ΤΟ ΑΖΕΡΜΠΑΪΤΖΑΝ είναι η μεγαλύτερη από τις τρεις χώρες του Νότιου Καυκάσου. Πριν από περίπου χίλια χρόνια, άρχισαν να εγκαθίστανται μαζικά στην περιοχή τουρκικές φυλές. Οι νεοφερμένοι αφομοίωσαν κάποιες από τις τοπικές παραδόσεις, αλλά και οι ντόπιοι υιοθέτησαν στοιχεία του καινούριου πολιτισμού. Διόλου παράξενο, λοιπόν, που η αζερμπαϊτζανική γλώσσα μοιάζει πάρα πολύ με την τουρκική και την τουρκμενική.

Οι Αζέροι φημίζονται για τη ζωντάνια και τη ζεστασιά τους. Οι οικογένειες είναι πολύ δεμένες και οι συγγενείς στηρίζονται ο ένας στον άλλον στις δύσκολες στιγμές.

Η μουσική και η ποίηση έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά αυτού του λαού. Ένα είδος μουσικής είναι το μουγκάμ, όπου ο ερμηνευτής απαγγέλλει ποιήματα από τη δημοτική τους παράδοση με την υπόκρουση λαϊκών οργάνων. Ο καλλιτέχνης του μουγκάμ πρέπει να κατέχει στην εντέλεια το παραδοσιακό ρεπερτόριο καθώς και να έχει ταλέντο στον αυτοσχεδιασμό.

 Μιλώντας για τον αζερικό πολιτισμό, θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε στο τσάι. Το σερβίρουν σε καμπυλόσχημα ποτηράκια μαζί με έναν κύβο ζάχαρης, και τα συνοδευτικά του είναι συνήθως φιστίκια, αμύγδαλα και σταφίδες. Τσαγερίες θα βρείτε ακόμα και στη μικρότερη κωμόπολη.

Η Κασπία Θάλασσα, στα ανατολικά της χώρας, αποτελεί φυσικό περιβάλλον του οξυρρύγχου. Το είδος μπελούγκα μπορεί να ζήσει πάνω από 100 χρόνια. Ένας από τους μεγαλύτερους που πιάστηκαν ποτέ είχε μήκος 8,5 μέτρα και ζύγιζε 1.297 κιλά! Οι οξύρρυγχοι είναι περιζήτητοι για τα αβγά τους—το διάσημο και πανάκριβο μαύρο χαβιάρι.

Οι κάτοικοι του Αζερμπαϊτζάν είναι θρησκευόμενοι άνθρωποι και τους αρέσει να μιλούν για τον Θεό. Στην πλειονότητά τους είναι Μουσουλμάνοι. Υπάρχουν βέβαια και άλλες θρησκευτικές ομάδες, μεταξύ αυτών και πάνω από χίλιοι Μάρτυρες του Ιεχωβά.