Η Άποψη της Αγίας Γραφής

Είναι Ολόκληρη η Γραφή Χρήσιμη στην Εποχή Μας;

«Πέρα από κάποιες ασήμαντες λεπτομέρειες χρήσιμες σε σταυρόλεξα και τηλεπαιχνίδια, η Αγία Γραφή έχει ελάχιστα να προσφέρει στο σύγχρονο άνθρωπο».

«Οι αναφορές της Γραφής στις γενεαλογίες, στην παρθενία, και στο φόβο του Θεού αφορούσαν πολιτιστικές αξίες των βιβλικών χρόνων, αλλά δεν έχουν και μεγάλη σημασία στον Εικοστό Πρώτο Αιώνα».

«Η Γραφή ήταν ήδη απαρχαιωμένη πριν από την πρώτη της κιόλας εκτύπωση».

ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ αυτά εντοπίστηκαν πρόσφατα σε μια ιστοσελίδα που εξέταζε το θέμα «Είναι η Αγία Γραφή απαρχαιωμένη και ανεπίκαιρη;» Ποια είναι η δική σας άποψη για αυτά τα συμπεράσματα; Συμφωνείτε;

Πιθανόν να διαφωνείτε με τέτοιες απόλυτες δηλώσεις απόρριψης της Γραφής, αλλά ίσως αναρωτιέστε αν είναι όλο το περιεχόμενό της χρήσιμο στην εποχή μας. Άλλωστε, οι Γραφές που χρησιμοποιούνται στις περισσότερες εκκλησίες είναι χωρισμένες στις κοινώς αποκαλούμενες Παλαιά Διαθήκη και Καινή Διαθήκη, κάτι που δίνει την εντύπωση ότι το 75 τοις εκατό και πλέον του κειμένου τους είναι παλιό, έχει περιπέσει σε αχρηστία.

Κανείς πλέον δεν προσφέρει τις θυσίες ζώων που όριζε ο Μωσαϊκός Νόμος. Τι χρειάζονται, λοιπόν, όλες αυτές οι λεπτομέρειες σχετικά με τις θυσίες στο βιβλίο του Λευιτικού; (Λευιτικό 1:1–7:38) Ή, τι νόημα έχουν σήμερα τα εισαγωγικά κεφάλαια του βιβλίου Πρώτο Χρονικών, τα οποία αποτελούνται σχεδόν εξ ολοκλήρου από γενεαλογίες; (1 Χρονικών 1:1–9:44) Εφόσον κανένας σήμερα δεν μπορεί να συνδέσει το γενεαλογικό του δέντρο με κάποιον από όσους αναφέρονται εκεί, ποιο το όφελος αυτών των καταλόγων;

Ας υποθέσουμε ότι κόβετε ένα μήλο από μια μηλιά. Από τη στιγμή που παίρνετε το φρούτο, μήπως χάνει την αξία του το δέντρο; Όχι αν θέλετε να φάτε και άλλα μήλα. Από μερικές απόψεις η Γραφή μοιάζει με αυτή τη μηλιά. Κάποια τμήματά της, όπως οι Ψαλμοί ή η Επί του Όρους Ομιλία, φαίνονται ίσως πιο βατά και ιδιαίτερα «γευστικά». Αν και αυτά μπορεί να μας αρέσουν πολύ​—ίσως όπως το αγαπημένο μας φρούτο​—σημαίνει αυτό ότι πρέπει να περιφρονούμε τα υπόλοιπα; Τι λέει η ίδια η Γραφή;

Γύρω στο 65 Κ.Χ., ο απόστολος Παύλος έγραψε τη δεύτερη επιστολή του προς τον Τιμόθεο, υπενθυμίζοντάς του: «Από τη βρεφική ηλικία γνωρίζεις τα άγια συγγράμματα, τα οποία μπορούν να σε κάνουν σοφό για σωτηρία μέσω της πίστης που είναι σε σχέση με τον Χριστό Ιησού». Ο Παύλος πρόσθεσε: «Όλη η Γραφή είναι θεόπνευστη και ωφέλιμη για διδασκαλία, για έλεγχο, για τακτοποίηση ζητημάτων, για διαπαιδαγώγηση στη δικαιοσύνη». (2 Τιμόθεο 3:15, 16) Μήπως εννοούσε μόνο την Καινή Διαθήκη όταν είπε ότι «όλη η Γραφή είναι θεόπνευστη και ωφέλιμη»;

Προσέξτε ότι, όπως λέει ο Παύλος, ο Τιμόθεος γνώριζε «τα άγια συγγράμματα» από «τη βρεφική ηλικία». Αν, όπως πιστεύουν μερικοί, ο Τιμόθεος είχε περάσει τα 30 όταν γράφτηκε αυτή η επιστολή, τότε θα πρέπει να ήταν βρέφος περίπου τον καιρό που πέθανε ο Ιησούς. Τότε δεν είχε γραφτεί ακόμη κανένα τμήμα της Καινής Διαθήκης, δηλαδή των Ελληνικών Γραφών. Η μητέρα του Τιμόθεου ήταν Ιουδαία, άρα τα άγια συγγράμματα  που του δίδαξε στην παιδική του ηλικία ήταν η Παλαιά Διαθήκη, δηλαδή οι Εβραϊκές Γραφές. (Πράξεις 16:1) Ασφαλώς, η αναφορά του Παύλου σε “όλη τη Γραφή” περιλάμβανε ολόκληρη την Παλαιά Διαθήκη, χωρίς να εξαιρούνται οι κανονισμοί των θυσιών και οι γενεαλογίες.

Σήμερα, 1.900 και πλέον χρόνια αργότερα, εμείς εξακολουθούμε να ωφελούμαστε ποικιλοτρόπως από εκείνα τα τμήματα της Γραφής. Κατ’ αρχάς, δεν θα είχαμε καν τη Γραφή αν ο Θεός δεν είχε φροντίσει να γραφτεί και να διαφυλαχτεί από κάποιον λαό που επέλεξε ο ίδιος. (Ρωμαίους 3:1, 2) Στον αρχαίο Ισραήλ, ο Μωσαϊκός Νόμος δεν ήταν απλώς ένα ιερό κειμήλιο που έπρεπε να διαφυλαχτεί για τις επόμενες γενιές. Ήταν ουσιαστικά το σύνταγμα του έθνους. Οι λεπτομέρειες του Νόμου που μπορεί να μας φαίνονται περιττές σήμερα ήταν ζωτικές για την επιβίωση και τη σωστή λειτουργία εκείνου του έθνους. Επιπλέον, τα γενεαλογικά αρχεία της Γραφής ήταν απαραίτητα για να προσδιοριστεί η ταυτότητα του Μεσσία, ο οποίος, όπως είχε προειπωθεί, θα ήταν απόγονος του Βασιλιά Δαβίδ.​—2 Σαμουήλ 7:12, 13· Λουκάς 1:32· 3:23-31.

Παρότι οι Χριστιανοί δεν υπόκεινται στο Μωσαϊκό Νόμο, απαιτείται να ασκούν πίστη στον προειπωμένο Μεσσία, τον Ιησού Χριστό. Οι αρχαίες γενεαλογίες που διαφυλάχτηκαν στη Γραφή αποδεικνύουν ότι ο Ιησούς ήταν όντως ο υποσχεμένος “γιος του Δαβίδ”. Οι δε λεπτομέρειες σχετικά με τις θυσίες αυξάνουν την εκτίμησή μας για την πολύ πιο σημαντική θυσία του Ιησού, ενισχύοντας την πίστη μας στην αξία της.​—Εβραίους 9:11, 12.

Ο Παύλος έγραψε στη Χριστιανική εκκλησία της Ρώμης του πρώτου αιώνα: «Όλα όσα γράφτηκαν παλιότερα γράφτηκαν για τη διδασκαλία μας, ώστε, μέσω της υπομονής μας και μέσω της παρηγοριάς από τις Γραφές, να έχουμε ελπίδα». (Ρωμαίους 15:4) Αυτό το εδάφιο μας θυμίζει ότι η Γραφή γράφτηκε για εμάς, αλλά όχι μόνο για εμάς. Επί 3.500 και πλέον χρόνια τα θεόπνευστα λόγια της κατευθύνουν, διδάσκουν και διορθώνουν το λαό του Θεού​—στην έρημο του Σινά, στην Υποσχεμένη Γη, στη βαβυλωνιακή εξορία, στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, και σήμερα σε παγκόσμια κλίμακα. Κανένα άλλο βιβλίο δεν δικαιούται να ισχυριστεί ότι έχει κάνει κάτι τέτοιο. Η αξία ορισμένων τμημάτων της Γραφής ίσως δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά, όπως δεν φαίνονται και οι ρίζες μιας μηλιάς. Μπορεί να χρειαστεί λίγο «σκάψιμο» για να έρθει αυτή η αξία στην επιφάνεια, αλλά η προσπάθειά σας θα ανταμειφθεί με το παραπάνω!

ΕΧΕΤΕ ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙ;

● Από πότε γνώριζε ο Τιμόθεος «τα άγια συγγράμματα»;​—2 Τιμόθεο 3:15.

● Ποια τμήματα της Γραφής είναι θεόπνευστα και ωφέλιμα;​—2 Τιμόθεο 3:16.

● Πώς μπορούμε να ωφεληθούμε από «όλα όσα γράφτηκαν παλιότερα»;​—Ρωμαίους 15:4.

[Εικόνες στη σελίδα 29]

Οι λεπτομέρειες της Γραφής αυξάνουν την εκτίμησή μας για τη θυσία του Ιησού