Το Θαύμα της Ενστικτώδους Σοφίας

«Η αποδήμηση είναι πιθανώς το πιο αξιοθαύμαστο φυσικό φαινόμενο».​—ΑΤΛΑΣ ΚΟΛΙΝΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΔΗΜΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ (COLLINS ATLAS OF BIRD MIGRATION).

ΣΤΙΣ 9 Δεκεμβρίου 1967, κάποιος πιλότος είδε ένα σμήνος 30 περίπου αγριόκυκνων να πετούν προς την Ιρλανδία στο εκπληκτικό ύψος των 8.200 μέτρων. Γιατί πετούσαν τόσο ψηλά, εκεί όπου η θερμοκρασία του αέρα ήταν γύρω στους μείον 40 βαθμούς Κελσίου; Εκτός του ότι με αυτόν τον τρόπο απέφευγαν τις συνεχείς χιονοθύελλες στα χαμηλότερα υψόμετρα, κινούνταν μέσα σε ένα ρεύμα αέρα το οποίο τους βοηθούσε να πετάξουν με ταχύτητα εδάφους περίπου 200 χιλιομέτρων την ώρα. Υπολογίστηκε ότι τα πουλιά ολοκλήρωσαν την πτήση τους από την Ισλανδία στην Ιρλανδία, μια απόσταση 1.300 χιλιομέτρων, μέσα σε μόλις εφτά ώρες.

Ο «παγκόσμιος πρωταθλητής» στην αποδήμηση​—η αρκτική στέρνα—​αναπαράγεται βόρεια του Αρκτικού Κύκλου, αλλά όταν είναι χειμώνας στο βόρειο ημισφαίριο ζει στην Ανταρκτική. Μέσα σε ένα συνηθισμένο έτος, αυτό το μικρό θαλασσοπούλι ταξιδεύει 40.000 ως 50.000 χιλιόμετρα​—όσο η περίμετρος της υδρογείου!

Οι λευκοπελαργοί αναπαράγονται στη Βόρεια Ευρώπη και διαχειμάζουν στη Νότια Αφρική, διανύοντας συνολική απόσταση 24.000 χιλιομέτρων. Χιλιάδες τέτοια πουλιά περνούν από το Ισραήλ το φθινόπωρο και την άνοιξη, ακολουθώντας ένα χρονοδιάγραμμα που ήταν γνωστό στη Βιβλική εποχή.​—Ιερεμίας 8:7.

Ποιος εμφύτευσε μέσα τους αυτή την ενστικτώδη ικανότητα; Πριν από περίπου 3.500 χρόνια, ο Θεός έθεσε το ακόλουθο ερώτημα στον δίκαιο Ιώβ: «Μήπως χάρη στη δική σου κατανόηση πετάει ψηλά το γεράκι και απλώνει τις φτερούγες του προς το νότιο άνεμο; Ή μήπως με τη δική σου προσταγή ανυψώνεται ο αετός και χτίζει ψηλά τη φωλιά του;» Στην απάντησή του ο Ιώβ έδωσε τον πρέποντα αίνο στον Θεό για τις θαυμαστές ιδιότητες των πουλιών και των άλλων ζώων.​—Ιώβ 39:26, 27· 42:2.

Κάτι Ανώτερο από το Ένστικτο

Οι άνθρωποι, η κορωνίδα της δημιουργίας του Θεού, δεν κατευθύνονται πρωτίστως από ένστικτο. Απεναντίας, είμαστε ελεύθεροι ηθικοί παράγοντες με συνείδηση καθώς και την ικανότητα να αγαπάμε. (Γένεση 1:27· 1 Ιωάννη 4:8) Χάρη σε όλα αυτά τα δώρα, μπορούμε να παίρνουμε ορθές και ηθικές αποφάσεις οι οποίες μερικές φορές αντανακλούν ασυνήθιστη αγάπη και αυτοθυσία.

Ασφαλώς, η στάση και η συμπεριφορά ενός ανθρώπου καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό από τις ηθικές αρχές και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τις οποίες διδάχτηκε, ή δεν διδάχτηκε, από τη βρεφική του ηλικία. Ως εκ τούτου, οι άνθρωποι μπορεί να διαφέρουν ως προς το τι θεωρούν σωστό και τι λάθος, αποδεκτό και μη αποδεκτό. Αυτές οι διαφορές, με τη σειρά τους, μπορούν να οδηγήσουν σε παρανοήσεις, αδιαλλαξία, ακόμη και μίσος, ιδιαίτερα όταν παράγοντες όπως ο πολιτισμός, ο εθνικισμός και η θρησκεία ασκούν ισχυρή επιρροή.

Πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος αν ολόκληρη η ανθρώπινη οικογένεια τηρούσε ένα σύνολο κανόνων οι οποίοι αντανακλούν ό,τι είναι ηθικά και πνευματικά ορθό, όπως ακριβώς υπακούμε σε ένα σύνολο φυσικών νόμων που κυβερνούν το σύμπαν! Αλλά έχει κάποιος την απαιτούμενη ικανότητα και γνώση για να θέτει κανόνες παγκόσμιας ισχύος; Και αν ναι, θα το κάνει αυτό ή μήπως το έχει κάνει; Αυτά τα ερωτήματα θα εξεταστούν στα επόμενα άρθρα.