία σκέφτεστε: “Αυτό το αυτοκίνητο δεν ήταν έτσι από την αρχή. Θα πρέπει να κατασκευάστηκε καλό, αλλά κατόπιν κάποιος του έκανε ζημιά”. Παρόμοια, όταν σκεφτόμαστε τη μεγαλειώδη κληρονομιά μας, την ανθρώπινη ζωή, δίχως άλλο καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι αυτή δεν είναι τώρα έτσι όπως ήταν στην αρχή. Το σύντομο μήκος της ζωής μας και η τάση που έχουμε να κάνουμε το κακό μοιάζουν με δυσάρεστα βαθουλώματα. Είναι φανερό ότι κάποιος κατέστρεψε την κληρονομιά του ανθρώπου. Ποιος το έκανε αυτό; Τα στοιχεία που παρέχει η Αγία Γραφή δείχνουν καθαρά έναν υπαίτιο.

Αν στο ξεκίνημά του το ανθρώπινο γένος είχε τη δυνατότητα να ζει αιώνια, ποιος θα μπορούσε κατόπιν να βλάψει την κληρονομιά ολόκληρου του ανθρωπίνου γένους; Αυτό θα μπορούσε να το κάνει μόνο ο αρχικός πρόγονος όλων των ανθρώπων, εκείνος από τον οποίο καταγόμαστε όλοι εμείς. Οποιοσδήποτε άλλος θα μπορούσε να προξενήσει βλάβη μόνο στα γονίδια ενός τμήματος της ανθρωπότητας​—στα γονίδια των δικών του απογόνων. Επομένως, ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, βρίσκεται σε αρμονία με αυτά που βλέπουμε γύρω μας όταν λέει: «Μέσω ενός ανθρώπου [του Αδάμ, του πρώτου ανθρώπου] μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους». (Ρωμαίους 5:12)  Συνεπώς, οι Γραφές κηρύσσουν τον Αδάμ ένοχο για την καταστροφή της κληρονομιάς μας. Πώς ήταν σχεδιασμένη η ανθρώπινη ζωή αρχικά;

Κατανόηση του Αρχικού Σχεδίου

Λέγοντας ότι ο θάνατος «μπήκε . . . στον κόσμο», η Γραφή υποδηλώνει ότι η ανθρωπότητα δεν είχε αρχικά την προοπτική του θανάτου. Τα γηρατειά και ο θάνατος των ανθρώπων είναι αποτέλεσμα του στασιασμού του πρώτου ανθρώπου εναντίον του Θεού. Τα ζώα, από την άλλη μεριά, δεν είχαν την προοπτική να ζουν για πάντα.​—Γένεση 3:21· 4:4· 9:3, 4.

Οι άνθρωποι σχεδιάστηκαν έτσι ώστε να είναι διαφορετικοί από τα ζώα. Εμείς είμαστε ανώτερη μορφή ζωής από τα ζώα, όπως ακριβώς οι άγγελοι είναι ανώτερη μορφή ζωής από τους ανθρώπους. (Εβραίους 2:7) Ανόμοια με τα ζώα, ο άνθρωπος έγινε «κατά την εικόνα του Θεού». (Γένεση 1:27) Επίσης, σε αντίθεση με τα ζώα, η Γραφή αποκαλεί τον Αδάμ “γιο του Θεού”. (Λουκάς 3:38) Επομένως, έχουμε βάσιμο λόγο να πιστεύουμε ότι ο άνθρωπος δεν είχε την προοπτική να γερνάει και να πεθαίνει. Ο Θεός δεν πεθαίνει και ούτε δημιούργησε τους γιους του για να πεθαίνουν.​—Αββακούμ 1:12· Ρωμαίους 8:20, 21.

Περαιτέρω ενόραση όσον αφορά το αρχικό σχέδιο του Θεού για την ανθρώπινη ζωή μάς παρέχουν τα ιστορικά αρχεία των πρώτων γενεών της ανθρωπότητας. Οι άνθρωποι τότε γερνούσαν έπειτα από αιώνες. Ο Αδάμ έζησε 930 χρόνια. Λίγες γενιές αργότερα, ο γιος του Νώε, ο Σημ, έζησε μόνο 600 χρόνια και ο εγγονός του Νώε, ο Αρφαξάδ, έζησε 438 χρόνια. a (Γένεση 5:5· 11:10-13) Αργότερα, ο Αβραάμ έζησε 175 χρόνια. (Γένεση 25:7) Οι επιπτώσεις της αμαρτίας στο μήκος της ζωής του ανθρώπου φαίνεται πως ήταν προοδευτικές, καθιστώντας το όλο και πιο σύντομο καθώς η ανθρωπότητα απομακρυνόταν ολοένα και περισσότερο από το αρχικό τέλειο σχέδιο. Ωστόσο, στην αρχή ο άνθρωπος δημιουργήθηκε έτσι ώστε να ζει για πάντα. Επομένως, είναι εντελώς φυσιολογικό να αναρωτιόμαστε: “Εξακολουθεί να θέλει ο Θεός να απολαμβάνουν οι άνθρωποι ζωή χωρίς τέλος πάνω στη γη;”

Απελευθέρωση από τα Γηρατειά

Εφόσον ο Ιεχωβά Θεός είχε δηλώσει ότι οποιοσδήποτε τον παρήκουε θα πλήρωνε το τίμημα για την αμαρτία του πεθαίνοντας, οι απόγονοι του Αδάμ φαινόταν να βρίσκονται σε απελπιστική κατάσταση. (Γένεση 2:17) Ωστόσο, οι θεόπνευστες Γραφές παρουσίασαν την ελπίδα ότι κάποιος θα πλήρωνε ώστε να υπάρξει απελευθέρωση από τη διαδικασία της γήρανσης. Διαβάζουμε: «Ας απαλλαχτεί από το να κατεβεί στο λάκκο! Βρήκα λύτρο! Ας γίνει η σάρκα του πιο δροσερή από ό,τι στη νεότητά του, ας επιστρέψει στις ημέρες του νεανικού του σφρίγους». (Ιώβ 33:24, 25· Ησαΐας 53:4, 12) Η Γραφή παρουσίασε εδώ μια υπέροχη προοπτική​—ότι κάποιος θα κατέβαλλε το λύτρο για να υπάρξει απελευθέρωση από τη διαδικασία της γήρανσης!

Ποιος ήταν σε θέση να πληρώσει αυτό το λύτρο; Το τίμημα ήταν μεγαλύτερο από αυτό που θα μπορούσαν να εξαγοράσουν τα χρήματα. Σχετικά με τους ατελείς ανθρώπους, η Αγία Γραφή λέει: «Κανείς τους δεν μπορεί με οποιονδήποτε τρόπο να απολυτρώσει αδελφό, ούτε και να δώσει στον Θεό λύτρο για αυτόν . . . προκειμένου να παραμείνει ζωντανός για πάντα». (Ψαλμός 49:7-9) Ωστόσο, ο Ιησούς Χριστός είχε κάτι που ήταν μεγαλύτερης αξίας από τα χρήματα. Ενόσω βρισκόταν στη γη, είχε τέλεια ανθρώπινη ζωή επειδή, ως ο Γιος του Θεού, ήταν προστατευμένος από την κληρονομιά της αμαρτίας του Αδάμ. Ο Ιησούς είπε ότι ήρθε «να δώσει την ψυχή του λύτρο σε αντάλλαγμα για πολλούς». Σε μια άλλη περίπτωση είπε: «Εγώ ήρθα για να έχουν ζωή και να την έχουν με αφθονία».​—Ματθαίος 20:28· Ιωάννης 10:10.

Η ελπίδα για ατέλειωτη ζωή αποτελούσε σημαντικό θέμα του έργου κηρύγματος που διεξήγαγε ο Ιησούς. Ο πιστός του ακόλουθος Πέτρος τού είπε κάποτε: «Εσύ έχεις λόγια αιώνιας ζωής». (Ιωάννης 6:68) Τι εννοεί η Αγία Γραφή όταν μιλάει για αιώνια ζωή;

Ζωή Χωρίς Τέλος

Οι απόστολοι του Ιησού απέβλεπαν σε έναν καιρό κατά τον οποίο θα απολάμβαναν ζωή χωρίς τέλος στον ουρανό ως μέρος της κυβέρνησης της Βασιλείας  του Ιησού. (Λουκάς 22:29· Ιωάννης 14:3) Ωστόσο, ο Ιησούς μιλούσε συχνά σχετικά με το σκοπό του Θεού για τη γη. (Ματθαίος 5:5· 6:10· Λουκάς 23:43) Επομένως, τα θαύματα του Ιησού και οι διδασκαλίες του σχετικά με την αιώνια ζωή επιβεβαιώνουν τις υποσχέσεις του Θεού που είχαν δοθεί πολύ καιρό νωρίτερα μέσω του προφήτη Ησαΐα, ο οποίος έγραψε: «Θα καταπιεί το θάνατο για πάντα, και ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά θα εξαλείψει οπωσδήποτε τα δάκρυα από όλα τα πρόσωπα». (Ησαΐας 25:8) Η ζωή των ανθρώπων δεν θα περιορίζεται απλώς σε λίγα φευγαλέα χρόνια νιότης έπειτα από τα οποία θα έρχονται τα χρόνια της παρακμής και της εξασθένησης.

Στο νέο κόσμο του Θεού, όταν οι πιστοί άνθρωποι θα φτάσουν στην τελειότητα, θα είναι απαλλαγμένοι από τη διαδικασία της γήρανσης. Η Γραφή λέει: «Η ίδια η δημιουργία θα ελευθερωθεί από την υποδούλωση στη φθορά και θα έχει την ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού». (Ρωμαίους 8:21) Φανταστείτε! Οι άνθρωποι θα εξακολουθούν να αυξάνουν σε σοφία και πείρα. Αλλά καθώς θα περνούν οι αιώνες, το φυσικό σφρίγος της νιότης τους δεν θα χάνεται ποτέ. Εσείς θα ζήσετε για να δείτε αυτή την εποχή;

Πόσο θα Ζήσετε Εσείς;

Σύμφωνα με τον Ιησού, ο πληθυσμός της γης θα μειωθεί δραστικά ως αποτέλεσμα της ημέρας κρίσης του Θεού. (Ματθαίος 24:21, 22) Ο Ιησούς είπε: «Πλατύς και ευρύχωρος είναι ο δρόμος που οδηγεί στην καταστροφή, και πολλοί είναι εκείνοι που μπαίνουν από αυτόν· ενώ στενή είναι η πύλη και στενόχωρος ο δρόμος που οδηγεί στη ζωή, και λίγοι είναι εκείνοι που τον βρίσκουν».​—Ματθαίος 7:13, 14.

Για να είστε ανάμεσα σε εκείνους που θα απολαμβάνουν ατελεύτητη ζωή, χρειάζεται να επιζητείτε την εύνοια του Θεού. Το να μάθετε για τον Θεό είναι η αρχή. Ο Ιησούς εξήγησε: «Αυτό σημαίνει αιώνια ζωή, το να αποκτούν γνώση για εσένα, τον μόνο αληθινό Θεό». (Ιωάννης 17:3) Ομολογουμένως, απαιτείται προσπάθεια για να γνωρίσουμε καλά τον Θεό, αλλά αυτή η προσπάθεια αξίζει τον κόπο. Με παρόμοιο τρόπο, απαιτείται προσπάθεια για να εξασφαλίζουμε τα χρήματα που χρειαζόμαστε για την καθημερινή μας τροφή. Παρομοιάζοντας τη γνώση του Θεού με τροφή, ο Ιησούς παρότρυνε: «Να εργάζεστε, όχι για την τροφή που αφανίζεται, αλλά για την τροφή που παραμένει για ζωή αιώνια». (Ιωάννης 6:27) Δεν αξίζει να καταβάλλετε κάθε προσπάθεια για να αποκτήσετε ζωή χωρίς τέλος;​—Ματθαίος 16:26.

Ο Ιησούς είπε: «Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο τόσο πολύ, ώστε έδωσε τον μονογενή του Γιο, για να μην καταστραφεί όποιος ασκεί πίστη σε αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή». (Ιωάννης 3:16) Το πόσο θα ζήσετε, λοιπόν, εξαρτάται από το πώς ανταποκρίνεστε στην αγάπη του Θεού.

[Υποσημείωση]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 7]

Έπειτα από 80 χρόνια ζωής, ο άνθρωπος έχει αξιοποιήσει μόνο ένα μέρος των δυνατοτήτων του

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 8]

Οι άνθρωποι έχουν σχεδιαστεί ως ανώτερη μορφή ζωής από τα ζώα

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Ήταν αρχικά αυτό το αυτοκίνητο σχεδιασμένο με βαθούλωμα;

[Εικόνα στη σελίδα 8, 9]

Ο Λόγος του Θεού λέει ότι οι άνθρωποι θα επιστρέψουν “στις ημέρες του νεανικού τους σφρίγους”