«Γράψτε στον Αντόν!»

● Στο Σελκάν, ένα απομονωμένο χωριό της Σταυρούπολης στη Ρωσία, ζούσε ένας έφηβος Μάρτυρας του Ιεχωβά, ο Αντόν. Όταν ήταν μικρός, διαπιστώθηκε ότι έπασχε από τη μυϊκή δυστροφία του Ντουσέν, μια ανίατη ασθένεια που προκαλεί ραγδαίο εκφυλισμό των μυών και συνήθως οδηγεί στο θάνατο πριν από την ηλικία των 20 ετών. Στα εννιά του, ο Αντόν δεν μπορούσε πλέον να περπατήσει, ούτε καν να σηκωθεί όρθιος.

Ο Γιεβγκένι και η σύζυγός του η Ντιάνα γνώρισαν τον Αντόν όταν επισκέφτηκαν μια εκκλησία των Μαρτύρων. Η Ντιάνα εξηγεί: «Ο Αντόν ήταν τρομερά αδύναμος σωματικά, αλλά ισχυρός πνευματικά. Ο μεγαλύτερος αδελφός του είχε πεθάνει από την ίδια ασθένεια στα 19 του, οπότε ο Αντόν ήξερε ότι δεν του απέμενε πολύς καιρός. Παρ’ όλα αυτά, ήταν χαρούμενος και αισιόδοξος».

Η Ντιάνα και ο σύζυγός της παρότρυναν τον Αντόν να διευρύνει τη συμμετοχή του στο έργο κηρύγματος γράφοντας επιστολές σε ανθρώπους που ζούσαν σε άλλα απομονωμένα χωριά. Το 2005, ο Αντόν έγραψε περίπου 500 επιστολές, τις οποίες ταχυδρόμησε σε διάφορες διευθύνσεις σε γειτονικά χωριά. Προς μεγάλη του απογοήτευση, όμως, δεν έλαβε ούτε μία απάντηση. Ωστόσο, συνέχισε να γράφει, και προσευχόταν θερμά στον Θεό να του δείξει πώς να γίνει αποδοτικός κήρυκας παρά τις περιστάσεις του.

Κάποια μέρα, καθώς ο Αντόν διάβαζε μια εφημερίδα, το βλέμμα του έπεσε στο γράμμα μιας άρρωστης γυναίκας που χρειαζόταν παρηγοριά. Ο Αντόν τής έγραψε, και μέρος της επιστολής του δημοσιεύτηκε στην ίδια εφημερίδα. Μεταξύ άλλων, έλεγε: «Παρ’ όλο που η ασθένειά μου είναι ανίατη, η ανάγνωση της Αγίας Γραφής με βοηθάει να ατενίζω το μέλλον με σιγουριά. Μου αρέσει πάρα πολύ να λαβαίνω γράμματα και τα περιμένω πώς και πώς».

Συγκινημένη, η κυρία αυτή έστειλε μια δεύτερη επιστολή στην ίδια εφημερίδα η οποία δημοσιεύτηκε σε μια στήλη με θέμα: «Γράψτε στον Αντόν!» Αφού εξέφρασε την εκτίμησή της για τις πνευματικές σκέψεις της επιστολής που έλαβε, πρόσθεσε: «Ας βοηθήσουμε τον Αντόν! Ας δείξουμε ενδιαφέρον και ας του γράψουμε. Το παιδί αυτό έχει τόση ανάγκη από δυο καλά λόγια!» Η στήλη έδινε και τη διεύθυνση του Αντόν.

Τα γράμματα άρχισαν να καταφθάνουν σωρηδόν στο μικρό ταχυδρομείο του χωριού του​—μέχρι και 30 την ημέρα! Έρχονταν από όλη τη Ρωσία, καθώς και από τις χώρες της Βαλτικής, τη Γερμανία, ακόμη και από τη Γαλλία. Έλαβε εκατοντάδες γράμματα από τους αναγνώστες της εφημερίδας. «Ο Αντόν πετούσε από τη χαρά του!» θυμάται η Ντιάνα. «Τώρα, υπήρχαν εκατοντάδες άνθρωποι στους οποίους μπορούσε να γράψει και να μιλήσει για τις Γραφικές πεποιθήσεις του».

Επί έναν και πλέον χρόνο, ο Αντόν αλληλογραφούσε με όσους του είχαν γράψει και τους μετέδιδε τις Γραφικές αλήθειες. Σιγά σιγά, όμως, καθώς τα χέρια του εξασθενούσαν, άρχισε να υπαγορεύει τις επιστολές του. Το Σεπτέμβριο του 2008, ο Αντόν πέθανε σε ηλικία 20 ετών. Παρότι ήταν τρομερά αδύναμος σωματικά, η πίστη και η αγάπη του για το έργο κηρύγματος του έδωσαν την ευκαιρία να επηρεάσει θετικά τη ζωή εκατοντάδων ανθρώπων.