Το Μεταβαλλόμενο Πρόσωπο της «Χριστιανοσύνης»​—Το Δέχεται ο Θεός;

ΥΠΟΘΕΣΤΕ ότι αναθέτετε σε ένα ζωγράφο να κάνει το πορτραίτο σας. Όταν τελειώνει, είστε κατενθουσιασμένος· η ομοιότητα είναι τέλεια. Σκέφτεστε ότι τα παιδιά σας, τα εγγόνια σας και τα δικά τους εγγόνια θα κοιτούν το πορτραίτο σας με μεγάλη περηφάνια.

Έπειτα από μερικές γενιές, όμως, ένας από τους απογόνους σας πιστεύει ότι το μεγάλο μέτωπο στο πορτραίτο δεν σας κολακεύει, και γι’ αυτό προσθέτει μαλλιά. Σε κάποιον άλλον δεν αρέσει το σχήμα της μύτης, και έτσι την αλλάζει. Στις επόμενες γενιές γίνονται και άλλες «βελτιώσεις», και έτσι το πορτραίτο έχει τελικά ελάχιστη ομοιότητα με εσάς. Αν γνωρίζατε ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο, τι θα νιώθατε; Οπωσδήποτε αγανάκτηση.

Δυστυχώς, ό,τι συνέβη σε αυτό το πορτραίτο συνέβη, στην ουσία, και στην κατ’ όνομα Χριστιανική εκκλησία. Η ιστορία δείχνει ότι, λίγο μετά το θάνατο των αποστόλων του Χριστού, το επίσημο πρόσωπο της «Χριστιανοσύνης» άρχισε να αλλάζει, ακριβώς όπως προείπε η Γραφή.​—Ματθαίος 13:24-30, 37-43· Πράξεις 20:30. a

Ασφαλώς, είναι πολύ κατάλληλο να εφαρμόζονται οι Γραφικές αρχές σε διάφορους πολιτισμούς και εποχές. Αλλά είναι τελείως διαφορετικό το να αλλοιώνονται οι Γραφικές διδασκαλίες έτσι ώστε να ταιριάζουν στο δημοφιλή τρόπο σκέψης. Εντούτοις, αυτό ακριβώς συνέβη. Εξετάστε, λόγου χάρη, τις αλλαγές που έχουν γίνει σε ορισμένους σημαντικούς τομείς.

Η Εκκλησία Αγκαλιάζει το Κράτος

Ο Ιησούς δίδαξε ότι η διακυβέρνησή του, ή αλλιώς η Βασιλεία του, είναι ουράνια και ότι, στον κατάλληλο καιρό, θα καταστρέψει όλες τις ανθρώπινες κυβερνήσεις και θα κυβερνάει ολόκληρη τη γη. (Δανιήλ 2:44· Ματθαίος 6:9, 10) Δεν πρόκειται να κυβερνήσει μέσω ανθρώπινων πολιτικών συστημάτων. «Η βασιλεία μου δεν είναι μέρος αυτού του κόσμου», είπε ο Ιησούς. (Ιωάννης 17:16· 18:36) Γι’ αυτό, οι μαθητές του Ιησού, μολονότι ήταν νομοταγείς, δεν συμμετείχαν στην πολιτική.

Εντούτοις, ως τον καιρό του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου τον τέταρτο αιώνα, πολλοί καθ’ ομολογία Χριστιανοί έγιναν ανυπόμονοι καθώς περίμεναν την επάνοδο του Χριστού και την εγκαθίδρυση της Βασιλείας του Θεού. Σταδιακά, η στάση τους απέναντι στην πολιτική άλλαξε. «Πριν από τον Κωνσταντίνο», λέει το βιβλίο Μια Ιστορία της Ευρώπης (Europe​—A History), «οι Χριστιανοί δεν επιδίωκαν να αναλάβουν [πολιτική] εξουσία για να προωθήσουν τον αγώνα τους. Μετά τον Κωνσταντίνο, η Χριστιανοσύνη και οι υψηλά ιστάμενοι πολιτικοί πήγαιναν χέρι χέρι». Η ανασχηματισμένη Χριστιανοσύνη έγινε η επίσημη «οικουμενική», ή «καθολική», θρησκεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

 Η εγκυκλοπαίδεια Μεγάλες Εποχές του Ανθρώπου (Great Ages of Man) δηλώνει ότι, εξαιτίας αυτού του γάμου μεταξύ Εκκλησίας και Κράτους, «το 385 μ.Χ., μόλις 80 χρόνια μετά το τελευταίο μεγάλο κύμα διωγμού των Χριστιανών, η ίδια η Εκκλησία άρχισε να εκτελεί τους αιρετικούς, και οι κληρικοί της ασκούσαν εξουσία σχεδόν ίδια με εκείνη των αυτοκρατόρων». Έτσι, άρχισε μια εποχή κατά την οποία το σπαθί αντικατέστησε την πειθώ ως μέσο μεταστροφής, και οι τιτλούχοι, διψασμένοι για εξουσία κληρικοί πήραν τη θέση των ταπεινών κηρύκων του πρώτου αιώνα. (Ματθαίος 23:9, 10· 28:19, 20) Ο ιστορικός Χ. Τζ. Γουέλς έγραψε για «τις βαθιές διαφορές ανάμεσα» στη Χριστιανοσύνη του τέταρτου αιώνα «και στη διδασκαλία του Ιησού από τη Ναζαρέτ». Αυτές οι «βαθιές διαφορές» επηρέασαν ακόμη και θεμελιώδεις διδασκαλίες σχετικά με τον Θεό και τον Χριστό.

Αναπλάθουν τον Θεό

Ο Χριστός και οι μαθητές του δίδαξαν ότι υπάρχει μόνο «ένας Θεός, ο Πατέρας», ο οποίος διακρίνεται με το προσωπικό του όνομα, Ιεχωβά, που εμφανίζεται περίπου 7.000 φορές στα αρχαία Βιβλικά χειρόγραφα. (1 Κορινθίους 8:6· Ψαλμός 83:18) Ο Ιησούς δημιουργήθηκε από τον Θεό· είναι «ο πρωτότοκος κάθε δημιουργήματος», λέει η Καθολική Μετάφραση Ντουαί (Douay Version) της Αγίας Γραφής στο εδάφιο Κολοσσαείς 1:15. Γι’ αυτό, ως δημιουργημένο ον, ο Ιησούς δήλωσε με ειλικρίνεια: «Ο Πατέρας είναι μεγαλύτερος από εμένα».​—Ιωάννης 14:28.

Αλλά κατά τον τρίτο αιώνα, ορισμένοι επιφανείς κληρικοί, γοητευμένοι από την τριαδική διδασκαλία του ειδωλολάτρη φιλόσοφου Πλάτωνα, άρχισαν να αναπλάθουν τον Θεό έτσι ώστε να ταιριάζει στο Τριαδικό πρότυπο. Στους επόμενους αιώνες, αυτό το δόγμα εξύψωσε με αντιγραφικό τρόπο τον Ιησού κάνοντάς τον ίσο με τον Ιεχωβά και μετέτρεψε το άγιο πνεύμα, δηλαδή την ενεργό δύναμη, του Θεού σε πρόσωπο.

Σχετικά με την αποδοχή της ειδωλολατρικής αντίληψης περί Τριάδας από την εκκλησία, η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια (New Catholic Encyclopedia) λέει: «Η φράση “ένας Θεός σε τρία Πρόσωπα” δεν παγιώθηκε, ούτε βέβαια αφομοιώθηκε πλήρως στη ζωή των Χριστιανών και στην ομολογία της πίστης τους, πριν από το τέλος του 4ου αιώνα. Αλλά είναι αυτή ακριβώς η φράση που δικαιούται πρώτη να χαρακτηριστεί ως ο ορισμός του Τριαδικού δόγματος. Ανάμεσα στους Αποστολικούς Πατέρες, δεν υπήρχε τίποτα έστω και παραπλήσιο αυτής της νοοτροπίας ή της άποψης».

Παρόμοια, Η Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια (The Encyclopedia Americana) λέει: «Το δόγμα της Τρισυπόστατης θεότητας τον τέταρτο αιώνα δεν αντανακλούσε με ακρίβεια τη διδασκαλία των πρώτων Χριστιανών σχετικά με τη φύση του Θεού· αντίθετα ήταν μια παρέκκλιση από αυτή τη διδασκαλία». Το Εγχειρίδιο της Οξφόρδης για την Αγία Γραφή (The Oxford Companion to the Bible) λέει ότι η Τριάδα είναι ένας «από τους μεταγενέστερους δογματικούς όρους». Ωστόσο, η Τριάδα δεν ήταν η μόνη ειδωλολατρική αντίληψη που ενσωματώθηκε στην εκκλησία.

Ανασχηματίζουν την Ψυχή

Σήμερα είναι κοινή η άποψη ότι οι άνθρωποι έχουν μια αθάνατη ψυχή που επιζεί μετά το θάνατο του σώματος. Αλλά ξέρατε ότι και αυτή η εκκλησιαστική διδασκαλία ήταν μεταγενέστερη προσθήκη; Ο Ιησούς επιβεβαίωσε τη Βιβλική αλήθεια ότι οι νεκροί «δεν γνωρίζουν τίποτα απολύτως», ότι κοιμούνται, τρόπον τινά. (Εκκλησιαστής 9:5· Ιωάννης 11:11-13) Η ζωή μπορεί να αποκατασταθεί μέσω ανάστασης​—δηλαδή “επανέγερσης” από τον ύπνο του θανάτου. (Ιωάννης 5:28, 29) Αν υπήρχε αθάνατη ψυχή, δεν θα χρειαζόταν την ανάσταση επειδή η αθανασία αποκλείει το θάνατο.

Μάλιστα ο Ιησούς κατέδειξε τη Γραφική διδασκαλία της ανάστασης εγείροντας ανθρώπους από τους νεκρούς. Πάρτε για παράδειγμα τον Λάζαρο, ο οποίος ήταν νεκρός τέσσερις ημέρες. Όταν τον ανέστησε ο Ιησούς, ο Λάζαρος βγήκε από το μνήμα ως ζωντανός άνθρωπος με πνοή. Καμιά αθάνατη ψυχή δεν επέστρεψε από ουράνια μακαριότητα για να μπει στο σώμα του Λαζάρου όταν αναστήθηκε από τους νεκρούς. Αν συνέβαινε αυτό, ο Ιησούς κάθε άλλο παρά θα τον ωφελούσε ανασταίνοντάς τον!​—Ιωάννης 11:39, 43, 44.

Από πού, λοιπόν, προέρχεται η θεωρία της αθανασίας της ψυχής; Το Λεξικό της Χριστιανικής Θεολογίας, του Γουεστμίνστερ (The Westminster Dictionary of Christian Theology), λέει ότι αυτή η ιδέα «οφείλει περισσότερα στην ελληνική φιλοσοφία παρά στη βιβλική αποκάλυψη». Η  Ιουδαϊκή Εγκυκλοπαίδεια (The Jewish Encyclopedia) εξηγεί: «Η δοξασία ότι η ψυχή εξακολουθεί να υπάρχει μετά το θάνατο του σώματος είναι φιλοσοφική ή θεολογική υπόθεση μάλλον παρά απλή πίστη, γι’ αυτό και δεν διδάσκεται πουθενά στις Άγιες Γραφές με σαφήνεια».

Συχνά, το ένα ψέμα φέρνει το άλλο, και αυτό ισχύει όσον αφορά τη διδασκαλία περί αθάνατης ψυχής. Αυτή άνοιξε το δρόμο για την ειδωλολατρική αντίληψη περί αιώνιων βασάνων σε έναν πύρινο άδη. b Εντούτοις, η Γραφή δηλώνει καθαρά ότι «ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος»​—όχι αιώνια βάσανα. (Ρωμαίους 6:23) Γι’ αυτό, περιγράφοντας την ανάσταση, το εδάφιο Αποκάλυψη 20:13 δηλώνει: «Η θάλασσα έδωσε εκείνους που ήταν νεκροί σε αυτήν, και ο θάνατος και ο Άδης έδωσαν εκείνους που ήταν νεκροί σε αυτούς». Ναι, με απλά λόγια, όσοι βρίσκονται στον άδη είναι νεκροί, “κοιμούνται”, όπως είπε ο Ιησούς.

Πιστεύετε ειλικρινά ότι η διδασκαλία της αιώνιας καταδίκης στον άδη ελκύει ανθρώπους στον Θεό; Ασφαλώς όχι. Για τους δίκαιους και στοργικούς ανθρώπους, αυτή είναι μια αποκρουστική σκέψη! Η Γραφή, από την άλλη πλευρά, διδάσκει ότι «ο Θεός είναι αγάπη» και ότι η σκληρότητα, ακόμη και προς τα ζώα, του είναι απεχθής.​—1 Ιωάννη 4:8· Παροιμίες 12:10· Ιερεμίας 7:31· Ιωνάς 4:11.

Παραμόρφωση του «Πορτραίτου» στους Σύγχρονους Καιρούς

Η παραμόρφωση του Θεού και της Χριστιανοσύνης συνεχίζεται σήμερα. Ένας καθηγητής θεολογίας περιέγραψε πρόσφατα τη διαμάχη που λαβαίνει χώρα στην Προτεσταντική εκκλησία του ως μια πάλη «ανάμεσα στην εξουσία των Γραφών και του δόγματος και στην εξουσία των ξένων και ανθρωπιστικών ιδεολογιών, ανάμεσα στην πιστότητα της εκκλησίας προς την ηγεσία του Χριστού και στο συμβιβασμό και στην αναμόρφωση της Χριστιανοσύνης έτσι ώστε να ταιριάζει με το πνεύμα της εποχής. Το ζήτημα είναι: Ποιος καθορίζει την πορεία της εκκλησίας . . . Η Αγία Γραφή ή η εκάστοτε επικρατούσα ιδεολογία;»

Δυστυχώς, «η εκάστοτε επικρατούσα ιδεολογία» εξακολουθεί να υπερισχύει. Παραδείγματος χάρη, δεν είναι μυστικό το ότι πολλές εκκλησίες έχουν αλλάξει τη στάση τους σε διάφορα ζητήματα έτσι ώστε να φαίνονται προοδευτικές και απροκατάληπτες. Ειδικά στα ηθικά ζητήματα, οι εκκλησίες έχουν γίνει πολύ φιλελεύθερες, όπως αναφέρθηκε στο εναρκτήριο άρθρο. Ωστόσο, η Γραφή δηλώνει ρητά ότι η πορνεία, η μοιχεία και η ομοφυλοφιλία είναι χονδροειδείς αμαρτίες ενώπιον του Θεού και ότι όσοι πράττουν τέτοιες αμαρτίες «δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού».​—1 Κορινθίους 6:9, 10· Ματθαίος 5:27-32· Ρωμαίους 1:26, 27.

Όταν ο απόστολος Παύλος έγραψε τα παραπάνω λόγια, ο ελληνορωμαϊκός κόσμος που τον περιέβαλλε ήταν γεμάτος από κάθε είδους ασέβεια. Ο Παύλος θα μπορούσε να σκεφτεί: “Ναι, ο Θεός έκανε στάχτη τα Σόδομα και τα Γόμορρα εξαιτίας των χονδροειδών σεξουαλικών αμαρτιών τους, αλλά αυτό συνέβη πριν από 2.000 χρόνια! Ασφαλώς δεν ισχύει το ίδιο στη σημερινή εποχή των ευρύτερων αντιλήψεων”. Εντούτοις, δεν κατέφυγε σε εκλογικεύσεις· αρνήθηκε να διαφθείρει τη Γραφική αλήθεια.​—Γαλάτες 5:19-23.

Κοιτάξτε το Αρχικό «Πορτραίτο»

Μιλώντας στους Ιουδαίους θρησκευτικούς ηγέτες των ημερών του, ο Ιησούς είπε ότι η λατρεία τους ήταν “μάταιη επειδή δίδασκαν εντολές ανθρώπων ως δόγματα”. (Ματθαίος 15:9) Εκείνοι οι κληρικοί έκαναν στο Νόμο που έδωσε ο Ιεχωβά μέσω του Μωυσή το ίδιο που έκανε, και εξακολουθεί να κάνει, ο κλήρος του Χριστιανικού κόσμου στη διδασκαλία του Χριστού​—σκέπασαν τη θεϊκή αλήθεια με την «μπογιά» της παράδοσης. Αλλά ο Ιησούς ξεσκέπασε όλα τα ψεύδη προς όφελος των ειλικρινών ανθρώπων. (Μάρκος 7:7-13) Ο Ιησούς έλεγε την αλήθεια, είτε αυτή ήταν δημοφιλής είτε όχι. Ο Λόγος του Θεού ήταν πάντα η αυθεντία του.​—Ιωάννης 17:17.

Πόσο διαφορετικός είναι ο Ιησούς από τους περισσότερους καθ’ ομολογία Χριστιανούς! Πράγματι, η Γραφή προείπε: «Οι άνθρωποι θα ενθουσιάζονται με καθετί καινούριο και θα συγκεντρώνουν . . . δασκάλους σύμφωνα με τις δικές  τους προτιμήσεις· και μετά, αντί να δίνουν προσοχή στην αλήθεια, θα στρέφονται στους μύθους». (2 Τιμόθεο 4:3, 4, Η Βίβλος της Ιερουσαλήμ [The Jerusalem Bible]) Αυτοί οι “μύθοι”, μερικούς από τους οποίους εξετάσαμε, είναι πνευματικά καταστροφικοί, ενώ η αλήθεια του Λόγου του Θεού εποικοδομεί και οδηγεί σε αιώνια ζωή. Αυτή είναι η αλήθεια που σας ενθαρρύνουν να εξετάσετε οι Μάρτυρες του Ιεχωβά.​—Ιωάννης 4:24· 8:32· 17:3.

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 7]

Η Προέλευση του Ονόματος Χριστιανός

Για δέκα τουλάχιστον χρόνια με­τά το θάνατο του Ιησού, οι ακόλουθοί του ήταν γνωστοί ως εκείνοι που ανήκαν στην «Οδό». (Πράξεις 9:2· 19:9, 23· 22:4) Γιατί; Επειδή ο τρόπος ζωής τους είχε ως επίκεντρο την πίστη στον Ιησού Χριστό, ο οποίος είναι «η οδός και η αλήθεια και η ζωή». (Ιωάννης 14:6) Κατόπιν, λίγο μετά το 44 Κ.Χ., στην Αντιόχεια της Συρίας, οι μαθητές του Ιησού «ονομάστηκαν με θεϊκή πρόνοια Χριστιανοί». (Πράξεις 11:26) Αυτό το όνομα έγινε γρήγορα αποδεκτό, ακόμη και ανάμεσα στους κρατικούς αξιωματούχους. (Πράξεις 26:28) Το νέο όνομα δεν μετέβαλε το Χριστιανικό τρόπο ζωής, ο οποίος συνέχισε να ακολουθεί το υπόδειγμα του Χριστού.​—1 Πέτρου 2:21.

[Εικόνες στη σελίδα 7]

Με τη δημόσια διακονία τους, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κατευθύνουν τους ανθρώπους στο Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 4]

Τρίτη από αριστερά: United Nations/​Photo by Saw Lwin