Η Άποψη της Αγίας Γραφής

Μπορείτε να Βοηθήσετε τους Νεκρούς;

«Από την αρχή η Εκκλησία . . . προσεύχεται για χάρη [των νεκρών] . . . ώστε, καθώς εξαγνίζονται με αυτόν τον τρόπο, να μπορούν να φτάσουν στο μακάριο όραμα του Θεού».​—«Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας» (“Catechism of the Catholic Church”).

Η ΑΝΗΣΥΧΙΑ για την κατάσταση των νεκρών είναι κοινή σε ανθρώπους όλων των φυλών. Ίσως έχετε νιώσει τη λύπη και το αίσθημα κενού που προκαλεί ο θάνατος κάποιου προσφιλούς. Μπορεί να αναρωτιέστε αν όσοι πέθαναν συνεχίζουν να έχουν συνειδητότητα, αν υποφέρουν ή απολαμβάνουν γαλήνη και αν υπάρχει κάτι που μπορείτε να κάνετε για να τους βοηθήσετε.

Πολλοί θρησκευόμενοι άνθρωποι πιστεύουν ότι μπορούν να βοηθήσουν τους εκλιπόντες. Παραδείγματος χάρη, οι Ινδουιστές υποστηρίζουν ότι, αποτεφρώνοντας το σώμα του προσφιλούς τους στις όχθες του ποταμού Γάγγη και σκορπίζοντας τις στάχτες στα νερά του, μπορούν να εξασφαλίσουν αιώνια μακαριότητα για την ψυχή του νεκρού. Στην Άπω Ανατολή, οι Βουδιστές καίνε χάρτινα ομοιώματα αυτοκινήτων, σπιτιών, ρούχων και χρημάτων με την πεποίθηση ότι ο νεκρός θα μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτά τα αποκτήματα στον άλλον κόσμο. Στην Αφρική, χύνουν οινοπνευματώδη ποτά στον τάφο, νομίζοντας ότι αυτή η προσφορά θα ωφελήσει τον νεκρό.

Ο Καθολικισμός διδάσκει ότι αν ένα άτομο πεθάνει χωρίς να μετανοήσει για κάποιο «θανάσιμο αμάρτημα», αποκλείει τον εαυτό του από την εύνοια του Θεού. Αυτή η κατάσταση «ονομάζεται “κόλαση”». Από την άλλη πλευρά, διδάσκει ότι όποιος απολαμβάνει την εύνοια του Θεού μπορεί να ελπίζει πως θα αποκτήσει «υπέρτατη, απόλυτη ευτυχία» με τον Θεό στον ουρανό, αλλά όχι προτού εξαγνιστεί σε τέλειο βαθμό. Ο εξαγνισμός μπορεί να απαιτήσει να περάσει κάποιο χρονικό διάστημα στο καθαρτήριο υπομένοντας τη «φωτιά του καθαρισμού» ως τιμωρία  για λάθη τα οποία μπορούν να συγχωρηθούν. Εντούτοις, ενόσω βρίσκεται στο καθαρτήριο, το άτομο μπορεί να βοηθηθεί από τις μεσολαβητικές προσευχές που αναπέμπονται μέσω της εκκλησίας καθώς επίσης από τις Λειτουργίες που διεξάγονται για χάρη του. Για αυτές τις υπηρεσίες πληρώνουν συνήθως φίλοι και συγγενείς του νεκρού.

Είναι λογικό να θέλετε να κάνετε ό,τι μπορείτε για να ανακουφίσετε τους προσφιλείς σας από οποιοδήποτε πάθημα και αν υφίστανται. Αν ήταν εφικτό να βοηθηθούν, δεν θα εξηγούσε ο Θεός καθαρά πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Ας δούμε τι διδάσκει η Γραφή για την παροχή βοήθειας στους νεκρούς.

Η Κατάσταση των Νεκρών

Όλες οι συνήθειες που αναφέρθηκαν παραπάνω βασίζονται στην πεποίθηση ότι η ψυχή είναι αθάνατη, δηλαδή ότι κάποιο μέρος του ατόμου συνεχίζει να ζει μετά το θάνατο του φυσικού του σώματος. Διδάσκει άραγε κάτι τέτοιο η Γραφή; «Οι ζωντανοί γνωρίζουν ότι θα πεθάνουν», λέει, «αλλά οι νεκροί δεν γνωρίζουν τίποτα απολύτως ούτε έχουν πια απολαβή, επειδή η ενθύμηση για αυτούς έχει ξεχαστεί. Επίσης, η αγάπη τους και το μίσος τους και η ζήλια τους έχουν κιόλας αφανιστεί, και στον αιώνα αυτοί δεν έχουν πια μερίδα σε τίποτα που πρέπει να γίνει κάτω από τον ήλιο. Όλα όσα βρίσκει το χέρι σου να κάνει, κάνε τα με τη δύναμή σου, γιατί δεν υπάρχει ούτε εργασία ούτε επινόηση ούτε γνώση ούτε σοφία στον Σιεόλ, τον τόπο όπου πηγαίνεις». (Εκκλησιαστής 9:5, 6, 10) Σιεόλ είναι η εβραϊκή λέξη που υποδηλώνει τον κοινό τάφο της ανθρωπότητας.

Σχετικά με το αποτέλεσμα που έχει ο θάνατος στη συνειδητότητα κάποιου ατόμου, ο θεόπνευστος ψαλμωδός έγραψε: «Το πνεύμα του βγαίνει, αυτός επιστρέφει στη γη του· εκείνη την ημέρα οι σκέψεις του αφανίζονται».​—Ψαλμός 146:4.

Οι δηλώσεις της Γραφής είναι έγκυρες και λογικές. Τι πιστεύετε εσείς; Θα έκανε ένας στοργικός πατέρας τα παιδιά του να υποφέρουν εξαιτίας των αμαρτωλών τάσεων που αποτελούν μέρος της φύσης τους; (Γένεση 8:21) Ασφαλώς όχι. Συνεπώς, γιατί να κάνει κάτι παρόμοιο ο ουράνιος Πατέρας μας; Όταν κάποιοι στον αρχαίο Ισραήλ υιοθέτησαν την ειδωλολατρική τελετουργία καύσης των παιδιών τους ως θυσία σε ψεύτικους θεούς, ο Ιεχωβά καταδίκασε αυτή τη μισητή πράξη, χαρακτηρίζοντάς την ως “κάτι που δεν είχε διατάξει και το οποίο δεν είχε ανεβεί στην καρδιά του”.​—Ιερεμίας 7:31.

Το αποτέλεσμα της αμαρτίας του ανθρώπου είναι ο θάνατος, όχι τα βάσανα σε μετά θάνατον ζωή. «Ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος», σύμφωνα με τις Γραφές, και «αυτός που έχει πεθάνει έχει απαλλαχτεί από την αμαρτία του».​—Ρωμαίους 5:12· 6:7, 23.

Οι νεκροί δεν υποφέρουν. Αντίθετα, είναι σαν να κοιμούνται βαθιά, χωρίς συνειδητότητα​—χωρίς να νιώθουν ευχαρίστηση ή οτιδήποτε άλλο. Δεν υπάρχει αμφιβολία, λοιπόν, ότι όλες οι προσπάθειες που καταβάλλουν οι άνθρωποι για να βοηθήσουν τους νεκρούς έρχονται σε σύγκρουση με τις Γραφικές διδασκαλίες.

Ποια Ελπίδα Υπάρχει για τους Νεκρούς;

Αυτό δεν σημαίνει ότι οι νεκροί προσφιλείς σας θα μείνουν για πάντα χωρίς συνειδητότητα. Απεναντίας, οι προοπτικές τους είναι λαμπρές.

Προτού επαναφέρει τον αγαπητό του φίλο τον Λάζαρο στη ζωή, ο Ιησούς είπε ότι πήγαινε να “τον ξυπνήσει από τον ύπνο”. (Ιωάννης 11:11) Σε μια άλλη περίπτωση εξήγησε ότι «όλοι όσοι είναι στα μνημεία θα ακούσουν τη φωνή του και θα βγουν». (Ιωάννης 5:28, 29) Οι αναστημένοι θα έχουν ήδη απαλλαχτεί από τις προηγούμενες αμαρτίες τους και έτσι δεν θα χρειάζεται να υποφέρουν για όσα έκαναν ενόσω ήταν ζωντανοί. Θα έχουν την ευκαιρία να μάθουν να απολαμβάνουν τη ζωή υπό τέλειες συνθήκες. Τι υπέροχη προοπτική!

Αν σας ελκύει η συγκεκριμένη προοπτική, μη διστάσετε να εξακριβώσετε την αξιοπιστία αυτών των υποσχέσεων. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θα χαρούν να σας βοηθήσουν.

ΕΧΕΤΕ ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙ;

◼ Έχουν οι νεκροί συνειδητότητα;​—Ψαλμός 146:4· Εκκλησιαστής 9:5, 6, 10.

◼ Θα επέτρεπε ο Θεός να υποφέρουν οι νεκροί σε μια πύρινη κόλαση;​—Ιερεμίας 7:31.

◼ Υπάρχει ελπίδα για τους νεκρούς;​—Ιωάννης 5:28, 29.