Ευτυχισμένος Παρά τις Σοβαρές Αναπηρίες

Αφήγηση από τον Χοσέ Γκοντοφρέδο Βάργκες

Γεννήθηκα υγιής και είχα φυσιολογική παιδική ηλικία. Στα 17 μου άρχισα να εργάζομαι ως συγκολλητής. Δύο χρόνια αργότερα, καθώς εργαζόμουν σε μια πλατφόρμα κοντά σε καλώδια υψηλής τάσης, έπιασε βροχή. Ξαφνικά, με τίναξε το ρεύμα τόσο δυνατά ώστε βρέθηκα στο έδαφος από ύψος 14 μέτρων και έμεινα αναίσθητος. Έπεσα σε κώμα και ξύπνησα τρεις μήνες αργότερα. Το μόνο που μπορούσα να κουνήσω ήταν το κεφάλι μου. Ήμουν τετραπληγικός, και ένιωθα συντετριμμένος!

ΑΡΧΙΚΑ, τα έβαλα με τον Θεό και τον ρωτούσα γιατί με άφησε να ζήσω. Σκεφτόμουν ακόμη και να αυτοκτονήσω. Κατέφυγα σε διάφορες θρησκείες, αλλά καμία δεν μου έδωσε γνήσια παρηγοριά ούτε ικανοποίησε την πνευματική μου ανάγκη. Μάλιστα, οι θρησκείες αυτές δεν παρακινούσαν καν τους ανθρώπους να ζουν σύμφωνα με τις διδασκαλίες και τους κανόνες της Αγίας Γραφής! Όταν πέθανε η μητέρα μου το 1981, άρχισα να πίνω και να παίζω τυχερά παιχνίδια. Πίστευα ότι, λόγω της κατάστασής μου, ο Θεός θα με λυπόταν και θα με συγχωρούσε που μεθούσα. Επίσης, άρχισα να κάνω ανήθικη ζωή συζώντας με μια γυναίκα.

Μια Μεγάλη Αλλαγή στον Τρόπο Σκέψης Μου

Στα 37 μου, ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Η μητέρα μου, επηρεασμένη από διάφορες φήμες, έλεγε ανέκαθεν ότι επρόκειτο για τη χειρότερη θρησκεία. Εντούτοις, εγώ τους δέχτηκα στο σπίτι μου απλώς και μόνο για να αποδείξω ότι είχαν λάθος, επειδή νόμιζα πως ήξερα πολλά για τη Γραφή. Προς έκπληξή μου, ανακάλυψα ότι οι γνώσεις μου ωχριούσαν μπροστά στις δικές τους! Εκτός αυτού, οι επισκέπτες μου με κατέπληξαν επειδή απαντούσαν σε όλες μου τις ερωτήσεις από τη Γραφή. Δεν άργησα να πειστώ ότι είχα βρει την αλήθεια.

Δυστυχώς, η γυναίκα με την οποία συζούσα απέρριψε τις νέες μου πεποιθήσεις και χωρίσαμε. Συνέχισα να καθαρίζω τη ζωή μου και να αλλάζω τη στάση και τον τρόπο σκέψης μου ώστε να συμμορφωθώ με τις Γραφικές διδασκαλίες. Με τη βοήθεια  του Θεού κατόρθωσα επίσης να προσαρμοστώ διανοητικά και συναισθηματικά στις τραγικές συνέπειες του ατυχήματός μου​—σε τέτοιον βαθμό μάλιστα ώστε εδώ και 20 χρόνια βρίσκω μεγάλη ικανοποίηση υπηρετώντας ως ολοχρόνιος κήρυκας των καλών νέων. Βλέποντας την αναπηρία μου, πολλοί απορούν πώς τα καταφέρνω. Πρέπει να πω, όμως, ότι δεν είμαι μόνος. Μένω με το μικρότερο αδελφό μου, τον Ουμπάλντο, ο οποίος έχει το σύνδρομο Ντάουν. Έχει δεχτεί και αυτός τη Γραφική αλήθεια και υπηρετούμε μαζί τον Ιεχωβά.

Είμαστε καλό δίδυμο και φροντίζουμε ο ένας τον άλλον. Όταν συμμετέχουμε στη διακονία, ο Ουμπάλντο σπρώχνει την αναπηρική μου καρέκλα και χτυπάει τις πόρτες, και όταν εγώ μιλάω με τους οικοδεσπότες, εκείνος με βοηθάει στη χρήση της Γραφής και δείχνει τα ανάλογα έντυπα. Με βοηθάει επίσης στις καθημερινές μου ανάγκες. Εγώ με τη σειρά μου εξοικονομώ τα προς το ζην και για τους δυο μας πουλώντας καλλυντικά. Επιπρόσθετα, τα μέλη της τοπικής εκκλησίας των Μαρτύρων του Ιεχωβά βοηθούν στο μαγείρεμα και στις δουλειές του σπιτιού και μας πηγαίνουν στο γιατρό. Για όλα αυτά τους είμαστε και οι δύο πολύ ευγνώμονες!

Στη Χριστιανική εκκλησία, έχω το προνόμιο να υπηρετώ ως πρεσβύτερος, και οι πνευματικοί μου αδελφοί είναι πάντα πρόθυμοι να με βοηθήσουν όταν χρειάζεται να κάνω έρευνα σε Γραφικά θέματα. Σημειώνω τα κύρια σημεία στα βοηθήματα μελέτης μας κρατώντας το μολύβι με το στόμα.

Όταν με ρωτούν αν είμαι ευτυχισμένος, κάθε φορά απαντώ με όλη μου την καρδιά «ναι»! Πώς να μην είμαι άλλωστε; Έχω βρει αληθινό νόημα στη ζωή και αποβλέπω στη θαυμάσια ελπίδα που προσφέρει ο Θεός στους πιστούς λάτρεις του​—τέλεια υγεία στον επικείμενο Παράδεισο εδώ στη γη.​—Ησαΐας 35:5, 6· Λουκάς 23:43.

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Ο Χοσέ στα 18 του, έναν χρόνο πριν από το ατύχημα

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Ο αδελφός μου ο Ουμπάλντο και εγώ είμαστε καλό δίδυμο καθώς συνεργαζόμαστε στη διακονία στο Μεξικό

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Ένας ομόπιστος γυρίζει τις σελίδες της Γραφής μου καθώς εκφωνώ μια ομιλία στην Αίθουσα Βασιλείας

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Τα μέλη της τοπικής εκκλησίας βοηθούν στο μαγείρεμα και στις δουλειές του σπιτιού