Η Κριστίνα λέει: «Το δύσκολο είναι, όχι να περνάω χρόνο με την κόρη μου, αλλά να είμαι μαζί της διανοητικά και συναισθηματικά παρά τις τόσες ευθύνες μου και την κούρασή μου».

Δημιουργήστε ένα περιβάλλον που να ευνοεί την ανοιχτή επικοινωνία. Η Ελίζαμπεθ, μητέρα πέντε παιδιών, λέει: «Προσπαθώ να δίνω το παράδειγμα, και τα παιδιά μου μού ανοίγονται. Επίσης, τα παρακινώ να επικοινωνούν μεταξύ τους και ποτέ να μην πηγαίνουν για ύπνο θυμωμένα το ένα με το άλλο. Και επιπλέον ξέρουν ότι δεν επιτρέπω να κρατάνε μούτρα και να μη μιλιούνται».

Μην τα αγνοείτε όταν μιλούν. Η Λιάν γράφει: «Όταν ο γιος μου ήταν μικρός, δεν έβαζε γλώσσα μέσα, οπότε και εγώ συνήθως τον αγνοούσα. Όταν όμως μπήκε στην εφηβεία, έπαψε να εκφράζεται, και τότε συνειδητοποίησα ότι είχα κάνει ένα τεράστιο λάθος. Κατέβαλα σκληρές προσπάθειες να γκρεμίσω το τείχος, αλλά έφτασα στο άλλο άκρο. Μίλησα για αυτό το θέμα με έναν πρεσβύτερο της εκκλησίας μου. Εκείνος με συμβούλεψε να χαλαρώσω και να προσπαθώ διακριτικά να αρχίζω συζητήσεις με το γιο μου. Εφάρμοσα τη συμβουλή του και σταδιακά τα πράγματα άρχισαν να βελτιώνονται».

Να έχετε υπομονή. Το εδάφιο Εκκλησιαστής 3:7 αναφέρει ότι υπάρχει «καιρός να σωπαίνει [κανείς] και καιρός να μιλάει». Η Ντούλσε λέει για τα τρία παιδιά της: «Όταν δεν είχαν όρεξη να μιλήσουν, φρόντιζα να ξέρουν πως θα ήμουν διαθέσιμη οποτεδήποτε ένιωθαν έτοιμα να μου πουν κάτι». Ναι, αντί να επιβάλλετε την επικοινωνία, προσπαθήστε με θέρμη και υπομονή να δημιουργείτε ένα ευνοϊκό κλίμα ώστε να προκύπτει αυθόρμητα. Αυτό ακριβώς συστήνει και η Γραφή: «Η βουλή που υπάρχει στην καρδιά του ανθρώπου είναι σαν βαθιά νερά, αλλά ο άνθρωπος που έχει διάκριση θα την ανασύρει».​—Παροιμίες 20:5.

Να είστε “γρήγοροι στο να ακούτε, αργοί στο να μιλάτε”. (Ιακώβου 1:19) Η Λιζάν αναφέρει: «Έπρεπε να μάθω να δαγκώνω τη γλώσσα μου και να μη λέω το πρώτο πράγμα που μου ερχόταν στο μυαλό όταν τα παιδιά μού έλεγαν κάποιο πρόβλημα. Και επίσης, έπρεπε να μάθω να μη σπεύδω να δώσω συμβουλή αλλά να μιλάω ήρεμα όταν χειριζόμουν εκνευριστικά ζητήματα». Η Λίζα, που έχει δύο γιους, γράφει: «Ομολογώ ότι δεν ήμουν πάντα υπόδειγμα ακροατή. Μερικές φορές, τα προβλήματα των παιδιών μου μού  φαίνονταν ασήμαντα, οπότε έπρεπε να μάθω να δείχνω περισσότερη κατανόηση».

«Ο λόγος σας ας είναι πάντοτε με χάρη». (Κολοσσαείς 4:6) Η Λιάν εξηγεί: «Προκειμένου να μην παρεμποδίζω την επικοινωνία μας, αγωνίζομαι συνειδητά να παραμένω όσο το δυνατόν πιο ήρεμη και χαλαρή, ακόμα και όταν προκύπτουν σοβαρά ζητήματα».

Αν δεν προσπαθείτε συνειδητά να παραμένετε ήρεμοι, μπορεί να χάσετε την ψυχραιμία σας και να βάλετε τις φωνές, κάνοντας έτσι τα πράγματα ακόμα χειρότερα! (Εφεσίους 4:31) Για παράδειγμα, οι φωνές μπορεί να καταπνίξουν την επικοινωνία με το παιδί και να τροφοδοτήσουν την προβληματική συμπεριφορά. «Το παιδί είναι σαν το κοχύλι», λέει η Χάιντι που έχει μια έφηβη κόρη. «Αν του μιλάς ευγενικά και στοργικά, το παιδί ανοίγεται. Αν του φωνάζεις και το υποτιμάς, το “κοχύλι” κλείνει και η επικοινωνία σταματάει. Για να το θυμάμαι αυτό, έχω κολλήσει στο ψυγείο μια φωτογραφία με ένα ανοιχτό κοχύλι».

Να ξέρετε καλά τα παιδιά σας. «Οι δυο μου γιοι είναι σαν τη μέρα με τη νύχτα», λέει η Γιασμίν. «Ο ένας είναι ομιλητικός, ενώ ο άλλος είναι κλειστός χαρακτήρας. Με τον λιγομίλητο, λοιπόν, έχω μάθει ότι είναι καλύτερα να μην του ζητάω ευθέως να μιλήσουμε. Αντί για αυτό, του πιάνω την κουβέντα την ώρα που ασχολούμαστε με κάτι άλλο, όπως με ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, ή όταν μιλάει για κάτι που τον ενδιαφέρει. Σε μια τέτοια χαλαρή ατμόσφαιρα, τον ρωτάω διακριτικά πώς βλέπει το τάδε ζήτημα».

Τι γίνεται, όμως, αν ένα αγόρι ντρέπεται να μιλήσει στη μητέρα του για κάποια προσωπικά θέματα; Αυτό συνέβη με τον έφηβο γιο της Μισάο. «Εσύ δεν με καταλαβαίνεις», της έλεγε. Η Μισάο ζήτησε βοήθεια από έναν ώριμο και αξιόπιστο άντρα στην εκκλησία της. Όπως λέει η ίδια: «Αυτός έχει γίνει ο έμπιστος σύμβουλος του γιου μου, και η καρδιά του παιδιού μου έχει τώρα ηρεμήσει».

Μη συγχέετε το ρόλο του γονέα με του φίλου. «Εκμυστηρευόμουν στην έφηβη κόρη μου τα πάντα», λέει η Ιβόνα, που έχει δύο παιδιά. «Παρότι ήξερα ότι αυτό δεν ήταν σωστό, έπεσα στη παγίδα και έπρεπε να διορθώσω το λάθος μου». Αν και πρέπει να έχετε θερμή σχέση με το παιδί σας, να θυμάστε ότι εσείς είστε ο γονέας, η ηγετική μορφή στο σπίτι. Όταν διατηρείτε την αξιοπρέπειά σας και δείχνετε ωριμότητα και σταθερότητα, διευκολύνετε τα παιδιά σας να σας τιμούν και να εφαρμόζουν τη Γραφική εντολή: «Παιδιά, να είστε υπάκουα στους γονείς σας».​—Εφεσίους 6:1, 2.

“Να αγαπάτε τα παιδιά σας”. (Τίτο 2:4) Τα παιδιά χρειάζονται την αγάπη όσο χρειάζονται το φαγητό και το νερό! Να τα διαβεβαιώνετε λοιπόν συχνά για την αγάπη σας​—με λόγια και με έργα! Τότε εκείνα, όχι μόνο θα νιώθουν πιο ασφαλή, αλλά θα είναι και πιο πρόθυμα να σας μιλούν και να σας υπακούν.