Έχετε Εσείς «το Νου του Χριστού»;

«Είθε ο Θεός, που χορηγεί υπομονή και παρηγοριά, να σας αξιώσει να έχετε . . . την ίδια διανοητική στάση που είχε ο Χριστός Ιησούς».​—ΡΩΜΑΙΟΥΣ 15:5.

1. Πώς παρουσιάζεται ο Ιησούς σε πολλές απεικονίσεις στο Χριστιανικό κόσμο, και γιατί δεν αποτελεί αυτό δίκαιη παρουσίαση του Ιησού;

 «ΠΟΤΕ δεν τον είδε κανείς να γελάει». Έτσι περιγράφεται ο Ιησούς σε ένα έγγραφο που ισχυρίζεται ψευδώς ότι έχει συνταχθεί από κάποιον αρχαίο Ρωμαίο αξιωματούχο. Αυτό το έγγραφο, το οποίο είναι γνωστό στην τωρινή του μορφή από τον 11ο αιώνα περίπου, λέγεται ότι έχει επηρεάσει πολλούς καλλιτέχνες. a Σε αρκετές απεικονίσεις, ο Ιησούς εμφανίζεται ως ένα σκυθρωπό άτομο που χαμογελούσε σπάνια, αν όχι ποτέ. Αυτό όμως δεν αποτελεί καθόλου δίκαιη περιγραφή του Ιησού, ο οποίος παρουσιάζεται στα Ευαγγέλια ως ένας θερμός, καλόκαρδος άνθρωπος με βαθιά αισθήματα.

2. Πώς μπορούμε να καλλιεργούμε «την ίδια διανοητική στάση που είχε ο Χριστός Ιησούς», και για ποιο πράγμα θα μας εξαρτίσει αυτό;

² Είναι σαφές ότι, για να γνωρίσουμε τον πραγματικό Ιησού, πρέπει να γεμίσουμε το μυαλό και την καρδιά μας με ακριβή κατανόηση του τι είδους άτομο ήταν στ’ αλήθεια ο Ιησούς ενόσω βρισκόταν εδώ στη γη. Ας εξετάσουμε λοιπόν μερικές αφηγήσεις των Ευαγγελίων οι οποίες μας παρέχουν ενόραση στο «νου του Χριστού»​—δηλαδή στα αισθήματα, στις αντιλήψεις, στις σκέψεις και στους συλλογισμούς του. (1 Κορινθίους 2:16) Καθώς θα το κάνουμε αυτό, ας σκεφτόμαστε πώς θα μπορούσαμε εμείς να καλλιεργούμε «την ίδια διανοητική στάση που είχε ο Χριστός Ιησούς». (Ρωμαίους 15:5) Έτσι, μπορούμε να είμαστε καλύτερα εξαρτισμένοι στη ζωή μας και στις σχέσεις μας με τους άλλους ώστε να ακολουθούμε το υπόδειγμα που έθεσε για εμάς.​—Ιωάννης 13:15.

Ήταν Προσιτός

3, 4. (α) Ποιο ήταν το σκηνικό της αφήγησης των εδαφίων Μάρκος 10:13-16; (β) Πώς αντέδρασε ο Ιησούς όταν οι μαθητές του προσπάθησαν να σταματήσουν τα παιδάκια ώστε να μην έρχονται σε αυτόν;

³ Οι άνθρωποι ελκύονταν στον Ιησού. Σε ποικίλες περιπτώσεις, άτομα με διαφορετική ηλικία και παρελθόν τον πλησίαζαν ελεύθερα. Αναλογιστείτε το περιστατικό των εδαφίων Μάρκος 10:13-16. Συνέβη προς το τέλος της διακονίας του καθώς εκείνος κατευθυνόταν για τελευταία  φορά στην Ιερουσαλήμ, για να αντιμετωπίσει έναν επώδυνο θάνατο.​—Μάρκος 10:32-34.

⁴ Οραματιστείτε τη σκηνή. Οι άνθρωποι αρχίζουν να φέρνουν παιδιά, ακόμη και βρέφη, για να τα ευλογήσει ο Ιησούς. b Οι μαθητές, όμως, προσπαθούν να σταματήσουν τα παιδιά ώστε να μην έρχονται στον Ιησού. Ίσως νομίζουν ότι ο Ιησούς ασφαλώς δεν θα ήθελε να τον ενοχλούν κάποιοι φέρνοντάς του παιδιά αυτές τις κρίσιμες εβδομάδες. Αλλά κάνουν λάθος. Όταν ο Ιησούς αντιλαμβάνεται τι κάνουν οι μαθητές δυσαρεστείται. Καλεί τα παιδιά κοντά του, λέγοντας: «Αφήστε τα παιδάκια να έρχονται σε εμένα· μην προσπαθείτε να τα σταματήσετε». (Μάρκος 10:14) Κατόπιν κάνει κάτι που αποκαλύπτει έναν αληθινά τρυφερό και στοργικό χαρακτήρα. Η αφήγηση λέει: «Πήρε τα παιδιά στην αγκαλιά του και άρχισε να τα ευλογεί». (Μάρκος 10:16) Τα παιδιά προφανώς νιώθουν άνετα καθώς ο Ιησούς τα παίρνει στη στοργική αγκαλιά του.

5. Τι μας λέει η αφήγηση των εδαφίων Μάρκος 10:13-16 για το τι είδους άτομο ήταν ο Ιησούς;

⁵ Αυτή η σύντομη αφήγηση μας λέει πολλά για το τι είδους άτομο ήταν ο Ιησούς. Προσέξτε ότι ήταν προσιτός. Αν και κατείχε προηγουμένως μια εξυψωμένη θέση στους ουρανούς, δεν φόβιζε ούτε υποτιμούσε τους ατελείς ανθρώπους. (Ιωάννης 17:5) Δεν είναι σημαντικό, επίσης, το ότι ακόμη και τα παιδιά ένιωθαν άνετα μαζί του; Ασφαλώς δεν θα ελκύονταν σε ένα ψυχρό, σκυθρωπό άτομο που ποτέ δεν χαμογελούσε ούτε γελούσε! Άνθρωποι κάθε ηλικίας πλησίαζαν τον Ιησού επειδή ένιωθαν ότι ήταν θερμό, στοργικό άτομο, και ήταν βέβαιοι ότι δεν θα τους έδιωχνε.

6. Πώς μπορούν οι πρεσβύτεροι να γίνουν πιο προσιτοί;

⁶ Συλλογιζόμενοι αυτή την αφήγηση, μπορούμε να αναρωτηθούμε: “Έχω εγώ το νου του Χριστού; Είμαι προσιτός;” Σε αυτούς τους κρίσιμους καιρούς, τα πρόβατα του Θεού χρειάζονται προσιτούς ποιμένες, άντρες που είναι σαν «καταφύγιο από τον άνεμο». (Ησαΐας 32:1, 2· 2 Τιμόθεο 3:1) Πρεσβύτεροι, αν καλλιεργείτε ειλικρινές, εγκάρδιο ενδιαφέρον για τους αδελφούς σας και είστε πρόθυμοι να δίνετε από τον εαυτό σας για χάρη τους, εκείνοι θα αντιληφθούν ότι νοιάζεστε. Θα το διακρίνουν στην έκφραση του προσώπου σας, θα το προσέξουν στον τόνο της φωνής σας και θα το παρατηρήσουν στον καλοσυνάτο τρόπο σας. Με τέτοια γνήσια θέρμη και ενδιαφέρον μπορεί να δημιουργηθεί μια ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης όπου είναι ευκολότερο για τους άλλους, περιλαμβανομένων και των παιδιών, να σας πλησιάζουν. Μια Χριστιανή εξηγεί γιατί μπόρεσε να ανοίξει την καρδιά της σε ένα συγκεκριμένο πρεσβύτερο: «Μου μίλησε με τρυφερό και συμπονετικό τρόπο. Ειδάλλως, πιθανόν να μην έλεγα λέξη. Με έκανε να νιώσω ασφαλής».

 Στοχαστικός προς τους Άλλους

7. (α) Πώς έδειξε ο Ιησούς ότι ήταν στοχαστικός προς τους άλλους; (β) Για ποιον ίσως λόγο αποκατέστησε ο Ιησούς σταδιακά την όραση κάποιου τυφλού;

⁷ Ο Ιησούς ήταν στοχαστικός. Ήταν ευαίσθητος στα αισθήματα των άλλων. Η θέα και μόνο των ταλαιπωρημένων τον άγγιζε τόσο βαθιά ώστε υποκινούνταν να τους ανακουφίσει από τα βάσανά τους. (Ματθαίος 14:14) Ήταν επίσης στοχαστικός απέναντι στους περιορισμούς και στις ανάγκες των άλλων. (Ιωάννης 16:12) Κάποτε, έφεραν στον Ιησού έναν τυφλό και τον ικέτευαν να τον γιατρέψει. Εκείνος αποκατέστησε την όραση του ανθρώπου, αλλά το έκανε αυτό σταδιακά. Στην αρχή, το άτομο έβλεπε ανθρώπους μόνο δυσδιάκριτα​—«κάποια πράγματα που φαίνονται να είναι δέντρα, αλλά περπατούν». Κατόπιν, ο Ιησούς αποκατέστησε πλήρως την όρασή του. Γιατί γιάτρεψε σταδιακά τον άνθρωπο; Μπορεί κάλλιστα να το έκανε για να βοηθήσει ένα άτομο που ήταν τόσο συνηθισμένο στο σκοτάδι να προσαρμοστεί στο σοκ που θα ένιωθε βλέποντας ξαφνικά έναν ηλιοφώτιστο και περίπλοκο κόσμο.​—Μάρκος 8:22-26.

8, 9. (α) Τι συνέβη λίγο μετά τον ερχομό του Ιησού και των μαθητών του στην περιοχή της Δεκάπολης; (β) Περιγράψτε τον τρόπο με τον οποίο γιάτρεψε ο Ιησούς τον κουφό.

⁸ Σκεφτείτε επίσης ένα περιστατικό που έλαβε χώρα μετά το Πάσχα του 32 Κ.Χ. Ο Ιησούς και οι μαθητές του είχαν έρθει στην περιοχή της Δεκάπολης, ανατολικά της Θάλασσας της Γαλιλαίας. Εκεί σύντομα τους βρήκαν μεγάλα πλήθη τα οποία έφεραν στον Ιησού πολλούς αρρώστους και αναπήρους, και αυτός τους θεράπευσε όλους. (Ματθαίος 15:29, 30) Είναι ενδιαφέρον ότι ο Ιησούς ξεχώρισε κάποιον και του έδειξε ιδιαίτερη προσοχή. Ο Ευαγγελιστής Μάρκος, ο μόνος που καταγράφει αυτό το περιστατικό, αναφέρει τι συνέβη.​—Μάρκος 7:31-35.

⁹ Ο άνθρωπος ήταν κουφός και μιλούσε με δυσκολία. Ο Ιησούς ίσως είχε αντιληφθεί την ιδιαίτερη νευρικότητα ή την αμηχανία αυτού του ανθρώπου. Στη συνέχεια έκανε κάτι που ήταν κάπως ασυνήθιστο. Τον πήρε παράμερα, μακριά από το πλήθος, σε ένα απομονωμένο μέρος. Κατόπιν χρησιμοποίησε μερικά σημάδια για να του δείξει τι θα έκανε. «Έβαλε τα δάχτυλά του μέσα στα αφτιά του ανθρώπου και, αφού έφτυσε, άγγιξε τη γλώσσα του». (Μάρκος 7:33) Ύστερα, ο Ιησούς σήκωσε τα μάτια του προς τον ουρανό και προσευχήθηκε αναστενάζοντας. Αυτές οι χαρακτηριστικές ενέργειες θα έλεγαν στον άνθρωπο: “Αυτό που θα κάνω για εσένα θα γίνει χάρη στη δύναμη του Θεού”. Τελικά, ο Ιησούς είπε: «Να ανοιχτείς». (Μάρκος 7:34) Τότε η ακοή του ανθρώπου αποκαταστάθηκε, και εκείνος μπορούσε να μιλάει φυσιολογικά.

10, 11. Πώς μπορούμε να δείχνουμε στοχαστικότητα για τα αισθήματα των άλλων στην εκκλησία; στην οικογένεια;

¹⁰ Τι στοχαστικότητα έδειχνε ο Ιησούς για τους άλλους! Ήταν ευαίσθητος στα αισθήματά τους, και αυτό το συμπονετικό ενδιαφέρον τον υποκινούσε κατόπιν να ενεργεί με τρόπους που έδειχναν ότι τα λάβαινε υπόψη. Ως Χριστιανοί, θα είναι καλό να καλλιεργούμε και να εκδηλώνουμε το νου του Χριστού ως προς αυτό. Η Γραφή μάς νουθετεί: «Να έχετε όλοι σας το ίδιο φρόνημα, να δείχνετε κατανόηση για τους άλλους, να νιώθετε αδελφική στοργή, να είστε τρυφερά συμπονετικοί,  ταπεινόφρονες». (1 Πέτρου 3:8) Αυτό βεβαίως απαιτεί να μιλάμε και να ενεργούμε με τρόπους που δείχνουν ότι σεβόμαστε τα αισθήματα των άλλων.

¹¹ Στην εκκλησία, μπορούμε να δείχνουμε στοχαστικότητα για τα αισθήματα των άλλων με το να τους προσδίδουμε αξιοπρέπεια και να τους συμπεριφερόμαστε όπως θα θέλαμε να μας συμπεριφέρονται εκείνοι. (Ματθαίος 7:12) Αυτό θα περιλάμβανε το να προσέχουμε τι λέμε καθώς και πώς το λέμε. (Κολοσσαείς 4:6) Να θυμάστε ότι “τα αστόχαστα λόγια μπορούν να χτυπούν σαν σπαθί”. (Παροιμίες 12:18) Τι θα πούμε για την οικογένεια; Ο σύζυγος και η σύζυγος που αγαπιούνται αληθινά είναι ευαίσθητοι στα αισθήματα ο ένας του άλλου. (Εφεσίους 5:33) Αποφεύγουν τα απότομα λόγια, την αμείλικτη κριτική και το δηκτικό σαρκασμό​—που όλα τους μπορούν να προκαλέσουν πληγωμένα αισθήματα τα οποία δεν επουλώνονται εύκολα. Και τα παιδιά επίσης έχουν αισθήματα, και οι στοργικοί γονείς τα λαβαίνουν αυτά υπόψη τους. Όταν η διόρθωση είναι αναγκαία, αυτοί οι γονείς την παρέχουν με τρόπους που δείχνουν σεβασμό για την αξιοπρέπεια των παιδιών τους και δεν τους προξενούν άσκοπη αμηχανία. c (Κολοσσαείς 3:21) Όταν εκδηλώνουμε στοχαστικότητα για τους άλλους με αυτόν τον τρόπο, δείχνουμε ότι έχουμε το νου του Χριστού.

Πρόθυμος να Εμπιστεύεται τους Άλλους

12. Ποια ισορροπημένη, ρεαλιστική άποψη είχε ο Ιησούς για τους μαθητές του;

¹² Ο Ιησούς είχε ισορροπημένη, ρεαλιστική άποψη για τους μαθητές του. Γνώριζε καλά ότι δεν ήταν τέλειοι. Εξάλλου, μπορούσε να διαβάζει τις ανθρώπινες καρδιές. (Ιωάννης 2:24, 25) Παρ’ όλα αυτά, δεν έβλεπε μόνο τις ατέλειές τους αλλά και τις καλές τους ιδιότητες. Έβλεπε επίσης τις δυνατότητες αυτών των ανθρώπων τους οποίους ο Ιεχωβά είχε ελκύσει. (Ιωάννης 6:44) Η θετική άποψη του Ιησού για τους μαθητές του ήταν φανερή στον τρόπο με τον οποίο τους αντιμετώπιζε και τους συμπεριφερόταν. Λόγου χάρη, ήταν πρόθυμος να τους εμπιστεύεται.

13. Πώς έδειχνε ο Ιησούς ότι εμπιστευόταν τους μαθητές του;

¹³ Πώς έδειχνε ο Ιησούς αυτή την εμπιστοσύνη; Όταν έφυγε από τη γη, ανέθεσε σημαντική ευθύνη στους χρισμένους μαθητές του. Τους έδωσε την ευθύνη να φροντίζουν για τα παγκόσμια συμφέροντα της Βασιλείας του. (Ματθαίος 25:14, 15· Λουκάς 12:42-44) Στη διάρκεια της διακονίας του, έδειχνε ακόμη και με απλούς, έμμεσους τρόπους ότι τους εμπιστευόταν. Όταν πολλαπλασίασε θαυματουργικά τα τρόφιμα για να θρέψει τα πλήθη, ανέθεσε στους μαθητές του την ευθύνη να μοιράσουν την τροφή.​—Ματθαίος 14:15-21· 15:32-37.

14. Πώς θα συνοψίζατε την αφήγηση των εδαφίων Μάρκος 4:35-41;

¹⁴ Εξετάστε επίσης την αφήγηση των εδαφίων Μάρκος 4:35-41. Σε αυτή την περίπτωση, ο Ιησούς και οι μαθητές του επιβιβάστηκαν σε ένα πλοιάριο και έπλευσαν ανατολικά διασχίζοντας τη Θάλασσα της Γαλιλαίας. Λίγο μετά την αναχώρησή τους, ο Ιησούς ξάπλωσε στην πρύμνη και έπεσε σε βαθύ ύπνο. Σύντομα, όμως, «ξέσπασε . . . μεγάλη και βίαιη ανεμοθύελλα». Τέτοιες θύελλες δεν ήταν ασυνήθιστες στη Θάλασσα της Γαλιλαίας. Λόγω του χαμηλού της υψόμετρου (περίπου 200 μέτρα κάτω από το επίπεδο της θάλασσας), ο αέρας είναι πολύ πιο θερμός εκεί από ό,τι στη γύρω περιοχή, και αυτό δημιουργεί ατμοσφαιρικές διαταραχές. Επιπλέον, σφοδροί άνεμοι φυσούν ορμητικά προς την κοιλάδα του Ιορδάνη από το Όρος Αερμών που βρίσκεται βόρεια. Η γαλήνη μπορεί ακαριαία να δώσει τη θέση της σε μια μανιασμένη θύελλα. Σκεφτείτε: Ο Ιησούς αναμφίβολα γνώριζε για τις συνήθεις θύελλες, εφόσον είχε μεγαλώσει στη Γαλιλαία. Εντούτοις, κοιμόταν ήσυχος, εμπιστευόμενος στις ικανότητες των μαθητών του, μερικοί από τους οποίους ήταν ψαράδες.​—Ματθαίος 4:18, 19.

15. Πώς μπορούμε να μιμούμαστε την προθυμία που είχε ο Ιησούς να εμπιστεύεται τους μαθητές του;

¹⁵ Μπορούμε να μιμούμαστε την προθυμία που  είχε ο Ιησούς να εμπιστεύεται τους μαθητές του; Μερικοί δυσκολεύονται να αναθέτουν ευθύνες σε άλλους. Πρέπει πάντοτε να είναι εκείνοι στο πηδάλιο, σαν να λέγαμε. Ίσως σκέφτονται: “Αν θέλω να γίνει κάτι σωστά, πρέπει να το κάνω μόνος μου!” Αλλά αν πρέπει να κάνουμε το καθετί εμείς οι ίδιοι, κινδυνεύουμε να εξαντληθούμε και ίσως να δαπανούμε αδικαιολόγητο χρόνο μακριά από την οικογένειά μας. Εκτός αυτού, αν δεν αναθέτουμε κατάλληλες εργασίες και ευθύνες σε άλλους, μπορεί να τους στερούμε την απαραίτητη πείρα και εκπαίδευση. Θα ήταν σοφό να μάθουμε να εμπιστευόμαστε τους άλλους, αναθέτοντάς τους διάφορα πράγματα. Θα κάνουμε καλά να αναρωτηθούμε έντιμα: “Έχω εγώ το νου του Χριστού σε αυτό το ζήτημα; Αναθέτω πρόθυμα ορισμένες εργασίες σε άλλους, εμπιστευόμενος ότι θα κάνουν το καλύτερο που μπορούν;”

Έδειχνε ότι Πίστευε στους Μαθητές Του

16, 17. Την τελευταία νύχτα της επίγειας ζωής του, ποια διαβεβαίωση έδωσε ο Ιησούς στους αποστόλους του, μολονότι γνώριζε ότι θα τον εγκατέλειπαν;

¹⁶ Ο Ιησούς εκδήλωνε θετική άποψη για τους μαθητές του και με έναν άλλο σημαντικό τρόπο. Τους έδειχνε ότι είχε πεποίθηση σε εκείνους. Αυτό έγινε ολοφάνερο από τα διαβεβαιωτικά λόγια που είπε στους αποστόλους του την τελευταία νύχτα της επίγειας ζωής του. Προσέξτε τι συνέβη.

¹⁷ Ήταν μια γεμάτη νύχτα για τον Ιησού. Έδωσε στους αποστόλους του ένα πρακτικό μάθημα ταπεινοφροσύνης πλένοντας τα πόδια τους. Κατόπιν, εγκαινίασε το δείπνο που θα αποτελούσε ανάμνηση του θανάτου του. Έπειτα, οι απόστολοι μπλέχτηκαν και πάλι σε μια έντονη λογομαχία σχετικά με το ποιος φαινόταν να είναι μεγαλύτερος. Πάντοτε υπομονετικός, ο Ιησούς δεν τους επέπληξε αλλά τους λογίκεψε. Τους είπε τι επρόκειτο να συμβεί: «Όλοι σας θα σκανδαλιστείτε σε σχέση με εμένα αυτή τη νύχτα, γιατί είναι γραμμένο: “Θα πατάξω τον ποιμένα, και τα πρόβατα του ποιμνίου θα διασκορπιστούν”». (Ματθαίος 26:31· Ζαχαρίας 13:7) Γνώριζε ότι οι στενότεροι σύντροφοί του θα τον εγκατέλειπαν τη στιγμή που θα βρισκόταν σε ανάγκη. Ωστόσο, δεν τους καταδίκασε. Τουναντίον, τους είπε: «Αλλά αφού εγερθώ, θα πάω πριν από εσάς στη Γαλιλαία». (Ματθαίος 26:32) Ναι, τους διαβεβαίωσε ότι, αν και αυτοί θα τον εγκατέλειπαν, εκείνος δεν θα τους εγκατέλειπε. Όταν αυτή η φρικτή δοκιμασία θα είχε περάσει, θα τους συναντούσε και πάλι.

18. Στη Γαλιλαία, ποια βαρυσήμαντη αποστολή ανέθεσε ο Ιησούς στους μαθητές του, και πώς ενήργησαν οι απόστολοι σε αρμονία με αυτήν;

¹⁸ Ο Ιησούς κράτησε το λόγο του. Αργότερα, στη Γαλιλαία, ο αναστημένος Ιησούς εμφανίστηκε στους 11 πιστούς αποστόλους, οι οποίοι προφανώς είχαν συγκεντρωθεί μαζί με πολλούς άλλους. (Ματθαίος 28:16, 17· 1 Κορινθίους 15:6) Εκεί, ο Ιησούς τούς ανέθεσε μια βαρυσήμαντη αποστολή: «Πηγαίνετε, λοιπόν, και κάντε μαθητές από όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους στο όνομα του Πατέρα και του Γιου και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα σας έχω παραγγείλει». (Ματθαίος 28:19, 20) Το βιβλίο των Πράξεων δείχνει ξεκάθαρα ότι οι απόστολοι ενήργησαν σε αρμονία με αυτή την αποστολή. Ανέλαβαν πιστά την ηγεσία στο έργο κηρύγματος των καλών νέων τον πρώτο αιώνα.​—Πράξεις 2:41, 42· 4:33· 5:27-32.

19. Τι μας διδάσκουν οι πράξεις του Ιησού μετά την ανάστασή του όσον αφορά το νου του Χριστού;

¹⁹ Τι μας διδάσκει αυτή η αποκαλυπτική αφήγηση όσον αφορά το νου του Χριστού; Ο Ιησούς είχε δει τις χειρότερες πλευρές των αποστόλων του, αλλά, παρ’ όλα αυτά, «τους αγάπησε ως το τέλος». (Ιωάννης 13:1) Παρά τις αδυναμίες τους, τους έδειχνε ότι πίστευε σε αυτούς. Προσέξτε ότι η πεποίθηση του Ιησού δεν ήταν εσφαλμένη. Η πεποίθηση και η πίστη που είχε εκφράσει σε  αυτούς αναμφίβολα τους ενίσχυσε ώστε να αποφασίσουν στην καρδιά τους να φέρουν σε πέρας το έργο που τους είχε αναθέσει.

20, 21. Πώς μπορούμε να εκδηλώνουμε θετική άποψη για τους ομοπίστους μας;

²⁰ Πώς μπορούμε εμείς να εκδηλώνουμε το νου του Χριστού ως προς αυτό; Μην είστε απαισιόδοξοι για τους ομοπίστους σας. Αν σκέφτεστε το χειρότερο, τα λόγια και οι πράξεις σας πιθανώς θα το φανερώσουν αυτό. (Λουκάς 6:45) Ωστόσο, η Γραφή μάς λέει ότι η αγάπη «πιστεύει τα πάντα». (1 Κορινθίους 13:7) Η αγάπη είναι θετική, όχι αρνητική. Εποικοδομεί αντί να κατεδαφίζει. Οι άνθρωποι ανταποκρίνονται πιο πρόθυμα στην αγάπη και στην ενθάρρυνση παρά στον εκφοβισμό. Μπορούμε να εποικοδομούμε και να ενθαρρύνουμε τους άλλους εκφράζοντας πεποίθηση σε αυτούς. (1 Θεσσαλονικείς 5:11) Αν εμείς, όπως ο Χριστός, έχουμε θετική άποψη για τους αδελφούς μας, θα τους συμπεριφερόμαστε με τρόπους που τους εποικοδομούν και φέρνουν στην επιφάνεια ό,τι καλύτερο έχουν.

²¹ Το να καλλιεργούμε και να εκδηλώνουμε το νου του Χριστού προχωρεί βαθύτερα από το να μιμούμαστε απλώς ορισμένα πράγματα που έκανε ο Ιησούς. Όπως αναφέρθηκε στο προηγούμενο άρθρο, για να ενεργούμε πραγματικά όπως ο Ιησούς, πρέπει πρώτα να μάθουμε να βλέπουμε τα πράγματα όπως εκείνος. Τα Ευαγγέλια μας επιτρέπουν να διακρίνουμε άλλη μια πτυχή της προσωπικότητάς του, τις σκέψεις του και τα αισθήματά του για το έργο που του είχε ανατεθεί, όπως θα εξετάσει το επόμενο άρθρο.

[Υποσημειώσεις]

Μπορείτε να Εξηγήσετε;

• Πώς αντέδρασε ο Ιησούς όταν οι μαθητές του προσπάθησαν να εμποδίσουν τα παιδιά να έρθουν σε αυτόν;

• Με ποιους τρόπους έδειχνε ο Ιησούς στοχαστικότητα για τους άλλους;

• Πώς μπορούμε να μιμούμαστε την προθυμία που είχε ο Ιησούς να εμπιστεύεται τους μαθητές του;

• Πώς μπορούμε να μιμούμαστε την πεποίθηση που εξέφρασε ο Ιησούς στους αποστόλους του;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνα στη σελίδα 16]

Τα παιδιά ένιωθαν άνετα με τον Ιησού

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Ο Ιησούς συμπεριφερόταν συμπονετικά στους άλλους

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Οι προσιτοί πρεσβύτεροι είναι ευλογία