Απαξιωτική Μεταχείριση

«Την πρώτη μου χρονιά στο δημοτικό στην Ισπανία, τα παιδιά στην τάξη μου με κορόιδευαν συνέχεια επειδή ήμουν πιο κοντή από εκείνα. Σχεδόν κάθε μέρα γύριζα σπίτι κλαίγοντας».​—Τζένιφερ, κόρη Φιλιππινέζων μεταναστών.

«Όταν άλλαξα σχολείο, κάποιοι λευκοί συμμαθητές μου χρησιμοποιούσαν προσβλητικούς χαρακτηρισμούς εις βάρος μου. Καταλάβαινα ότι ήθελαν να με προκαλέσουν σε καβγά. Με κάποιον τρόπο κατάφερνα να κρατάω την ψυχραιμία μου​—μέσα μου, όμως, ένιωθα πόνο και απόρριψη».​—Τίμοθι, Αφροαμερικανός.

«Όταν ήμουν εφτά χρονών, υπήρχε διαμάχη μεταξύ των λαών Ίμπο και Χάουσα στη Νιγηρία. Το μίσος αυτό με επηρέασε, και άρχισα να κοροϊδεύω ένα παιδί από την τάξη μου που ήταν Χάουσα, αν και προηγουμένως ήμασταν φίλοι».​—Τζον, μέλος της εθνότητας Ίμπο.

«Μαζί με τη συνεργάτιδά μου στο ιεραποστολικό έργο, μιλούσαμε για το άγγελμα της Γραφής στους συνανθρώπους μας όταν κάποια παιδιά, υποκινούμενα από τους ντόπιους ιερείς, άρχισαν να μας ακολουθούν και να μας πετροβολούν. Οι ιερείς ήθελαν να φύγουμε από την πόλη».​—Όλγα.

ΕΧΕΤΕ υποστεί ποτέ ταπεινωτική μεταχείριση λόγω άδικων διακρίσεων, οι οποίες συνήθως πηγάζουν από προκατάληψη; Ίσως αυτό συνέβη με αφορμή το χρώμα του δέρματος, τη θρησκεία, την οικονομική κατάσταση, το φύλο ή την ηλικία σας. Όσοι βιώνουν τακτικά προκατειλημμένη μεταχείριση ζουν συνήθως με το φόβο περαιτέρω κακομεταχείρισης. Όταν περνούν μπροστά από μια ομάδα ανθρώπων, μπαίνουν σε ένα κατάστημα, αλλάζουν σχολείο ή παρευρίσκονται σε κάποια κοινωνική συγκέντρωση, μπορεί να σφίγγεται η καρδιά τους από την ανησυχία.

Επιπρόσθετα, τα θύματα της προκατάληψης και των διακρίσεων ίσως δυσκολεύονται να βρουν δουλειά ή ίσως λαβαίνουν κατώτερης ποιότητας ιατρική περίθαλψη και υποδεέστερη εκπαίδευση ή έχουν λιγότερα κοινωνικά προνόμια και νομικά δικαιώματα. Όταν δε οι διακρίσεις γίνονται με τις ευλογίες των αρχών, μπορούν να οδηγήσουν ως και σε εγκλήματα όπως οι εθνικές εκκαθαρίσεις και οι γενοκτονίες. Ένα αρχαίο παράδειγμα απόπειρας γενοκτονίας αναφέρεται στο Γραφικό βιβλίο της Εσθήρ. Παρατηρήστε τι ρόλο έπαιξε το μίσος και η προκατάληψη.​—Εσθήρ 3:5, 6.

Ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία μπορεί να υφίστανται ακόμη και εκεί όπου υπάρχουν νόμοι κατά των διακρίσεων. Κάποια πρώην Ύπατος Αρμοστής των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα λέει: «Έξι δεκαετίες μετά την υιοθέτηση της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα . . . , οι αρχές της ισότητας και της απουσίας διακρίσεων κάθε άλλο παρά αποτελούν οικουμενική πραγματικότητα». Αυτό είναι ανησυχητικό, διότι η μετανάστευση και η εισροή προσφύγων έχουν αλλάξει σημαντικά τη δημογραφική σύνθεση πολλών χωρών.

Μήπως, λοιπόν, η ύπαρξη μιας δίκαιης κοινωνίας αποτελεί απλώς όνειρο; Ή είναι δυνατόν να υπερνικηθούν η προκατάληψη και οι διακρίσεις; Τα ακόλουθα άρθρα ασχολούνται με αυτά τα ερωτήματα.