ΜΙΑ σκηνή σε κάποια κινηματογραφική ταινία πριν από αρκετά χρόνια έδειχνε έναν νεαρό να στέκεται δίπλα στον τάφο κάποιου αγαπημένου του προσώπου. «Η μαμά έλεγε πάντα ότι ο θάνατος είναι μέρος της ζωής», ανέφερε ο νεαρός. Έπειτα, καθώς η κάμερα εστίαζε για λίγο πάνω στην ταφόπλακα, πρόσθετε: «Θα ευχόμουν όμως να μην είναι!»

Αυτή η έκφραση απηχεί τα αισθήματα δισεκατομμυρίων ανθρώπων που έχουν χάσει κάποιο αγαπημένο τους πρόσωπο. Τι τρομερός εχθρός είναι ο θάνατος! Ωστόσο, ο Θεός υπόσχεται: «Ως τελευταίος εχθρός, θα εκμηδενιστεί ο θάνατος». (1 Κορινθίους 15:26) Γιατί όμως, παρά το γεγονός ότι φαίνεται πως έχουμε τη δυνατότητα να ζούμε για πάντα, εμείς πεθαίνουμε; Πώς θα καταργηθεί ο θάνατος;

Σχετικά με τον Ιεχωβά Θεό, τον Δημιουργό μας, η Γραφή λέει: «Οι ενέργειές του είναι τέλειες».  (Δευτερονόμιο 32:4· Ψαλμός 83:18) Ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ, δημιουργήθηκε τέλειος και μπορούσε να ζήσει για πάντα στην Εδέμ, τον επίγειο παραδεισιακό κήπο όπου τον έβαλε ο Θεός. (Γένεση 2:7-9) Γιατί έχασε εκείνο το παραδεισιακό σπίτι και με τον καιρό γέρασε και πέθανε;

Με απλά λόγια, επειδή δεν υπάκουσε στην εντολή να μη φάει από τον καρπό ενός συγκεκριμένου δέντρου. Ο Θεός τον είχε προειδοποιήσει ξεκάθαρα για την επακόλουθη ποινή, λέγοντας: «Οπωσδήποτε θα πεθάνεις». (Γένεση 2:16, 17) Ο Αδάμ, όμως, ακολούθησε τη σύζυγό του την Εύα και παρήκουσε εκείνη την εντολή, και έτσι ο Θεός τούς έδιωξε από την Εδέμ. Ο λόγος για τον οποίο ο Θεός ανέλαβε αμέσως δράση είναι σημαντικός. Η Γραφή αναφέρει: «Για να μην απλώσει [ο Αδάμ] το χέρι του και πάρει καρπό και από το δέντρο της ζωής [που υπήρχε στον κήπο] και φάει και ζήσει [για πάντα]».​—Γένεση 3:1-6, 22.

Ο Αδάμ και η Εύα πέθαναν εξαιτίας της ανυπακοής τους, αλλά γιατί γερνούν και πεθαίνουν όλοι οι απόγονοί τους; Επειδή κληρονόμησαν την αμαρτία από τον Αδάμ, και η αμαρτία έχει επιφέρει την ατέλεια και το θάνατο στον καθένα από τους απογόνους του Αδάμ. Η Γραφή εξηγεί: «Μέσω ενός ανθρώπου [του Αδάμ] μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους, επειδή όλοι είχαν αμαρτήσει».​—Ρωμαίους 5:12.

Όπως διαβάσαμε νωρίτερα, «θα εκμηδενιστεί ο θάνατος»​—ναι, θα καταργηθεί για πάντα! (1 Κορινθίους 15:26) Πώς; Η Γραφή το εξηγεί αυτό, λέγοντας: «Μέσω μιας πράξης δικαίωσης το αποτέλεσμα για ανθρώπους κάθε είδους είναι το ότι ανακηρύσσονται δίκαιοι για ζωή». (Ρωμαίους 5:18) Τι είναι αυτό που καθιστά δυνατή τη δίκαιη υπόσταση ενώπιον του Θεού και την αιώνια ζωή;

Είναι η προμήθεια που έγινε για να αρθεί η αμαρτία την οποία όλοι οι άνθρωποι κληρονόμησαν από τον πρώτο άνθρωπο, τον Αδάμ. Η Γραφή εξηγεί: «Το δώρο που δίνει ο Θεός είναι αιώνια ζωή μέσω του Χριστού Ιησού του Κυρίου μας». (Ρωμαίους 6:23) Σχετικά με αυτή την προμήθεια μέσω της οποίας οι άνθρωποι μπορούν να ανακηρυχτούν δίκαιοι για ζωή, ο Ιησούς είπε: «Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο [της ανθρωπότητας] τόσο πολύ, ώστε έδωσε τον μονογενή του Γιο, για να μην καταστραφεί όποιος ασκεί πίστη σε αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή».​—Ιωάννης 3:16.

Σκεφτείτε το βάθος της αγάπης που τρέφει ο Θεός για εμάς, καθώς και ο Γιος του, ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος υπέφερε τόσο πολύ για χάρη μας. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: “Ο Γιος του Θεού . . . με αγάπησε και παρέδωσε τον εαυτό του για εμένα”. (Γαλάτες 2:20) Γιατί, όμως, είναι ο Ιησούς ο μόνος άνθρωπος ο οποίος μπορούσε «να δώσει την ψυχή του [ως] λύτρο» για εμάς ώστε να μας σώσει από τις θανατηφόρες συνέπειες της αμαρτίας;​—Ματθαίος 20:28.

Ο Ιησούς είναι ο μόνος ο οποίος μπορούσε να δώσει την ψυχή του ως λύτρο επειδή είναι ο μόνος άνθρωπος που δεν κληρονόμησε την αμαρτία από τον πρώτο άνθρωπο, τον Αδάμ. Γιατί συνέβη αυτό; Επειδή η ζωή του Ιησού μεταφέρθηκε θαυματουργικά από τον ουρανό στη μήτρα της Μαρίας, η οποία ήταν παρθένα. Ως αποτέλεσμα, ο γιος της Μαρίας ήταν, όπως είπε ένας άγγελος στην ίδια, “άγιος, Γιος του Θεού”. (Λουκάς 1:34, 35) Γι’ αυτό αποκαλείται ο Ιησούς «τελευταίος Αδάμ» και γι’ αυτό δεν κληρονόμησε την αμαρτία από “τον πρώτο άνθρωπο Αδάμ”. (1 Κορινθίους 15:45) Ως αναμάρτητος άνθρωπος, λοιπόν, μπορούσε να δώσει τον εαυτό του ως «αντίστοιχο λύτρο»​—η ζωή του  αντιστοιχούσε ή ισοδυναμούσε με τη ζωή του κάποτε τέλειου, αναμάρτητου, πρώτου ανθρώπου.​—1 Τιμόθεο 2:6.

Μέσω αυτής της προμήθειας του λύτρου, ο Θεός μάς έδωσε τη δυνατότητα να λάβουμε αυτό που έχασε ο πρώτος Αδάμ, δηλαδή την αιώνια ζωή σε έναν επίγειο παράδεισο. Για να λάβει, όμως, αυτή την ευλογία η συντριπτική πλειονότητα της ανθρωπότητας, θα πρέπει να ξαναζήσει. Τι υπέροχη προοπτική! Ωστόσο, μήπως πρόκειται απλώς για κάτι που μοιάζει απίστευτο;

Είναι άραγε τόσο δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ο Ιεχωβά Θεός, ο Δημιουργός της ζωής, έχει τη δύναμη να αναδημιουργήσει ένα άτομο το οποίο ήταν κάποτε ζωντανό; Σκεφτείτε την ικανότητα σύλληψης, την οποία έδωσε ο Θεός στην πρώτη γυναίκα. «Ο Αδάμ είχε σχέσεις με την Εύα», και περίπου εννιά μήνες αργότερα ήρθε στον κόσμο ένα πλήρως σχηματισμένο πλασματάκι, όμοιο με αυτούς. (Γένεση 4:1) Τα όσα συνέβησαν μέσα στη μήτρα της Εύας προκειμένου να δημιουργηθούν όλα τα μέρη του μωρού και να απαρτίσουν ένα σώμα εξακολουθούν να περιγράφονται ως θαύμα, κάτι που ο άνθρωπος δεν μπορεί να κατανοήσει πλήρως!​—Ψαλμός 139:13-16.

Η γέννηση ενός παιδιού θεωρείται συνήθως κάτι το δεδομένο, εφόσον επαναλαμβάνεται εκατοντάδες χιλιάδες φορές την ημέρα. Ωστόσο, το να επανέλθει στη ζωή ένα άτομο που είχε ζήσει στο παρελθόν εξακολουθεί να θεωρείται από πολλούς απίστευτο. Όταν ο Ιησούς είπε σε κάποιους που θρηνούσαν για το θάνατο ενός κοριτσιού ότι δεν είχε πεθάνει αλλά κοιμόταν, εκείνοι «άρχισαν να γελούν μαζί του με καταφρόνηση». Αλλά ο Ιησούς μίλησε στο νεκρό κορίτσι, λέγοντας: «“Σήκω!” Και ευθύς το κορίτσι σηκώθηκε και άρχισε να περπατάει». Στη συνέχεια, διαβάζουμε: «Αμέσως [οι παρόντες] κυριεύτηκαν από χαρά και μεγάλη έκσταση».​—Μάρκος 5:39-43· Λουκάς 8:51-56.

Όταν ο Ιησούς ζήτησε να ανοιχτεί το μνήμα του αγαπημένου του φίλου του Λαζάρου, η Μάρθα, η αδελφή του Λαζάρου, διαμαρτυρήθηκε: «Τώρα πια θα πρέπει να μυρίζει, γιατί πάνε τέσσερις ημέρες». Τι χαρά επικράτησε, όμως, όταν ο Ιησούς επανέφερε τον Λάζαρο στη ζωή! (Ιωάννης 11:38-44) Πολλοί έμαθαν για τα θαύματα που έκανε ο Ιησούς. Όταν ο Ιωάννης ο Βαφτιστής ήταν στη φυλακή, οι μαθητές του τού μίλησαν για τα έργα του Ιησού, λέγοντας: «Οι νεκροί εγείρονται».​—Λουκάς 7:22.

Γιατί επιτέλεσε ο Ιησούς τέτοια θαύματα, εφόσον αργότερα εκείνοι που αναστήθηκαν αρρώστησαν και ξαναπέθαναν; Τα επιτέλεσε για να αποδειχτεί ότι εκείνο που είχε χάσει ο πρώτος Αδάμ​—η αιώνια ζωή σε μια παραδεισιακή γη—​μπορεί να αποκατασταθεί και όντως θα αποκατασταθεί. Οι αναστάσεις που έκανε ο Ιησούς κατέδειξαν τον τρόπο με τον οποίο εκατομμύρια άνθρωποι θα γίνουν τελικά «κάτοχοι της γης και θα κατοικούν για πάντα σε αυτήν».​—Ψαλμός 37:29.

Το ευχάριστο είναι ότι μπορούμε να είμαστε ανάμεσα σε εκείνους που έχουν αυτή τη μεγαλειώδη προοπτική της αιώνιας ζωής αν ασκούμε “θεοσεβή αφοσίωση”. Αυτή η αφοσίωση, λέει η Γραφή, «περιέχει υποσχέσεις και για την τωρινή ζωή και για τη μελλοντική». Αυτή η «μελλοντική» ζωή αποκαλείται επίσης “η πραγματική ζωή”.​—1 Τιμόθεο 4:8, Η Καινή Διαθήκη​—Εγχειρίδιο Μελέτης και Ζωής· 6:19.

Ας εξετάσουμε πώς ακριβώς θα είναι αυτή η πραγματική ζωή, η μελλοντική ζωή σε έναν δίκαιο νέο κόσμο.