Το παιδί σας δεν μπορεί να δεχτεί το «όχι» με τίποτα. Στο άκουσμα της λέξης, χαλάει τον κόσμο και φτάνει την υπομονή σας στα όριά της. Ό,τι και αν πείτε ή κάνετε δεν το ηρεμεί, και τελικά νιώθετε ότι η μόνη σας επιλογή είναι να συμβιβαστείτε. Για άλλη μια φορά, το κατηγορηματικό σας «όχι» μετατρέπεται σε ένα απηυδισμένο, απρόθυμο «ναι».

Μπορείτε να αλλάξετε αυτή την κατάσταση που σας έχει κουράσει τόσο πολύ. Πρώτα, όμως, εξετάστε ορισμένους παράγοντες που σχετίζονται με το «όχι».

Το να πείτε «όχι» δεν είναι άσπλαχνο. Κάποιοι γονείς θα διαφωνήσουν, λέγοντας ίσως ότι θα πρέπει να παρουσιάσετε λογικά επιχειρήματα στο παιδί σας, να του δώσετε εξηγήσεις, ακόμα και να διαπραγματευτείτε μαζί του. Πάντως, λένε, πρέπει να αποφύγετε το όχι για να μην του δημιουργήσετε αισθήματα δυσαρέσκειας.

Είναι αλήθεια ότι το «όχι» μπορεί αρχικά να απογοητεύσει το παιδί σας. Ωστόσο, θα του διδάξει ένα ζωτικό μάθημα—ότι στον πραγματικό κόσμο, υπάρχουν όρια τα οποία οι άνθρωποι οφείλουν να τηρούν. Από την άλλη πλευρά, αν υποχωρήσετε, αποδυναμώνετε την εξουσία σας και μαθαίνετε στο παιδί σας πως με τα κλαψουρίσματα μπορεί να σας καταφέρνει κάθε φορά που θέλει κάτι. Σε βάθος χρόνου, αυτό που μπορεί να του δημιουργήσει αισθήματα δυσαρέσκειας θα είναι η δική σας αντίδραση. Στο κάτω κάτω, πόσο θα σεβαστεί το παιδί έναν γονέα που τον έχει του χεριού του;

Το «όχι» προετοιμάζει το παιδί για την εφηβεία και την ενήλικη ζωή. Του διδάσκει τα οφέλη της αυταπάρνησης. Όταν ένα παιδί που έχει μάθει αυτό το πολύτιμο μάθημα φτάσει στην εφηβεία, θα έχει λιγότερες πιθανότητες να ενδώσει στην πίεση για ναρκωτικά ή προγαμιαίο σεξ.

Το «όχι» εκπαιδεύει επίσης το παιδί για την ενήλικη ζωή. «Η αλήθεια είναι ότι εμείς [οι ενήλικοι] δεν αποκτούμε πάντα αυτό που θέλουμε», γράφει ο Δρ Ντέιβιντ Γουόλς. «Δεν κάνουμε χάρη στα παιδιά μας όταν τα διδάσκουμε ότι ο κόσμος θα τους φέρνει πάντα στο πιάτο οτιδήποτε θελήσουν». *

Εστιάστε στο στόχο σας. Ασφαλώς, θέλετε να γίνει το παιδί σας ένας αξιόλογος, συναισθηματικά ώριμος, επιτυχημένος ενήλικος. Αν, όμως, του δίνετε όλα όσα ζητάει, υπονομεύετε αυτόν το στόχο. Η Αγία Γραφή λέει πως, αν παραχαϊδεύουν κάποιον από τη νεότητά του, στη μετέπειτα ζωή του θα γίνει αχάριστος. (Παροιμίες 29:21) Επομένως, το «όχι» είναι μέρος της αποτελεσματικής διαπαιδαγώγησης. Αυτή η εκπαίδευση θα βοηθήσει το παιδί σας, δεν θα το βλάψει.—Βιβλική αρχή: Παροιμίες 19:18.

Όταν λέτε «όχι», μην αμφιταλαντεύεστε. Το παιδί σας δεν είναι ίσο με εσάς. Επομένως, δεν υπάρχει λόγος να θέτετε υπό συζήτηση το «όχι» σαν να χρειάζεστε την έγκρισή του. Βέβαια, καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, χρειάζεται να έχουν «τις δυνάμεις της αντίληψής τους γυμνασμένες για να διακρίνουν και το ορθό και το εσφαλμένο». (Εβραίους 5:14) Δεν είναι, λοιπόν, κακό να συζητάτε λογικά με το παιδί σας. Όταν, όμως, είναι ακόμα μικρό, μην μπλέκετε σε ατέρμονες αντιπαραθέσεις μαζί του ως προς το γιατί είπατε όχι. Όσο περισσότερο συνεχίζετε μια τέτοια συζήτηση, τόσο περισσότερο το «όχι» σας θα ακούγεται σαν ερώτηση παρά σαν απόφαση.—Βιβλική αρχή: Εφεσίους 6:1.

Να μένετε σταθεροί στην απόφασή σας. Το παιδί ίσως δοκιμάσει τη σταθερότητά σας με κλαψουρίσματα ή παρακάλια. Αν αυτό συμβεί στο σπίτι, τι μπορείτε να κάνετε; «Διαχωρίστε τη θέση σας», συστήνει το βιβλίο Αγάπη που Δεν τα Κακομαθαίνει (Loving Without Spoiling). «Πείτε στο παιδί: “Αν έχεις όρεξη για κλαψουρίσματα, κανένα πρόβλημα, αλλά εγώ δεν θέλω να τα ακούω. Πήγαινε στο δωμάτιό σου και κλαψούρισε όσο θέλεις μέχρι να σου περάσει”». Αρχικά, ίσως είναι δύσκολο να κρατήσετε τέτοια σταθερή στάση—όπως θα είναι δύσκολο και για το παιδί σας να την αποδεχτεί. Αλλά η αντίστασή του πιθανότατα θα μειωθεί καθώς θα συνειδητοποιεί πως ό,τι λέτε το εννοείτε.—Βιβλική αρχή: Ιακώβου 5:12.

Να είστε λογικοί. Μη λέτε «όχι» απλώς και μόνο για να δείξετε ποιος έχει το πάνω χέρι. Αντίθετα, «η λογικότητά σας ας γίνει γνωστή». (Φιλιππησίους 4:5) Υπάρχουν περιπτώσεις που μπορείτε να πείτε «ναι» στο παιδί σας—υπό την προϋπόθεση ότι δεν το κάνετε ενδίδοντας σε κλαψουρίσματα και ότι αυτό που σας ζητάει είναι λογικό.—Βιβλική αρχή: Κολοσσαείς 3:21.