Γιατί Πολλοί Απελπίζονται

Ανησυχητικές εξελίξεις ανά τον κόσμο γεννούν φόβο για το μέλλον. Σε όλο και περισσότερες πόλεις, κάμερες ασφαλείας παρακολουθούν τους πολίτες. Από φόβο για τους τρομοκράτες, πολλά αεροδρόμια με μεγάλη κίνηση έχουν σχεδόν μετατραπεί σε στρατόπεδα. Αυξάνονται οι κλέφτες και οι παιδεραστές που απλώνουν τα δίχτυα τους στο Ιντερνέτ και καιροφυλακτούν για να εκμεταλλευτούν ανυποψίαστα θύματα. Όσο δε για το περιβάλλον, η μόλυνση, η αποψίλωση των δασών, η εξαφάνιση διαφόρων ειδών και η παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας απειλούν το μέλλον της ζωής στον πλανήτη μας.

ΑΥΤΕΣ οι ανησυχίες​—για πράγματα αδιανόητα πριν από δυο τρεις γενιές—​έχουν προσλάβει σήμερα παγκόσμιες διαστάσεις. Δικαιολογημένα, πολλοί αναρωτιούνται τι συμβαίνει στον κόσμο και τι είδους ζωή περιμένει τους ίδιους και τα παιδιά τους. Μήπως πλησιάζει ο καιρός που οι άνθρωποι δεν θα ανεβαίνουν στα λεωφορεία, στα τρένα ή στα αεροπλάνα από το φόβο τους; Με την αύξηση των τιμών και την κλιμακούμενη κατάχρηση των φυσικών πόρων της γης, θα έχουν οι μελλοντικές γενιές την οικονομική δυνατότητα να εξασφαλίζουν καλή ιατρική περίθαλψη, ποιοτικά τρόφιμα και επαρκή καύσιμα;

«Το μέλλον φαντάζει πάρα πολύ τρομακτικό», είπε ένας υπουργός υγείας του Καναδά αναφερόμενος στις αυξήσεις των δαπανών για την υγεία. Ο κώδωνας του κινδύνου ηχεί επίσης για τα τρόφιμα και τα καύσιμα. Γιατί; Προκειμένου να μειώσουν την εξάρτησή τους από τα ορυκτά καύσιμα, μερικές χώρες επενδύουν κατά κόρον σε βιοκαύσιμα, όπως η αιθανόλη, τα οποία προέρχονται από φυτά. Έτσι λοιπόν, για πρώτη φορά στην ιστορία, το ανθρώπινο στομάχι ανταγωνίζεται το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου για τα προϊόντα της διαθέσιμης γης. Η επακόλουθη διόγκωση των τιμών στα τρόφιμα γίνεται ήδη αισθητή.

Στο μεταξύ, το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών διευρύνεται, πράγμα που επιτείνει τις κοινωνικές εντάσεις. «Σε αυτή την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, τα τεράστια άλματα στην ανθρώπινη ευμάρεια συνυπάρχουν με την απόλυτη ένδεια», αναφέρει μια έκθεση της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας. «Η αναμενόμενη διάρκεια ζωής σε μερικές από τις πλέον φτωχές χώρες έχει μειωθεί στο ήμισυ αυτού που ισχύει για τις πλέον πλούσιες». Αυτό οφείλεται κυρίως στις ασθένειες και στο κοινωνικοοικονομικό χάος που επικρατεί στα πολιτικώς διαλυμένα κράτη.

Προσθέστε στα προηγούμενα και την απειλή της παγκόσμιας αύξησης της θερμοκρασίας, η οποία μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερη ερημοποίηση και πιο ακραία καιρικά φαινόμενα, και θα καταλάβετε γιατί δεν είναι περίεργο που πολλοί ενημερωμένοι άνθρωποι διακατέχονται από βαθιά ανησυχία για το αύριο. Το Δελτίο των Ατομικών Επιστημόνων (Bulletin of the Atomic Scientists), το οποίο ρυθμίζει το λεγόμενο Ρολόι της Καταστροφής, εξέφρασε φόβους ότι το μέλλον προμηνύεται δυσοίωνο «καθώς οι επιστήμονες συνεχίζουν να παρατηρούν τις αλλεπάλληλες συνέπειες [που έχει η παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας] στα περίπλοκα οικοσυστήματα της Γης».

Είναι οι προοπτικές μας τόσο δυσοίωνες όσο φαίνονται; Εναπόκειται άραγε η μόνη μας ελπίδα για ένα καλό μέλλον σε αυτούς που κρατούν τα ηνία της επιστήμης, των επιχειρήσεων, της θρησκείας και της πολιτικής; “Και ποια άλλη επιλογή έχουμε;” λένε μερικοί. “Μόνοι μας μπήκαμε σε αυτόν τον κυκεώνα προβλημάτων, μόνοι μας πρέπει να βγούμε”. Άλλοι πιστεύουν ότι οι άνθρωποι απλώς δεν έχουν την ικανότητα να βρουν τη διέξοδο και ότι η μόνη μας ελπίδα για ένα ασφαλές και βέβαιο μέλλον βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, ποια διαβεβαίωση έχουμε ότι ο Θεός ενδιαφέρεται για εμάς, ότι θα μας σώσει από τον ίδιο μας τον εαυτό; Τα επόμενα άρθρα θα εξετάσουν αυτά τα ερωτήματα.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 3]

Εναπόκειται άραγε η μόνη μας ελπίδα για ένα καλό μέλλον σε αυτούς που κρατούν τα ηνία της επιστήμης, των επιχειρήσεων, της θρησκείας και της πολιτικής;