Η Αγάπη Νικάει την Προκατάληψη

«Ένα νέο είδος θρησκευτικής κοινότητας εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία: δεν επρόκειτο για έναν λαό που ασκούσε την εθνική του θρησκεία, αλλά για μια ομάδα ατόμων που ενεργούσαν εθελούσια και είχαν ξεπεράσει τις κοινωνικές, τις φυλετικές και τις εθνικές διακρίσεις: άντρες και γυναίκες συνάγονταν ενώπιον του θεού τους απλώς ως άτομα».​—Ιστορία της Χριστιανοσύνης (A History of Christianity), του Πολ Τζόνσον.

ΚΑΘΩΣ η αληθινή Χριστιανοσύνη εξαπλωνόταν στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οι άνθρωποι έβλεπαν κάτι εκπληκτικό​—μια διεθνή πνευματική οικογένεια που είχε μάθει να συμβιώνει με αληθινή ειρήνη και ενότητα. Το μυστικό της ειρήνης αυτής της «οικογένειας» ήταν η γνήσια αγάπη, η οποία δεν βασιζόταν απλώς στο συναίσθημα, αλλά στις αρχές που διδάσκει ο Θεός.

Τις αρχές αυτές ενσάρκωσε ο Ιησούς Χριστός, που υπήρξε και ο ίδιος αντικείμενο μίσους και εμπαθούς προκατάληψης. (1 Πέτρου 2:21-23) Πρώτα πρώτα, καταγόταν από τη Γαλιλαία, και οι Γαλιλαίοι​—στην πλειονότητά τους γεωργοί και ψαράδες​—καταφρονούνταν από τους θρησκευτικούς ηγέτες του Ιουδαϊσμού στην Ιερουσαλήμ. (Ιωάννης 7:45-52) Επίσης, ο Ιησούς ήταν εξαίρετος δάσκαλος, και ο κοινός λαός τον αγαπούσε και τον σεβόταν. Αυτό διήγειρε το φθόνο των θρησκευτικών ηγετών σε τέτοιον βαθμό ώστε άρχισαν να διαδίδουν ψέματα για αυτόν, και μάλιστα σχεδίασαν να τον σκοτώσουν!​—Μάρκος 15:9, 10· Ιωάννης 9:16, 22· 11:45-53.

Ωστόσο, ο Ιησούς δεν “ανταπέδιδε κακό αντί κακού”. (Ρωμαίους 12:17) Για παράδειγμα, όταν κάποιοι Φαρισαίοι τού έκαναν ερωτήσεις με ειλικρίνεια, εκείνος τους απαντούσε ευγενικά, παρότι αυτοί ανήκαν σε μια Ιουδαϊκή αίρεση η οποία του εναντιωνόταν. (Ιωάννης 3:1-21) Μάλιστα υπήρξαν περιπτώσεις που γευμάτισε με Φαρισαίους, μεταξύ αυτών και με έναν που του φέρθηκε με κάποια προκατάληψη. Πώς εκδήλωσε αυτή την προκατάληψη; Εκείνον τον καιρό, το έθιμο απαιτούσε να πλένουν τα πόδια του φιλοξενουμένου. Ο Φαρισαίος, όμως, δεν έκανε αυτή την ευγενική χειρονομία στην περίπτωση του Ιησού. Μήπως ο Ιησούς προσβλήθηκε; Όχι. Χρησιμοποίησε εκείνη τη βραδιά για να διδάξει ένα ωραίο μάθημα περί συμπόνιας και συγχωρητικότητας.​—Λουκάς 7:36-50· 11:37.

Ο Ιησούς Αγαπούσε τους Περιφρονημένους

Μια από τις πιο γνωστές παραβολές του Ιησού είναι η παραβολή του καλού Σαμαρείτη, στην οποία κάποιος Σαμαρείτης φρόντισε με δικά του έξοδα έναν Ιουδαίο που είχε πέσει θύμα ξυλοδαρμού και ληστείας. (Λουκάς 10:30-37) Γιατί ήταν τόσο ευγενής η πράξη του Σαμαρείτη; Στην πραγματική ζωή, υπήρχε αμοιβαία περιφρόνηση μεταξύ Ιουδαίων και Σαμαρειτών. Μάλιστα, η λέξη «Σαμαρείτης» χρησιμοποιούνταν συχνά από τους Ιουδαίους ως υποτιμητικός χαρακτηρισμός, τον οποίο απηύθυναν ακόμα και στον Ιησού. (Ιωάννης 8:48) Δεδομένης αυτής της κατάστασης, ο Ιησούς  χρησιμοποίησε την πλέον δυναμική παραβολή για να δείξει τι εστί αμερόληπτη αγάπη προς τον πλησίον.

Ο Ιησούς υποστήριξε τα λόγια του με το παράδειγμά του, θεραπεύοντας κάποιον λεπρό Σαμαρείτη. (Λουκάς 17:11-19) Επιπλέον, δίδαξε άλλους Σαμαρείτες που έδειχναν εκτίμηση, και έκανε μάλιστα μια εκτενή συζήτηση με μια Σαμαρείτισσα​—γεγονός ιδιαίτερα αξιοσημείωτο. (Ιωάννης 4:7-30, 39-42) Γιατί το λέμε αυτό; Διότι οι συντηρητικοί Ιουδαίοι ραβίνοι δεν μιλούσαν σε καμία γυναίκα δημοσίως​—ούτε καν σε στενή συγγενή τους​—πόσο μάλλον σε Σαμαρείτισσα!

Πώς βλέπει, όμως, ο Θεός ένα άτομο που έχει μεν προκαταλήψεις αλλά παλεύει να τις ξεριζώσει από την καρδιά του; Και πάλι η Αγία Γραφή μάς παρηγορεί βοηθώντας μας να δούμε σε βάθος αυτό το ζήτημα.

Ο Θεός Είναι Υπομονετικός Μαζί Μας

Τον πρώτο αιώνα, πολλοί Ιουδαίοι Χριστιανοί ήταν αρχικά επηρεασμένοι από παλιές προκαταλήψεις για τους μη Ιουδαίους, αρκετοί εκ των οποίων γίνονταν Χριστιανοί. Πώς χειρίστηκε ο Ιεχωβά Θεός αυτό το ενδεχομένως διαιρετικό πρόβλημα; Εκπαίδευσε τη Χριστιανική εκκλησία υπομονετικά. (Πράξεις 15:1-5) Αυτή η υπομονή απέδωσε καρπούς, γιατί όπως αναφέρεται στην εισαγωγή αυτού του άρθρου, οι Χριστιανοί “ξεπέρασαν τις κοινωνικές, τις φυλετικές και τις εθνικές διακρίσεις”. Ως αποτέλεσμα, «οι εκκλησίες συνέχισαν να σταθεροποιούνται στην πίστη και να αυξάνουν σε αριθμό κάθε ημέρα».​—Πράξεις 16:5.

Ποιο είναι το δίδαγμα; Μην παραιτείστε, αλλά συνεχίστε να αποβλέπετε στον Θεό, ο οποίος δίνει γενναιόδωρα σοφία και ηθικό σθένος σε όσους “ζητούν με πίστη”. (Ιακώβου 1:5, 6) Θυμάστε την Τζένιφερ, τον Τίμοθι, τον Τζον και την Όλγα από το πρώτο άρθρο αυτής της σειράς; Όταν η Τζένιφερ πήγε στο γυμνάσιο, είχε πλέον αναπτυχθεί πνευματικά και είχε μάθει να αγνοεί τις ρατσιστικές προσβολές και τα σχόλια για το ύψος της. Όταν κάποιο άλλο κορίτσι λίγο καιρό αργότερα έγινε στόχος προσβλητικής συμπεριφοράς από κάποιους συμμαθητές, η Τζένιφερ την υπερασπίστηκε και την παρηγόρησε.

Τι βοηθούσε τον Τίμοθι να κρατάει την ψυχραιμία του όταν οι συμμαθητές του τον προκαλούσαν με ρατσιστικές προσβολές; Ο ίδιος λέει: «Δεν ήθελα να φέρω μομφή στο όνομα του Ιεχωβά Θεού. Επίσης, υπενθύμιζα συνεχώς στον εαυτό μου ότι πρέπει “να νικάμε το κακό με το καλό” και να μην επιτρέπουμε στο κακό να μας νικήσει εκείνο».​—Ρωμαίους 12:21.

Ο Τζον ξεπέρασε την προκατάληψη που είχε για τον Χάουσα συμμαθητή του. «Όταν μεγάλωσα», θυμάται, «γνωρίστηκα με μερικούς φοιτητές Χάουσα οι οποίοι έγιναν φίλοι μου. Συνεργαζόμουν με έναν από αυτούς σε μια ομαδική εργασία και τα πηγαίναμε πολύ καλά. Τώρα προσπαθώ να βλέπω τους ανθρώπους ως άτομα και όχι ως μέλη κάποιας φυλής».

 Η Όλγα και η συνεργάτιδά της δεν δείλιασαν όταν αντιμετώπισαν διωγμό από μοχθηρούς εναντιουμένους, αλλά παρέμειναν ακλόνητες, με την πεποίθηση ότι κάποιοι θα εκτιμούσαν το άγγελμα της Γραφής. Και όντως έτσι ανταποκρίθηκαν πολλοί. «Περίπου πενήντα χρόνια αργότερα», λέει η Όλγα, «με πλησίασε κάποιος και μου έδωσε ένα όμορφο πουγκί με μερικές πετρούλες. Πάνω σε αυτές ήταν χαραγμένες Χριστιανικές ιδιότητες, όπως η αγαθότητα, η καλοσύνη, η αγάπη και η ειρήνη. Έπειτα μου είπε ότι ο ίδιος ήταν ένα από εκείνα τα αγόρια που με είχαν πετροβολήσει και ότι τώρα ήταν Χριστιανός αδελφός μου. Μαζί με το πουγκί, αυτός και η σύζυγός του μου πρόσφεραν και ένα μεγάλο μπουκέτο με λευκά τριαντάφυλλα».

Όταν η Προκατάληψη και οι Διακρίσεις Δεν θα Υπάρχουν Πια!

Σύντομα η προκατάληψη και οι διακρίσεις θα εκλείψουν. Πώς θα γίνει αυτό; Κατ’ αρχάς, η γη θα έχει ως μοναδικό Κυβερνήτη της εκείνον που απέδειξε ότι «δεν θα κρίνει με βάση αυτό που βλέπουν τα μάτια του»​—τον Ιησού Χριστό. (Ησαΐας 11:1-5) Επιπρόσθετα, οι επίγειοι υπήκοοι του Ιησού θα αντανακλούν τότε τέλεια τη δική του στάση, εφόσον όλοι τους θα έχουν εκπαιδευτεί από εκείνον και τον Πατέρα του, τον Ιεχωβά Θεό.​—Ησαΐας 11:9.

Αυτή η πνευματική εκπαίδευση βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, προετοιμάζοντας το λαό του Θεού για ζωή σε ένα εντελώς νέο σύστημα πραγμάτων. Θα θέλατε να επωφεληθείτε και εσείς από αυτό το δωρεάν εκπαιδευτικό πρόγραμμα, κάνοντας τη δική σας Γραφική μελέτη; a Να είστε βέβαιοι ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης. Θέλημά του είναι «να σωθούν κάθε είδους άνθρωποι και να έρθουν σε ακριβή γνώση της αλήθειας».​—1 Τιμόθεο 2:3, 4.

[Υποσημείωση]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 8]

Σύντομα η προκατάληψη και οι διακρίσεις θα πάψουν να μαστίζουν την ανθρωπότητα

[Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 8, 9]

ΘΕΪΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

◼ «Μην ανταποδίδετε κακό αντί κακού σε κανέναν. . . . Να νικάς το κακό με το καλό». (Ρωμαίους 12:17-21) Ποιο είναι το δίδαγμα; Η κακία των άλλων ας αναδεικνύει τη δική σας καλοσύνη. «Με μίσησαν χωρίς αιτία», είπε ο Ιησούς Χριστός. Ωστόσο, εκείνος δεν αντέδρασε με τον ίδιο τρόπο.​—Ιωάννης 15:25.

◼ «Ας μη γινόμαστε εγωιστές, . . . φθονώντας ο ένας τον άλλον». (Γαλάτες 5:26) Ο φθόνος και η ακατάλληλη υπερηφάνεια είναι πράγματα πνευματικώς επιζήμια, καθώς συχνά οδηγούν στο μίσος και στην προκατάληψη.​—Μάρκος 7:20-23.

◼ «Όλα όσα θέλετε, λοιπόν, να κάνουν σε εσάς οι άνθρωποι πρέπει και εσείς, παρόμοια, να κάνετε σε αυτούς». (Ματθαίος 7:12) Αναρωτηθείτε: “Πώς θέλω εγώ να μου φέρονται;” Έτσι να φέρεστε και εσείς στους άλλους, ανεξάρτητα από την ηλικία, το χρώμα του δέρματος, τη γλώσσα ή τον πολιτισμό τους.

◼ «Να καλοδέχεστε ο ένας τον άλλον, όπως και ο Χριστός καλοδέχτηκε εμάς». (Ρωμαίους 15:7) Προσπαθείτε να γνωριστείτε με ανθρώπους από διαφορετικό υπόβαθρο και πολιτισμό, ιδίως αν είναι και αυτοί υπηρέτες του Θεού;​—2 Κορινθίους 6:11.

◼ «Ακόμη και αν ο πατέρας μου και η μητέρα μου με εγκαταλείψουν, ο Ιεχωβά θα με δεχτεί». (Ψαλμός 27:10) Όπως και αν σας φέρονται οι άλλοι, ο Θεός δεν θα σας εγκαταλείψει ποτέ αν παραμένετε όσιοι σε αυτόν.

[Εικόνα στη σελίδα 7]

Ο καλός Σαμαρείτης βοηθάει έναν Ιουδαίο που έπεσε θύμα ληστείας