Ποιος Πρέπει να Καθορίσει Ποια Είναι η Αληθινή Θρησκεία;

Ο ΙΗΣΟΥΣ κατέστησε σαφές ότι μερικές μορφές λατρείας δεν είναι αποδεκτές στον Θεό. Μίλησε για «ψευδοπροφήτες», παρομοιάζοντάς τους με δέντρο που παράγει άχρηστους καρπούς και γι’ αυτό «κόβεται και ρίχνεται στη φωτιά». Επίσης είπε ότι “δεν θα έμπαινε στη βασιλεία των ουρανών ο καθένας που θα του έλεγε «Κύριε, Κύριε»”.​—Ματθαίος 7:15-22.

Μάλιστα, ο Ιησούς είπε όσον αφορά μερικούς οι οποίοι θα ισχυρίζονταν ότι τον ακολουθούν: «Ποτέ δεν σας γνώρισα! Φύγετε από εμένα, εργάτες της ανομίας». (Ματθαίος 7:23) Επιπλέον, μιλώντας στους θρησκευτικούς ηγέτες των ημερών του, ο Ιησούς εφάρμοσε σε αυτούς τα λόγια του Θεού σχετικά με τον αποστάτη Ισραήλ: «Μάταια με λατρεύουν, επειδή διδάσκουν ως δόγματα εντολές ανθρώπων».​—Μάρκος 7:6, 7.

Είναι ολοφάνερο ότι ο Θεός ή ο Γιος του δεν επιδοκιμάζουν όλες τις μορφές λατρείας. Επομένως, δεν συνιστούν όλες οι μορφές λατρείας αληθινή λατρεία. Σημαίνει άραγε αυτό ότι μόνο μία θρησκεία διδάσκει την αλήθεια; Δεν θα μπορούσε ο Θεός να χρησιμοποιεί ορισμένες θρησκείες αλλά να απορρίπτει κάποιες άλλες; Ή, δεν θα μπορούσε να αποδέχεται και να απορρίπτει τη λατρεία μεμονωμένων ατόμων που είναι διασκορπισμένα σε διάφορες θρησκείες ασχέτως του τι διδάσκουν οι οργανώσεις στις οποίες ανήκουν;

Ο απόστολος Παύλος έγραψε υπό θεϊκή έμπνευση: «Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, μέσω του ονόματος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού να είστε όλοι  ομόφωνοι σε αυτά που λέτε και να μην υπάρχουν διαιρέσεις μεταξύ σας, αλλά να είστε κατάλληλα ενωμένοι με τον ίδιο νου και με τον ίδιο τρόπο σκέψης». (1 Κορινθίους 1:10) Η Γραφή παροτρύνει, επίσης, τους Χριστιανούς να έχουν «το ίδιο φρόνημα και . . . την ίδια αγάπη, ενωμένοι στην ψυχή, διατηρώντας στο νου την ίδια σκέψη».​—Φιλιππησίους 2:2.

Όταν υπάρχει τέτοια ενότητα, το αποτέλεσμα στην πραγματικότητα είναι μία θρησκεία. Γι’ αυτόν το λόγο, η Γραφή λέει ότι υπάρχει «ένας Κύριος, μία πίστη, ένα βάφτισμα».​—Εφεσίους 4:4, 5.

Τι Δείχνει το Βιβλικό Υπόμνημα

Το Βιβλικό υπόμνημα δείχνει ξεκάθαρα ότι το παραπάνω συμπέρασμα έχει ισχυρή Γραφική υποστήριξη. Ερευνώντας αυτό το υπόμνημα, θα διαπιστώσετε ότι ο Θεός πολιτεύτηκε με το λαό του μέσω ενός και μόνο συστήματος λατρείας. Στις αρχές της ανθρώπινης ιστορίας, ο Θεός χρησιμοποίησε πατριάρχες, δηλαδή κεφαλές οικογενειών, ως εκπροσώπους του. Εξέχοντες ανάμεσά τους ήταν ο Νώε, ο Άβραμ (Αβραάμ), ο Ισαάκ και ο Ιακώβ.​—Γένεση 8:18-20· 12:1-3· 26:1-4· 28:10-15.

Οι απόγονοι του Ιακώβ βρέθηκαν σε δουλεία στην Αίγυπτο. Εκεί, αν και καταπιέζονταν βάναυσα, αυξήθηκαν και έφτασαν να αριθμούν εκατομμύρια. Ο Θεός τούς απελευθέρωσε από την αιχμαλωσία περνώντας τους θαυματουργικά μέσα από την Ερυθρά Θάλασσα. Κατόπιν τους υιοθέτησε ως λαό του, παρέχοντάς τους νόμους μέσω του μεσίτη Μωυσή. Αυτοί αποτέλεσαν το αρχαίο έθνος του Ισραήλ, το έθνος του Θεού.​—Έξοδος 14:21-28· 19:1-6· 20:1-17.

Είναι σημαντικό ότι ο Θεός δεν επιδοκίμαζε τις μορφές λατρείας που ασκούσαν οι κάτοικοι των εθνών τα οποία περιέβαλλαν τον Ισραήλ. Μάλιστα, τιμωρούσε το λαό του όταν παρέκκλιναν από τους νόμους του και υιοθετούσαν αυτές τις μορφές λατρείας.​—Λευιτικό 18:21-30· Δευτερονόμιο 18:9-12.

Τι θα λεχθεί για μεμονωμένα άτομα από άλλα έθνη τα οποία ήθελαν να λατρεύουν τον αληθινό Θεό; Αυτοί έπρεπε πρώτα να εγκαταλείψουν την ψεύτικη λατρεία στην οποία ανήκαν και κατόπιν να ενωθούν με τον Ισραήλ στη λατρεία του Ιεχωβά Θεού. Πολλά τέτοια άτομα κέρδισαν την επιδοκιμασία του Θεού και έγιναν όσιοι υπηρέτες του. Σε αυτά περιλαμβάνονταν γυναίκες, όπως η Χαναναία Ραάβ και η Μωαβίτισσα Ρουθ, άντρες όπως ο Ουρίας ο Χετταίος και ο Αιθίοπας Αβδέ-μέλεχ, καθώς και ομάδες ανθρώπων, όπως οι Γαβαωνίτες. Ο Βασιλιάς Σολομών του Ισραήλ προσευχήθηκε εγκάρδια υπέρ όλων εκείνων οι οποίοι, όπως τα παραπάνω άτομα, ενώνονταν στην αληθινή λατρεία μαζί με το λαό του Θεού. a​—2 Χρονικών 6:32, 33.

Μετά την Έλευση του Ιησού στη Γη

Αργότερα, όταν στάλθηκε ο Ιησούς στη γη, η οδός της αληθινής λατρείας καθορίστηκε με βάση τις διδασκαλίες του, οι δε σκοποί του Θεού διευκρινίστηκαν με μεγαλειώδη τρόπο. Με τον καιρό, οι αληθινοί λάτρεις αποκλήθηκαν «Χριστιανοί». (Πράξεις 11:26) Έτσι λοιπόν, οι Ιουδαίοι που επιθυμούσαν να έχουν την επιδοκιμασία του Θεού έπρεπε να εγκαταλείψουν την προηγούμενη οδό λατρείας τους. Δεν είχαν τη δυνατότητα να επιλέξουν ανάμεσα σε δύο συστήματα λατρείας ή να αποδίδουν λατρεία ως μεμονωμένα άτομα. Όπως είδαμε στο Λόγο του Θεού, οι αληθινοί λάτρεις ήταν ενωμένοι σε «μία πίστη».​—Εφεσίους 4:4, 5.

Σήμερα, η σκέψη ότι ο Θεός πολιτεύεται με την ανθρωπότητα μέσω μίας μόνο θρησκείας μπορεί να φαίνεται ακραία και απαράδεκτη σε μερικούς. Ωστόσο, αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο μας οδηγεί η Αγία Γραφή. Στο παρελθόν, πολλά άτομα που απέδιδαν λατρεία με το δικό τους τρόπο κατανόησαν αυτό το γεγονός και ενήργησαν ανάλογα. Συνταυτίστηκαν με τους αληθινούς λάτρεις του Ιεχωβά, και οι όποιοι αρχικοί ενδοιασμοί έδωσαν τη θέση τους σε μεγάλες ευλογίες και χαρά. Για παράδειγμα, η Γραφή λέει ότι, αφότου κάποιος Αιθίοπας δέχτηκε τη Χριστιανοσύνη και βαφτίστηκε, «εξακολούθησε να προχωρεί στο δρόμο του χαρούμενος».​—Πράξεις 8:39.

Σήμερα, οποιοσδήποτε δέχεται και ασκεί την αληθινή θρησκεία θα έχει παρόμοιες ευλογίες. Αλλά με τόσο πολλές θρησκείες από τις οποίες μπορεί να επιλέξει κανείς, πώς μπορείτε να προσδιορίσετε τη μία αληθινή θρησκεία;

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Τι θα συμβεί σε μια θρησκεία που παράγει άχρηστους καρπούς;