«Όλοι Εσείς Είστε Αδελφοί»

«Μην αποκληθείτε Ραββί, γιατί ένας είναι ο δάσκαλός σας, ενώ όλοι εσείς είστε αδελφοί».​—ΜΑΤΘΑΙΟΣ 23:8.

1. Ποιο ζήτημα αξίζει να εξετάσουμε;

 «ΠΟΙΟΣ αξίζει μεγαλύτερη τιμή, ο ιεραπόστολος ή ο Μπεθελίτης;» ρώτησε αθώα μια Χριστιανή κάποια Αυστραλέζα ιεραπόστολο σε μια χώρα της Άπω Ανατολής. Ήθελε να ξέρει σε ποιον έπρεπε να αποδίδεται μεγαλύτερος σεβασμός, σε έναν ιεραπόστολο από άλλη χώρα ή σε κάποιον ντόπιο διάκονο που υπηρετεί στο γραφείο τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά. Εκείνη η αθώα ερώτηση, η οποία αντανακλούσε έναν πολιτισμό με ταξικές διακρίσεις, αιφνιδίασε την ιεραπόστολο. Η ερώτηση για το ποιος είναι μεγαλύτερος, όμως, πηγάζει από την επιθυμία τού να γνωρίζει κανείς ποιοι άνθρωποι είναι ανώτεροι ως προς τη δύναμη και την επιρροή.

2. Πώς πρέπει να θεωρούμε τους συλλάτρεις μας;

² Αυτό το ενδιαφέρον δεν είναι καθόλου καινούριο. Ακόμη και οι μαθητές του Ιησού είχαν μια συνεχιζόμενη διαφωνία σχετικά με το ποιος ήταν ο μεγαλύτερος. (Ματθαίος 20:20-24· Μάρκος 9:33-37· Λουκάς 22:24-27) Και αυτοί επίσης προέρχονταν από έναν πολιτισμό με αρκετές ταξικές διακρίσεις, τον πολιτισμό του Ιουδαϊσμού του πρώτου αιώνα. Με μια τέτοια κοινωνία υπόψη, ο Ιησούς συμβούλεψε τους μαθητές του: «Μην αποκληθείτε Ραββί, γιατί ένας είναι ο δάσκαλός σας, ενώ όλοι εσείς είστε αδελφοί». (Ματθαίος 23:8) Ένας θρησκευτικός τίτλος όπως «Ραββί», που σημαίνει «Δάσκαλος», «τείνει να γεννάει υπερηφάνεια και ένα αίσθημα ανωτερότητας σε όσους τον αποκτούν, καθώς και φθόνο και ένα αίσθημα κατωτερότητας σε όσους δεν τον αποκτούν. Ολόκληρο δε το πνεύμα και η τάση του αντιβαίνει στην “απλότητα που υπάρχει στον Χριστό”», επισήμανε ο Βιβλικός λόγιος Άλμπερτ Μπαρνς. Μάλιστα οι Χριστιανοί φροντίζουν να μην προσφωνούν τους επισκόπους που έχουν ανάμεσά τους ως «Πρεσβύτερε Τάδε», χρησιμοποιώντας τη λέξη «πρεσβύτερος» ως κολακευτικό τίτλο. (Ιώβ 32:21, 22) Από την άλλη μεριά, οι πρεσβύτεροι που ανταποκρίνονται στο  πνεύμα της συμβουλής του Ιησού τιμούν τα άλλα μέλη της εκκλησίας, ακριβώς όπως ο Ιεχωβά τιμάει τους όσιους λάτρεις και ο Ιησούς Χριστός τιμάει τους όσιους ακολούθους.

Το Παράδειγμα του Ιεχωβά και του Ιησού

3. Πώς τιμούσε ο Ιεχωβά τα πνευματικά πλάσματά του;

³ Αν και ο Ιεχωβά είναι ο «Ύψιστος», ευθύς εξαρχής τιμούσε τα πλάσματά του με το να τα συμπεριλαμβάνει στα έργα του. (Ψαλμός 83:18) Όταν δημιούργησε τον πρώτο άνθρωπο, ο Ιεχωβά συμπεριέλαβε τον μονογενή Γιο του σε αυτό το έργο ως “δεξιοτέχνη εργάτη”. (Παροιμίες 8:27-30· Γένεση 1:26) Ο Ιεχωβά ζήτησε μάλιστα από τους ουράνιους αγγέλους του, όταν είχε αποφασίσει να θανατωθεί ο πονηρός Βασιλιάς Αχαάβ, να του πουν τη γνώμη τους όσον αφορά το πώς θα γινόταν αυτό.​—1 Βασιλέων 22:19-23.

4, 5. Πώς τιμάει ο Ιεχωβά τα ανθρώπινα πλάσματά του;

⁴ Ο Ιεχωβά βασιλεύει ως ο Υπέρτατος Κυρίαρχος του σύμπαντος. (Δευτερονόμιο 3:24) Δεν έχει ανάγκη να συμβουλεύεται ανθρώπους. Εντούτοις, κατεβαίνει χαμηλά, σαν να λέγαμε, για να τους λαβαίνει υπόψη του. Ένας ψαλμωδός έψαλε: «Ποιος είναι όμοιος με τον Ιεχωβά τον Θεό μας, αυτόν που φτιάχνει την κατοικία του στα ύψη; Καταδέχεται να κοιτάζει τον ουρανό και τη γη, σηκώνοντας από το χώμα τον ασήμαντο».​—Ψαλμός 113:5-8.

⁵ Προτού αφανίσει τα Σόδομα και τα Γόμορρα, ο Ιεχωβά άκουσε τις ερωτήσεις του Αβραάμ και ικανοποίησε το αίσθημα δικαιοσύνης που είχε. (Γένεση 18:23-33) Μολονότι ο Ιεχωβά ήδη γνώριζε την κατάληξη των αιτημάτων του Αβραάμ, τον άκουσε με υπομονή και δέχτηκε το συλλογισμό του.

6. Ποιο αποτέλεσμα προέκυψε από το ότι ο Ιεχωβά απέδωσε τιμή όταν ο Αββακούμ έκανε μια ερώτηση;

⁶ Ο Ιεχωβά άκουσε επίσης τον Αββακούμ, ο οποίος ρώτησε: «Ως πότε, Ιεχωβά, θα κραυγάζω για βοήθεια και εσύ δεν θα ακούς;» Μήπως θεώρησε ο Ιεχωβά την ερώτηση ως αμφισβήτηση της εξουσίας του; Όχι, θεώρησε εύλογα τα ερωτήματα του Αββακούμ, και γι’ αυτό αποκάλυψε το σκοπό που είχε να εγείρει τους Χαλδαίους για να εκτελέσουν κρίση. Διαβεβαίωσε τον προφήτη ότι “αυτή η προειπωμένη κρίση εξάπαντος θα έβγαινε αληθινή”. (Αββακούμ 1:1, 2, 5, 6, 13, 14· 2:2, 3) Λαβαίνοντας σοβαρά υπόψη τις ανησυχίες του Αββακούμ και απαντώντας του, ο Ιεχωβά τίμησε τον προφήτη. Ως αποτέλεσμα, ο αναστατωμένος προφήτης αναθάρρησε και χάρηκε, έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη στον Θεό της σωτηρίας του. Αυτό αντανακλάται στο θεόπνευστο βιβλίο του Αββακούμ το οποίο ενισχύει την εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά σήμερα.​—Αββακούμ 3:18, 19.

7. Γιατί είναι σημαντικός ο ρόλος που έπαιξε ο Πέτρος κατά την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ.;

⁷ Ο Ιησούς Χριστός είναι άλλο ένα θαυμάσιο παράδειγμα εκδήλωσης σεβασμού προς τους άλλους. Ο Ιησούς είχε πει στους μαθητές του ότι «όποιος με απαρνηθεί ενώπιον των ανθρώπων, και εγώ θα τον απαρνηθώ ενώπιον του Πατέρα μου». (Ματθαίος 10:32, 33) Τη νύχτα που προδόθηκε, όμως, όλοι οι μαθητές του τον εγκατέλειψαν και ο απόστολος Πέτρος τον απαρνήθηκε τρεις φορές. (Ματθαίος 26:34, 35, 69-75) Ο Ιησούς έβλεπε πέρα από την εξωτερική εμφάνιση και διέκρινε τα ενδόμυχα αισθήματα του Πέτρου, τη βαθιά του μετάνοια. (Λουκάς 22:61, 62) Μόλις 51 ημέρες αργότερα, ο Χριστός προσέδωσε αξιοπρέπεια στο μετανοημένο απόστολο επιτρέποντάς του να εκπροσωπήσει τους 120 μαθητές του Ιησού την ημέρα της Πεντηκοστής και να χρησιμοποιήσει το πρώτο από «τα κλειδιά της βασιλείας». (Ματθαίος 16:19· Πράξεις 2:14-40) Δόθηκε στον Πέτρο η ευκαιρία να “επιστρέψει και να ενισχύσει τους αδελφούς του”.​—Λουκάς 22:31-33.

Απόδοση Τιμής στα Μέλη της Οικογένειας

8, 9. Σε σχέση με την απόδοση τιμής στη σύζυγό του, πώς μπορεί ένας σύζυγος να μιμείται τον Ιεχωβά και τον Ιησού;

⁸ Οι σύζυγοι και οι γονείς είναι καλό να μιμούνται τον Ιεχωβά και τον Ιησού Χριστό στην άσκηση θεόδοτης εξουσίας. Ο Πέτρος συμβούλεψε: «Εσείς, άντρες, με όμοιο τρόπο να κατοικείτε [με τις συζύγους σας] σύμφωνα με τη γνώση, αποδίδοντας τιμή σε αυτές ως πιο αδύναμο σκεύος, το γυναικείο». (1 Πέτρου 3:7) Φανταστείτε πώς θα πιάνατε ένα λεπτεπίλεπτο πορσελάνινο σκεύος, προφανώς πιο εύθραυστο από ένα ξύλινο. Δεν θα προσέχατε περισσότερο; Ο σύζυγος μπορεί να ενεργεί έτσι με το να μιμείται τον Ιεχωβά, ακούγοντας τις απόψεις της συζύγου του όταν παίρνονται αποφάσεις για οικογενειακά ζητήματα. Να θυμάστε ότι ο Ιεχωβά αφιέρωσε χρόνο για να συζητήσει με τον Αβραάμ. Όντας ατελής, ο σύζυγος μπορεί να μη διακρίνει το συνολικό βάθος του ζητήματος. Δεν θα ήταν σοφό λοιπόν  να τιμήσει τη γυναίκα του λαβαίνοντας ειλικρινά υπόψη τη γνώμη της;

⁹ Σε χώρες όπου είναι βαθιά εδραιωμένη η αντρική εξουσία, ο σύζυγος πρέπει να έχει υπόψη ότι η γυναίκα του ίσως χρειάζεται να υπερπηδήσει έναν τεράστιο φραγμό για να εκφράσει τα ενδόμυχα αισθήματά της. Να μιμείστε τον τρόπο με τον οποίο φερόταν ο Ιησούς Χριστός στους μαθητές του, οι οποίοι ήταν μέρος της μελλοντικής τάξης της νύφης του, ενόσω αυτός βρισκόταν στη γη. Τους περιέθαλπε, λαβαίνοντας υπόψη τούς σωματικούς και πνευματικούς περιορισμούς τους ακόμη και προτού εκείνοι εκφράσουν τις ανάγκες τους. (Μάρκος 6:31· Ιωάννης 16:12, 13· Εφεσίους 5:28-30) Επίσης, να αφιερώνετε χρόνο για να παρατηρείτε τι κάνει η σύζυγός σας για εσάς και την οικογένειά σας, και να εκφράζετε την εκτίμησή σας με λόγια και πράξεις. Τόσο ο Ιεχωβά όσο και ο Ιησούς εκτιμούσαν, επαινούσαν και ευλογούσαν τους αξίους. (1 Βασιλέων 3:10-14· Ιώβ 42:12-15· Μάρκος 12:41-44· Ιωάννης 12:3-8) Όταν ο σύζυγός της έγινε Μάρτυρας του Ιεχωβά, μια Χριστιανή στην Άπω Ανατολή είπε: «Ο σύζυγός μου συνήθιζε να περπατάει τρία με τέσσερα βήματα πιο μπροστά από εμένα, αφήνοντάς με να κουβαλάω τα πάντα. Τώρα κρατάει εκείνος τις τσάντες και δείχνει εκτίμηση για όσα κάνω στο σπίτι!» Ένας λόγος ειλικρινούς εκτίμησης συμβάλλει πολύ στο να νιώθει η σύζυγός σας ότι τη θεωρείτε πολύτιμη.​—Παροιμίες 31:28.

10, 11. Τι μπορούν να μάθουν οι γονείς από το θαυμάσιο παράδειγμα του Ιεχωβά όσον αφορά την πολιτεία του με το στασιαστικό έθνος του Ισραήλ;

¹⁰ Σε σχέση με τη συμπεριφορά τους προς τα παιδιά τους, ιδιαίτερα όταν χρειάζεται έλεγχος, οι γονείς πρέπει να μιμούνται το παράδειγμα του Θεού. «Ο Ιεχωβά εξακολούθησε να προειδοποιεί τον Ισραήλ και τον Ιούδα» να επιστρέψουν από τις κακές οδούς τους, αλλά εκείνοι «εξακολούθησαν να σκληραίνουν τον τράχηλό τους». (2 Βασιλέων 17:13-15) Οι Ισραηλίτες μάλιστα «προσπαθούσαν να τον ξεγελάσουν με το στόμα τους· και με τη γλώσσα τους προσπαθούσαν να του πουν ψέματα». Πολλοί γονείς μπορεί να αισθάνονται ότι τα παιδιά τους μερικές φορές ενεργούν κάπως έτσι. Οι Ισραηλίτες «υπέβαλαν τον Θεό σε δοκιμή» και τον πόνεσαν, κάνοντάς τον να λυπάται. Εντούτοις, ο Ιεχωβά «ήταν ελεήμων· κάλυπτε το σφάλμα και δεν έφερνε καταστροφή».​—Ψαλμός 78:36-41.

¹¹ Ο Ιεχωβά μάλιστα παρακάλεσε τους Ισραηλίτες: «Ελάτε, τώρα, να τακτοποιήσουμε τα ζητήματα ανάμεσά μας . . . Αν οι αμαρτίες σας είναι κατακόκκινες, θα γίνουν λευκές σαν το χιόνι». (Ησαΐας 1:18) Μολονότι δεν έφταιγε ο Ιεχωβά, καλούσε το στασιαστικό έθνος να έρθει και να τακτοποιήσουν τα ζητήματα. Τι θαυμάσια στάση για να τη μιμούνται οι γονείς σε σχέση με τη συμπεριφορά τους προς τα παιδιά τους! Όταν η κατάσταση το απαιτεί, να τους προσδίδετε αξιοπρέπεια ακούγοντας και τη δική τους άποψη, και να τα λογικεύετε όσον αφορά το γιατί χρειάζεται να αλλάξουν.

12. (α) Γιατί πρέπει να αποφεύγουμε να τιμούμε τα παιδιά μας περισσότερο από τον Ιεχωβά; (β) Τι απαιτείται για να σεβόμαστε την αξιοπρέπεια των παιδιών μας όταν τα ελέγχουμε;

¹² Ασφαλώς, τα παιδιά μερικές φορές χρειάζονται ισχυρή συμβουλή. Οι γονείς δεν θα ήθελαν να είναι σαν τον Ηλεί, ο οποίος “τιμούσε τους γιους του περισσότερο από τον Ιεχωβά”. (1 Σαμουήλ 2:29) Ωστόσο, τα νεαρά άτομα χρειάζεται να διακρίνουν το στοργικό κίνητρο πίσω από τη διόρθωση. Πρέπει να μπορούν να αντιλαμβάνονται ότι οι γονείς τους πράγματι τα αγαπούν. Ο Παύλος συμβουλεύει τους πατέρες: «Μην παροξύνετε τα παιδιά σας, αλλά να τα ανατρέφετε με τη διαπαιδαγώγηση και τη νουθεσία του Ιεχωβά». (Εφεσίους 6:4) Καθώς ο πατέρας ασκεί την εξουσία του, το σημείο που τονίζεται είναι ότι χρειάζεται να σέβεται την αξιοπρέπεια των παιδιών με το να μην τα εξοργίζει με την υπερβολική του αυστηρότητα. Ναι, το να λαβαίνουν οι γονείς υπόψη την αξιοπρέπεια των παιδιών απαιτεί χρόνο και προσπάθεια, αλλά ο καρπός που παράγεται αξίζει κάθε θυσία.

13. Ποια είναι η άποψη της Γραφής για τους ηλικιωμένους στην οικογένεια;

 ¹³ Η απόδοση τιμής στα μέλη της οικογένειας δεν περιορίζεται στο σεβασμό της αξιοπρέπειας της συζύγου και των παιδιών. «Όταν γεράσεις, να υπακούς στα παιδιά σου», λέει μια ιαπωνική παροιμία. Το σημείο που τονίζει η παροιμία είναι ότι οι ηλικιωμένοι γονείς δεν πρέπει να ξεπερνούν τα όρια της γονικής τους εξουσίας και πρέπει να λαβαίνουν υπόψη αυτά που λένε τα ενήλικα παιδιά τους. Αν και η Γραφή συστήνει να τιμούν οι γονείς τα παιδιά τους ακούγοντάς τα με προσοχή, τα παιδιά δεν πρέπει να εκδηλώνουν έλλειψη σεβασμού προς τα πιο ηλικιωμένα μέλη της οικογένειας. «Μην καταφρονείς τη μητέρα σου επειδή έχει γεράσει», λέει το εδάφιο Παροιμίες 23:22. Ο Βασιλιάς Σολομών συμμορφώθηκε με αυτή την παροιμία και τίμησε τη μητέρα του όταν εκείνη τον πλησίασε για να υποβάλει ένα αίτημα. Ο Σολομών φρόντισε να βάλουν ένα θρόνο στα δεξιά του δικού του θρόνου και άκουσε όσα είχε να του πει η ηλικιωμένη μητέρα του, η Βηθ-σαβεέ.​—1 Βασιλέων 2:19, 20.

14. Πώς μπορούμε να τιμούμε τα ηλικιωμένα μέλη της εκκλησίας;

¹⁴ Στη διευρυμένη πνευματική μας οικογένεια, είμαστε σε καλή θέση να “παίρνουμε την πρωτοβουλία” στο να αποδίδουμε τιμή προς τα ηλικιωμένα μέλη της εκκλησίας. (Ρωμαίους 12:10) Εκείνοι μπορεί να μην είναι σε θέση να κάνουν όσα έκαναν κάποτε, και αυτό ίσως τους απογοητεύει. (Εκκλησιαστής 12:1-7) Μια ηλικιωμένη χρισμένη αδελφή που ήταν κατάκοιτη σε κάποιο νοσοκομείο εξέφρασε κάποτε τέτοιου είδους απογοήτευση: «Ανυπομονώ να πεθάνω για να αρχίσω και πάλι να εργάζομαι». Για τέτοια ηλικιωμένα άτομα, το να τους αποδίδουμε την οφειλόμενη αναγνώριση και τιμή μπορεί να είναι υποβοηθητικό. Οι Ισραηλίτες είχαν λάβει την εντολή: «Μπροστά στα γκρίζα μαλλιά πρέπει να σηκώνεσαι και πρέπει να δείχνεις στοχαστικό ενδιαφέρον για τον ηλικιωμένο». (Λευιτικό 19:32) Να δείχνετε στοχαστικό ενδιαφέρον κάνοντας τους ηλικιωμένους να αισθάνονται ότι τους χρειάζεστε και τους εκτιμάτε. Το να “σηκωνόμαστε” μπορεί να περιλαμβάνει το να καθόμαστε και να τους ακούμε να αφηγούνται όσα επιτελούσαν πριν από χρόνια. Αυτό θα προσδίδει αξιοπρέπεια στους ηλικιωμένους και θα πλουτίζει τη δική μας πνευματική ζωή.

“Στο να Αποδίδετε Τιμή να Παίρνετε την Πρωτοβουλία”

15. Τι μπορούν να κάνουν οι πρεσβύτεροι για να προσδίδουν αξιοπρέπεια στα μέλη της εκκλησίας;

¹⁵ Τα μέλη της εκκλησίας ευημερούν όταν οι πρεσβύτεροι δίνουν το καλό παράδειγμα για αυτούς. (1 Πέτρου 5:2, 3) Παρά το πολυάσχολο πρόγραμμά τους, οι στοργικοί πρεσβύτεροι παίρνουν την πρωτοβουλία να πλησιάζουν τα νεαρά άτομα, τους οικογενειάρχες, τις μεμονωμένες μητέρες, τις νοικοκυρές και τους ηλικιωμένους, είτε τέτοια άτομα αντιμετωπίζουν προβλήματα είτε όχι. Οι πρεσβύτεροι ακούν όσα έχουν να πουν τα μέλη της εκκλησίας και τα επαινούν για αυτά που μπορούν να κάνουν. Ένας παρατηρητικός πρεσβύτερος που σχολιάζει με εκτίμηση όσα κάνει ένας αδελφός ή μια αδελφή μιμείται τον Ιεχωβά, ο οποίος εκτιμάει τα επίγεια πλάσματά του.

16. Γιατί πρέπει να θεωρούμε και τους πρεσβυτέρους και τους άλλους στην εκκλησία ως άτομα που αξίζουν τιμή;

¹⁶ Μιμούμενοι τον Ιεχωβά, οι πρεσβύτεροι δίνουν το καλό παράδειγμα όσον αφορά την εφαρμογή της συμβουλής του Παύλου: «Με αδελφική αγάπη, να νιώθετε τρυφερή στοργή ο ένας για τον άλλον. Στο να αποδίδετε τιμή ο ένας προς τον άλλον, να παίρνετε την πρωτοβουλία». (Ρωμαίους 12:10) Αυτό ίσως είναι δυσκολότερο για πρεσβυτέρους που ζουν σε χώρες όπου η ταξική συνείδηση αποτελεί τον κανόνα. Παραδείγματος χάρη, σε μια χώρα της Άπω Ανατολής, υπάρχουν δύο λέξεις που σημαίνουν «αδελφός», μία τιμητική και μία συνηθισμένη. Μέχρι πρόσφατα, τα μέλη των εκκλησιών απευθύνονταν στους πρεσβυτέρους και σε όσους είναι ηλικιωμένοι με τον τιμητικό όρο, ενώ χρησιμοποιούσαν τον συνηθισμένο για τους άλλους. Ωστόσο, έλαβαν την  ενθάρρυνση να χρησιμοποιούν το συνηθισμένο όρο σε όλες τις περιπτώσεις επειδή, όπως είπε ο Ιησούς στους ακολούθους του, «όλοι εσείς είστε αδελφοί». (Ματθαίος 23:8) Παρότι η διάκριση μπορεί να μην είναι τόσο εμφανής σε άλλες χώρες, όλοι χρειάζεται να προσέχουμε την ανθρώπινη τάση για ταξικές διακρίσεις.​—Ιακώβου 2:4.

17. (α) Γιατί πρέπει να είναι προσιτοί οι πρεσβύτεροι; (β) Με ποιους τρόπους μπορούν οι πρεσβύτεροι να μιμούνται τον Ιεχωβά σε σχέση με τη συμπεριφορά τους προς τα μέλη της εκκλησίας;

¹⁷ Είναι αλήθεια ότι ο Παύλος μάς ενθάρρυνε να φερόμαστε σε ορισμένους πρεσβυτέρους ως άξιους «διπλής τιμής», αλλά αυτοί εξακολουθούν να είναι αδελφοί. (1 Τιμόθεο 5:17) Αν μπορούμε να «πλησιάζουμε . . . με παρρησία το θρόνο της παρ’ αξία καλοσύνης» του Υπέρτατου Κυρίαρχου, δεν θα πρέπει να μπορούμε να πλησιάζουμε τους πρεσβυτέρους, οι οποίοι αναμένεται να μιμούνται τον Ιεχωβά; (Εβραίους 4:16· Εφεσίους 5:1) Οι επίσκοποι μπορούν να αντιληφθούν πόσο προσιτοί είναι οι ίδιοι αν αναλογιστούν πόσο συχνά τους πλησιάζουν οι άλλοι για να ζητήσουν συμβουλή ή να κάνουν εισηγήσεις. Διδαχτείτε από τον τρόπο με τον οποίο ο Ιεχωβά συμπεριλαμβάνει άλλους σε αυτά που κάνει. Εκείνος προσδίδει αξιοπρέπεια σε άλλους αναθέτοντας ευθύνες. Ακόμη και αν μερικές εισηγήσεις που κάνει κάποιος άλλος Μάρτυρας δεν φαίνονται πρακτικές, οι πρεσβύτεροι οφείλουν να εκτιμούν το ενδιαφέρον που εκδηλώνει. Να θυμάστε πώς αντιμετώπισε ο Ιεχωβά τις διερευνητικές ερωτήσεις του Αβραάμ και την κραυγή οδύνης του Αββακούμ.

18. Πώς μπορούν οι πρεσβύτεροι να μιμούνται τον Ιεχωβά όταν διορθώνουν εκείνους που χρειάζονται βοήθεια;

¹⁸ Μερικοί συγχριστιανοί μας χρειάζονται πράγματι διόρθωση. (Γαλάτες 6:1) Εξακολουθούν, όμως, να είναι πολύτιμοι στα μάτια του Ιεχωβά, άξιοι να τους συμπεριφέρονται οι άλλοι με αξιοπρέπεια. «Όταν κάποιος που με συμβουλεύει μου φέρεται με σεβασμό, νιώθω άνετα να τον πλησιάζω», είπε ένας Μάρτυρας. Οι περισσότεροι άνθρωποι ανταποκρίνονται καλά στις συμβουλές όταν οι άλλοι τους συμπεριφέρονται με αξιοπρέπεια. Μπορεί να παίρνει περισσότερο χρόνο, αλλά το να ακούτε εκείνους που έχουν κάνει εσφαλμένα βήματα τους διευκολύνει να δεχτούν τις αναγκαίες συμβουλές. Να θυμάστε πώς προσπαθούσε να λογικέψει ο Ιεχωβά τους Ισραηλίτες ξανά και ξανά επειδή ένιωθε συμπόνια για αυτούς. (2 Χρονικών 36:15· Τίτο 3:2) Οι συμβουλές που δίνονται με σπλαχνικότητα και κατανόηση θα αγγίξουν την καρδιά εκείνων οι οποίοι χρειάζονται βοήθεια.​—Παροιμίες 17:17· Φιλιππησίους 2:2, 3· 1 Πέτρου 3:8.

19. Πώς πρέπει να θεωρούμε τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν ό,τι πιστεύουν οι Χριστιανοί;

¹⁹ Το να αποδίδουμε τιμή στους άλλους επεκτείνεται στα άτομα που έχουν την προοπτική να γίνουν στο μέλλον πνευματικοί αδελφοί μας. Τέτοια άτομα ίσως αργούν να δεχτούν το άγγελμά μας τώρα, αλλά εμείς και πάλι χρειάζεται να είμαστε υπομονετικοί μαζί τους και να αναγνωρίζουμε την αξιοπρέπειά τους ως ανθρώπων. Ο Ιεχωβά «δεν θέλει να καταστραφεί κανείς αλλά όλοι να φτάσουν σε μετάνοια». (2 Πέτρου 3:9) Δεν θα πρέπει να έχουμε την άποψη του Ιεχωβά; Αν λάβουμε υπόψη τους ανθρώπους γενικά, μπορούμε να προετοιμάζουμε το έδαφος για να δίνουμε μαρτυρία αν προσπαθούμε πάντοτε να είμαστε φιλικοί. Ασφαλώς, αποφεύγουμε το είδος της συναναστροφής που μπορεί να εμπερικλείει πνευματικούς κινδύνους. (1 Κορινθίους 15:33) Εντούτοις, δείχνουμε «ανθρώπινη καλοσύνη», χωρίς να καταφρονούμε τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν ό,τι πιστεύουμε εμείς.​—Πράξεις 27:3.

20. Τι θα πρέπει να μας υποκινεί να κάνουμε το παράδειγμα του Ιεχωβά και του Ιησού Χριστού;

²⁰ Ναι, ο Ιεχωβά και ο Ιησούς Χριστός θεωρούν τον καθένα μας άξιο σεβασμού. Είθε να θυμόμαστε πάντοτε πώς ενεργούν εκείνοι και να παίρνουμε παρόμοια την πρωτοβουλία να αποδίδουμε τιμή ο ένας στον άλλον. Είθε δε να έχουμε πάντοτε κατά νου τα λόγια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού: «Όλοι εσείς είστε αδελφοί».​—Ματθαίος 23:8.

Πώς θα Απαντούσατε;

• Πώς πρέπει να θεωρείτε τους συλλάτρεις σας;

• Πώς σας υποκινεί το παράδειγμα του Ιεχωβά και του Ιησού να τιμάτε τους άλλους;

• Πώς μπορούν οι σύζυγοι και οι γονείς να τιμούν τους άλλους;

• Όταν οι πρεσβύτεροι βλέπουν τους συγχριστιανούς τους ως αδελφούς τους, με ποιους τρόπους υποκινούνται να ενεργούν;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

 [Εικόνα στη σελίδα 18]

Να τιμάτε τη σύζυγό σας με λόγια εκτίμησης

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Να προσδίδετε αξιοπρέπεια στα παιδιά σας με το να τα ακούτε

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Να συμπεριφέρεστε με αξιοπρέπεια στα μέλη της εκκλησίας