Διάσωση στο Νησί του  Ροβινσώνα Κρούσου

ΤΟ ΝΗΣΙ του Ροβινσώνα Κρούσου είναι ένα από τα τρία νησιά του Ειρηνικού Ωκεανού που σχηματίζουν το αρχιπέλαγος Χουάν Φερνάντες, περίπου 640 χιλιόμετρα μακριά από την ακτή της Χιλής. * Το νησί, που έχει έκταση 93 τετραγωνικά χιλιόμετρα, πήρε το όνομά του από το πασίγνωστο μυθιστόρημα του 18ου αιώνα Ροβινσώνας Κρούσος, του Άγγλου συγγραφέα Ντάνιελ Ντιφόου. Φαίνεται ότι το μυθιστόρημα βασίστηκε εν μέρει στις περιπέτειες ενός Σκωτσέζου, του Αλεξάντερ Σέλκερκ, ο οποίος έζησε μόνος του στο νησί περίπου τέσσερα χρόνια.

Μια ξύλινη επιγραφή στο νησί αναφέρει μεταξύ άλλων: «Σε αυτή την τοποθεσία, κάθε μέρα επί τέσσερα και πλέον χρόνια, ο Σκωτσέζος ναυτικός Αλεξάντερ Σέλκερκ αναζητούσε με αγωνία στον ορίζοντα το πλοίο που θα τον ελευθέρωνε από την απομόνωσή του». Τελικά, ο Σέλκερκ διασώθηκε και οδηγήθηκε στην πατρίδα του, σε έναν κόσμο ο οποίος δεν τον ικανοποιούσε πια έπειτα από τη ζωή που έζησε στο δικό του μικρό παράδεισο. Αναφέρεται ότι αργότερα είπε: «Ω! αγαπημένο μου νησί! Μακάρι να μη σε είχα εγκαταλείψει ποτέ!»

Με το πέρασμα του χρόνου, το νησί άρχισε να χρησιμοποιείται ως αποικία καταδίκων, όπου διέμεναν άτομα που είχαν διαπράξει «εγκλήματα πίστης» εναντίον της Καθολικής Εκκλησίας. Πόσο διαφορετικό ήταν τώρα από το παραδεισιακό νησί που γνώρισε κάποτε ο Σέλκερκ! Οι σημερινοί κάτοικοι του νησιού, όμως, απολαμβάνουν μια γαλήνια ηρεμία που είναι άγνωστη σε πολλά μέρη του κόσμου. Ο ήρεμος τρόπος ζωής, που χαρακτηρίζει πολλούς από τους νησιωτικούς πολιτισμούς, καθιστά εύκολη την έναρξη συζητήσεων με όλους σχεδόν τους ανθρώπους.

Επίσημα, το νησί του Ροβινσώνα Κρούσου έχει περίπου 500 κατοίκους, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου ζουν εκεί μόνο γύρω στους 400 ανθρώπους. Ένας από τους λόγους είναι ότι μερικές μητέρες και τα παιδιά τους ζουν στην ηπειρωτική Χιλή στη διάρκεια του σχολικού έτους, και επιστρέφουν στο νησί μόνο τους μήνες των διακοπών για να είναι μαζί με την υπόλοιπη οικογένειά τους.

Παρά το όμορφο παραδεισένιο περιβάλλον του νησιού, μερικοί κάτοικοι νιώθουν πνευματικό κενό και ψάχνουν για απαντήσεις. Άλλοι νιώθουν ότι χρειάζονται πνευματική διάσωση.

Πνευματική Διάσωση

Ένα τέτοιο έργο πνευματικής διάσωσης άρχισε περίπου το 1979. Μια γυναίκα που μελετούσε τη Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στο Σαντιάγο της Χιλής μετακόμισε στο νησί και άρχισε να διδάσκει σε άλλους αυτά που είχε μάθει. Λίγο καιρό αργότερα, ένας πρεσβύτερος ο οποίος επισκέφτηκε το νησί για μη θρησκευτικούς λόγους εξεπλάγη όταν βρήκε μια μικρή ομάδα σπουδαστών της Γραφής να προοδεύουν πνευματικά με τη βοήθεια εκείνης της γυναίκας. Όταν ο πρεσβύτερος επισκέφτηκε το νησί ξανά έπειτα από τρεις μήνες, αυτή η απομονωμένη γυναίκα που δίδασκε τη Γραφή  και δύο από τις γυναίκες με τις οποίες μελετούσε ήταν έτοιμες για βάφτισμα. Έτσι, ο πρεσβύτερος φρόντισε για το βάφτισμά τους. Αργότερα, μια από εκείνες τις νεοβαφτισμένες Χριστιανές παντρεύτηκε και, μαζί με το σύζυγό της, συνέχισε να ψάχνει για άλλους που είχαν ανάγκη πνευματικής διάσωσης. Ο σύζυγός της ανέλαβε την οικοδόμηση μιας απλής Αίθουσας Βασιλείας, η οποία εξυπηρετεί ακόμη το μικρό όμιλο στο νησί. Έπειτα από κάποιο διάστημα έφυγαν, για οικονομικούς λόγους, από το νησί και μετακόμισαν σε μια εκκλησία στην κεντρική Χιλή, όπου συνεχίζουν να υπηρετούν δραστήρια τον Ιεχωβά.

Σιγά σιγά, ο μικρός όμιλος στο νησί συνέχισε να μεγαλώνει καθώς και άλλοι διασώζονταν από την ψεύτικη θρησκεία. Ωστόσο, επειδή οι μαθητές πρέπει να μετακομίσουν στην ηπειρωτική χώρα όταν έρθει ο καιρός να πάνε στο γυμνάσιο, ο όμιλος περιορίστηκε σε δύο βαφτισμένες αδελφές και ένα μικρό κορίτσι. Ο όμιλος μεγαλώνει την περίοδο των διακοπών όταν μερικές μητέρες επιστρέφουν στο νησί. Αυτό αναζωογονεί τις τρεις απομονωμένες Χριστιανές που παραμένουν εκεί όλο το χρόνο. Ως αποτέλεσμα του σκληρού έργου αυτών των αδελφών, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πασίγνωστοι στο νησί. Είναι αλήθεια ότι μερικοί νησιώτες εναντιώνονται στο έργο τους και προσπαθούν να πιέσουν και άλλους ώστε να απορρίψουν το άγγελμα της Βασιλείας. Ωστόσο, οι σπόροι της Γραφικής αλήθειας που έχουν φυτευτεί σε ειλικρινείς καρδιές συνεχίζουν να βλαστάνουν.

Ενίσχυση Εκείνων που Έχουν Διασωθεί

Μια φορά το χρόνο, επισκέπτεται το νησί ένας περιοδεύων επίσκοπος. Πώς είναι να επισκέπτεται κανείς μια χούφτα Μαρτύρων σε ένα απομακρυσμένο νησί; Κάποιος επίσκοπος περιοχής περιγράφει την πρώτη του επίσκεψη στο νησί του Ροβινσώνα Κρούσου:

«Αυτό το ταξίδι έμοιαζε με όνειρο. Άρχισε στις 7:00 π.μ. όταν φύγαμε από το Βαλπαραΐσο για να πάμε οδικώς στο Αεροδρόμιο Σερίγιος του Σαντιάγο. Επιβιβαστήκαμε σε ένα μικρό εφταθέσιο αεροπλάνο. Έπειτα από πτήση 2 ωρών και 45 λεπτών, είδαμε από μακριά μια βουνοκορφή που υψωνόταν πάνω από τα σύννεφα. Καθώς πλησιάζαμε, άρχισε να φαίνεται το νησί​—ένας εντυπωσιακός βράχος στη μέση του ωκεανού. Έμοιαζε σαν να επιπλέει σε μια υδάτινη έκταση, όπως ένα πλοίο χαμένο στη θάλασσα.

»Όταν προσγειωθήκαμε, ένα πλοιάριο μας πήγε στο χωριό. Εδώ  και εκεί, βράχια που ξεπροβάλλουν από τη θάλασσα σχηματίζουν μικρές νησίδες οι οποίες χρησιμεύουν ως τόπος ξεκούρασης για τις φώκιες αρκτοκέφαλες ωταρίες του Χουάν Φερνάντες. Αυτές οι φώκιες είναι είδος υπό προστασία επειδή ο αριθμός τους έχει μειωθεί πολύ. Ξαφνικά, κάτι πέταξε δίπλα στο πλοιάριο και κατόπιν χάθηκε πάλι στη θάλασσα. Ήταν ένα χελιδονόψαρο, του οποίου τα διπλωμένα πτερύγια είναι σαν φτερά. Έμοιαζε να το απολαμβάνει καθώς πηδούσε έξω από το νερό για να πιάσει έντομα. Ασφαλώς, μερικές φορές πιάνεται και το ίδιο· τα πηδήματά του μπορούν να τραβήξουν την προσοχή άλλων αρπακτικών που είναι έτοιμα να το καταπιούν καθώς κάνει βουτιά.

»Τελικά, φτάσαμε στο χωριό Σαν Χουάν Μπαουτίστα (Άγιος Ιωάννης ο Βαφτιστής). Εκεί, στην αποβάθρα, υπήρχαν αρκετοί νησιώτες που είτε περίμεναν τους επισκέπτες τους είτε απλώς ήταν περίεργοι να δουν ποιοι μπορεί να έρχονταν αυτή τη φορά. Εντυπωσιαστήκαμε από την όμορφη πανοραμική θέα​—το μεγαλοπρεπές και απότομο βουνό Ελ Γιούνκε (Το Αμόνι), το οποίο λες και ήταν σκεπασμένο με ένα βαθυπράσινο βελούδο, και στο βάθος, ο καθαρός, γαλανός ουρανός με τα λευκά σύννεφα.

»Σύντομα είδαμε μια ομάδα από τις Χριστιανές αδελφές μας και τα παιδιά τους να μας περιμένουν στην αποβάθρα. Ήταν εποχή διακοπών, και έτσι ο όμιλος ήταν μεγαλύτερος από ό,τι συνήθως. Αφού ανταλλάξαμε θερμούς χαιρετισμούς, μας οδήγησαν στο όμορφο κατάλυμα όπου θα μέναμε μία εβδομάδα.

»Ήταν μια πολύ ξεχωριστή εβδομάδα και καταλαβαίναμε ότι θα περνούσε γρήγορα. Χρειαζόταν να κάνουμε καλή χρήση του χρόνου μας. Εκείνη τη μέρα, αμέσως μετά το φαγητό, επισκεφτήκαμε μια γυναίκα που έκανε Γραφική μελέτη και η οποία επρόκειτο σύντομα να γίνει πνευματική αδελφή μας και μέλος του πνευματικού παραδείσου του Θεού. Έλαμπε από χαρά αλλά ήταν και κάπως ανήσυχη. Ο στόχος του βαφτίσματος, τον οποίο είχε από παλιά, πλησίαζε στην εκπλήρωσή του. Εξετάσαμε κάποιες αναγκαίες πληροφορίες μαζί της ώστε να έχει τα κατάλληλα προσόντα ως ευαγγελιζόμενη των καλών νέων. Την επομένη, συμμετείχε για πρώτη φορά στο έργο κηρύγματος. Την τρίτη μέρα, αρχίσαμε να εξετάζουμε μαζί της τις απαιτήσεις για βάφτισμα. Πριν από το τέλος της εβδομάδας, βαφτίστηκε.

»Οι συναθροίσεις στη διάρκεια της εβδομάδας είχαν καλή υποστήριξη, και ο ανώτατος αριθμός παρόντων ήταν 14 άτομα. Κάθε μέρα υπήρχαν διευθετήσεις για υπηρεσία αγρού, επανεπισκέψεις, Γραφικές μελέτες και ποιμαντικές επισκέψεις. Τι ενθάρρυνση για τις αδελφές που κάνουν το έργο μόνες τους σε όλη τη διάρκεια του έτους!»

Για τους άντρες του νησιού είναι πιο δύσκολο να ανταποκριθούν στην αλήθεια, ίσως εξαιτίας της απαιτητικής εργασίας τους. Η κύρια απασχόλησή τους είναι το ψάρεμα αστακών, που απαιτεί πολλή αφοσίωση. Η προκατάληψη, επίσης, παίζει κάποιο ρόλο στην αρνητική αντίδραση πολλών. Ωστόσο, ελπίζουμε ότι περισσότεροι νησιώτες, τόσο άντρες όσο και γυναίκες, θα ανταποκριθούν στο μέλλον.

Μέχρι στιγμής, δέκα άτομα έχουν διασωθεί στο νησί αποκτώντας γνώση για την αλήθεια και τους σκοπούς του Ιεχωβά Θεού. Μερικοί από αυτούς έχουν φύγει στο μεταξύ από το νησί για διάφορους λόγους. Αλλά είτε μένουν είτε όχι, η πνευματική τους διάσωση έχει αποδειχτεί πολύ μεγαλύτερης σημασίας από τη διάσωση του Αλεξάντερ Σέλκερκ. Τώρα απολαμβάνουν έναν πνευματικό παράδεισο οπουδήποτε και αν ζουν. Οι αδελφές που εξακολουθούν να ζουν στο νησί καθώς και τα παιδιά τους απολαμβάνουν παραδεισένιο περιβάλλον, αλλά, το κυριότερο, έχουν την προοπτική να ζουν όταν ολόκληρη η γη θα είναι αληθινός παράδεισος με την πλήρη σημασία της λέξης.

Το Έργο Διάσωσης Συνεχίζεται

Από γεωγραφική άποψη, αυτός ο μικρός όμιλος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο νησί του Ροβινσώνα Κρούσου ζουν πολύ μακριά από τους υπόλοιπους πνευματικούς αδελφούς και αδελφές τους. Ωστόσο, δεν νιώθουν εγκαταλειμμένοι, όπως ένιωθε ο Σκωτσέζος Σέλκερκ. Μέσω της συνεχούς ροής θεοκρατικών εντύπων, των βιντεοκασετών με το πρόγραμμα των συνελεύσεων περιοχής και περιφερείας που στέλνει το γραφείο τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά στη Χιλή τρεις φορές το χρόνο, καθώς και της ετήσιας επίσκεψης του επισκόπου περιοχής, διατηρούν στενή επαφή με την οργάνωση του Ιεχωβά. Έτσι, συνεχίζουν να αποτελούν ενεργό τμήμα “ολόκληρης της αδελφότητας στον κόσμο”.​—1 Πέτρου 5:9.

[]Υποσημείωση]

[Χάρτες/​Εικόνα στη σελίδα 9]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΧΙΛΗ

Σαντιάγο

ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΡΟΒΙΝΣΩΝΑ ΚΡΟΥΣΟΥ

Σαν Χουάν Μπαουτίστα

Ελ Γιούνκε

ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ ΩΚΕΑΝΟΣ

ΝΗΣΙ ΣΑΝΤΑ ΚΛΑΡΑ

[Εικόνα]

Καθώς το νησί αρχίζει να φαίνεται, μπορεί κάποιος να δει στη μέση του ωκεανού έναν εντυπωσιακό βράχο

[Ευχαριστίες]

Χάρτης της Χιλής: Mountain High Maps® Copyright © 1997 Digital Wisdom, Inc.

[Εικόνα στη σελίδα 8, 9]

Το μεγαλοπρεπές απότομο βουνό Ελ Γιούνκε (Το Αμόνι)

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Το χωριό Σαν Χουάν Μπαουτίστα (Άγιος Ιωάννης ο Βαφτιστής)

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Στις μικρές νησίδες ξεκουράζονται φώκιες αρκτοκέφαλες ωταρίες και θαλάσσια λιοντάρια

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Πετάξαμε με ένα μικρό αεροπλάνο από το Σαντιάγο της Χιλής

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Η απότομη ακτή του νησιού Ροβινσώνας Κρούσος

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Η απλή Αίθουσα Βασιλείας του νησιού