Μετάδοση των Καλών Νέων σε Μακρινά Μέρη

Αφήγηση από την Έλεν Τζόουνς

Περπατούσα σε μια πολυσύχναστη αγορά στο Μπάνγκαλορ της Ινδίας, στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Ξαφνικά, ένας νεροβούβαλος με άρπαξε με τα κέρατά του και με πέταξε στο έδαφος. Ήταν έτοιμος να με συνθλίψει όταν κάποια Ινδή έσπευσε να με βοηθήσει. Πώς βρέθηκα στην Ινδία;

ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ το 1931 και μεγάλωσα στο Βανκούβερ, μια όμορφη πόλη του Καναδά. Οι γονείς μου ήταν ηθικοί άνθρωποι αλλά δεν πήγαιναν στην εκκλησία. Ωστόσο, εγώ είχα έντονες πνευματικές αναζητήσεις, και γι’ αυτόν το λόγο ως νεαρή πήγαινα στο κατηχητικό και το καλοκαίρι παρακολουθούσα μαθήματα γύρω από την Αγία Γραφή.

Το 1950, σε ηλικία 19 ετών, παντρεύτηκα τον Φρανκ Σίλερ, ο οποίος είχε τέσσερα παιδιά από προηγούμενο γάμο. Δύο χρόνια αργότερα αποκτήσαμε έναν γιο. Θέλαμε να ανήκουμε σε κάποια θρησκεία, αλλά ο Φρανκ ήταν διαζευγμένος και καμία εκκλησία από αυτές που επισκεφτήκαμε δεν μας δεχόταν. Ο Φρανκ είχε αγανακτήσει, γι’ αυτό αρνούνταν να συζητήσει για τη θρησκεία.

Μαθαίνουμε Γραφικές Αλήθειες

Το 1954 ο αδελφός μου μού μίλησε γεμάτος ενθουσιασμό για όσα του είχε δείξει από τη Γραφή ένας συνάδελφός του που ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά. Αν και είχα πολλές ερωτήσεις και γνώριζα πού συναθροίζονταν οι Μάρτυρες, δεν πήγα εκεί λόγω της άποψης που είχε ο Φρανκ για τις θρησκείες. Έπειτα από κάποιο διάστημα, δύο Μάρτυρες χτύπησαν την πόρτα μας. Ήθελα να μάθω τι δίδασκε η θρησκεία τους για το διαζύγιο, και εκείνοι με παρέπεμψαν στη Γραφή, δείχνοντάς μου τη Γραφική βάση για διαζύγιο. (Ματθαίος 19:3-9) Με διαβεβαίωσαν ότι, μέσω τακτικής Γραφικής μελέτης, οι Γραφικές ερωτήσεις μου μπορούσαν να απαντηθούν.

Ο Φρανκ έγινε έξω φρενών, και δεν ήθελε να έχει καμία σχέση με τους Μάρτυρες. Το 1955 παρευρέθηκα στην Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού, και όταν επέστρεψα στο σπίτι άρχισα να του λέω με ενθουσιασμό όσα είχα μάθει από τη Γραφή. «Δεν είναι δυνατόν!» φώναξε εκείνος. «Αν μπορέσεις να μου τα αποδείξεις από τη Γραφή, θα έρθω μαζί σου σε μια από αυτές τις βλακώδεις συναθροίσεις σου!»

Του έδωσα την Αγία Γραφή, και εκείνος την πήρε απαλά στα χέρια του με έκδηλο σεβασμό. Βρήκαμε τα εδάφια που είχα σημειώσει, και του είπα πολύ λίγα, αφήνοντας να μιλήσει η ίδια η Γραφή. Ο Φρανκ δεν έφερε αντιρρήσεις και στο υπόλοιπο της βραδιάς φαινόταν σκεπτικός.

Αργότερα, του υπενθύμισα την υπόσχεση που είχε δώσει να παρακολουθήσει μια συνάθροιση. Εκείνος απάντησε απρόθυμα: «Εντάξει, θα έρθω μια φορά για να δω τι γίνεται εκεί». Η Γραφική ομιλία ανέλυε το ζήτημα της υποταγής των γυναικών στους συζύγους τους. (Εφεσίους 5:22, 23, 33) Το περιεχόμενό της τον εντυπωσίασε βαθιά. Περίπου τον ίδιο καιρό, ο Φρανκ παρακολούθησε μια Μελέτη Σκοπιάς βασισμένη στο άρθρο «Να Είσθε Ικανοποιημένοι με το να Εργάζεσθε». Όντας φιλόπονο άτομο, ο Φρανκ ενθουσιάστηκε από αυτή την ύλη. Έπειτα από εκείνη τη μελέτη, δεν έχασε ποτέ συνάθροιση. Σύντομα, ανέπτυξε ζήλο για τη διακονία, και εγώ άρχισα να διεξάγω Γραφικές μελέτες με κάποια άτομα που προόδευσαν μέχρι το σημείο του βαφτίσματος. Ο Φρανκ και εγώ, μαζί με τη μητέρα μου και τον αδελφό μου, βαφτιστήκαμε συμβολίζοντας την αφιέρωσή μας στον Θεό το ίδιο εκείνο έτος.

 Επιθυμία για Αυξημένη Δραστηριότητα

Στη συνέλευση περιφερείας το 1957, στο Σιάτλ της πολιτείας Ουάσινγκτον των ΗΠΑ, εκφωνήθηκε μια ομιλία όσον αφορά την υπηρεσία εκεί όπου η ανάγκη για διαγγελείς της Βασιλείας ήταν μεγαλύτερη. “Ιεχωβά, θέλω και εγώ να πάω”, προσευχήθηκα. “Σε παρακαλώ, βοήθησέ μας να πάμε σε κάποιο μέρος όπου υπάρχει ανάγκη”. Ο Φρανκ, όμως, σκεφτόταν την ευθύνη που είχε να συντηρεί και να φροντίζει την οικογένειά μας.​—1 Τιμόθεο 5:8.

Το επόμενο έτος η οικογένειά μας παρακολούθησε τη συνέλευση που διεξάχθηκε συγχρόνως σε δύο τοποθεσίες στην Πόλη της Νέας Υόρκης, στο Στάδιο Γιάνκι και στο Πόλο Γκράουντς. Πάνω από 253.000 άτομα ήρθαν για να παρακολουθήσουν τη δημόσια ομιλία που είχε λάβει εκτεταμένη δημοσιότητα! Ο Φρανκ επηρεάστηκε από τα όσα είδε και άκουσε. Έτσι λοιπόν, επιστρέφοντας στο σπίτι, επιλέξαμε την αφρικανική χώρα της Κένυας ως το μέρος όπου θα ζούσαμε στο εξής, εφόσον εκεί χρησιμοποιούνταν η αγγλική και επίσης θα μπορούσαμε να βρούμε καλά σχολεία για τα παιδιά.

Το 1959 πουλήσαμε το σπίτι μας, φορτώσαμε τα υπάρχοντά μας και κατευθυνθήκαμε οδικώς στο Μόντρεαλ του Καναδά. Από εκεί ταξιδέψαμε με πλοίο στο Λονδίνο, και από την Αγγλία διαπλεύσαμε με άλλο πλοίο τη Μεσόγειο και την Ερυθρά Θάλασσα, καταλήγοντας στον Ινδικό Ωκεανό. Τελικά φτάσαμε στη Μομπάσα της Κένυας, στην ανατολική ακτή της Αφρικής. Την επομένη, πήραμε το τρένο για το Ναϊρόμπι, την πρωτεύουσα της χώρας.

Ευλογίες στην Αφρική

Εκείνον τον καιρό το έργο κηρύγματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά ήταν απαγορευμένο στην Κένυα, και γι’ αυτό κηρύτταμε με προσοχή. Αρκετά αντρόγυνα από άλλες χώρες ζούσαν επίσης στην Κένυα​—σε εμάς τους ξένους επέτρεπαν τη διαμονή στη χώρα. Οι παρόντες στις συναθροίσεις μας έπρεπε να μην ξεπερνούν τους δέκα. Αυτό σήμαινε ότι οι οικογένειές μας, περιλαμβανομένων και των παιδιών, συμμετείχαν πλήρως σε αυτές.

Λίγο μετά την άφιξή μας στην Κένυα, βρήκαμε μέρος να μείνουμε και ο Φρανκ βρήκε εργασία. Η πρώτη γυναίκα που συνάντησα στη διακονία από σπίτι σε σπίτι δέχτηκε να κάνει Γραφική μελέτη και τελικά έγινε σκαπάνισσα, όπως ονομάζονται οι ολοχρόνιοι διάκονοι των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Μια άλλη μελέτη που διεξήγα ήταν με μια έφηβη Σιχ, την Γκούντι. Αυτή παρέμεινε σταθερή παρά την πίεση που της ασκούσε η οικογένειά της και η κοινότητα των Σιχ. Όταν έδιωξαν την Γκούντι Λουλ από το σπίτι της, εκείνη πήγε να μείνει με μια οικογένεια Μαρτύρων, αφιέρωσε τη ζωή της στον Ιεχωβά, έγινε σκαπάνισσα, και αργότερα αποφοίτησε από την ιεραποστολική σχολή Γαλαάδ.

Η οικογένειά μας πέρασε μερικές δοκιμασίες. Ο μεγαλύτερος γιος μας αρρώστησε με ρευματικό πυρετό και ο Φρανκ υπέστη σοβαρά εγκαύματα ενώ επισκεύαζε κάποιο αυτοκίνητο, με αποτέλεσμα να χάσει την εργασία του. Αργότερα, βρήκε εργασία περίπου 1.000 χιλιόμετρα μακριά στο Νταρ ες Σαλάμ, την πρωτεύουσα της Τανγκανίκα (σημερινή Τανζανία). Έτσι λοιπόν, φορτώσαμε τα πράγματά μας σε ένα όχημα και κάναμε το μακρύ ταξίδι για να φτάσουμε εκεί. Στο Νταρ ες Σαλάμ υπήρχε τότε μια μικρή εκκλησία, η οποία μας καλοδέχτηκε.

Αν και το έργο κηρύγματος ήταν απαγορευμένο εκείνον τον καιρό στην Τανζανία, η απαγόρευση δεν ήταν αυστηρή. Το 1963, μας επισκέφτηκε ο Μίλτον Χένσελ, εκπρόσωπος από τα παγκόσμια κεντρικά γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στη διάρκεια μιας από τις ομιλίες του στην Αίθουσα Καρίμτζι, τον ωραιότερο συνεδριακό χώρο της Τανζανίας, ένας ηλικιωμένος, ντυμένος με πολύ φτωχικά ρούχα, κάθησε δίπλα μου. Τον χαιρέτησα και του έδειχνα από τη Γραφή και το υμνολόγιό μου. Όταν τελείωσε το πρόγραμμα, τον προσκάλεσα να ξανάρθει. Μόλις έφυγε, οι ντόπιοι Μάρτυρες ήρθαν αμέσως κοντά μου.

«Ξέρεις ποιος ήταν αυτός;» ρώτησαν. «Ήταν ο δήμαρχος του Νταρ ες Σαλάμ!» Νωρίτερα είχε απειλήσει ότι θα διέλυε τη συνέλευσή μας. Από ό,τι φαίνεται, σχεδίαζε να χρησιμοποιήσει ως αφορμή τη στάση που υπέθετε ότι θα κρατούσα απέναντί του. Αλλά εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από την εκδήλωση καλοσύνης και προσωπικού ενδιαφέροντος ώστε επέτρεψε να συνεχιστεί ανεμπόδιστα η συνέλευση. Παρευρέθηκαν 274 άτομα και βαφτίστηκαν 16!

Ενώ βρισκόμασταν στην Τανζανία, η χώρα απέκτησε την ανεξαρτησία της. Έπειτα από αυτό, οι εργοδότες προτιμούσαν να προσλαμβάνουν στις εργασίες τους ντόπιους αντί για ξένους. Οι περισσότεροι ξένοι αναγκάστηκαν να φύγουν από τη χώρα, αλλά οι επίμονες προσπάθειες που κατέβαλε ο Φρανκ για να βρει εργασία τελικά απέφεραν καρπούς όταν του είπαν ότι υπήρχε ανάγκη για έναν ικανό μηχανικό για τη συντήρηση κάποιων πετρελαιομηχανών. Με  αυτόν τον τρόπο, μπορέσαμε να μείνουμε άλλα τέσσερα χρόνια. Όταν το συμβόλαιο του Φρανκ έληξε, επιστρέψαμε στον Καναδά, όπου παραμείναμε μέχρι να μεγαλώσει και να παντρευτεί και το τελευταίο παιδί μας. Νιώθαμε ακόμη νέοι και ανυπομονούσαμε να κάνουμε περισσότερα.

Πηγαίνουμε στην Ινδία

Το 1970, κατόπιν υπόδειξης του γραφείου τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Βομβάη (σημερινή Μουμπάι), μετακομίσαμε στο Μπάνγκαλορ, μια πόλη που τότε είχε περίπου 1,6 εκατομμύρια κατοίκους. Εκεί ήταν που γλίτωσα την τελευταία στιγμή από τα κέρατα του νεροβούβαλου. Τότε υπήρχε μια αγγλόφωνη εκκλησία 40 ευαγγελιζομένων και ένας απομονωμένος όμιλος που μιλούσε τη γλώσσα τάμιλ. Ο Φρανκ έκανε μελέτη με αρκετούς άντρες οι οποίοι προόδευσαν σε Γραφική γνώση και αργότερα έγιναν Χριστιανοί πρεσβύτεροι. Και εγώ επίσης μελετούσα με οικογένειες που άρχισαν τελικά να υπηρετούν τον Ιεχωβά.

Κάποια κυρία ονόματι Γκλόρια ζούσε σε μια πολύ φτωχή συνοικία της πόλης. Όταν τη συνάντησα για πρώτη φορά, εκείνη με προσκάλεσε στο σπίτι της. Εφόσον δεν υπήρχαν έπιπλα, καθήσαμε στο πάτωμα. Της έδωσα ένα αντίτυπο της Σκοπιάς, και από αυτό έκοψε μια Γραφική παράθεση από το εδάφιο Αποκάλυψη 4:11 και την κόλλησε στον τοίχο για να μπορεί να τη διαβάζει κάθε μέρα. Η παράθεση περιλάμβανε τα εξής λόγια: «Άξιος είσαι, Ιεχωβά»​—μια φράση που της άρεσε πολύ. Έναν χρόνο αργότερα βαφτίστηκε.

Ο Φρανκ προσκλήθηκε να υπηρετήσει έναν χρόνο στο γραφείο τμήματος στη Βομβάη και να επιβλέψει την οικοδόμηση της πρώτης Αίθουσας Συνελεύσεων των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ινδία. Η Αίθουσα Συνελεύσεων κατασκευάστηκε προσθέτοντας απλώς έναν όροφο στο υπάρχον κτίριο του γραφείου τμήματος. Τότε οι Μάρτυρες σε όλη την Ινδία μόλις ξεπερνούσαν τους 3.000, και στο γραφείο τμήματος υπηρετούσαν λιγότεροι από 10. Το 1975, όταν οι πόροι μας εξαντλήθηκαν, αφήσαμε με λύπη τους αδελφούς τους οποίους είχαμε αγαπήσει τόσο πολύ.

Πάλι στην Αφρική

Πέρασαν δέκα χρόνια, και έφτασε ο καιρός να βγει πια ο Φρανκ στη σύνταξη. Έτσι λοιπόν, προθυμοποιηθήκαμε να συμμετάσχουμε σε ένα διεθνές πρόγραμμα οικοδόμησης γραφείων τμήματος. Μέσω μιας επιστολής, μας ζητήθηκε να πάμε στην Ιγκιεντούμα της Νιγηρίας, όπου βρισκόταν σε εξέλιξη ένα οικοδομικό έργο. Στο διάστημα που μείναμε εκεί, ο Φρανκ έκανε Γραφική μελέτη με έναν άνθρωπο σε κάποιο κοντινό χωριό ο οποίος προόδευσε και αργότερα έγινε μέλος του γραφείου τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Νιγηρία.

Στη συνέχεια πήγαμε στο Ζαΐρ για να εργαστούμε στην οικοδόμηση του γραφείου τμήματος. Προτού περάσει καιρός, το έργο κηρύγματος τέθηκε υπό απαγόρευση και τα διαβατήριά μας κατασχέθηκαν. Ο Φρανκ έπαθε καρδιακή προσβολή ενώ εργαζόταν, αλλά στη διάρκεια της απαγόρευσης ανέρρωσε. Αργότερα, όλοι οι εθελοντές της οικοδόμησης αναγκάστηκαν να φύγουν, και σταλθήκαμε στη γειτονική Λιβερία. Εκεί, στο γραφείο τμήματος της Μονρόβιας, ζητήθηκε από τον Φρανκ να επισκευάσει τη γεννήτρια. Όταν οι βίζες μας έληξαν το 1986, αναγκαστήκαμε και πάλι να επιστρέψουμε στον Καναδά.

Τελικά στον Ισημερινό

Λίγο καιρό αργότερα, ακούσαμε ότι ένας καλός μας φίλος, ο Άντι Κιντ, είχε μετακομίσει στον Ισημερινό και απολάμβανε το έργο κηρύγματος εκεί. Ο Άντι ήταν ο μόνος πρεσβύτερος στην εκκλησία του, και έτσι πολλές φορές έπρεπε να διεξάγει ο ίδιος τα περισσότερα μέρη της συνάθροισης. Έπειτα από πρόσκλησή του, επισκεφτήκαμε το γραφείο τμήματος του Ισημερινού το 1988, όπου οι αδελφοί μάς έκαναν να νιώσουμε ευπρόσδεκτοι.

Βρήκαμε ένα άνετο σπίτι για να μείνουμε, αλλά έπρεπε να μάθουμε ισπανικά, και ο Φρανκ ήταν 71 ετών. Τα επόμενα δύο χρόνια, ακόμη και με τα λίγα ισπανικά που γνωρίζαμε, μπορέσαμε να βοηθήσουμε 12 άτομα να φτάσουν στο βάφτισμα. Ζητήθηκε από τον Φρανκ να εργαστεί στο έργο οικοδόμησης του γραφείου τμήματος στον Ισημερινό. Επίσης, έκανε Γραφική μελέτη με το σύζυγο μιας από τους πρώτους Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Γκουαγιακίλ. Αυτός ο άνθρωπος, που εναντιωνόταν επί 46 χρόνια, έγινε φίλος μας και πνευματικός αδελφός μας.

Τεράστια Απώλεια

Εγκατασταθήκαμε κοντά στην κωμόπολη Ανκόν, στον Ειρηνικό Ωκεανό, όπου μπορέσαμε να βοηθήσουμε στην οικοδόμηση μιας καινούριας Αίθουσας Βασιλείας. Δυστυχώς, στις 4 Νοεμβρίου 1998, αφού έκανε την τελική ομιλία στη Συνάθροιση Υπηρεσίας, ο Φρανκ έπαθε καρδιακή προσβολή και πέθανε την  ίδια εκείνη νύχτα. Οι πνευματικοί αδελφοί και αδελφές μας μου παρείχαν μεγάλη υποστήριξη! Την επόμενη μέρα, έγινε η κηδεία του Φρανκ σε ένα νεκροταφείο που βρίσκεται απέναντι από την Αίθουσα Βασιλείας. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν τον πόνο που νιώθει κάποιος όταν χάνει ένα αγαπημένο του πρόσωπο.

Για μια ακόμη φορά, χρειάστηκε να επιστρέψω στον Καναδά, τώρα πια μόνη, ώστε να φροντίσω για διάφορα οικογενειακά και διαδικαστικά ζητήματα. Μέσα στη θλίψη μου, ο Ιεχωβά δεν με ξέχασε. Έλαβα μια επιστολή από το γραφείο τμήματος του Ισημερινού η οποία με ενημέρωνε ότι ήμουν ευπρόσδεκτη να επιστρέψω. Έτσι λοιπόν, επέστρεψα και βρήκα ένα μικρό διαμέρισμα κοντά στο γραφείο τμήματος. Το ότι παρέμενα πολυάσχολη στο γραφείο τμήματος, καθώς και στη διακονία αγρού, με βοήθησε να αντιμετωπίσω τον πόνο της απώλειας του Φρανκ, αλλά εξακολουθούσα να νιώθω μεγάλη μοναξιά.

Συνεχίζω το Έργο

Αργότερα, γνωρίστηκα με τον Τζούνιορ Τζόουνς. Είχε έρθει στον Ισημερινό από τις Ηνωμένες Πολιτείες το 1997 για να κάνει σκαπανικό. Είχαμε τους ίδιους στόχους και μας άρεσαν τα ίδια πράγματα. Παντρευτήκαμε τον Οκτώβριο του 2000. Ο Τζούνιορ είχε πείρα στον τομέα της οικοδόμησης, και έτσι προσκληθήκαμε να εργαστούμε για την αποπεράτωση της Αίθουσας Συνελεύσεων στην Κουένκα, μια πόλη ψηλά στις Άνδεις. Κατόπιν, στις 30 Απριλίου 2006, ήρθε από τη Νέα Υόρκη ο Τζέφρι Τζάκσον, μέλος του Κυβερνώντος Σώματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά, και εκφώνησε την ομιλία αφιέρωσης στην οποία παρευρέθηκαν 6.554 άτομα.

Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι σε μακρινά μέρη​—στην Αφρική, στην Ινδία και στη Νότια Αμερική—​θα υπήρχε τέτοια θαυμάσια αύξηση στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας; Όσο για τον Τζούνιορ και για εμένα, δεν έχουμε καμία πρόθεση να αποσυρθούμε από τις δραστηριότητές μας. Τα 50 και πλέον χρόνια που έχω αφιερώσει στην υπηρεσία του Ιεχωβά πέρασαν τόσο γρήγορα ώστε μου φαίνεται σαν να άρχισα μόλις χθες. Γνωρίζω δε πως, όταν έρθει ο νέος κόσμος, ο καιρός στον οποίο ζούμε τώρα θα μου φαίνεται ότι πέρασε το ίδιο γρήγορα.​—Αποκάλυψη 21:3-5· 22:20.

[Χάρτης/​Εικόνα στη σελίδα 15]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Μέρη Όπου Υπηρετήσαμε

ΚΑΝΑΔΑΣ → ΑΓΓΛΙΑ → ΚΕΝΥΑ → ΤΑΝΖΑΝΙΑ

ΚΑΝΑΔΑΣ → ΙΝΔΙΑ

ΚΑΝΑΔΑΣ → ΝΙΓΗΡΙΑ → ΚΟΝΓΚΟ, ΛΑΪΚΗ ΔΗΜ. ΤΟΥ (ΖΑΪΡ) → ΛΙΒΕΡΙΑ

ΚΑΝΑΔΑΣ → ΙΣΗΜΕΡΙΝΟΣ

[Άλλα μέρη]

ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

[Εικόνα]

Με τον Φρανκ στην Ινδία, πηγαίνοντας σε συνέλευση

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Με το σύζυγό μου, Τζούνιορ Τζόουνς