Ξεχασμένοι Δούλοι από τις Νότιες Θάλασσες

ΑΠΟ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΞΥΠΝΑ! ΣΤΑ ΦΙΤΖΙ

ΕΝΑ κύμα ενθουσιασμού ξεσηκώνει το πλήθος καθώς δύο πλοία γλιστρούν στη λιμνοθάλασσα της απομακρυσμένης ατόλλης του Ειρηνικού. Χρόνια νωρίτερα, ένας ναυαγός είχε δώσει σε κάθε οικογένεια εκεί λίγες σελίδες που είχε σκίσει από τη Γραφή του. Αυτοί οι ταπεινοί άνθρωποι διάβασαν πρόθυμα εκείνες τις σελίδες και έκτοτε ανέμεναν με αγωνία την άφιξη κάποιου Χριστιανού δασκάλου.

Τώρα αυτοί οι επισκέπτες ναυτικοί υπόσχονται να τους μεταφέρουν σε κάποιο μέρος όπου μπορούν να μάθουν περισσότερα για τον Θεό. Περίπου 250 καλόπιστοι άντρες και γυναίκες επιβιβάζονται στα πλοία, πολλοί δε κρατώντας σφιχτά τις πολύτιμες σελίδες τους από τη Γραφή.

Ωστόσο, έπεσαν θύματα μιας πανούργας απάτης. Όταν επιβιβάστηκαν, τους έδεσαν, τους έριξαν στο αμπάρι και τους έστειλαν μακριά στο λιμάνι του Καγιάο στη Νότια Αμερική. Οι ανθυγιεινές συνθήκες προκάλεσαν πολλούς θανάτους στη διάρκεια του ταξιδιού. Η σεξουαλική εκμετάλλευση αφθονούσε. Όσοι επιβίωσαν από το ταξίδι πουλήθηκαν ως δούλοι για να δουλεύουν είτε σε φυτείες και σε ορυχεία είτε ως υπηρέτες σε σπίτια, χωρίς να επιστρέψουν ποτέ στο νησί τους.

Η Εξέλιξη του Δουλεμπορίου στο Νότιο Ειρηνικό

Η βίαιη απαγωγή των νησιωτών του Νότιου Ειρηνικού έλαβε χώρα στη διάρκεια του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1860, η τακτική αυτή έφερε χιλιάδες νησιώτες στη Νότια Αμερική. Στη δεκαετία που ακολούθησε, η προσοχή στράφηκε προς τα δυτικά καθώς οι νησιώτες μεταφέρονταν στην Αυστραλία. Το 1867, ο Ρος Λιούιν, πρώην μέλος του Βασιλικού Ναυτικού, πρόσφερε στους καλλιεργητές ζαχαροκάλαμου και βαμβακιού τους «καλύτερους και πιο εργατικούς ιθαγενείς που υπήρχαν στα νησιά με 7 [λίρες] το κεφάλι».

Οι προσπάθειες που κατέβαλε το βρετανικό Υπουργείο Αποικιών για την πάταξη του δουλεμπορίου απέτυχαν. Πρώτον, ήταν δύσκολο να εφαρμοστεί ο βρετανικός νόμος σε υπηκόους ξένων δυνάμεων. Δεύτερον, ο νόμος της Αγγλίας δεν περιείχε εμπεριστατωμένο ορισμό για τη δουλεία. Έτσι λοιπόν, στο δικαστήριο, οι δουλέμποροι πρόβαλαν επιτυχώς το επιχείρημα ότι αυτοί οι νησιώτες​—παρότι εξαπατήθηκαν και πάρθηκαν με τη βία—​δεν ήταν στην πραγματικότητα δούλοι αλλά εργάτες υπό σύμβαση οι οποίοι θα πληρώνονταν και, με τον καιρό, θα στέλνονταν στην πατρίδα τους. Μερικοί μάλιστα ισχυρίστηκαν ότι έκαναν χάρη σε αυτούς τους πρώην ειδωλολάτρες φέρνοντάς τους κάτω από το βρετανικό νόμο και μαθαίνοντάς τους να εργάζονται! Έτσι λοιπόν, το δουλεμπόριο ανθούσε, τουλάχιστον για κάποιο διάστημα.

Τα Πράγματα Παίρνουν Άλλη Τροπή

Καθώς αμερόληπτοι πολίτες εκφράζονταν ανοιχτά κατά του δουλεμπορίου, τα πράγματα άρχισαν να παίρνουν άλλη τροπή. Ενώ μερικοί νησιώτες  στρατολογούνταν για εργασία με τη θέλησή τους, δεν μπορούσε πλέον να γίνεται ανεκτή η εξαναγκαστική αιχμαλώτισή τους. Το ίδιο ίσχυε και για την κακομεταχείριση, όπως η μαστίγωση και το μαρκάρισμα, ή για τις απαράδεκτες συνθήκες κάτω από τις οποίες ζούσαν και δούλευαν ορισμένοι εργάτες.

Η κατάσταση εντάθηκε περισσότερο όταν ο Αγγλικανός επίσκοπος Τζ. Κ. Πάτεσον​—ευθαρσής πολέμιος του δουλεμπορίου—​δολοφονήθηκε από τους ίδιους εκείνους νησιώτες τους οποίους επιδίωκε να προστατέψει. Χρησιμοποιώντας ένα συνηθισμένο τους τέχνασμα, οι δουλέμποροι είχαν φτάσει σε κάποιο νησί πριν από τον Πάτεσον με ένα πλοίο φτιαγμένο σκόπιμα ώστε να μοιάζει με το δικό του. Τότε οι ντόπιοι προσκλήθηκαν να επιβιβαστούν για να συναντήσουν τον επίσκοπο. Δεν τους ξαναείδε κανείς. Όταν έφτασε ο πραγματικός Πάτεσον, ήρθε αντιμέτωπος με ένα δικαιολογημένα εχθρικό πλήθος το οποίο, έχοντας παροδηγηθεί, τον σκότωσε για αντίποινα. Ως αντίδραση σε αυτό το περιστατικό​—και στην αυξανόμενη δημόσια κατακραυγή—​βρετανικά και γαλλικά πλοία του πολεμικού ναυτικού εγκαταστάθηκαν στον Ειρηνικό με εντολή να τερματίσουν την κακομεταχείριση.

Οι κυβερνήσεις της Νέας Νότιας Ουαλίας και του Κουίνσλαντ στην Αυστραλία ένωσαν τις δυνάμεις τους με το Υπουργείο Αποικιών θεσπίζοντας διάφορους νόμους για τον τερματισμό της κακομεταχείρισης και για τη ρύθμιση του εμπορίου των εργατών που τελούσαν υπό σύμβαση. Διορίστηκαν επιθεωρητές και τοποθετήθηκαν εκπρόσωποι της κυβέρνησης στα πλοία στρατολόγησης των εργατών. Αυτές οι συστηματικές προσπάθειες απέδωσαν, καθώς οι καταδίκες βασίζονταν στις κατηγορίες της απαγωγής και του φόνου και όχι στις αναποτελεσματικές διατάξεις κατά της δουλείας. Την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα η κατάσταση άλλαξε στις Νότιες Θάλασσες. Η τακτική απαγωγής δούλων είχε αναχαιτιστεί σε μεγάλο βαθμό και η εισροή «νεοπροσληφθέντων» περιορίστηκε στο ελάχιστο κατά τις αρχές του 20ού αιώνα.

Το 1901, το νέο εθνικό κοινοβούλιο​—η Κοινοπολιτεία της Αυστραλίας—​έθεσε υπό έλεγχο το ζήτημα της μετανάστευσης σε πανεθνική κλίμακα. Η πολιτική του αντανακλούσε την κοινή γνώμη, η οποία τότε είχε αρχίσει να δυσανασχετεί με το δυναμικό των εργατών από το εξωτερικό, καθώς πολλοί φοβούνταν ότι αυτοί θα υπονόμευαν τους ντόπιους εργάτες. Είτε επρόκειτο για εργάτες υπό σύμβαση είτε όχι, οι νησιώτες της Νότιας Θάλασσας δεν ήταν πλέον ευπρόσδεκτοι. Ο εξαναγκαστικός επαναπατρισμός χιλιάδων οδήγησε σε μεγαλύτερη τραγωδία, καθώς κάποιοι από εκείνους που εκδιώκονταν από τα μέρη όπου είχαν εγκατασταθεί αποχωρίζονταν αγαπημένα τους πρόσωπα.

Θυμούνται τους Ξεχασμένους Δούλους

Το Σεπτέμβριο του 2000, η κυβέρνηση της Πολιτείας του Κουίνσλαντ εξέδωσε μια διακήρυξη η οποία εκτίθεται σε μόνιμη θέα. Αναγνωρίζει το ρόλο που έπαιξαν οι νησιώτες των Νότιων Θαλασσών στην οικονομική, πολιτιστική και περιφερειακή ανάπτυξη του Κουίνσλαντ. Παράλληλα, εκφράζει τη λύπη της για τη βάναυση μεταχείριση την οποία υπέστησαν.

Σε ολόκληρη την ιστορία, πολλά άτομα έχουν αδράξει ευκαιρίες για να πλουτίσουν εις βάρος της ζωής και της ελευθερίας άλλων. Η Αγία Γραφή υπόσχεται ότι, υπό τη διακυβέρνηση της Βασιλείας του Θεού, δεν θα λαβαίνουν χώρα τέτοιου είδους αδικίες. Πράγματι, όσοι θα ζουν ως επίγειοι υπήκοοι υπό την ουράνια αυτή κυβέρνηση «θα κάθονται ο καθένας κάτω από το κλήμα του και κάτω από τη συκιά του, και δεν θα υπάρχει κανείς που να τους κάνει να τρέμουν».​—Μιχαίας 4:4.

[Διάγραμμα/​Χάρτης στη σελίδα 24]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Οι δρόμοι του δουλεμπορίου προς την Αυστραλία και τη Νότια Αμερική

ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ ΩΚΕΑΝΟΣ

ΜΙΚΡΟΝΗΣΙΑ

ΝΗΣΙΑ ΜΑΡΣΑΛ

Νέα Γουινέα

ΝΗΣΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ

ΤΟΥΒΑΛΟΥ

ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΚΙΡΙΜΠΑΤΙ

ΚΟΥΙΝΣΛΑΝΤ ΒΑΝΟΥΑΤΟΥ

ΝΕΑ ΝΟΤΙΑ ΟΥΑΛΙΑ ΝΕΑ ΚΑΛΗΔΟΝΙΑ ΝΟΤΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ

Σίντνεϊ ← ΦΙΤΖΙ → Καγιάο

ΣΑΜΟΑ

ΤΟΝΓΚΑ

ΝΗΣΙΑ ΚΟΥΚ

ΓΑΛΛΙΚΗ ΠΟΛΥΝΗΣΙΑ

Νησί του Πάσχα

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 24]

National Library of Australia, nla.pic-an11279871