Μπορούν να Εγγυηθούν οι Άνθρωποι ένα Ευτυχισμένο Μέλλον;

Μόλις μετακομίσατε σε ένα ωραίο καινούριο σπίτι από τούβλα που φαίνεται γερό. Αυτό ακριβώς θέλατε πάντα. Το μέλλον διαφαίνεται λαμπρό! Αλλά μέσα σε λίγα μόλις χρόνια, το σπίτι παρουσιάζει σοβαρές κατασκευαστικές ατέλειες και πρέπει να κατεδαφιστεί. Νιώθετε τεράστια απογοήτευση. Δεν είστε, όμως, οι μόνοι. Τα ίδια προβλήματα εμφανίζονται και σε άλλα σπίτια της περιοχής σας. Η έρευνα αποκαλύπτει ότι τα προβλήματα αυτά οφείλονται σε αρχιτεκτονικά λάθη και σε ελαττωματικά τούβλα.

ΟΠΩΣ το εν λόγω σπίτι, έτσι και ο κόσμος βρίσκεται σε πολύ κακή κατάσταση. Παρά τους αναρίθμητους κοινωνικούς και πολιτικούς πειραματισμούς, καθώς και τα σχεδόν θαυματουργικά άλματα στην επιστήμη και στην τεχνολογία, ο ίδιος ο κοινωνικός ιστός δίνει την εντύπωση ότι διαλύεται. Σε αρκετές χώρες, η παρανομία και η αναρχία βρίσκονται ήδη στην ημερήσια διάταξη. Θα αναγκάσει η απελπισία τους ανθρώπους να λύσουν τα προβλήματά τους, να δημιουργήσουν επιτέλους ένα καλό κυβερνητικό σύστημα; Εξετάστε πώς έχουν εκφραστεί ορισμένες έγκριτες πηγές για το ιστορικό υπόμνημα της ανθρωπότητας.

«Δοκιμάσαμε τα Πάντα»

Στην προσπάθειά τους να κάνουν τον κόσμο καλύτερο, διάφοροι διανοούμενοι, από τον Έλληνα φιλόσοφο Πλάτωνα ως τον Γερμανό πολιτικό φιλόσοφο και σοσιαλιστή Καρλ Μαρξ, έχουν προτείνει πάμπολλες πολιτικές ιδεολογίες. Ποια ήταν τα αποτελέσματα; Ένα άρθρο στο περιοδικό Νιου Στέιτσμαν (New Statesman) ανέφερε: «Δεν εξαλείψαμε τη φτώχεια ούτε οικοδομήσαμε την παγκόσμια ειρήνη. Απεναντίας, φαίνεται ότι πετύχαμε το ακριβώς αντίθετο. Δεν είναι ότι παραλείψαμε να δοκιμάσουμε κάτι. Δοκιμάσαμε τα πάντα​—από τον κομμουνισμό ως την ελεύθερη αγορά και από την Κοινωνία των Εθνών ως την πυρηνική αποτροπή. Κάναμε τόσους “πολέμους για να τερματίσουμε τον πόλεμο” ώστε δεν πιστεύουμε πια ότι ξέρουμε πώς να τερματίσουμε τον πόλεμο, το δε υποβαθμισμένο κέντρο των πόλεών μας μοιάζει σαν να έχει υποστεί αλλεπάλληλους βομβαρδισμούς». Το άρθρο συνέχιζε ως εξής: «Στην αρχή του [20ού] αιώνα πιστεύαμε με ενθουσιασμό ότι οι επιστήμονες θα μας έσωζαν, και στα τέλη του δεν πιστεύουμε λέξη από όσα λένε».

Το 2001 ο Έρικ Χόμπσμπομ, ομότιμος καθηγητής οικονομικών και κοινωνικής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, έγραψε ότι τα πολιτικά συστήματα της ανθρωπότητας «βρίσκονται αντιμέτωπα με μια εποχή κατά την οποία ο αντίκτυπος των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στη φύση και στον πλανήτη έχει προσλάβει διαστάσεις γεωλογικού φαινομένου». Η επίλυση, ή η άμβλυνση, αυτών των προβλημάτων «θα απαιτήσει μέτρα για τα οποία είναι σχεδόν βέβαιο  ότι δεν θα βρει κάποιος υποστήριξη καταμετρώντας ψήφους ή εκτιμώντας τις προτιμήσεις των καταναλωτών. Αυτό δεν είναι ενθαρρυντικό για τις μακροπρόθεσμες προοπτικές είτε της δημοκρατίας είτε του πλανήτη».

Βλέποντας την ανθρωπότητα να έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με την καταστροφή, ο παγκοσμίου φήμης αστροφυσικός και συγγραφέας βιβλίων μπεστ σέλερ Στίβεν Χόκινγκ έθεσε το ερώτημα: «Σε έναν κόσμο όπου επικρατεί χάος από πολιτική, κοινωνική και περιβαλλοντική άποψη, πώς μπορεί το ανθρώπινο γένος να επιβιώσει άλλα 100 χρόνια;»

Γιατί ένα Τόσο Θλιβερό Ιστορικό;

Μόνο η Αγία Γραφή δίνει ικανοποιητική εξήγηση του γιατί η ανθρωπότητα έχει αποτύχει παταγωδώς στον τομέα της αυτοκυβέρνησης. Κατ’ αρχάς, η Γραφή κάνει μια πραγματικά έντιμη αποτίμηση της κατάστασης του ανθρώπου. Εξετάστε, για παράδειγμα, τις ακόλουθες τέσσερις θεμελιώδεις αλήθειες.

Όλοι είμαστε ατελείς. «Όλοι έχουν αμαρτήσει και υστερούν ως προς τη δόξα του Θεού». (Ρωμαίους 3:23) Όπως ακριβώς τα ελαττώματα μέσα στα τούβλα μπορεί να προκαλέσουν την αποδυνάμωση και την κατάρρευση ενός κτιρίου, έτσι και η κληρονομημένη ατέλεια στους ανθρώπους εκδηλώνεται με τρόπους που μπορούν να αποδυναμώσουν την κοινωνία. Μεταξύ αυτών είναι και οι ροπές προς τη διαφθορά, την ανεντιμότητα, την απληστία και την κατάχρηση εξουσίας. Δεν πρόκειται για κάτι καινούριο. Πριν από περίπου τρεις χιλιάδες χρόνια, κάποιος σοφός Βιβλικός συγγραφέας παρατήρησε: «Ο άνθρωπος εξουσιάζει τον άνθρωπο προς βλάβη του».​—Εκκλησιαστής 8:9.

Κορυφαίοι κυβερνητικοί και δικαστικοί παράγοντες αναγνωρίζουν τις ατέλειες και τις αδυναμίες μας και προσπαθούν να τις αντισταθμίσουν με πληθώρα νομοθετικών μέτρων. Συγχρόνως, όμως, γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν μπορούν να επιβάλουν στους ανθρώπους διά νόμου την αγάπη προς το συνάνθρωπο ή την επιθυμία να είναι νομοταγείς.

Μας προλαβαίνει ο θάνατος. «Μη θέτετε την εμπιστοσύνη σας σε ευγενείς ούτε σε γιο χωματένιου ανθρώπου, από τον οποίο δεν υπάρχει σωτηρία. Το πνεύμα [δηλαδή η δύναμη της ζωής] του βγαίνει, αυτός επιστρέφει στη γη του· εκείνη την ημέρα οι σκέψεις του αφανίζονται». (Ψαλμός 146:3, 4) Ο Βασιλιάς Σολομών του αρχαίου Ισραήλ, ο οποίος θεωρείται ένας από τους σοφότερους άρχοντες όλων των εποχών, διέκρινε πόσο μάταιη θα μπορούσε να αποβεί η σκληρή του εργασία, γι’ αυτό και έγραψε: «Εγώ μίσησα όλη τη σκληρή εργασία την οποία έκανα καθώς εργαζόμουν σκληρά κάτω από τον ήλιο και την οποία θα άφηνα πίσω για τον άνθρωπο που θα ερχόταν έπειτα από εμένα. Και ποιος ξέρει αν αυτός θα αποδειχτεί σοφός ή ανόητος; Ωστόσο θα αναλάβει τον έλεγχο όλης της σκληρής εργασίας την οποία έκανα . . . Και αυτό επίσης είναι ματαιότητα».​—Εκκλησιαστής 2:18, 19.

Η καλή αυτοκυβέρνηση είναι πέραν των δυνατοτήτων μας. «Δεν ανήκει στο χωματένιο άνθρωπο η οδός του. Στον άνθρωπο που περπατάει δεν ανήκει το να κατευθύνει το βήμα του». (Ιερεμίας 10:23) Ακόμη και αν δεν είχαμε ατέλειες, η Γραφή διδάσκει ότι, σύμφωνα με τον αρχικό σκοπό του Θεού, οι άνθρωποι δεν έχουν ούτε το θεόδοτο δικαίωμα να  αυτοκυβερνώνται ούτε την ικανότητα να το κάνουν αυτό αποτελεσματικά. Παραδείγματος χάρη, γιατί τείνουν οι άνθρωποι να δυσανασχετούν στη σκέψη ότι ένας ή περισσότεροι άλλοι άνθρωποι μπορούν να τους λένε τι να κάνουν ή να τους θέτουν ηθικούς ή δεοντολογικούς κανόνες; Η απάντηση είναι: Επειδή δημιουργηθήκαμε έτσι ώστε να αποβλέπουμε σε μια εξουσία υψηλότερη από εμάς τους ίδιους για καθοδήγηση στη ζωή. Αυτή η Εξουσία είναι ο Θεός.​—Ησαΐας 33:22· Πράξεις 4:19· 5:29.

Οι άνθρωποι επηρεάζονται από έναν κρυμμένο άρχοντα. «Ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται στην εξουσία του πονηρού»​—του Σατανά του Διαβόλου. (1 Ιωάννη 5:19) Αν τα ανώτατα διοικητικά στελέχη κάποιας εταιρίας ήταν εντελώς διεφθαρμένα​—και βρίσκονταν στο απυρόβλητο—​τι θα μπορούσε να κάνει ο μέσος υπάλληλος για να διορθώσει την κατάσταση; Λίγα πράγματα, αν όχι τίποτα. Το ίδιο ισχύει και για τη διόρθωση των προβλημάτων που μπορούν σε τελική ανάλυση να αποδοθούν στους κρυμμένους άρχοντες αυτού του κόσμου—τα αόρατα, κακά πνευματικά πλάσματα που δρουν υπό την επικυριαρχία του Σατανά. Η Αγία Γραφή χαρακτηρίζει αυτούς τους άρχοντες «κυβερνήσεις», «εξουσίες», «κοσμοκράτορες αυτού του σκοταδιού» και «πονηρές πνευματικές δυνάμεις στους ουράνιους τόπους».​—Εφεσίους 6:12.

Ωστόσο, η Γραφή δεν εκθέτει απλώς τις αδυναμίες των ανθρώπων και τους αθέατους άρχοντες του κόσμου. Μας προσφέρει επίσης καλά νέα που εμπεριέχουν μια βέβαιη λύση για όλα τα προβλήματά μας, παρέχοντάς μας έτσι στερεή βάση για ελπίδα.

Ο Δημιουργός μας Σπεύδει να μας Διασώσει!

Αν εξαρτόταν από τις δικές μας επινοήσεις, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να λύσουμε αυτά τα προβλήματα. Ακόμη και ο πιο ευφυής, ισχυρός ή πλούσιος άνθρωπος δεν έχει τη δύναμη να αλλάξει ούτε μία από τις τέσσερις πραγματικότητες που αναφέρονται σε αυτό το άρθρο. a Αλλά, όπως εξηγείται στο επόμενο άρθρο, ο Δημιουργός μας δεν μας έχει ξεχάσει ούτε μας έχει εγκαταλείψει. Στην πραγματικότητα, ως ο δικαιωματικός Κυρίαρχος της γης, θα απομακρύνει καθετί που στέκεται εμπόδιο στην ευτυχία μας. (1 Ιωάννη 4:8) Μάλιστα, θα το κάνει αυτό σύντομα. Πώς το ξέρουμε;

Όπως εξηγήθηκε στο τεύχος αυτού του περιοδικού για τον περασμένο μήνα, με βάση τα παγκόσμια γεγονότα και τις κοινωνικές συνθήκες, είναι ηλίου φαεινότερον ότι βρισκόμαστε βαθιά στις «τελευταίες ημέρες» του τωρινού κόσμου. (2 Τιμόθεο 3:1· Ματθαίος 24:3-7) Όχι, το τέλος δεν θα έρθει ως πυρηνικό ολοκαύτωμα ούτε ως σύγκρουση με έναν αστεροειδή ούτε με κάποιον άλλον τρόπο που θα εξαλείψει αδιακρίτως και τους καλούς και τους κακούς. Απεναντίας, θα είναι αποτέλεσμα θεϊκής παρέμβασης που θα έχει ως στόχο συγκεκριμένα τους πονηρούς, μεταξύ των οποίων και εκείνους που επιμένουν να διαιωνίζουν την ανθρώπινη κυριαρχία. (Ψαλμός 37:10· 2 Πέτρου 3:7) Συγχρόνως, ο Θεός θα θέσει τέρμα σε όλα τα παθήματα που έχουν προκαλέσει αυτοί οι ενάντιοί Του. b​—2 Θεσσαλονικείς 1:6-9.

Στη συνέχεια, ο Δημιουργός θα λύσει όλα τα προβλήματα διακυβέρνησης που αντιμετωπίζουμε χορηγώντας πλήρη εξουσία επί της γης σε ένα κυβερνητικό σχήμα που ονομάζεται “η βασιλεία του Θεού”. (Λουκάς 4:43) Όπως θα δούμε τώρα, αυτή η παγκόσμια κυβέρνηση προσδίδει στο αύριο εντελώς νέα όψη.

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 5]

ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΙΚΑ «ΤΟΥΒΛΑ» ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

◼ Όλοι είμαστε ατελείς.

◼ Μας προλαβαίνει ο θάνατος.

◼ Η καλή αυτοκυβέρνηση είναι πέραν των δυνατοτήτων μας.

◼ Οι άνθρωποι επηρεάζονται από έναν κρυμμένο άρχοντα.

[Πλαίσιο στη σελίδα 6]

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ ΤΗ ΓΗ!

Ο σκοπός που έχει ο Δημιουργός να αποτελεί η γη ασφαλή και ειρηνική κατοικία για τους θεοφοβούμενους ανθρώπους τεκμηριώνεται επαρκώς στην Αγία Γραφή. Εξετάστε τα ακόλουθα εδάφια.

«Αυτός θεμελίωσε τη γη πάνω στους σταθερούς της τόπους· δεν θα κλονιστεί στον αιώνα, και μάλιστα για πάντα».​—Ψαλμός 104:5.

«Στερέωσες τη γη για να παραμένει».​—Ψαλμός 119:90.

«Γενιά φεύγει και γενιά έρχεται· αλλά η γη παραμένει στον αιώνα».​—Εκκλησιαστής 1:4.

«Η γη θα γεμίσει από τη γνώση του Ιεχωβά όπως τα νερά σκεπάζουν τη θάλασσα».​—Ησαΐας 11:9.

«[Ο Ιεχωβά είναι] ο Πλάστης της γης και ο Κατασκευαστής της, Αυτός που τη στερέωσε, που δεν τη δημιούργησε μάταια, αλλά την έπλασε για να κατοικείται».​—Ησαΐας 45:18.