Προϊόν Σχεδιασμού;

Το Ράμφος του Καλαμαριού

◼ Το ράμφος του καλαμαριού αποτελεί γρίφο για τους επιστήμονες, οι οποίοι αναρωτιούνται: “Πώς μπορεί κάτι τόσο σκληρό να συνδέεται με ένα σώμα το οποίο δεν έχει κόκαλα; Δεν θα έπρεπε ο συνδυασμός των υλικών να προκαλεί τριβή πληγώνοντας το καλαμάρι;”

Σκεφτείτε: Το ράμφος του καλαμαριού είναι σκληρό στην άκρη και μαλακό στη βάση. Αποτελούμενο από χιτίνη, νερό και πρωτεΐνη, το ράμφος μεταβάλλεται τόσο σταδιακά ως προς τη σύνθεσή του, καθώς από μαλακό γίνεται σκληρό, ώστε το καλαμάρι μπορεί να το χρησιμοποιεί χωρίς να δημιουργείται οποιαδήποτε τριβή και να προκαλείται βλάβη.

Ο καθηγητής Φρανκ Ζοκ, από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, λέει ότι η μελέτη του ράμφους του καλαμαριού θα μπορούσε «να αλλάξει ριζικά την αντίληψη των μηχανικών όσον αφορά τη συνένωση υλικών σε κάθε λογής εφαρμογές». Μια πιθανή εφαρμογή είναι στην κατασκευή τεχνητών άκρων. Ο Άλι Μιζέρες, ερευνητής στο ίδιο πανεπιστήμιο, οραματίζεται «τη δημιουργία ενός ακέραιου τεχνητού μέλους που θα έχει την ίδια χημική σύνθεση με αυτήν του ράμφους, έτσι ώστε από τη μία πλευρά να έχει την ελαστικότητα του χόνδρου και από την άλλη» να είναι φτιαγμένο από «πολύ άκαμπτο και ανθεκτικό στην τριβή υλικό».

Ποια είναι η άποψή σας; Προήλθε κατά τύχη το ράμφος του καλαμαριού του οποίου η πυκνότητα μεταβάλλεται από την άκρη ως τη βάση; Ή μήπως ήταν προϊόν σχεδιασμού;

[Ευχαριστίες για την προσφορά των εικόνων στη σελίδα 9]

© Bob Cranston/​SeaPics.com

© Richard Herrmann/​SeaPics.com