ΟΙ ΑΚΡΙΔΕΣ αποδημούν σε σμήνη με πυκνότητα ως και «80 εκατομμυρίων ακρίδων ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο». Παρ’ όλα αυτά, δεν συγκρούονται μεταξύ τους. Ποιο είναι το μυστικό τους;

Σκεφτείτε: Καθένα από τα δύο σύνθετα μάτια της ακρίδας έχει πίσω του έναν νευρώνα ευαίσθητο στην κίνηση. Όταν επαπειλείται σύγκρουση, αυτοί οι νευρώνες μεταδίδουν μηνύματα στα φτερά και στα πόδια, ωθώντας την ακρίδα να ενεργήσει γρήγορα. Μάλιστα, η αντίδρασή της είναι πέντε φορές ταχύτερη από το ανοιγοκλείσιμο του ματιού.

Τα μάτια και οι νευρώνες της ακρίδας έχουν αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τους επιστήμονες, οι οποίοι έχουν αναπτύξει ένα ηλεκτρονικό σύστημα που επιτρέπει σε ένα κινητό ρομπότ να ανιχνεύει και να αποφεύγει αντικείμενα που πλησιάζουν, χωρίς να χρειάζεται περίπλοκους ανιχνευτές με ραντάρ ή υπέρυθρες ακτίνες. Ερευνητές εφαρμόζουν αυτή την τεχνολογία σε οχήματα, εξοπλίζοντάς τα με ένα γρήγορο και ακριβές σύστημα προειδοποίησης, το οποίο θα μπορούσε να μειώσει τις συγκρούσεις. «Είναι πάρα πολλά αυτά που μπορούμε να μάθουμε από ένα τόσο απλό έντομο όπως η ακρίδα», λέει ο Σιγκάνγκ Γουέ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λίνκολν στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Ποια είναι η άποψή σας; Αποτελούν οι ευαίσθητοι στην κίνηση νευρώνες της ακρίδας προϊόν εξέλιξης; Ή μήπως αποτελούν προϊόν σχεδιασμού;