Ένας Χρόνος στη Ζωή των Ουαλών Βοσκών

 ΟΙ ΒΟΣΚΟΙ σε όλο τον κόσμο φροντίζουν πάνω από ένα δισεκατομμύριο πρόβατα. Η κάθε εποχή έχει τις δικές της ιδιαίτερες προκλήσεις. Ο Γκέρουιν, ο Γιόαν και η Ριάν περιγράφουν τη δουλειά του βοσκού στα βουνά της Ουαλίας, εκεί όπου τα πρόβατα ξεπερνούν σε αριθμό τους ανθρώπους με αναλογία 3 προς 1.

Αρνάκια την Άνοιξη

Όταν έρχεται η άνοιξη, οι βοσκοί εργάζονται νυχθημερόν για να βοηθήσουν τις ετοιμόγεννες προβατίνες.

Γκέρουιν: «Παρότι αυτή είναι η πιο κουραστική περίοδος της χρονιάς, μας δίνει συνάμα και τη μεγαλύτερη ικανοποίηση. Σε αυτή τη φάση, ένας καλά εκπαιδευμένος σκύλος είναι πάρα πολύ χρήσιμος. Αν μια προβατίνα δυσκολεύεται στη γέννα, τότε ο σκύλος μου την πιάνει απαλά και την κρατάει κάτω ώστε να μπορέσω να τη βοηθήσω».

Γιόαν: «Έχω ξεγεννήσει αμέτρητες προβατίνες, αλλά κάθε φορά είναι συναρπαστική εμπειρία να βλέπω τα νεογέννητα αρνάκια!»

Κουρά το Καλοκαίρι

Το καλοκαίρι, η κυριότερη εργασία του βοσκού είναι η κουρά των προβάτων. Το μαλλί ενός προβάτου μπορεί να ζυγίζει μέχρι και 10 κιλά, ανάλογα με τη ράτσα. Ένας βοσκός μπορεί να κουρέψει ως και 250 πρόβατα την ημέρα.

Ριάν: «Κατ’ αρχάς, αφαιρώ το βρώμικο μαλλί γύρω από την ουρά του προβάτου ώστε να ετοιμάσω το ζώο για την κουρά. Μέσα σε δυο λεπτά, επιδέξιοι κουρευτές με ηλεκτρικές κουρευτικές μηχανές μπορούν να αφαιρέσουν ολόκληρη την προβιά. Τους βοηθάω και εγώ να καθαρίσουν τις προβιές, και κατόπιν τις τυλίγω προσεκτικά και τις βάζω σε σακιά για πούλημα».

Στα πεδινά, οι βοσκοί παρακαλάνε να μη βρέξει για δύο εβδομάδες ώστε να κόψουν το χορτάρι από τα λιβάδια και να εξασφαλίσουν καλής ποιότητας  σανό. Με αυτή την τροφή το κοπάδι θα βγάλει το χειμώνα. Το σανό το φορτώνουν και το μεταφέρουν με τη βοήθεια συγγενών και φίλων.

Γιόαν: «Μια από τις πιο ευχάριστες στιγμές μου είναι ο πρωινός περίπατος σε ένα χωράφι την επόμενη μέρα του θερισμού, όταν ολόκληρη η σοδειά έχει μαζευτεί».

Επιστροφή στα Χειμαδιά το Φθινόπωρο

Προκειμένου να χωρίσουν οι βοσκοί τις προβατίνες από τα απογαλακτισμένα αρνάκια, κατεβάζουν τα κοπάδια από τα υψίπεδα.

Γιόαν: «Παρότι σε κάποια βουνά δεν υπάρχουν φράχτες από θάμνους ή πέτρα, είναι σπάνιο να χαθούν τα πρόβατα ή να μπουν στο κτήμα του γείτονα. Στο δικό μας κτήμα, κάθε προβατίνα ξέρει τα όρια. Αυτό είναι κάτι που έμαθε από τη μητέρα της ή από το βοσκό και με τη σειρά της το μεταδίδει στα θηλυκά αρνάκια της. Μερικές φορές όμως ψάχνουμε ώρες ολόκληρες​—ακόμη και μέρες—​για να βρούμε τα λίγα που ξεστρατίζουν».

Οι βοσκοί επίσης αναζητούν κατάλληλα κριάρια, τα αγοράζουν και τα ετοιμάζουν για να ζευγαρώσουν με τις προβατίνες. Χρειάζεται ένα κριάρι για κάθε 25 με 50 προβατίνες. Αυτά θεωρούνται επένδυση για το μέλλον του κοπαδιού.

Γύρω στις 10 με 12 εβδομάδες μετά το ζευγάρωμα, ο βοσκός χρησιμοποιεί υπερηχογράφο για να εξακριβώσει ποιες προβατίνες είναι έγκυες και πόσα αρνάκια θα γεννήσει η καθεμιά την άνοιξη. Τις στέρφες προβατίνες τις δίνουν για πούλημα. Εκείνες που περιμένουν ένα αρνάκι τις βάζουν χώρια, ενώ εκείνες που περιμένουν δύο ή τρία αρνάκια τις φροντίζουν ιδιαίτερα και τις ταΐζουν περισσότερο.

Τάισμα το Χειμώνα

Το χειμώνα που οι μέρες είναι μικρές, ο βοσκός περνάει πολύ από το χρόνο του ταΐζοντας τις έγκυες προβατίνες. Ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών, βρίσκεται πάντα δίπλα στο κοπάδι του, φροντίζοντας να υπάρχει άφθονη τροφή όταν τα λιβάδια θα είναι παγωμένα.

Γκέρουιν: «Σε τέτοιες περιόδους, τα πρόβατα χρειάζονται το βοσκό τους και εξαρτώνται από αυτόν για τροφή και προστασία».

Ριάν: «Είναι συναρπαστικό να είσαι έξω όλες τις εποχές του χρόνου και να βλέπεις από κοντά τις τόσες εναλλαγές στην άγρια ζωή και στη βλάστηση​—για εμένα αυτό είναι ένα υπέροχο δώρο καθώς συνεχίζω να κάνω τη δουλειά που αγαπώ τόσο πολύ: να φροντίζω το κοπάδι μου».

[Χάρτης στη σελίδα 12]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΒΟΡΕΙΑ ΙΡΛΑΝΔΙΑ

ΙΡΛΑΝΔΙΑ

ΣΚΩΤΙΑ

ΟΥΑΛΙΑ

ΑΓΓΛΙΑ

[Εικόνα στη σελίδα 14]

Ο Γιόαν επιθεωρεί ένα κριάρι

[Εικόνα στη σελίδα 14]

Ο Γκέρουιν με ένα καλά εκπαιδευμένο τσοπανόσκυλο