Να Διακηρύττετε Πρόθυμα τα Καλά Νέα

«Να φλέγεστε με το πνεύμα. Να υπηρετείτε τον Ιεχωβά ως δούλοι».​—ΡΩΜΑΙΟΥΣ 12:11.

1, 2. Ποια στάση προσπαθούν να διατηρούν οι Χριστιανοί ως κήρυκες των καλών νέων;

 ΕΝΑΣ νεαρός είναι ενθουσιασμένος με την καινούρια του δουλειά. Την πρώτη του ημέρα σε αυτήν, αδημονεί για τις οδηγίες του εργοδότη του. Περιμένει με ανυπομονησία την πρώτη εργασία που θα του ανατεθεί και την παίρνει πολύ στα σοβαρά. Είναι πρόθυμος να κάνει το καλύτερο που μπορεί.

² Παρόμοια, εμείς ως Χριστιανοί θα μπορούσαμε να βλέπουμε τους εαυτούς μας σαν καινούριους υπαλλήλους. Εφόσον η ελπίδα μας είναι να ζήσουμε για πάντα, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι έχουμε μόλις αρχίσει να εργαζόμαστε για τον Ιεχωβά. Σίγουρα, ο Δημιουργός μας έχει υπόψη του για εμάς πολλές εργασίες οι οποίες θα μας κρατούν απασχολημένους στην αιωνιότητα. Αλλά η πρώτη αποστολή που μας ανατέθηκε ήταν η διακήρυξη των καλών νέων της Βασιλείας του. (1 Θεσσαλονικείς 2:4) Πώς νιώθουμε για αυτόν το διορισμό τον οποίο λάβαμε από τον Θεό; Όπως ο νεαρός, θέλουμε να τον επιτελέσουμε όσο καλύτερα μπορούμε, με ζήλο, με χαρά​—ναι, με προθυμία!

3. Τι απαιτείται για να επιτύχει κάποιος ως διάκονος των καλών νέων;

³ Ομολογουμένως, η διατήρηση μιας τέτοιας θετικής στάσης μπορεί να αποτελεί πρόκληση. Εκτός από τη διακονία μας, έχουμε πολλές άλλες ευθύνες, μερικές από τις οποίες μπορεί να μας καταπονούν σωματικά και συναισθηματικά. Ως επί το πλείστον, καταφέρνουμε να φροντίζουμε για αυτά τα πράγματα ενώ παράλληλα δίνουμε επαρκή προσοχή στη διακονία. Εντούτοις, αυτό μπορεί να είναι ένας συνεχής αγώνας. (Μάρκος 8:34) Ο Ιησούς τόνισε ότι η επιτυχία μας ως Χριστιανών θα απαιτούσε σθεναρή προσπάθεια.​—Λουκάς 13:24.

4. Πώς μπορούν να επηρεάσουν την πνευματική μας άποψη οι καθημερινές ανησυχίες;

⁴ Με τόσα πράγματα που έχουμε να κάνουμε, είναι εύκολο να νιώθουμε πολύ πιεσμένοι ή καταβαρημένοι κατά καιρούς. Οι «ανησυχίες της ζωής» θα μπορούσαν να πνίξουν το ζήλο και την εκτίμησή μας για τις θεοκρατικές δραστηριότητες. (Λουκάς 21:34, 35· Μάρκος 4:18, 19) Λόγω της ατελούς ανθρώπινης φύσης μας, θα ήταν δυνατόν να αφήσουμε “την αγάπη που είχαμε πρώτα”. (Αποκάλυψη 2:1-4) Ορισμένες πτυχές της υπηρεσίας μας προς τον Ιεχωβά θα μπορούσαν να γίνουν σε κάποιο βαθμό ρουτίνα. Πώς μας παρέχει η Γραφή την αναγκαία ενθάρρυνση ώστε να διατηρούμε ζωντανό το ζήλο μας για τη διακονία;

Σαν «Φωτιά που Καίει» στην Καρδιά Μας

5, 6. Πώς έβλεπε ο απόστολος Παύλος το προνόμιο που είχε να κηρύττει;

⁵ Η διακονία που μας έχει εμπιστευτεί ο Ιεχωβά είναι τόσο πολύτιμη ώστε δεν πρέπει να επιτρέψουμε να γίνει κάτι το συνηθισμένο. Ο απόστολος Παύλος έβλεπε το κήρυγμα των καλών νέων ως πολύ μεγάλο προνόμιο και θεωρούσε τον εαυτό του ανάξιο για αυτό. Ο ίδιος είπε: «Σε εμένα, έναν άνθρωπο μικρότερο και από τον πιο μικρό από όλους τους αγίους, δόθηκε αυτή η παρ’ αξία καλοσύνη για να διακηρύξω στα έθνη τα καλά νέα σχετικά με τον ανεξερεύνητο πλούτο του Χριστού και να κάνω τους ανθρώπους να δουν πώς γίνεται η διαχείριση του ιερού μυστικού, το οποίο από τους αιώνες του παρελθόντος έχει παραμείνει κρυμμένο στον Θεό, ο οποίος δημιούργησε τα πάντα».​—Εφεσίους 3:8, 9.

⁶ Η θαυμάσια στάση που είχε ο Παύλος απέναντι στη διακονία του αποτελεί εξαίρετο παράδειγμα για εμάς. Στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους ανέφερε: «Υπάρχει προθυμία από μέρους μου να διακηρύξω τα καλά νέα». Δεν ντρεπόταν  για τα καλά νέα. (Ρωμαίους 1:15, 16) Είχε τη σωστή στάση και ήταν πρόθυμος να φέρει σε πέρας τη διακονία του.

7. Στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους, για ποιο πράγμα προειδοποίησε ο Παύλος;

⁷ Ο απόστολος Παύλος αναγνώριζε ότι ήταν ανάγκη να διατηρείται μια στάση γεμάτη ζήλο, γι’ αυτό και πρότρεψε τους Χριστιανούς στη Ρώμη: «Να μη χασομεράτε στις ασχολίες σας. Να φλέγεστε με το πνεύμα. Να υπηρετείτε τον Ιεχωβά ως δούλοι». (Ρωμαίους 12:11) Η πρωτότυπη λέξη που αποδίδεται «χασομεράτε» μεταδίδει την εικόνα ενός «νωθρού, νωχελικού ατόμου». Μολονότι μπορεί να μη χασομεράμε πραγματικά στη διακονία μας, όλοι χρειάζεται να είμαστε άγρυπνοι για να διακρίνουμε οποιαδήποτε αρχικά συμπτώματα πνευματικής νωθρότητας και να κάνουμε κατάλληλες προσαρμογές στη στάση μας αν αντιληφθούμε τέτοια συμπτώματα στον εαυτό μας.​—Παροιμίες 22:3.

8. (α) Τι έγινε σαν «φωτιά που καίει» στην καρδιά του Ιερεμία, και γιατί; (β) Ποιο μάθημα μπορούμε να πάρουμε από την εμπειρία του Ιερεμία;

⁸ Το πνεύμα του Θεού μπορεί επίσης να μας βοηθήσει όταν είμαστε αποθαρρυμένοι. Λόγου χάρη, σε κάποια περίπτωση ο προφήτης Ιερεμίας ένιωσε αποθαρρυμένος και σκέφτηκε να σταματήσει το προφητικό του έργο. Μάλιστα είπε για τον Ιεχωβά: «Δεν πρόκειται να κάνω μνεία για αυτόν και δεν θα μιλήσω πια στο όνομά του». Μήπως καταδείκνυε αυτό κάποια σοβαρή πνευματική ανεπάρκεια από μέρους του Ιερεμία; Όχι. Στην πραγματικότητα, η ισχυρή πνευματικότητα του Ιερεμία, η αγάπη του για τον Ιεχωβά και ο ζήλος του για την αλήθεια του έδωσαν τη δύναμη να συνεχίσει  να προφητεύει. Ο ίδιος εξηγεί: «Στην καρδιά μου ο λόγος του [Ιεχωβά] έγινε σαν φωτιά που καίει, κλεισμένη μέσα στα κόκαλά μου· και κουράστηκα να τον κρατώ μέσα μου, και δεν μπόρεσα να αντέξω». (Ιερεμίας 20:9) Είναι φυσιολογικό να νιώθουν κατά καιρούς αποθάρρυνση οι πιστοί υπηρέτες του Θεού. Όταν όμως προσεύχονται στον Ιεχωβά για βοήθεια, εκείνος θα διαβάσει την καρδιά τους και θα τους παράσχει γενναιόδωρα το άγιο πνεύμα του αν αυτοί, όπως ο Ιερεμίας, έχουν το λόγο του στην καρδιά τους.​—Λουκάς 11:9-13· Πράξεις 15:8.

«Μη Σβήνετε τη Φωτιά του Πνεύματος»

9. Τι θα μπορούσε να εμποδίσει το άγιο πνεύμα να δρα για χάρη μας;

⁹ Ο απόστολος Παύλος πρότρεψε τους Θεσσαλονικείς: «Μη σβήνετε τη φωτιά του πνεύματος». (1 Θεσσαλονικείς 5:19) Ναι, οι πράξεις και η στάση που αντιβαίνουν στις θεϊκές αρχές θα μπορούσαν να εμποδίσουν το άγιο πνεύμα να δρα για χάρη μας. (Εφεσίους 4:30) Οι Χριστιανοί σήμερα έχουν το διορισμό να κηρύττουν τα καλά νέα. Μεταχειριζόμαστε αυτό το προνόμιο με βαθύ σεβασμό. Δεν μας εκπλήσσει το ότι εκείνοι που δεν γνωρίζουν τον Θεό αντιμετωπίζουν το έργο μας κηρύγματος με περιφρόνηση. Αλλά όταν ένας Χριστιανός παραμελεί σκόπιμα τη διακονία του, αυτό θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα να σβήσει η φωτιά του υποκινητικού πνεύματος του Θεού.

10. (α) Πώς θα μπορούσε να μας επηρεάσει η άποψη των συνανθρώπων μας; (β) Ποια ανώτερη άποψη για τη διακονία μας εκφράζεται στο εδάφιο 2 Κορινθίους 2:17;

¹⁰ Μερικά άτομα έξω από τη Χριστιανική εκκλησία μπορεί να θεωρούν τη διακονία μας απλή διανομή εντύπων. Άλλοι ίσως συμπεραίνουν εσφαλμένα ότι πηγαίνουμε από σπίτι σε σπίτι απλώς για να λαβαίνουμε συνεισφορές. Αν επιτρέπουμε σε τέτοιες αρνητικές απόψεις να επηρεάζουν τη στάση μας, αυτό μπορεί να μειώσει την αποτελεσματικότητά μας στη διακονία. Αντί να αφήνουμε αυτή τη νοοτροπία να μας επηρεάζει, ας διακρατούμε την άποψη που έχει ο Ιεχωβά και ο Ιησούς για τη διακονία μας. Ο απόστολος Παύλος εξέφρασε αυτή την ανώτερη άποψη όταν δήλωσε: «Εμείς δεν εμπορευόμαστε το λόγο του Θεού όπως κάνουν πολλοί, αλλά μιλάμε ως από ειλικρίνεια, ναι, ως σταλμένοι από τον Θεό, κάτω από το βλέμμα του Θεού, μαζί με τον Χριστό».​—2 Κορινθίους 2:17.

11. Τι έδωσε τη δυνατότητα στους πρώτους Χριστιανούς να παραμείνουν ζηλωτές ακόμη και κάτω από διωγμό, και πώς πρέπει να μας επηρεάζει το παράδειγμά τους;

¹¹ Λίγο καιρό μετά το θάνατο του Ιησού, οι μαθητές του στην Ιερουσαλήμ αντιμετώπισαν μια περίοδο  διωγμού. Τους απείλησαν και τους πρόσταξαν να πάψουν να κηρύττουν. Ωστόσο, η Γραφή λέει ότι εκείνοι «γέμισαν με το άγιο πνεύμα και ανάγγελλαν το λόγο του Θεού με τόλμη». (Πράξεις 4:17, 21, 31) Τα λόγια του Παύλου προς τον Τιμόθεο μερικά χρόνια αργότερα δείχνουν τη θετική διάθεση που πρέπει να διατηρούν οι Χριστιανοί. Ο Παύλος είπε: «Ο Θεός μάς έδωσε, όχι πνεύμα δειλίας, αλλά δύναμης και αγάπης και σωφροσύνης. Μην ντραπείς, λοιπόν, για τη μαρτυρία σχετικά με τον Κύριό μας ούτε για εμένα, έναν φυλακισμένο για χάρη του, αλλά να συμμετάσχεις στην κακοπάθηση για τα καλά νέα σύμφωνα με τη δύναμη του Θεού».​—2 Τιμόθεο 1:7, 8.

Τι Οφείλουμε στον Πλησίον Μας;

12. Ποιος είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο κηρύττουμε τα καλά νέα;

¹² Για να έχουμε κατάλληλη στάση απέναντι στη διακονία μας, πρέπει να διαθέτουμε το σωστό κίνητρο. Γιατί κηρύττουμε; Ο κύριος λόγος φαίνεται από τα λόγια του ψαλμωδού: «Οι όσιοί σου θα σε ευλογούν [Ιεχωβά]. Για τη δόξα της βασιλείας σου θα μιλούν και την κραταιότητά σου θα διηγούνται, για να κάνουν γνωστές στους γιους των ανθρώπων τις κραταιές του πράξεις και τη δόξα της λαμπρότητας της βασιλείας του». (Ψαλμός 145:10-12) Ναι, κηρύττουμε για να αινούμε δημόσια τον Ιεχωβά και να αγιάζουμε το όνομά του ενώπιον όλων των ανθρώπων. Ακόμη και αν είναι λίγοι αυτοί που μας ακούν, το να διακηρύττουμε πιστά το άγγελμα της σωτηρίας φέρνει αίνο στον Ιεχωβά.

13. Τι είναι εκείνο που μας ωθεί να λέμε στους άλλους για την ελπίδα της σωτηρίας;

¹³ Επίσης κηρύττουμε από αγάπη για τους ανθρώπους καθώς και για να αποφύγουμε την ενοχή αίματος. (Ιεζεκιήλ 33:8· Μάρκος 6:34) Με αυτό σχετίζονται τα λόγια που είπε ο Παύλος αναφερόμενος σε άτομα έξω από τη Χριστιανική εκκλησία: «Και σε Έλληνες και σε Βάρβαρους, και σε σοφούς και σε ασύνετους είμαι χρεώστης». (Ρωμαίους 1:14) Ο Παύλος πίστευε ότι το όφειλε στους ανθρώπους να τους διακηρύξει τα καλά νέα, εφόσον είναι θέλημα του Θεού «να σωθούν κάθε είδους άνθρωποι». (1 Τιμόθεο 2:4) Σήμερα, νιώθουμε την ίδια αγάπη για τους πλησίον μας και την ίδια υποχρέωση απέναντί τους. Η αγάπη που έχει ο Ιεχωβά για την ανθρωπότητα τον υποκίνησε να στείλει τον Γιο του στη γη να πεθάνει για χάρη τους. (Ιωάννης 3:16) Αυτό ήταν μεγάλη θυσία. Εμείς μιμούμαστε την αγάπη του Ιεχωβά όταν αφιερώνουμε χρόνο και καταβάλλουμε προσπάθειες μιλώντας σε άλλους για τα καλά νέα της σωτηρίας που βασίζεται στη θυσία του Ιησού.

14. Πώς περιγράφει η Γραφή τον κόσμο έξω από τη Χριστιανική εκκλησία;

¹⁴ Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θεωρούν τους συνανθρώπους τους πιθανά μέλη της Χριστιανικής αδελφότητας. Πρέπει να κηρύττουμε με τόλμη, αλλά η τόλμη μας δεν είναι εριστική. Είναι γεγονός ότι η Γραφή χρησιμοποιεί δυνατές εκφράσεις όταν μιλάει για τον κόσμο γενικά. Την ίδια τη λέξη «κόσμος» τη χρησιμοποιεί με αρνητική έννοια ο Παύλος μιλώντας για “τη σοφία αυτού του κόσμου” και «τις κοσμικές επιθυμίες». (1 Κορινθίους 3:19· Τίτο 2:12) Ο Παύλος υπενθύμισε επίσης στους Εφέσιους Χριστιανούς πως όταν περπατούσαν «σύμφωνα με το σύστημα πραγμάτων αυτού του κόσμου» ήταν «νεκροί» πνευματικά. (Εφεσίους 2:1-3) Αυτές οι δηλώσεις και άλλες παρόμοιες εναρμονίζονται με τα λόγια του αποστόλου Ιωάννη: «Ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται στην εξουσία του πονηρού».​—1 Ιωάννη 5:19.

15. Αναφορικά με άτομα έξω από τη Χριστιανική εκκλησία, τι δεν κάνουμε, και γιατί;

¹⁵ Θυμηθείτε, όμως, ότι τέτοιες δηλώσεις αναφέρονται στον κόσμο γενικά ο οποίος είναι αποξενωμένος από τον Θεό, όχι στα άτομα. Οι Χριστιανοί δεν τολμούν να προδικάσουν πώς θα ανταποκριθεί οποιοδήποτε άτομο στο έργο κηρύγματος. Δεν έχουν κάποια βάση για να περιγράψουν οποιαδήποτε άτομα ως κατσίκια. Δεν ανήκει σε εμάς να πούμε ποια θα είναι η έκβαση όταν ο Ιησούς θα έρθει για να χωρίσει «τα πρόβατα» από «τα κατσίκια». (Ματθαίος 25:31-46) Ο Ιησούς είναι ο διορισμένος κριτής, όχι εμείς. Επιπλέον, η πείρα έχει δείξει ότι μερικοί που ήταν βαθιά αναμειγμένοι ακόμη και στη χειρότερη διαγωγή δέχτηκαν το άγγελμα της Γραφής, άλλαξαν και έγιναν Χριστιανοί που ζουν καθαρή ζωή. Επομένως, μολονότι μπορεί να μην επιζητούμε συναναστροφή με ορισμένα άτομα, δεν διστάζουμε να τους μιλάμε για την ελπίδα της Βασιλείας εφόσον μας δίνεται η ευκαιρία. Οι Γραφές μιλούν για ορισμένα άτομα τα οποία, ενώ δεν ήταν ακόμη πιστοί, «είχαν τη  σωστή διάθεση για αιώνια ζωή». Τελικά έγιναν πιστοί. (Πράξεις 13:48) Εμείς δεν μπορούμε ποτέ να γνωρίσουμε ποιος έχει αυτή τη σωστή διάθεση αν δεν δώσουμε πρώτα μαρτυρία​—ίσως πολλές φορές. Με αυτό υπόψη, συμπεριφερόμαστε σε όσους δεν έχουν δεχτεί ακόμη το άγγελμα της σωτηρίας με «πραότητα» και «βαθύ σεβασμό», ελπίζοντας ότι μερικοί από αυτούς μπορεί να ανταποκριθούν στο άγγελμα της ζωής.​—2 Τιμόθεο 2:25· 1 Πέτρου 3:15.

16. Ποιος είναι ένας λόγος για τον οποίο θέλουμε να καλλιεργούμε την «τέχνη της διδασκαλίας»;

¹⁶ Η ανάπτυξη διδακτικών ικανοτήτων θα αυξήσει την προθυμία που έχουμε να διακηρύττουμε τα καλά νέα. Παραδείγματος χάρη: Ένα συναρπαστικό παιχνίδι ή άθλημα μπορεί να μην έχει ενδιαφέρον για κάποιον ο οποίος δεν γνωρίζει πώς να παίξει. Για εκείνον όμως που παίζει καλά, είναι απολαυστικό. Παρόμοια, οι Χριστιανοί που καλλιεργούν την «τέχνη της διδασκαλίας» αυξάνουν τη χαρά τους στη διακονία. (2 Τιμόθεο 4:2· Τίτο 1:9) Ο Παύλος συμβούλεψε τον Τιμόθεο: «Κάνε το καλύτερο που μπορείς για να παρουσιάσεις τον εαυτό σου επιδοκιμασμένο στον Θεό, εργάτη που δεν έχει τίποτα για το οποίο να ντρέπεται, που χειρίζεται το λόγο της αλήθειας ορθά». (2 Τιμόθεο 2:15) Πώς μπορούμε να αναπτύσσουμε τις διδακτικές μας ικανότητες;

17. Πώς μπορούμε να “αναπτύξουμε λαχτάρα” για τη Γραφική γνώση, και πώς θα ωφελήσει αυτή η γνώση τη διακονία μας;

¹⁷ Ένας τρόπος είναι το να αποκτούμε επιπρόσθετη ακριβή γνώση. Ο απόστολος Πέτρος μάς παροτρύνει: «Σαν νεογέννητα βρέφη να αναπτύξετε λαχτάρα για το ανόθευτο γάλα του λόγου, ώστε μέσω αυτού να αυξηθείτε προς σωτηρία». (1 Πέτρου 2:2) Ένα υγιές μωρό έχει ενστικτώδη λαχτάρα για γάλα. Ο Χριστιανός, όμως, ίσως χρειαστεί να “αναπτύξει λαχτάρα” για τη Γραφική γνώση. Αυτό μπορεί να γίνει με την καλλιέργεια καλών συνηθειών μελέτης και ανάγνωσης. (Παροιμίες 2:1-6) Απαιτείται προσπάθεια και αυτοπειθαρχία για να γίνουμε επιδέξιοι δάσκαλοι του Λόγου του Θεού, αλλά τέτοιες προσπάθειες φέρνουν ανταμοιβές. Η απόλαυση που προσφέρει η εξέταση του Λόγου του Θεού θα μας κάνει να φλεγόμαστε με το πνεύμα του Θεού, πρόθυμοι να μεταδίδουμε σε άλλους αυτά που μαθαίνουμε.

18. Πώς μπορούν οι Χριστιανικές συναθροίσεις να μας εξαρτίζουν για να χειριζόμαστε το λόγο της αλήθειας ορθά;

¹⁸ Οι Χριστιανικές συναθροίσεις παίζουν επίσης ζωτικό ρόλο στο να χρησιμοποιούμε επιδέξια το Λόγο του Θεού. Όταν διαβάζονται Γραφικές περικοπές στη διάρκεια δημόσιων ομιλιών και άλλων Βιβλικών προγραμμάτων, είναι καλό να βρίσκουμε τα εδάφια στη Γραφή μας. Ενεργούμε σοφά όταν δίνουμε μεγάλη προσοχή στα μέρη των συναθροίσεων, περιλαμβανομένων και εκείνων που αφορούν συγκεκριμένα το έργο μας κηρύγματος. Ποτέ δεν πρέπει να υποτιμούμε την αξία των επιδείξεων, ίσως επιτρέποντας στον εαυτό μας να στρέφει αλλού την προσοχή του. Και πάλι, είναι απαραίτητη η αυτοπειθαρχία και η συγκέντρωση. (1 Τιμόθεο 4:16) Οι Χριστιανικές συναθροίσεις εποικοδομούν την πίστη μας, μας βοηθούν να αναπτύσσουμε λαχτάρα για το Λόγο του Θεού και μας εκπαιδεύουν ώστε να είμαστε πρόθυμοι διαγγελείς των καλών νέων.

Μπορούμε να Υπολογίζουμε στην Υποστήριξη του Ιεχωβά

19. Γιατί είναι ζωτική η τακτική συμμετοχή στο έργο κηρύγματος;

¹⁹ Οι Χριστιανοί που “φλέγονται με το πνεύμα” και οι οποίοι είναι πρόθυμοι να διακηρύττουν  τα καλά νέα αγωνίζονται να συμμετέχουν τακτικά στη διακονία. (Εφεσίους 5:15, 16) Ομολογουμένως, οι περιστάσεις ποικίλλουν και δεν μπορούμε όλοι να αφιερώνουμε την ίδια ποσότητα χρόνου σε αυτό το ζωοσωτήριο έργο. (Γαλάτες 6:4, 5) Εντούτοις, σημαντικότερη ίσως από τη συνολική ποσότητα χρόνου που αφιερώνουμε στο έργο κηρύγματος είναι η συχνότητα με την οποία μιλάμε σε άλλους για την ελπίδα μας. (2 Τιμόθεο 4:1, 2) Όσο περισσότερο κηρύττουμε, τόσο περισσότερο θα εκτιμούμε τη σπουδαιότητα αυτού του έργου. (Ρωμαίους 10:14, 15) Θα αυξήσουμε τη συμπόνια και την κατανόησή μας για τους άλλους όταν ερχόμαστε τακτικά σε επαφή με ειλικρινή άτομα τα οποία στενάζουν και βογκούν και είναι χωρίς ελπίδα.​—Ιεζεκιήλ 9:4· Ρωμαίους 8:22.

20, 21. (α) Ποιο έργο βρίσκεται ακόμη μπροστά μας; (β) Πώς υποστηρίζει ο Ιεχωβά τις προσπάθειές μας;

²⁰ Ο Ιεχωβά μάς έχει εμπιστευτεί τα καλά νέα. Αυτή είναι η πρώτη αποστολή που λαβαίνουμε από εκείνον ως «συνεργάτες» του. (1 Κορινθίους 3:6-9) Είμαστε πρόθυμοι να εκπληρώνουμε αυτή τη θεόδοτη ευθύνη ολόψυχα, όσο καλύτερα μπορούμε. (Μάρκος 12:30· Ρωμαίους 12:1) Υπάρχουν ακόμη πολλοί άνθρωποι στον κόσμο που έχουν τη σωστή διάθεση και πεινούν για την αλήθεια. Έχουμε πολύ έργο να κάνουμε, αλλά μπορούμε να υπολογίζουμε στην υποστήριξη του Ιεχωβά καθώς επιτελούμε τη διακονία μας στο πλήρες.​—2 Τιμόθεο 4:5.

²¹ Ο Ιεχωβά μάς προσφέρει το πνεύμα του και μας εξοπλίζει με «το σπαθί του πνεύματος», το Λόγο του Θεού. Με τη βοήθειά Του, μπορούμε να ανοίγουμε το στόμα μας “ώστε με παρρησία να κάνουμε γνωστό το ιερό μυστικό των καλών νέων”. (Εφεσίους 6:17-20) Είθε να ειπωθεί για εμάς αυτό που έγραψε ο απόστολος Παύλος στους Χριστιανούς στη Θεσσαλονίκη: «Τα καλά νέα που κηρύττουμε δεν παρουσιάστηκαν ανάμεσά σας μόνο με λόγο αλλά και με δύναμη και με άγιο πνεύμα και ισχυρή πεποίθηση». (1 Θεσσαλονικείς 1:5) Ναι, ας διακηρύττουμε τα καλά νέα με προθυμία!

Σύντομη Ανασκόπηση

• Εξαιτίας των ανησυχιών της ζωής, τι θα μπορούσε να συμβεί στο ζήλο μας για τη διακονία;

• Με ποιον τρόπο πρέπει να είναι η επιθυμία μας για διακήρυξη των καλών νέων σαν «φωτιά που καίει» στην καρδιά μας;

• Ποια αρνητική στάση απέναντι στη διακονία πρέπει να αποφεύγουμε;

• Γενικά, πώς πρέπει να θεωρούμε εκείνους που δεν έχουν τις ίδιες πεποιθήσεις με εμάς;

• Πώς μας βοηθάει ο Ιεχωβά να διατηρούμε το ζήλο μας για το έργο κηρύγματος;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνες στη σελίδα 9]

Οι Χριστιανοί μιμούνται το ζήλο του Παύλου και του Ιερεμία

[Εικόνες στη σελίδα 10]

Η προθυμία μας στη διακονία υποκινείται από αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον