Η Ελπίδα της Ανάστασης Είναι Βέβαιη!

«Έχω ελπίδα προς τον Θεό . . . ότι πρόκειται να γίνει ανάσταση».​—ΠΡΑΞΕΙΣ 24:15.

1. Γιατί μπορούμε να ελπίζουμε στην ανάσταση;

Ο ΙΕΧΩΒΑ μάς έχει δώσει βάσιμους λόγους για να ελπίζουμε στην ανάσταση. Μας έχει δώσει το λόγο του ότι οι νεκροί θα εγερθούν, επανερχόμενοι στη ζωή. Ο σκοπός του δε αναφορικά με όσους κοιμούνται τον ύπνο του θανάτου είναι βέβαιο ότι θα εκπληρωθεί. (Ησαΐας 55:11· Λουκάς 18:27) Μάλιστα ο Θεός έχει ήδη δείξει ότι διαθέτει τη δύναμη να εγείρει τους νεκρούς.

2. Πώς μπορεί να μας ωφελήσει η ελπίδα της ανάστασης;

² Η πίστη στην προμήθεια που έχει κάνει ο Θεός για να εγείρει τους νεκρούς μέσω του Γιου του, του Ιησού Χριστού, μπορεί να μας στηρίξει σε καιρούς στενοχώριας. Η βεβαιότητα της ελπίδας της ανάστασης μπορεί επίσης να μας βοηθήσει να διακρατήσουμε την ακεραιότητά μας στον ουράνιο Πατέρα μας ακόμη και μέχρι θανάτου. Η ελπίδα μας στην ανάσταση πιθανώς θα ενισχύεται καθώς εξετάζουμε περιπτώσεις επαναφοράς στη ζωή οι οποίες είναι καταγραμμένες στη Γραφή. Όλα αυτά τα θαύματα έγιναν με τη δύναμη του Υπέρτατου Κυρίου Ιεχωβά.

Έλαβαν τους Νεκρούς τους με Ανάσταση

3. Τι έλαβε τη δύναμη να κάνει ο Ηλίας όταν πέθανε ο γιος της χήρας στα Σαρεπτά;

³ Κάνοντας μια συγκινητική ανασκόπηση της πίστης που εκδήλωσαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά  κατά την προχριστιανική εποχή, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Γυναίκες έλαβαν τους νεκρούς τους με ανάσταση». (Εβραίους 11:35· 12:1) Μια από εκείνες τις γυναίκες ήταν κάποια φτωχή χήρα στη φοινικική πόλη Σαρεπτά. Επειδή φιλοξένησε τον προφήτη του Θεού τον Ηλία, το αλεύρι και το λάδι της διατηρήθηκαν θαυματουργικά στη διάρκεια μιας πείνας που θα μπορούσε να είχε οδηγήσει την ίδια και το γιο της στο θάνατο. Όταν το παιδί αργότερα πέθανε, ο Ηλίας το έβαλε σε ένα ντιβάνι, προσευχήθηκε, ξάπλωσε πάνω στο αγόρι τρεις φορές και παρακάλεσε: «Ιεχωβά Θεέ μου, σε παρακαλώ, κάνε να επανέλθει η ψυχή αυτού του παιδιού μέσα του». Ο Θεός πράγματι έκανε να επανέλθει μέσα στο αγόρι η ψυχή, δηλαδή η ζωή του. (1 Βασιλέων 17:8-24) Φανταστείτε τη χαρά εκείνης της χήρας καθώς ανταμείφθηκε η πίστη της με την πρώτη καταγραμμένη ανάσταση​—την ανάσταση του ίδιου του αγαπημένου της γιου!

4. Ποιο θαύμα έκανε ο Ελισαιέ στη Σουνάμ;

⁴ Μια άλλη γυναίκα που έλαβε τον νεκρό της με ανάσταση ζούσε στην πόλη Σουνάμ. Ήταν σύζυγος ενός ηλικιωμένου ανθρώπου και έδειξε καλοσύνη στον προφήτη Ελισαιέ και στον υπηρέτη του. Ανταμείφθηκε με ένα γιο. Μερικά χρόνια αργότερα, όμως, πήγε να φωνάξει τον προφήτη, ο οποίος βρήκε το αγόρι νεκρό στο σπίτι της. Αφού πρώτα ο Ελισαιέ προσευχήθηκε και έκανε ορισμένες ενέργειες, «τελικά ζεστάθηκε η σάρκα του παιδιού. . . . Φταρνίστηκε εφτά φορές και μετά το αγόρι άνοιξε τα μάτια του». Αυτή η ανάσταση αναμφίβολα έφερε μεγάλη χαρά και στη μητέρα και στο γιο της. (2 Βασιλέων 4:8-37· 8:1-6) Αλλά πόσο πιο χαρούμενοι θα είναι αυτοί όταν θα εγερθούν σε ζωή στη γη στην «καλύτερη ανάσταση»​—μια ανάσταση που θέτει ενώπιόν τους τη δυνατότητα να μη χρειαστεί ποτέ να ξαναπεθάνουν! Τι αιτία είναι αυτή για ευγνωμοσύνη προς τον στοργικό Θεό της ανάστασης, τον Ιεχωβά!​—Εβραίους 11:35.

5. Πώς συμπεριλήφθηκε ο Ελισαιέ σε ένα θαύμα ακόμη και μετά το θάνατό του;

⁵ Ακόμη και μετά το θάνατο και την ταφή του Ελισαιέ, ο Θεός έδωσε δύναμη στα κόκαλά του μέσω του αγίου πνεύματος. Διαβάζουμε: «Καθώς [κάποιοι Ισραηλίτες] έθαβαν έναν άνθρωπο, είδαν [μια] ληστρική ομάδα [Μωαβιτών]. Αμέσως έριξαν τον άνθρωπο μέσα στον τάφο του Ελισαιέ και έφυγαν. Και μόλις ο [νεκρός] άγγιξε τα κόκαλα του Ελισαιέ, ήρθε στη ζωή και στάθηκε στα πόδια του». (2 Βασιλέων 13:20, 21) Πόσο έκπληκτος και χαρούμενος πρέπει να ένιωσε εκείνος ο άνθρωπος! Φανταστείτε τη χαρά που θα υπάρχει όταν οι αγαπημένοι μας θα εγερθούν σε ζωή σύμφωνα με τον αδιάψευστο σκοπό του Ιεχωβά Θεού!

Ο Γιος του Θεού Ήγειρε Νεκρούς

6. Ποιο θαύμα έκανε ο Ιησούς κοντά στην πόλη Ναΐν, και πώς μπορεί να μας επηρεάσει αυτό το περιστατικό;

⁶ Ο Γιος του Θεού, ο Ιησούς Χριστός, μας έχει δώσει βάσιμους λόγους για να πιστεύουμε ότι οι νεκροί μπορούν να αναστηθούν, με την προοπτική της αιώνιας ζωής. Ένα περιστατικό που συνέβη κοντά στην πόλη Ναΐν μπορεί να μας βοηθήσει να αντιληφθούμε ότι ένα τέτοιο θαύμα είναι εφικτό μέσω θεόδοτης δύναμης. Σε μια περίπτωση, ο Ιησούς συνάντησε κάποιους που θρηνούσαν καθώς μετέφεραν τη σορό ενός νεαρού έξω από την πόλη για να τον θάψουν. Επρόκειτο για το μοναχοπαίδι μιας χήρας. Ο Ιησούς τής είπε: «Μην κλαις». Κατόπιν άγγιξε το νεκροκρέβατο και είπε: «Νεαρέ, σου λέω: Σήκω!» Τότε εκείνος ανακάθησε και μίλησε. (Λουκάς 7:11-15) Αυτό το θαύμα ασφαλώς ενισχύει την πεποίθησή μας ότι η ελπίδα της ανάστασης είναι βέβαιη.

7. Τι συνέβη στην περίπτωση της κόρης του Ιαείρου;

⁷ Αναλογιστείτε επίσης το γεγονός που περιλάμβανε τον Ιάειρο, κάποιον αρχισυνάγωγο στην Καπερναούμ. Εκείνος ζήτησε από τον Ιησού να έρθει και να βοηθήσει την αγαπημένη 12χρονη κόρη του που ήταν ετοιμοθάνατη. Σύντομα τους πληροφόρησαν ότι το κορίτσι είχε πεθάνει. Παροτρύνοντας τον συντετριμμένο Ιάειρο να ασκεί πίστη, ο Ιησούς τον συνόδευσε στο σπίτι του, όπου ένα πλήθος ανθρώπων έκλαιγαν. Αυτοί γέλασαν όταν ο Ιησούς τούς είπε: «Το παιδάκι δεν πέθανε αλλά κοιμάται». Στην πραγματικότητα ήταν νεκρή, αλλά ο Ιησούς επρόκειτο να δείξει ότι οι άνθρωποι μπορούν να εγερθούν σε ζωή ακριβώς όπως μπορεί να τους ξυπνήσει κάποιος από βαθύ ύπνο. Πιάνοντας το κορίτσι από το χέρι, είπε: «Κορίτσι, σήκω!» Εκείνη σηκώθηκε ευθύς και «οι γονείς της κυριεύτηκαν από χαρά», μένοντας εκστατικοί. (Μάρκος 5:35-43· Λουκάς 8:49-56) Αναμφίβολα, τα μέλη  της οικογένειας των νεκρών θα “κυριευτούν από χαρά” όταν οι νεκροί αγαπημένοι τους θα εγερθούν σε ζωή σε μια παραδεισιακή γη.

8. Τι έκανε ο Ιησούς όταν βρέθηκε μπροστά στον τάφο του Λαζάρου;

⁸ Ο Λάζαρος ήταν νεκρός τέσσερις ημέρες όταν ο Ιησούς πλησίασε στον τάφο του και ζήτησε να τραβήξουν την πέτρα που βρισκόταν στην είσοδό του. Αφού προσευχήθηκε δημόσια ώστε οι παρατηρητές να γνωρίζουν ότι στηριζόταν σε θεόδοτη δύναμη, ο Ιησούς είπε με δυνατή φωνή: «Λάζαρε, έλα έξω!» Και εκείνος πράγματι βγήκε! Τα χέρια του και τα πόδια του ήταν ακόμη τυλιγμένα με σάβανα, και το πρόσωπό του ήταν καλυμμένο με ένα πανί. «Λύστε τον και αφήστε τον να περπατήσει», είπε ο Ιησούς. Βλέποντας αυτό το θαύμα, πολλοί που βρίσκονταν εκεί για να παρηγορήσουν τις αδελφές του Λαζάρου, τη Μαρία και τη Μάρθα, έθεσαν πίστη στον Ιησού. (Ιωάννης 11:1-45) Δεν σας γεμίζει αυτή η αφήγηση με ελπίδα για το ότι οι αγαπημένοι σας μπορούν να εγερθούν σε ζωή στο νέο κόσμο του Θεού;

9. Γιατί μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιησούς μπορεί τώρα να αναστήσει τους νεκρούς;

⁹ Όταν ο Ιωάννης ο Βαφτιστής βρισκόταν στη φυλακή, ο Ιησούς τού έστειλε το εξής ενθαρρυντικό μήνυμα: «Οι τυφλοί ξαναβλέπουν . . . και οι νεκροί εγείρονται». (Ματθαίος 11:4-6) Εφόσον ο Ιησούς ανέστησε νεκρούς ενόσω βρισκόταν στη γη, είναι βέβαιο ότι μπορεί να κάνει το ίδιο τώρα που είναι κραταιό πνευματικό πλάσμα το οποίο λαβαίνει δύναμη από τον Θεό. Ο Ιησούς είναι «η ανάσταση και η ζωή», και πόσο παρηγορητικό είναι να γνωρίζουμε ότι στο εγγύς μέλλον «όλοι όσοι είναι στα μνημεία θα ακούσουν τη φωνή του και θα βγουν»!​—Ιωάννης 5:28, 29· 11:25.

Και Άλλες Αναστάσεις Ενισχύουν την Ελπίδα Μας

10. Πώς θα περιγράφατε την πρώτη καταγραμμένη ανάσταση που έγινε από έναν απόστολο;

¹⁰ Όταν ο Ιησούς έστειλε τους αποστόλους του ως κήρυκες της Βασιλείας, είπε: «Να εγείρετε νεκρούς». (Ματθαίος 10:5-8) Ασφαλώς, για να το κάνουν αυτό έπρεπε να στηρίζονται στη δύναμη του Θεού. Στην Ιόππη το 36 Κ.Χ., μια θεοσεβής γυναίκα, η Δορκάδα (Ταβιθά), κοιμήθηκε τον ύπνο του θανάτου. Στα καλά της έργα περιλαμβανόταν και το ότι έφτιαχνε ενδύματα για τις άπορες χήρες, ανάμεσα στις οποίες ο θάνατός της προκάλεσε μεγάλο θρήνο. Οι μαθητές την ετοίμασαν για ταφή και έστειλαν να φωνάξουν τον απόστολο Πέτρο, ίσως για να προσφέρει παρηγοριά. (Πράξεις 9:32-38) Εκείνος τους έβγαλε όλους από το ανώγειο, προσευχήθηκε και είπε: «Ταβιθά, σήκω!» Αυτή άνοιξε τα μάτια της, ανακάθησε, έπιασε το χέρι του Πέτρου και εκείνος τη σήκωσε. Αυτή η πρώτη καταγραμμένη ανάσταση που έγινε από έναν απόστολο έκανε πολλούς να γίνουν πιστοί. (Πράξεις 9:39-42) Μας δίνει επίσης επιπρόσθετο λόγο για να ελπίζουμε στην ανάσταση.

11. Ποια είναι η τελευταία ανάσταση που αναφέρεται στο Βιβλικό υπόμνημα;

¹¹ Η τελευταία ανάσταση που αναφέρεται στο Βιβλικό υπόμνημα έλαβε χώρα στην Τρωάδα. Όταν ο Παύλος έκανε μια στάση εκεί κατά το  τρίτο ιεραποστολικό του ταξίδι, παρέτεινε την ομιλία του μέχρι τα μεσάνυχτα. Καταβεβλημένος από την κούραση, ίσως δε και από τη θερμότητα των πολλών λυχναριών και το μεγάλο συνωστισμό που υπήρχε στον τόπο της συνάθροισης, κάποιος νεαρός ονόματι Εύτυχος αποκοιμήθηκε και έπεσε από ένα παράθυρο του τρίτου ορόφου. «Τον σήκωσαν νεκρό», όχι απλώς αναίσθητο. Ο Παύλος έπεσε πάνω του, τον αγκάλιασε και είπε σε εκείνους που κοιτούσαν: «Μη φωνάζετε, γιατί η ψυχή του είναι μέσα του». Ο Παύλος εννοούσε ότι η ζωή του νεαρού είχε αποκατασταθεί. Οι παρόντες «παρηγορήθηκαν αφάνταστα». (Πράξεις 20:7-12) Σήμερα, οι υπηρέτες του Θεού βρίσκουν μεγάλη παρηγοριά καθώς γνωρίζουν ότι οι παλιοί τους σύντροφοι στην υπηρεσία του Θεού θα γευτούν την εκπλήρωση της ελπίδας της ανάστασης.

Ανάσταση​—Μια Μακραίωνη Ελπίδα

12. Ποια πεποίθηση εξέφρασε ο Παύλος ενώπιον του Ρωμαίου Κυβερνήτη Φήλικα;

¹² Καθώς δικαζόταν ενώπιον του Ρωμαίου Κυβερνήτη Φήλικα, ο Παύλος βεβαίωσε: «Πιστεύω όλα όσα εκτίθενται στο Νόμο και είναι γραμμένα στους Προφήτες· και έχω ελπίδα προς τον Θεό . . . ότι πρόκειται να γίνει ανάσταση δικαίων και αδίκων». (Πράξεις 24:14, 15) Πώς στρέφουν την προσοχή στην έγερση των νεκρών διάφορα τμήματα του Λόγου του Θεού, όπως είναι “ο Νόμος”;

13. Γιατί μπορεί να ειπωθεί ότι ο Θεός αναφέρθηκε έμμεσα στην ανάσταση όταν εξήγγειλε την πρώτη προφητεία;

¹³ Ο ίδιος ο Θεός αναφέρθηκε έμμεσα στην ανάσταση όταν εξήγγειλε την πρώτη προφητεία στην Εδέμ. Καταδικάζοντας «το αρχικό φίδι», τον Σατανά τον Διάβολο, ο Θεός είπε: «Θα βάλω έχθρα ανάμεσα σε εσένα και στη γυναίκα και ανάμεσα στο σπέρμα σου και στο σπέρμα της. Εκείνος θα σε πλήξει στο κεφάλι και εσύ θα τον πλήξεις στη φτέρνα». (Αποκάλυψη 12:9· Γένεση 3:14, 15) Το ότι επρόκειτο να πληγεί η φτέρνα του σπέρματος της γυναίκας σήμαινε τη θανάτωση του Ιησού Χριστού. Προκειμένου να πληγεί κατόπιν το κεφάλι του φιδιού από εκείνο το Σπέρμα, ο Χριστός θα έπρεπε να εγερθεί από τους νεκρούς.

14. Πώς συμβαίνει ώστε ο Ιεχωβά να είναι «Θεός, όχι των νεκρών, αλλά των ζωντανών»;

¹⁴ Ο Ιησούς δήλωσε: «Το ότι οι νεκροί εγείρονται, και ο Μωυσής το φανέρωσε στην αφήγηση για τη βάτο, όταν αποκαλεί τον Ιεχωβά “Θεό του Αβραάμ και Θεό του Ισαάκ και Θεό του Ιακώβ”. Αυτός είναι Θεός, όχι των νεκρών, αλλά των ζωντανών, επειδή, για αυτόν, όλοι είναι ζωντανοί». (Λουκάς 20:27, 37, 38· Έξοδος 3:6) Ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ ήταν νεκροί, αλλά ο σκοπός που είχε ο Θεός να τους αναστήσει ήταν τόσο βέβαιο ότι θα εκπληρωνόταν ώστε για εκείνον στην ουσία ήταν ζωντανοί.

15. Γιατί είχε ο Αβραάμ λόγο να πιστεύει στην ανάσταση;

¹⁵ Ο Αβραάμ είχε λόγο να ελπίζει στην ανάσταση διότι, όταν ο ίδιος και η σύζυγός του η Σάρρα ήταν πολύ ηλικιωμένοι και ήταν νεκροί όσον αφορά την ικανότητα τεκνοποίησης, ο Θεός αποκατέστησε θαυματουργικά τις αναπαραγωγικές τους δυνάμεις. Αυτό έμοιαζε με ανάσταση. (Γένεση 18:9-11· 21:1-3· Εβραίους 11:11, 12) Όταν ο γιος τους ο Ισαάκ ήταν περίπου 25 χρονών, ο Θεός είπε στον Αβραάμ να τον θυσιάσει. Τη στιγμή, όμως, που ο Αβραάμ ήταν έτοιμος να θανατώσει τον Ισαάκ, ο άγγελος του Ιεχωβά συγκράτησε το χέρι του. Ο Αβραάμ «θεώρησε ότι ο Θεός μπορούσε να εγείρει [τον Ισαάκ] ακόμη και από τους νεκρούς· από όπου και τον έλαβε με παραβολικό τρόπο».​—Εβραίους 11:17-19· Γένεση 22:1-18.

16. Τι περιμένει ο Αβραάμ καθώς κοιμάται τώρα τον ύπνο του θανάτου;

¹⁶ Ο Αβραάμ έλπιζε σε ανάσταση υπό τη διακυβέρνηση του Μεσσία, του υποσχεμένου Σπέρματος. Από τη θέση που είχε ο Γιος του Θεού πριν γίνει άνθρωπος, πρόσεξε την πίστη του Αβραάμ. Γι’ αυτό, ως ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός, είπε στους Ιουδαίους: «Ο Αβραάμ ο πατέρας σας ευφράνθηκε με την προοπτική να δει την ημέρα μου». (Ιωάννης 8:56-58· Παροιμίες 8:30, 31) Ο Αβραάμ κοιμάται τώρα τον ύπνο του θανάτου, περιμένοντας να αναστηθεί σε ζωή στη γη υπό τη Μεσσιανική Βασιλεία του Θεού.​—Εβραίους 11:8-10, 13.

Μαρτυρία από το Νόμο και τους Ψαλμούς

17. Πώς έστρεφαν την προσοχή στην ανάσταση του Ιησού Χριστού τα «όσα εκτίθενται στο Νόμο»;

¹⁷ Η ελπίδα του Παύλου στην ανάσταση βρισκόταν σε αρμονία με «όσα εκτίθενται στο Νόμο». Ο Θεός είπε στους Ισραηλίτες: «Πρέπει να φέρετε ένα δεμάτι από τους πρώτους καρπούς  του θερισμού σας στον ιερέα. Και [στις 16 Νισάν] εκείνος θα κινήσει το δεμάτι πέρα δώθε ενώπιον του Ιεχωβά για να κερδίσει επιδοκιμασία για εσάς». (Λευιτικό 23:9-14) Έχοντας ίσως αυτόν το νόμο υπόψη του, ο Παύλος έγραψε: «Ο Χριστός έχει εγερθεί από τους νεκρούς, ως οι πρώτοι καρποί από εκείνους που έχουν κοιμηθεί τον ύπνο του θανάτου». Ως «οι πρώτοι καρποί», ο Ιησούς αναστήθηκε στις 16 Νισάν του 33 Κ.Χ. Αργότερα, στη διάρκεια της παρουσίας του, θα ανασταίνονταν οι υπόλοιποι καρποί​—οι χρισμένοι με το πνεύμα ακόλουθοί του.​—1 Κορινθίους 15:20-23· 2 Κορινθίους 1:21· 1 Ιωάννη 2:20, 27.

18. Πώς έδειξε ο Πέτρος ότι η ανάσταση του Ιησού είχε προειπωθεί στους Ψαλμούς;

¹⁸ Και οι Ψαλμοί επίσης υποστηρίζουν την ανάσταση. Την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 Κ.Χ., ο απόστολος Πέτρος παρέθεσε από τα εδάφια Ψαλμός 16:8-11, λέγοντας: «Ο Δαβίδ λέει σχετικά με [τον Χριστό]: “Είχα τον Ιεχωβά μόνιμα μπροστά στα μάτια μου· επειδή αυτός είναι στα δεξιά μου ώστε να μην κλονιστώ ποτέ. Γι’ αυτό, η καρδιά μου έγινε εύθυμη και η γλώσσα μου ευφράνθηκε. Μάλιστα και η σάρκα μου θα κατοικήσει με ελπίδα· διότι δεν θα αφήσεις την ψυχή μου στον Άδη ούτε θα επιτρέψεις να δει ο όσιός σου φθορά”». Ο Πέτρος πρόσθεσε: «[Ο Δαβίδ] είδε εκ των προτέρων και μίλησε σχετικά με την ανάσταση του Χριστού, για το ότι ούτε εγκαταλείφθηκε αυτός στον Άδη ούτε είδε η σάρκα του φθορά. Αυτόν τον Ιησού ανέστησε ο Θεός».​—Πράξεις 2:25-32.

19, 20. Πότε παρέθεσε ο Πέτρος από το εδάφιο Ψαλμός 118:22, και πώς συνδεόταν αυτό με το θάνατο και την ανάσταση του Ιησού;

¹⁹ Μερικές ημέρες αργότερα, ο Πέτρος στάθηκε ενώπιον του Σάνχεδριν και παρέθεσε ξανά από τους Ψαλμούς. Όταν ρωτήθηκε πώς γιάτρεψε έναν κουτσό ζητιάνο, ο απόστολος είπε: «Ας είναι γνωστό σε όλους σας και σε όλο το λαό του Ισραήλ ότι στο όνομα του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου, τον οποίο εσείς κρεμάσατε στο ξύλο, αλλά τον οποίο ο Θεός ήγειρε από τους νεκρούς, μέσω εκείνου στέκεται εδώ μπροστά σας αυτός ο άνθρωπος υγιής. Εκείνος [ο Ιησούς] είναι “η πέτρα που εσείς οι οικοδόμοι μεταχειριστήκατε ως μηδαμινή, η οποία έχει γίνει η κεφαλή της γωνίας”. Και δεν υπάρχει σωτηρία μέσω κανενός άλλου, γιατί δεν υπάρχει άλλο όνομα κάτω από τον ουρανό που να έχει δοθεί μεταξύ των ανθρώπων, μέσω του οποίου πρέπει να σωθούμε».—Πράξεις 4:10-12.

²⁰ Ο Πέτρος παρέθετε εδώ από το εδάφιο Ψαλμός 118:22, εφαρμόζοντας τα λόγια του εδαφίου στο θάνατο και στην ανάσταση του Ιησού. Υποκινούμενοι από τους θρησκευτικούς τους ηγέτες, οι Ιουδαίοι απέρριψαν τον Ιησού. (Ιωάννης 19:14-18· Πράξεις 3:14, 15) Το ότι “οι οικοδόμοι απέρριψαν την πέτρα” οδήγησε στο θάνατο του Χριστού, αλλά το ότι “η πέτρα έγινε η κεφαλή της γωνίας” σήμαινε πως εκείνος θα εγειρόταν σε πνευματική δόξα στον ουρανό. Όπως προείπε ο ψαλμωδός, “από τον Ιεχωβά έγινε αυτή”. (Ψαλμός 118:23) Το ότι «η πέτρα» έγινε η Κεφαλή της γωνίας περιλάμβανε την εξύψωσή του ως Προσδιορισμένου Βασιλιά.​—Εφεσίους 1:19, 20.

Μας Στηρίζει η Ελπίδα της Ανάστασης

21, 22. Ποια ελπίδα εξέφρασε ο Ιώβ, όπως καταγράφεται στα εδάφια Ιώβ 14:13-15, και πώς μπορεί αυτό να παρηγορήσει τους πενθούντες σήμερα;

²¹ Αν και εμείς προσωπικά δεν είδαμε ποτέ κάποιον να εγείρεται από τους νεκρούς, έχουμε επισημάνει ορισμένες Γραφικές αφηγήσεις οι οποίες μας διαβεβαιώνουν για την ανάσταση. Μπορούμε, λοιπόν, να τρέφουμε την ελπίδα που εξέφρασε ο ευθύς άνθρωπος Ιώβ. Όταν υπέφερε, παρακάλεσε: «Μακάρι να με έκρυβες [Ιεχωβά] στον Σιεόλ, . . . να έβαζες προθεσμία σε σχέση με εμένα και να με θυμόσουν! Αν ο ακμαίος άνθρωπος πεθάνει, μπορεί να ξαναζήσει; . . . Θα καλέσεις,  και εγώ θα σου απαντήσω. Θα έχεις λαχτάρα για το έργο των χεριών σου». (Ιώβ 14:13-15) Ο Θεός “θα έχει λαχτάρα για το έργο των χεριών του”, επιθυμώντας διακαώς να αναστήσει τον Ιώβ. Τι ελπίδα μάς δίνει αυτό!

²² Κάποιο θεοφοβούμενο μέλος της οικογένειας μπορεί να αρρωστήσει σοβαρά, όπως ο Ιώβ, και ίσως μάλιστα υποκύψει στον εχθρό, το θάνατο. Οι πενθούντες μπορεί να χύνουν δάκρυα λύπης, όπως έκλαψε ο Ιησούς για το θάνατο του Λαζάρου. (Ιωάννης 11:35) Πόσο παρηγορητικό είναι όμως να γνωρίζουμε ότι ο Θεός θα καλέσει, και εκείνοι που βρίσκονται στη μνήμη του θα απαντήσουν! Θα είναι σαν να είχαν επιστρέψει από κάποιο ταξίδι​—όχι άρρωστοι ή ανήμποροι, αλλά πλήρως υγιείς.

23. Πώς έχουν εκφράσει μερικοί την πεποίθησή τους στην ελπίδα της ανάστασης;

²³ Ο θάνατος μιας πιστής ηλικιωμένης Χριστιανής υποκίνησε κάποιους ομοπίστους να γράψουν: «Σε παρακαλούμε να δεχτείς τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια για την απώλεια της μητέρας σου. Σύντομα θα έρθει ο καιρός που θα την καλωσορίσουμε και πάλι​—όμορφη και γεμάτη ζωή!» Κάποιοι γονείς που έχασαν το γιο τους είπαν: «Πόσο αποβλέπουμε στην ημέρα κατά την οποία θα ξυπνήσει ο Τζέισον! Θα κοιτάξει γύρω του και θα δει τον Παράδεισο που τόσο λαχταρούσε. . . . Τι κίνητρο είναι αυτό για εμάς που τον αγαπούσαμε, ώστε να είμαστε και εμείς εκεί». Ναι, και πόσο ευγνώμονες μπορούμε να είμαστε για το ότι η ελπίδα της ανάστασης είναι βέβαιη!

Ποια Είναι η Απάντησή Σας;

• Πώς μπορεί να μας ωφελήσει η πίστη στην προμήθεια που έχει κάνει ο Θεός να εγείρει τους νεκρούς;

• Ποια περιστατικά τα οποία είναι καταγραμμένα στις Γραφές μάς δίνουν λόγο για να ελπίζουμε στην ανάσταση;

• Γιατί μπορεί να ειπωθεί ότι η ανάσταση είναι μια μακραίωνη ελπίδα;

• Ποια ενισχυτική ελπίδα μπορούμε να τρέφουμε για τους νεκρούς;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Με δύναμη από τον Ιεχωβά, ο Ηλίας επανέφερε στη ζωή το μικρό γιο μιας χήρας

[Εικόνα στη σελίδα 12]

Όταν ο Ιησούς ήγειρε σε ζωή την κόρη του Ιαείρου, οι γονείς της κυριεύτηκαν από χαρά, μένοντας εκστατικοί

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 Κ.Χ., ο απόστολος Πέτρος βεβαίωσε με τόλμη ότι ο Ιησούς είχε εγερθεί από τους νεκρούς