Κόλπος Σαρκ—Ένας Θαυμαστός Υδροβιότοπος
Κόλπος Σαρκ—Ένας Θαυμαστός Υδροβιότοπος
ΑΠΟ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΞΥΠΝΑ! ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ
Ο ΚΟΛΠΟΣ ΣΑΡΚ είναι ένας μεγάλος, αβαθής όρμος που βρίσκεται στο δυτικότερο σημείο της Αυστραλίας, περίπου 650 χιλιόμετρα βόρεια της πόλης Περθ. Το 1629, ο Ολλανδός εξερευνητής Φρανσουά Πελσάρ στιγμάτισε αυτή την έρημη περιοχή ως «άγονη και καταραμένη έκταση, δίχως πράσινο ούτε βλάστηση». Μεταγενέστεροι επισκέπτες κατέγραψαν τις εντυπώσεις τους με χαρακτηρισμούς όπως Απελπιστικός Τόπος, Άχρηστος Κόλπος και Όρμος της Απογοήτευσης.
Σήμερα, όμως, πάνω από 120.000 άνθρωποι συρρέουν στον Κόλπο Σαρκ κάθε χρόνο. Τα θέλγητρα αυτής της απομακρυσμένης περιοχής είναι τόσο αξιοσημείωτα ώστε συμπεριλήφθηκε στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς το 1991. a
Λιβάδια Γεμάτα Ζωή
Ο Πελσάρ θα είχε βρει τα λιβάδια που ήθελε αν είχε κοιτάξει μέσα στο νερό, επειδή ο Κόλπος Σαρκ περιέχει τα μεγαλύτερα και πιο πολυποίκιλα θαλάσσια λιβάδια στον κόσμο, με συνολική έκταση άνω των 4.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Το Γούραμελ Σίγκρας Μπανκ και μόνο εκτείνεται στον ανατολικό βραχίονα του Κόλπου Σαρκ σε μήκος 130 χιλιομέτρων.
Η θαλάσσια βλάστηση, η οποία ουσιαστικά περιλαμβάνει ανθοφόρα φυτά, συντηρεί τεράστια ποικιλία θαλάσσιας ζωής. Νεαρές γαρίδες, μικροσκοπικά ψάρια και αμέτρητα άλλα θαλάσσια πλάσματα ζουν σε αυτό το πυκνόφυτο καταφύγιο. Τα θαλάσσια λιβάδια προσφέρουν επίσης άφθονη τροφή σε 10.000 περίπου αλικόρες, ή αλλιώς θαλάσσιες αγελάδες, που ζουν εκεί. Αυτά τα ήμερα και φιλοπερίεργα θηλαστικά, τα οποία ζυγίζουν μέχρι και 400 κιλά, βόσκουν αθόρυβα στα πλούσια υποθαλάσσια βοσκοτόπια, μερικές φορές σε κοπάδια που ξεπερνούν τα 100 άτομα. Η βόρεια Αυστραλία, από τον Κόλπο Σαρκ στα δυτικά μέχρι τον Κόλπο Μόρτον στα ανατολικά, ενδέχεται να φιλοξενεί τώρα τις περισσότερες αλικόρες του κόσμου. b
Σε αρμονία με το όνομά του, ο Κόλπος Σαρκ (Κόλπος του Καρχαρία) φιλοξενεί μεγάλο πληθυσμό καρχαριών που ανήκουν σε πάνω από δώδεκα είδη. Σε αυτούς περιλαμβάνεται ο φοβερός
καρχαρίας-τίγρης και ο γιγάντιος αλλά ακίνδυνος φαλαινοκαρχαρίας, το μεγαλύτερο ψάρι του κόσμου. Οι καρχαρίες συνυπάρχουν με τα δελφίνια σε αυτά τα νερά, καταρρίπτοντας το μύθο σύμφωνα με τον οποίο όπου βρίσκεις δελφίνια δεν θα βρεις καρχαρίες. Μάλιστα, ερευνητές έχουν ανακαλύψει ότι το 70 τοις εκατό περίπου των δελφινιών της περιοχής έχουν ουλές από επιθέσεις καρχαριών. Η ποικιλία της πανίδας του κόλπου περιλαμβάνει επίσης χιλιάδες μεγάπτερες φάλαινες οι οποίες κάνουν στάση εδώ για να ξεκουραστούν κατά την ετήσια αποδήμησή τους προς το νότο, καθώς και αντίστοιχο αριθμό χελωνών που καταφθάνουν κάθε χρόνο για να γεννήσουν αβγά στις παραλίες.Είναι Πράγματι Βράχοι;
Σε αντίθεση με άλλες περιοχές του Κόλπου Σαρκ, το Χάμλιν Πουλ, που βρίσκεται στη νοτιότερη παρυφή του κόλπου, φαίνεται ψυχρό και έρημο. Λόγω των υψηλών ποσοστών εξάτμισης, αυτά τα θερμά αβαθή νερά έχουν διπλάσια αλατότητα από το κανονικό θαλασσινό νερό. Στην άκρη του νερού υπάρχουν σχηματισμοί που μοιάζουν με μουντούς γκρίζους βράχους. Μια πιο κοντινή εξέταση, όμως, αποκαλύπτει ότι αυτοί οι «βράχοι» είναι στην πραγματικότητα στρωματόλιθοι, τους οποίους παράγουν αποικίες μονοκύτταρων μικροοργανισμών που ονομάζονται κυανοβακτήρια ή γαλαζοπράσινα φύκια. Περίπου τρία δισεκατομμύρια από αυτούς υπάρχουν σε κάθε τετραγωνικό μέτρο!
Αυτά τα ανθεκτικά μικρόβια αναμειγνύουν κολλώδεις βλέννες με στοιχεία που προέρχονται από το θαλασσινό νερό σχηματίζοντας ιζηματογενές υλικό, το οποίο εναποθέτουν σε στρώσεις στο όμοιο με βράχο σπιτικό τους. Η διαδικασία είναι εξαιρετικά αργή. Στην πραγματικότητα, όταν ένας στρωματόλιθος φτάνει σε ύψος 30 εκατοστών, μπορεί να είναι περίπου 1.000 ετών!
Το Χάμλιν Πουλ περιέχει τους πιο πλούσιους και πολυποίκιλους θαλάσσιους στρωματόλιθους στον κόσμο. Επιπλέον, είναι ένα από τα τελευταία «οχυρά» στρωματόλιθων στη γη.
Τα Ξεχωριστά Θέλγητρα του Κόλπου Σαρκ
Τα σπουδαιότερα αξιοθέατα του Κόλπου Σαρκ είναι τα ρινοδέλφινα της Μάνκι Μία, μιας παραλίας στην άκρη της χερσονήσου Ντέναμ. Η Μάνκι Μία είναι ένα από τα λίγα μέρη στον κόσμο όπου ελεύθερα δελφίνια πλησιάζουν τακτικά στην ακτή για να έρθουν σε επαφή με τους ανθρώπους. Κανένας δεν ξέρει με βεβαιότητα πότε ξεκίνησε αυτή η σχέση.
Μερικοί λένε ότι τα δελφίνια οδηγούσαν ψάρια στα ρηχά τη δεκαετία του 1950—συνήθεια η οποία παρατηρείται μέχρι και σήμερα. Οι άνθρωποι ίσως να το έχουν αξιοποιήσει αυτό για να ταΐζουν τα δελφίνια και να εξοικειωθούν μαζί τους. Το 1964 μια ντόπια γυναίκα που ψάρευε πέταξε ένα ψάρι σε κάποιο μοναχικό δελφίνι που κολυμπούσε γύρω από
τη βάρκα της στη Μάνκι Μία. Το δελφίνι, το οποίο οι άνθρωποι ονόμασαν Τσάρλι, επέστρεψε την επόμενη νύχτα και πήρε ένα ψάρι απευθείας από το χέρι της. Σύντομα, ακολούθησαν και οι φίλοι του Τσάρλι.Έκτοτε, τρεις γενιές δελφινιών προσφέρουν ευχαρίστηση σε εκατομμύρια επισκέπτες. Το ίδιο κάνουν και για τους 100 και πλέον βιολόγους από διάφορες χώρες που διεξάγουν έρευνες γύρω από αυτά τα ζώα, για τα οποία έχουν γίνει περισσότερες μελέτες σε σύγκριση με άλλα δελφίνια στον κόσμο.
Σήμερα, τα δελφίνια, συνήθως μαζί με τα μικρά τους, επισκέπτονται την παραλία της Μάνκι Μία τα περισσότερα πρωινά. Πλήθη ενθουσιασμένων επισκεπτών περιμένουν την άφιξή τους, αλλά μόνο λίγοι έχουν την ευκαιρία να τα ταΐσουν. Γιατί; Επειδή οι φύλακες του πάρκου θέλουν να διασφαλίσουν ότι τα ζώα δεν θα εξαρτώνται από το τάισμα των επισκεπτών. Ωστόσο, όλοι οι παρόντες μπορούν να δουν άνετα τα όσα συμβαίνουν εκεί. «Μακάρι να μπορούσαν οι άνθρωποι να απολαμβάνουν αυτή τη στενή σχέση με όλα τα πλάσματα της γης!» αναφώνησε μια γυναίκα.
Η Αγία Γραφή αποκαλύπτει ότι αυτή η επιθυμία αντανακλά τον αρχικό σκοπό του Θεού για τους ανθρώπους, δηλαδή να έχουν αυτοί σε υποταγή όλα τα ζώα με ειρηνικό τρόπο. (Γένεση 1:28) Αν αγαπάτε τα ζώα, θα χαρείτε να μάθετε ότι ο σκοπός του Θεού, αν και εμποδίστηκε προσωρινά από την αμαρτία, θα πραγματοποιηθεί στο πλήρες όταν η Βασιλεία του Θεού, η ουράνια κυβέρνηση στα χέρια του Ιησού Χριστού, θα κυβερνάει τη γη.—Ματθαίος 6:9, 10· Αποκάλυψη 11:15.
Υπό τη Βασιλεία του Θεού, ολόκληρη η γη θα είναι ένα καταφύγιο φυσικής ομορφιάς που θα σφύζει από υγεία και ζωή. Σύντομα, μέρη όπως ο Κόλπος Σαρκ ίσως να έχουν ακόμη περισσότερα να προσφέρουν στους ανθρώπους που τα επισκέπτονται από ό,τι προσφέρουν τώρα.—Ψαλμός 145:16· Ησαΐας 11:6-9.
[Υποσημειώσεις]
a Η Εκπαιδευτική, Επιστημονική και Πολιτιστική Οργάνωση των Ηνωμένων Εθνών (UNESCO) προσθέτει στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς τοποθεσίες ιδιαίτερης πολιτιστικής ή φυσικής αξίας.
b Μολονότι συγγενεύουν με τους μανάτους, οι αλικόρες είναι διαφορετικό είδος. Οι μανάτοι έχουν ουρά με στρογγυλεμένη άκρη ενώ οι αλικόρες έχουν ουρά με μυτερές άκρες, σαν του δελφινιού.
[Χάρτες στη σελίδα 15]
(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ
ΚΟΛΠΟΣ ΣΑΡΚ
[Εικόνα στη σελίδα 16, 17]
Αεροφωτογραφία της παραλίας Μάνκι Μία
[Εικόνα στη σελίδα 16, 17]
Ήμερη αλικόρη, ή αλλιώς θαλάσσια αγελάδα
[Ευχαριστίες]
© GBRMPA
[Εικόνα στη σελίδα 16, 17]
Δισεκατομμύρια μικροσκοπικοί οργανισμοί παράγουν τους στρωματόλιθους
[Εικόνα στη σελίδα 17]
Ελεύθερα δελφίνια επισκέπτονται τακτικά την παραλία Μάνκι Μία
[Ευχαριστίες για την προσφορά των εικόνων στη σελίδα 15]
© GBRMPA; satellite map: Jeff Schmaltz, MODIS Rapid Response Team, NASA/GSFC
[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 17]
All images, except dugong, supplied courtesy Tourism Western Australia