Ανακαλύπτετε ότι η έφηβη κόρη σας τραυματίζει επίτηδες τον εαυτό της. * “Τι είναι τώρα αυτό;” αναρωτιέστε. “Μήπως το παιδί μου προσπαθεί να αυτοκτονήσει;”

Πιθανότατα όχι. Το θέμα όμως είναι ότι η κόρη σας χρειάζεται βοήθεια. Τι μπορείτε να κάνετε; Πρώτα από όλα, εξετάστε τι μπορεί να κρύβεται πίσω από την ανησυχητική συμπεριφορά της. *

Είναι ο αυτοτραυματισμός απλώς μια περαστική μόδα; Είναι αλήθεια πως μερικά νεαρά άτομα αρχίζουν να αυτοτραυματίζονται επειδή άκουσαν ότι το κάνουν και κάποιοι άλλοι. Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως δεν πρόκειται για συνηθισμένη μόδα. Τι την κάνει να διαφέρει; Η κοπέλα που αυτοτραυματίζεται συνήθως ενεργεί στα κρυφά και ντρέπεται πολύ για αυτό. «Δεν ήθελα να το ξέρει κανένας», λέει η 20χρονη Σίλια. * «Έκρυβα τα σημάδια μου πολύ καλά».

Μήπως είναι απλώς ένας τρόπος για να τραβήξουν την προσοχή; Μερικά κορίτσια ίσως το κάνουν για αυτό. Αλλά τα άτομα για τα οποία μιλάμε εδώ συνήθως κρύβουν αυτή τους τη συνήθεια και δεν προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή κανενός με τις τομές ή τις μελανιές τους. Και πάλι, όμως, μια κοπέλα που στο παρελθόν αυτοτραυματιζόταν λέει πόσο θα ήθελε να είχε προσέξει κάποιος τα τραύματά της γιατί έτσι θα είχε φανεί το πρόβλημα και η βοήθεια θα είχε έρθει νωρίτερα.

Τότε, γιατί αυτοτραυματίζονται; Οι αιτίες είναι περίπλοκες, αλλά η ουσία είναι ότι το νεαρό άτομο συνήθως νιώθει συναισθηματικό πόνο τον οποίο δυσκολεύεται να εκφράσει με λόγια. Στο βιβλίο του Τομές (Cutting), ο Στίβεν Λέβενκρον, ειδικός σε θέματα ψυχικής υγείας, περιγράφει εκείνον που αυτοτραυματίζεται ως «κάποιον που έχει συμπεράνει ότι ο σωματικός πόνος είναι γιατρικό για το συναισθηματικό πόνο».

Αν, όμως, ρίχνετε το φταίξιμο στον εαυτό σας; Αντί να βασανίζεστε πιθανολογώντας ότι κάνατε λάθη ως γονέας για να φτάσει η κόρη σας σε αυτό το σημείο, επικεντρωθείτε στο τι μπορείτε να κάνετε ως καλός γονέας για να γιατρευτεί.

Να παροτρύνετε το παιδί σας να σας μιλάει για ό,τι το προβληματίζει. Δείτε μερικές ιδέες που μπορεί να βοηθήσουν.

Παρηγορήστε. Αν η κόρη σας σάς αποκαλύψει ότι αυτοτραυματίζεται, προσπαθήστε να μην αντιδράσετε με πανικό ή φρίκη. Αντί για αυτό, μιλήστε της ήρεμα και παρηγορητικά.—Βιβλική αρχή: 1 Θεσσαλονικείς 5:14.

Κάντε ερωτήσεις—αλλά όχι επιθετικές. Για παράδειγμα, θα μπορούσατε να πείτε: «Ξέρω ότι δεν νιώθεις πάντα καλά με τον εαυτό σου. Τι σε στενοχωρεί περισσότερο;» ή «Τι μπορώ να κάνω για να σε βοηθάω όταν νιώθεις ανήσυχα ή μελαγχολικά;» ή «Τι μπορώ να κάνω για να έρθουμε πιο κοντά;» Ακούστε την χωρίς να διακόπτετε.—Βιβλική αρχή: Ιακώβου 1:19.

Βοηθήστε την κόρη σας να έχει ισορροπημένη εικόνα για τον εαυτό της. Εφόσον αυτά τα άτομα συχνά εστιάζουν στα ελαττώματά τους, ίσως μπορείτε να παρακινήσετε την κόρη σας να αναγνωρίσει τα καλά της στοιχεία. Θα μπορούσατε μάλιστα να της προτείνετε να γράψει τουλάχιστον τρία πράγματα που της αρέσουν στον εαυτό της. «Όταν κάθησα και έγραψα τα δυνατά μου σημεία, μπόρεσα να συνειδητοποιήσω ότι έχω και εγώ καλές ιδιότητες», λέει η νεαρή Μπριάνα. *

Προτρέψτε το παιδί σας να προσεύχεται στον Ιεχωβά Θεό. Η Αγία Γραφή λέει: “Ρίξτε κάθε ανησυχία σας πάνω του, επειδή αυτός ενδιαφέρεται για εσάς”. (1 Πέτρου 5:7) «Προσπαθούσα να ανοίγω την καρδιά μου στον Ιεχωβά Θεό», λέει η 17χρονη Λορένα, «ιδίως όταν έμπαινα στον πειρασμό να αυτοτραυματιστώ. Και αυτό μου έδινε το κίνητρο για να προσπαθώ ακόμα πιο σκληρά να σταματήσω».—Βιβλική αρχή: 1 Θεσσαλονικείς 5:17.