Η Άποψη της Αγίας Γραφής

Πρέπει να Υπάρχει Διάκριση Κληρικών-Λαϊκών;

Σεβασμιότατος, Αιδεσιμότατος, Πατήρ, Πανάγιος Πατήρ, Ραβίνος, Πανοσιότατος, Εκλαμπρότατος, Η Αγιοσύνη Του, Παναγιότατος​—αυτοί είναι μερικοί από τους τίτλους που ξεχωρίζουν τους κληρικούς των διαφόρων θρησκειών από τους λαϊκούς. Ο διαχωρισμός κληρικών και λαϊκών είναι κοινός σε πολλές θρησκείες. Αποτελεί, όμως, διευθέτηση του Θεού ή μήπως είναι ανθρώπινη παράδοση; Το σημαντικότερο, έχει την επιδοκιμασία του Θεού;

«ΣΤΗΝ Καινή Διαθήκη και κατά τους πρώτους αποστολικούς χρόνους δεν βρίσκουμε καμία αναφορά σε κληρικούς και λαϊκούς», έγραψε ο καθηγητής θεολογίας Κλίτους Ουέσελ. Η Εγκυκλοπαίδεια της Χριστιανοσύνης (Encyclopedia of Christianity) δηλώνει: «Σταδιακά προέκυψε διαφοροποίηση​—από τη μια οι κληρικοί ως οι αξιωματούχοι και από την άλλη οι λαϊκοί ως οι λοιποί . . . Το “απλό” εκκλησίασμα θεωρούνταν πλέον αδαής μάζα». Αυτή η διαφοροποίηση έγινε εμφανής τον τρίτο αιώνα Κ.Χ.​—διακόσια και πλέον χρόνια έπειτα από τον Ιησού Χριστό! a

Αν, λοιπόν, η διάκριση κληρικών-λαϊκών δεν βασίζεται στο πρότυπο που έθεσαν οι απόστολοι του Ιησού και οι άλλοι πρώτοι Χριστιανοί, είναι αυτομάτως και εσφαλμένη; Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, ναι. Εξετάστε τους λόγους.

«Όλοι Εσείς Είστε Αδελφοί»

Ο Λόγος του Θεού μάς λέει ότι όλοι οι Χριστιανοί υπηρετούν ως διάκονοι του Θεού και ότι κανείς δεν είναι ανώτερος ή κατώτερος από τον άλλον. (2 Κορινθίους 3:5, 6) Ο θρησκευτικός συγγραφέας Αλεξάντρ Φεβρ αναφέρει ότι «η απουσία τάξεων αποτελούσε αδιαπραγμάτευτη θέση» των πρώτων Χριστιανών. Αυτή «η απουσία τάξεων» συμφωνεί με τα λόγια που είπε ο Ιησούς στους ακολούθους του: «Όλοι εσείς είστε αδελφοί».​—Ματθαίος 23:8.

Φυσικά, κάποιοι πνευματικά ώριμοι άντρες υπηρετούσαν ως επίσκοποι, ασκώντας καθήκοντα ποιμένα και δασκάλου. (Πράξεις 20:28) Ωστόσο, αυτοί οι άντρες δεν ήταν έμμισθοι κληρικοί. Ως επί το πλείστον, ήταν συνηθισμένοι εργαζόμενοι άνθρωποι​—σύζυγοι και πατέρες. Επιπλέον, αποκτούσαν τα προσόντα για την υπηρεσία του επισκόπου, όχι φοιτώντας σε ιερατικές σχολές, αλλά μελετώντας επιμελώς το Λόγο του Θεού και καλλιεργώντας τις πνευματικές ιδιότητες που απαιτεί Εκείνος. Σε αυτές τις ιδιότητες περιλαμβάνεται το να είναι κάποιος «μετριοπαθής στις συνήθειες, σώφρων, εύτακτος, φιλόξενος, με προσόντα να διδάσκει, . . . λογικός, όχι εριστικός, όχι φιλάργυρος, άντρας που να προΐσταται στο σπιτικό του με καλό τρόπο».​—1 Τιμόθεο 3:1-7.

Γιατί Είναι Σοφό να Προσκολλούμαστε στην Αγία Γραφή

«Μην προχωρείτε πέρα από όσα είναι γραμμένα», δηλώνει η Γραφή. (1 Κορινθίους 4:6) Δυστυχώς, όταν οι άνθρωποι αψηφούν αυτή τη θεόπνευστη εντολή, το αποτέλεσμα συνήθως είναι πνευματικά επιζήμιο, κάτι που αληθεύει και όσον αφορά τη διάκριση κληρικών-λαϊκών. Πώς συμβαίνει αυτό; Εξετάστε, παρακαλούμε, τα ακόλουθα έξι σημεία.

1. Ο διαχωρισμός μιας τάξης κληρικών υποδηλώνει ότι πρέπει να έχει κανείς ειδική κλήση για να είναι διάκονος του Θεού. Η Αγία Γραφή, όμως, λέει ότι όλοι ανεξαιρέτως οι αληθινοί Χριστιανοί πρέπει να υπηρετούν τον Θεό και να αινούν το όνομά του. (Ρωμαίους 10:9, 10) Όσο δε για το διακονικό έργο εντός της εκκλησίας, κάθε Χριστιανός άντρας προτρέπεται να επιδιώκει αυτό το προνόμιο, πράγμα που είναι καθιερωμένο μεταξύ των Μαρτύρων του Ιεχωβά.​—1 Τιμόθεο 3:1.

2. Η διάκριση κληρικών-λαϊκών εξυψώνει την τάξη του κλήρου. Απόδειξη τούτου είναι οι εκθειαστικοί  θρησκευτικοί τίτλοι. Εντούτοις, ο Ιησούς είπε: «Αυτός που συμπεριφέρεται ως μικρότερος μεταξύ όλων σας, αυτός είναι μεγάλος». (Λουκάς 9:48) Σε αρμονία με αυτό το πνεύμα ταπεινοφροσύνης, είπε στους ακολούθους του να μην υιοθετούν θρησκευτικούς τίτλους.​—Ματθαίος 23:8-12.

3. Η έμμισθη τάξη κληρικών μπορεί να θέσει βαρύ οικονομικό φορτίο στους ώμους των λαϊκών, ιδίως όταν οι κληρικοί ζουν πλουσιοπάροχα. Απεναντίας, οι Χριστιανοί επίσκοποι καλύπτουν τις υλικές τους ανάγκες με κάποια κανονική κοσμική εργασία, δίνοντας έτσι το καλό παράδειγμα στους άλλους. b​—Πράξεις 18:1-3· 20:33, 34· 2 Θεσσαλονικείς 3:7-10.

4. Εφόσον ο κληρικός ίσως εξαρτάται από άλλους για οικονομική υποστήριξη, μπορεί να μπει στον πειρασμό να νερώσει το άγγελμα της Γραφής προκειμένου να ευχαριστήσει τους ενορίτες του. Μάλιστα, οι Γραφές προείπαν ότι αυτό ακριβώς θα συνέβαινε. «Θα υπάρξει μια χρονική περίοδος στην οποία δεν θα ανέχονται την υγιή διδασκαλία, αλλά, σύμφωνα με τις επιθυμίες τους, θα συσσωρεύουν για τους εαυτούς τους δασκάλους για να τους γαργαλούν τα αφτιά».​—2 Τιμόθεο 4:3.

5. Η διάκριση κληρικών-λαϊκών μπορεί να κάνει τους λαϊκούς να θεωρούν τη θρησκεία υπόθεση του κλήρου, και οι ίδιοι να εμφανίζονται μόνο στην εβδομαδιαία λειτουργία. Εντούτοις, όλοι ανεξαιρέτως οι Χριστιανοί πρέπει να έχουν συναίσθηση της πνευματικής τους ανάγκης και να είναι επιμελείς μελετητές της Αγίας Γραφής.​—Ματθαίος 4:4· 5:3.

6. Όταν οι λαϊκοί έχουν άγνοια της Αγίας Γραφής, μπορούν εύκολα να παροδηγηθούν από τους κληρικούς, ακόμα και να γίνουν θύματα εκμετάλλευσης από αυτούς. Πράγματι, η ιστορία βρίθει από παραδείγματα τέτοιων καταχρήσεων. c​—Πράξεις 20:29, 30.

Ακολουθώντας πιστά το πρότυπο που θέτει η Αγία Γραφή, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν έχουν τάξη κληρικών, αλλά έχουν άμισθους πνευματικούς ποιμένες και δασκάλους οι οποίοι διακονούν πρόθυμα το ποίμνιο του Θεού. Θα μπορούσατε να το διαπιστώσετε αυτό προσωπικά επισκεπτόμενοι κάποια Αίθουσα Βασιλείας στην περιοχή σας.

[Υποσημειώσεις]

ΕΧΕΤΕ ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙ;

◼ Πώς πρέπει να θεωρούν όλα τα μέλη του λαού του Θεού ο ένας τον άλλον;​—Ματθαίος 23:8.

◼ Πώς αποκτούν οι Χριστιανοί άντρες τα προσόντα για να υπηρετούν ως επίσκοποι στην εκκλησία;​—1 Τιμόθεο 3:1-7.

◼ Γιατί δεν έχει την ευλογία του Θεού η διάκριση κληρικών-λαϊκών;​—1 Κορινθίους 4:6.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 23]

Ανόμοια με τους κληρικούς, ο Ιησούς συμπεριφερόταν ως «μικρότερος»