Γιατί Δεν Έχουν Παιδιά;

Ο ΝΤΕΛΕ και η Φόουλα * ήταν ένα αντρόγυνο που ζούσε και υπηρετούσε στο γραφείο τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά στη Νιγηρία. Λίγο καιρό αφότου άρχισαν να υπηρετούν εκεί, τους επισκέφτηκε η μητέρα της Φόουλα. Είχε έρθει από μακριά για να συζητήσει μαζί τους ένα θέμα που την απασχολούσε πολύ, ένα θέμα που την κρατούσε ξάγρυπνη πολλές νύχτες.

«Κάνετε τόσο καλά πράγματα για εμένα», τους είπε. «Στέλνετε δώρα και με επισκέπτεστε. Αυτές οι εκδηλώσεις αγάπης είναι πολύτιμες για εμένα. Αλλά μου φέρνουν και λύπη, επειδή πάντα αναρωτιέμαι, ποιος θα κάνει τα ίδια πράγματα για εσάς όταν θα έρθετε στην ηλικία μου; Είστε παντρεμένοι δυο χρόνια τώρα και δεν έχετε παιδιά. Δεν νομίζετε ότι είναι καιρός να φύγετε από το Μπέθελ και να κάνετε οικογένεια;»

Ο συλλογισμός της μητέρας ήταν ο εξής: Ο Ντέλε και η Φόουλα έμειναν αρκετά στο Μπέθελ. Τώρα είναι καιρός να σκεφτούν το μέλλον τους. Κάποιοι άλλοι θα μπορούν ασφαλώς να πάρουν τη θέση τους. Δεν χρειάζεται να εγκαταλείψουν την ολοχρόνια διακονία, αλλά μπορούν να αναλάβουν μια άλλη μορφή υπηρεσίας, η οποία θα τους επιτρέπει να έχουν παιδιά και να νιώσουν τις χαρές των γονέων.

Η Ανησυχία της Μητέρας

Μπορούμε να καταλάβουμε την ανησυχία εκείνης της μητέρας. Η επιθυμία για απόκτηση παιδιών αποτελεί θεμελιώδες και κοινό στοιχείο σε κάθε πολιτισμό και εποχή. Η απόκτηση παιδιών φέρνει βαθιά αισθήματα χαράς και ελπίδας. «Ο καρπός της κοιλιάς είναι ανταμοιβή», λέει η Αγία Γραφή. Ναι, η ικανότητα τεκνοποίησης είναι ένα πολύτιμο δώρο από τον στοργικό Δημιουργό μας.​—Ψαλμός 127:3.

Σε πολλές κοινωνίες, τα αντρόγυνα δέχονται από τον περίγυρο τεράστια πίεση για να κάνουν παιδιά. Παραδείγματος χάρη, στη Νιγηρία, όπου η μέση γυναίκα γεννάει έξι παιδιά, είναι συνηθισμένο να ακούει κανείς στους γάμους τούς καλεσμένους να εύχονται στους νεόνυμφους: «Σε εννιά μήνες περιμένουμε να ακούσουμε κλάματα μωρού στο σπίτι σας». Ένα από τα γαμήλια δώρα που μπορεί να λάβει ο γαμπρός και η νύφη είναι μια παιδική κούνια. Οι πεθερές παρακολουθούν σχολαστικά το ημερολόγιο. Αν η νύφη δεν μείνει έγκυος μέσα σε ένα χρόνο περίπου, αρχίζουν να ψάχνουν για να δουν αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο οποίο μπορούν να βοηθήσουν.

Πολλές μητέρες πιστεύουν πως ο λόγος για τον οποίο παντρεύεται ένα ζευγάρι είναι να κάνει παιδιά και να συνεχίσει την οικογενειακή γραμμή. Η μητέρα της Φόουλα της είπε: «Γιατί παντρεύτηκες αν δεν πρόκειται να κάνεις παιδιά; Εσένα κάποιος σε γέννησε. Πρέπει και εσύ τώρα να κάνεις δικά σου παιδιά».

Εκτός αυτού, πρέπει να λάβουμε υπόψη και κάποια πρακτικά θέματα. Σε πολλές αφρικανικές χώρες, υπάρχει ελάχιστη κρατική μέριμνα για τους ηλικιωμένους. Συνήθως, τα παιδιά είναι εκείνα που φροντίζουν για τους ηλικιωμένους γονείς τους, όπως ακριβώς οι γονείς τους φρόντισαν για αυτά όταν ήταν μικρά. Έτσι, η μητέρα της Φόουλα σκεφτόταν ότι, αν τα παιδιά της δεν έκαναν δικά τους παιδιά, θα κινδύνευαν στα μετέπειτα χρόνια να μείνουν μόνοι, ανεπιθύμητοι και φτωχοί, μη έχοντας κανέναν να τους θάψει όταν θα πεθάνουν.

Σε πολλά μέρη της Αφρικής, θεωρείται κατάρα να μην έχει κανείς παιδιά. Σε μερικές περιοχές, αναμένεται μάλιστα από τις γυναίκες να αποδείξουν  ότι μπορούν να κάνουν παιδιά προτού παντρευτούν. Πολλές γυναίκες που δεν μπορούν να συλλάβουν αναζητούν μανιωδώς φάρμακα και θεραπείες προσπαθώντας να απαλλαχτούν από τη στειρότητά τους.

Με βάση αυτή τη νοοτροπία, τα αντρόγυνα που αποφεύγουν σκόπιμα να κάνουν παιδιά πιστεύεται ότι στερούν από τον εαυτό τους κάτι καλό. Πολλές φορές θεωρούνται παράξενοι, κοντόφθαλμοι και αξιολύπητοι.

Χαρά και Ευθύνη

Ο λαός του Ιεχωβά αναγνωρίζει πως, μολονότι η ανατροφή παιδιών φέρνει χαρά, συνεπάγεται και ευθύνη. Η Αγία Γραφή, στο εδάφιο 1 Τιμόθεο 5:8, αναφέρει: «Ασφαλώς, αν κάποιος δεν προμηθεύει για τους δικούς του, και ειδικά για εκείνους που είναι μέλη του σπιτικού του, έχει απαρνηθεί την πίστη και είναι χειρότερος από έναν άπιστο».

Οι γονείς πρέπει να προμηθεύουν για τις οικογένειές τους τόσο από υλική όσο και από πνευματική άποψη, και αυτό προϋποθέτει πολύ χρόνο και προσπάθεια. Δεν έχουν την άποψη πως, εφόσον ο Θεός δίνει τα παιδιά, εκείνος θα φροντίσει για αυτά. Κατανοούν ότι η ανατροφή παιδιών σε αρμονία με τις Γραφικές αρχές είναι μια ολοχρόνια ευθύνη την οποία ο Θεός έχει αναθέσει στους γονείς, και δεν θα πρέπει να μετατίθεται σε άλλους.​—Δευτερονόμιο 6:6, 7.

Το καθήκον της ανατροφής παιδιών είναι ιδιαίτερα δύσκολο σε αυτές τις «τελευταίες ημέρες» των “κρίσιμων καιρών που είναι δύσκολοι στην αντιμετώπισή τους”. (2 Τιμόθεο 3:1-5) Εκτός από τις επιδεινούμενες οικονομικές συνθήκες, η αυξανόμενη ασέβεια που επικρατεί στην κοινωνία κάνει ακόμη δυσκολότερη την ανατροφή παιδιών σήμερα. Ωστόσο, σε όλο τον κόσμο, αναρίθμητα αντρόγυνα Χριστιανών έχουν αναλάβει αυτό το δύσκολο έργο και καταφέρνουν να ανατρέφουν θεοσεβή παιδιά «με τη διαπαιδαγώγηση και τη νουθεσία του Ιεχωβά». (Εφεσίους 6:4) Ο Ιεχωβά αγαπάει και ευλογεί αυτούς τους γονείς για το σκληρό τους έργο.

Γιατί Μερικοί Παραμένουν Άτεκνοι

Από την άλλη πλευρά, πολλά αντρόγυνα Χριστιανών δεν έχουν παιδιά. Μερικά είναι στείρα, αλλά δεν υιοθετούν παιδιά. Άλλα, παρ’ όλο που μπορούν να κάνουν παιδιά, αποφασίζουν να μην κάνουν. Αυτά τα αντρόγυνα δεν παραμένουν άτεκνα επειδή αποφεύγουν την ευθύνη ή φοβούνται να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που συνεπάγεται το να είναι κάποιος γονέας. Αντίθετα, έχουν αποφασίσει να δώσουν όλη τους την προσοχή σε διάφορες μορφές της ολοχρόνιας διακονίας με τις οποίες δεν θα μπορούσαν να ασχοληθούν αν ανέτρεφαν παιδιά. Μερικοί υπηρετούν ως ιεραπόστολοι. Άλλοι υπηρετούν τον Ιεχωβά στο έργο περιοδεύοντα επισκόπου ή στο Μπέθελ.

Όπως όλοι οι Χριστιανοί, αυτοί κατανοούν ότι πρέπει να ασχοληθούν με ένα επείγον έργο. Ο Ιησούς είπε: «Αυτά τα καλά νέα της βασιλείας θα κηρυχτούν σε όλη την κατοικημένη γη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη· και τότε θα έρθει το τέλος». Αυτό το έργο διεξάγεται σήμερα. Είναι ένα ζωτικό έργο, εφόσον «το τέλος» θα σημάνει καταστροφή για όσους δεν έχουν δώσει προσοχή στα καλά νέα.​—Ματθαίος 24:14· 2 Θεσσαλονικείς 1:7, 8.

Η δική μας περίοδος είναι παρόμοια με την εποχή κατά την οποία ο Νώε και η οικογένειά του οικοδόμησαν μια γιγάντια κιβωτό που τους διαφύλαξε στη διάρκεια του μεγάλου Κατακλυσμού. (Γένεση 6:13-16· Ματθαίος 24:37) Μολονότι και οι τρεις γιοι του Νώε ήταν παντρεμένοι, κανένας δεν έκανε παιδιά παρά μόνο μετά τον Κατακλυσμό. Ένας λόγος ίσως ήταν το ότι αυτά τα αντρόγυνα ήθελαν να αφιερώσουν όλη τους την προσοχή και την ενεργητικότητα στο έργο που είχαν να επιτελέσουν. Ένας άλλος λόγος μπορεί να ήταν το ότι δεν ήθελαν να φέρουν παιδιά σε έναν εξαχρειωμένο και βίαιο κόσμο όπου “η κακία του ανθρώπου ήταν άφθονη και κάθε τάση των σκέψεων της καρδιάς του ήταν μόνο κακή όλο τον καιρό”.​—Γένεση 6:5.

Αν και αυτό δεν σημαίνει ότι είναι κακό να έχει κανείς παιδιά σήμερα, πολλά αντρόγυνα Χριστιανών αποφεύγουν να κάνουν παιδιά ώστε να μπορούν να ενασχοληθούν πληρέστερα με το επείγον έργο που έχει αναθέσει ο Ιεχωβά στο λαό του. Μερικά αντρόγυνα αναβάλλουν την απόκτηση παιδιών για κάποιο διάστημα, ενώ άλλα αποφασίζουν να παραμείνουν άτεκνα με τη σκέψη ότι θα μπορέσουν να κάνουν παιδιά στο δίκαιο νέο κόσμο του Ιεχωβά. Είναι αυτή η άποψη κοντόφθαλμη; Μήπως χάνουν κάτι από τη ζωή; Πρέπει να θεωρούνται αξιολύπητοι;

 Εξασφαλισμένες και Χαρούμενες Ζωές

Ο Ντέλε και η Φόουλα, που προαναφέρθηκαν, είναι τώρα παντρεμένοι πάνω από δέκα χρόνια και παραμένουν αποφασισμένοι να μην κάνουν παιδιά. «Οι οικογένειές μας εξακολουθούν να μας πιέζουν να αποκτήσουμε παιδιά», λέει ο Ντέλε. «Η βασική τους ανησυχία είναι η μελλοντική μας εξασφάλιση. Εμείς εκφράζουμε πάντα εκτίμηση για το ενδιαφέρον τους, αλλά εξηγούμε με λεπτότητα ότι είμαστε πολύ ευτυχισμένοι με αυτό που κάνουμε. Όσον αφορά την εξασφάλιση, τονίζουμε ότι έχουμε εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά, ο οποίος ενδιαφέρεται για την ευημερία όλων όσων παραμένουν πιστοί και όσιοι σε αυτόν. Εξηγούμε επίσης ότι η απόκτηση παιδιών δεν εγγυάται στους γονείς ότι θα απολαύσουν τη φροντίδα των παιδιών τους στα γηρατειά τους. Μερικοί ενδιαφέρονται ελάχιστα για τους γονείς τους, άλλοι δεν είναι σε θέση να βοηθήσουν και άλλοι πεθαίνουν πριν από τους γονείς τους. Απεναντίας, το μέλλον μας είναι βέβαιο όταν εμπιστευόμαστε στον Ιεχωβά».

Ο Ντέλε, όπως και άλλοι σαν αυτόν, εμπιστεύεται ολόψυχα στην υπόσχεση που δίνει ο Ιεχωβά στους πιστούς υπηρέτες του: «Δεν πρόκειται να σε αφήσω ούτε πρόκειται να σε εγκαταλείψω». (Εβραίους 13:5) Επίσης, πιστεύει ότι «το χέρι του Ιεχωβά δεν μίκρυνε τόσο πολύ ώστε να μην μπορεί να σώσει, ούτε το αφτί του βάρυνε τόσο πολύ ώστε να μην μπορεί να ακούσει».​—Ησαΐας 59:1.

Όταν παρατηρούμε πώς υποστηρίζει ο Ιεχωβά τους πιστούς υπηρέτες του, αποκτούμε έναν επιπρόσθετο λόγο για εμπιστοσύνη. Ο Βασιλιάς Δαβίδ έγραψε: «Νέος ήμουν και γέρασα, και όμως δεν είδα δίκαιο εγκαταλειμμένο». Σκεφτείτε για λίγο. Γνωρίζετε κάποιον πιστό υπηρέτη του Ιεχωβά που να έχει μείνει “εγκαταλειμμένος”;​—Ψαλμός 37:25.

Αντί να κοιτούν το παρελθόν μετανιωμένοι, εκείνοι που έχουν δαπανήσει τη ζωή τους υπηρετώντας τον Ιεχωβά και τους συγχριστιανούς τους αναπολούν το παρελθόν με ικανοποίηση. Ο αδελφός Ίρο Ούμα βρίσκεται στην ολοχρόνια υπηρεσία εδώ και 45 χρόνια και τώρα υπηρετεί ως περιοδεύων επίσκοπος στη Νιγηρία. Αυτός ο αδελφός λέει: «Μολονότι η σύζυγός μου και εγώ δεν έχουμε παιδιά, θυμόμαστε διαρκώς ότι ο Ιεχωβά ανέκαθεν μας φρόντιζε, τόσο από πνευματική όσο και από υλική άποψη. Δεν μας έχει λείψει τίποτα. Δεν θα μας εγκαταλείψει στα γηρατειά μας. Τα χρόνια που έχουμε δαπανήσει στην ολοχρόνια υπηρεσία είναι τα ευτυχέστερα της ζωής μας. Είμαστε ευγνώμονες που μπορούμε να υπηρετούμε τους αδελφούς μας, και οι αδελφοί μας εκτιμούν την υπηρεσία μας και μας βοηθούν».

Παρ’ όλο που πολλά αντρόγυνα δεν έχουν σαρκικά παιδιά, έχουν αποκτήσει ένα άλλο είδος παιδιών: Χριστιανούς μαθητές που λατρεύουν τον Ιεχωβά. Ο απόστολος Ιωάννης ήταν περίπου 100 ετών όταν έγραψε: «Τίποτα δεν μου δίνει μεγαλύτερη αιτία για ευγνωμοσύνη από ό,τι αυτά τα πράγματα, από το να ακούω ότι τα παιδιά μου περπατούν στην αλήθεια». (3 Ιωάννη 4) Η πιστότητα που εκδήλωναν τα «παιδιά» του Ιωάννη​—εκείνοι τους οποίους βοήθησε να γνωρίσουν την «αλήθεια»—​του έφερνε μεγάλη χαρά.

Η ίδια χαρά αφθονεί σήμερα. Η Μπερνίς, από τη Νιγηρία, είναι παντρεμένη 19 χρόνια και έχει επιλέξει να παραμείνει άτεκνη. Τα τελευταία 14 χρόνια υπηρετεί ως σκαπάνισσα. Καθώς πλησιάζει την ηλικία κατά την οποία δεν θα μπορεί πια να κάνει δικά της παιδιά, δεν μετανιώνει που αφιέρωσε τη ζωή της στη μαθήτευση, γι’ αυτό και λέει: «Νιώθω ευτυχισμένη βλέποντας τα πνευματικά μου παιδιά να μεγαλώνουν. Ακόμη και αν είχα δικά μου παιδιά, αμφιβάλλω αν θα ήταν πιο κοντά μου από εκείνους τους οποίους έχω βοηθήσει να μάθουν την αλήθεια. Μου συμπεριφέρονται σαν να είμαι πραγματική τους μητέρα, συζητούν μαζί μου τις χαρές τους και τα προβλήματά τους και ζητούν τη συμβουλή μου. Μου γράφουν γράμματα, και ανταλλάσσουμε επισκέψεις.

»Μερικοί θεωρούν κατάρα το να μην έχει κάποιος δικά του παιδιά. Λένε ότι θα υποφέρει στα γηρατειά του. Αλλά η δική μου άποψη είναι διαφορετική. Γνωρίζω ότι, όσο θα υπηρετώ τον Ιεχωβά ολόψυχα, εκείνος θα με ανταμείβει και θα με φροντίζει. Ποτέ δεν θα με απορρίψει όταν γεράσω».

Ο Θεός τους Αγαπάει και τους Θεωρεί Πολύτιμους

Εκείνοι που έχουν αποκτήσει και αναθρέψει παιδιά τα οποία «περπατούν στην αλήθεια» έχουν πολλούς λόγους να νιώθουν ευγνώμονες. Δικαιολογημένα λέει η Γραφή: «Ο πατέρας του δικαίου σίγουρα θα ευφραίνεται· αυτός που έγινε πατέρας ενός σοφού γιου θα χαίρεται για αυτόν. Ο πατέρας σου και η μητέρα σου θα χαίρονται, και εκείνη  που σε γέννησε θα ευφραίνεται»!​—Παροιμίες 23:24, 25.

Οι Χριστιανοί που δεν έχουν νιώσει τη χαρά τού να φέρουν παιδιά στον κόσμο έχουν ευλογηθεί με άλλους τρόπους. Πολλά από αυτά τα αντρόγυνα έχουν παίξει ζωτικό ρόλο προωθώντας ευρέως τα συμφέροντα της Βασιλείας. Στο διάβα των ετών, απέκτησαν πείρα, σοφία και ικανότητες που τους επιτρέπουν να έχουν πολύτιμη συμβολή στο έργο της Βασιλείας. Πολλοί βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του έργου.

Αν και έχουν παραμείνει άτεκνοι για χάρη των συμφερόντων της Βασιλείας, ο Ιεχωβά τούς έχει ευλογήσει με μια στοργική πνευματική οικογένεια η οποία εκτιμάει βαθιά τις θυσίες που κάνουν. Συμβαίνει αυτό που είπε ο Ιησούς: «Δεν υπάρχει κανείς που να άφησε σπίτι ή αδελφούς ή αδελφές ή μητέρα ή πατέρα ή παιδιά ή κτήματα για χάρη μου και για χάρη των καλών νέων, ο οποίος δεν θα πάρει εκατονταπλάσια τώρα, σε αυτή τη χρονική περίοδο, σπίτια και αδελφούς και αδελφές και μητέρες και παιδιά και κτήματα . . . και στο ερχόμενο σύστημα πραγμάτων αιώνια ζωή».​—Μάρκος 10:29, 30.

Πόσο πολύτιμοι είναι για τον Ιεχωβά όλοι εκείνοι που είναι πιστοί! Όλα αυτά τα όσια άτομα, είτε έχουν παιδιά είτε όχι, λαβαίνουν την εξής διαβεβαίωση από τον απόστολο Παύλο: «Ο Θεός δεν είναι άδικος ώστε να ξεχάσει το έργο σας και την αγάπη που δείξατε για το όνομά του, εφόσον έχετε διακονήσει τους αγίους και συνεχίζετε να διακονείτε».​—Εβραίους 6:10.

[Υποσημείωση]

[Εικόνες στη σελίδα 23]

Τα άτεκνα αντρόγυνα έχουν ευλογηθεί με μια στοργική πνευματική οικογένεια