Πώς Χειρίζεστε τις Διαφορές;

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ερχόμαστε σε επαφή με διάφορες προσωπικότητες. Συχνά αυτό μας φέρνει χαρά και μας βοηθάει να δούμε τα πράγματα υπό άλλο πρίσμα. Κατά καιρούς φέρνει επίσης στην επιφάνεια διαφορές, μερικές από τις οποίες είναι σοβαρές ενώ άλλες προξενούν μικρές μόνο δυσκολίες στην καθημερινή μας ζωή. Ανεξάρτητα από τη φύση τους, το πώς χειριζόμαστε τις διαφορές μας μάς επηρεάζει από ψυχική, συναισθηματική και πνευματική άποψη.

Το να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να επιλύουμε με ήπιο τρόπο τις διαφορές μας θα συμβάλλει στο να απολαμβάνουμε υγιέστερη ζωή και πιο ειρηνικές σχέσεις με τους άλλους. Μια αρχαία παροιμία λέει: «Η ήρεμη καρδιά είναι η ζωή της σάρκας».​—Παροιμίες 14:30.

Σε άκρα αντίθεση βρίσκεται η εξής αλήθεια: «Σαν πόλη διανοιγμένη από ρήγματα, χωρίς τείχος, έτσι είναι ο άνθρωπος που δεν συγκρατεί το πνεύμα του». (Παροιμίες 25:28) Ποιος από εμάς θα ήθελε να είναι ευάλωτος στην εισβολή εσφαλμένων σκέψεων οι οποίες θα μπορούσαν να τον κάνουν να ενεργήσει με ακατάλληλους τρόπους​—τρόπους που μπορούν να βλάψουν και άλλους και τον ίδιο; Οι ανεξέλεγκτες, θυμώδεις αντιδράσεις μπορούν να κάνουν αυτό ακριβώς. Στην Επί του Όρους Ομιλία, ο Ιησούς συνέστησε να εξετάσουμε τη στάση μας, η οποία μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο χειριζόμαστε τυχόν διαφορές που μπορεί να έχουμε με τους άλλους. (Ματθαίος 7:3-5) Αντί να είμαστε επικριτικοί απέναντί τους, θα πρέπει να σκεφτόμαστε πώς μπορούμε να καλλιεργούμε και να διατηρούμε φιλίες με άτομα που έχουν διαφορετικές απόψεις και υπόβαθρο.

Η Στάση Μας

Ένα πρώτο βήμα για την επίλυση μιας υποτιθέμενης ή πραγματικής διαφοράς είναι το να αναγνωρίσουμε ότι είμαστε επιρρεπείς σε εσφαλμένες σκέψεις και νοοτροπίες. Οι Γραφές μάς υπενθυμίζουν ότι όλοι αμαρτάνουμε “και υστερούμε ως προς τη δόξα του Θεού”. (Ρωμαίους 3:23) Επιπρόσθετα, η άσκηση διάκρισης μπορεί να αποκαλύψει ότι η πηγή του προβλήματός μας δεν είναι το άλλο άτομο. Σε σχέση με αυτό, ας εξετάσουμε την εμπειρία του Ιωνά.

Υπό την κατεύθυνση του Ιεχωβά, ο Ιωνάς πήγε στην πόλη της Νινευή για να κηρύξει σχετικά με την επικείμενη κρίση του Θεού εναντίον των κατοίκων της. Η αίσια κατάληξη ήταν ότι ολόκληρη η πόλη της Νινευή μετάνιωσε και έθεσε πίστη στον αληθινό Θεό. (Ιωνάς 3:5-10) Ο Ιεχωβά είχε την άποψη ότι η μετανιωμένη στάση τους άξιζε συγχώρηση, και γι’ αυτό τους λυπήθηκε. «Για τον Ιωνά, όμως, αυτό ήταν πάρα πολύ δυσάρεστο, και άναψε από θυμό». (Ιωνάς 4:1) Η αντίδραση του Ιωνά στο έλεος του Ιεχωβά ήταν απροσδόκητη. Γιατί θα έπρεπε να θυμώσει ο Ιωνάς με τον Ιεχωβά; Προφανώς, ο Ιωνάς είχε συγκεντρωθεί στα δικά του αισθήματα, πιστεύοντας ότι είχε χάσει το κύρος του ενώπιον των ανθρώπων. Δεν μπόρεσε να εκτιμήσει το έλεος του Ιεχωβά. Με καλοσύνη, ο Ιεχωβά έδωσε ένα μάθημα στον Ιωνά το οποίο τον βοήθησε να αλλάξει τη στάση του και να δει την υπερέχουσα αξία του ελέους του Θεού. (Ιωνάς 4:7-11) Είναι σαφές ότι αυτός που έπρεπε να προσαρμόσει τη στάση του ήταν ο Ιωνάς, και όχι ο Ιεχωβά.

 Μήπως χρειάζεται και εμείς μερικές φορές να αλλάξουμε τη στάση μας απέναντι σε ένα ζήτημα; Ο απόστολος Παύλος μάς νουθετεί: «Στο να αποδίδετε τιμή ο ένας προς τον άλλον, να παίρνετε την πρωτοβουλία». (Ρωμαίους 12:10) Τι εννοούσε; Κατά μία έννοια, μας ενθαρρύνει να είμαστε λογικοί και να συμπεριφερόμαστε στους συγχριστιανούς μας με βαθύ σεβασμό και αξιοπρέπεια. Αυτό περιλαμβάνει το να αναγνωρίζουμε ότι το κάθε άτομο έχει το προνόμιο της ελεύθερης επιλογής. Ο Παύλος μάς υπενθυμίζει επίσης: «Ο καθένας θα βαστάξει το δικό του φορτίο». (Γαλάτες 6:5) Επομένως, προτού οι διαφορές δημιουργήσουν ρήξη, πόσο σοφό θα ήταν να εξετάσουμε μήπως η δική μας στάση χρειάζεται κάποια προσαρμογή! Πρέπει να εργαζόμαστε σκληρά για να αντανακλούμε τον τρόπο σκέψης του Ιεχωβά και να διατηρούμε την ειρήνη με άλλους που αγαπούν αληθινά τον Θεό.​—Ησαΐας 55:8, 9.

Πώς Προσεγγίζουμε το Ζήτημα

Φανταστείτε δυο μικρά παιδιά που μαλώνουν για το ίδιο παιχνίδι, και το καθένα το τραβάει όλο και πιο δυνατά προς το μέρος του για να το πάρει. Μπορεί να ακουστούν και λόγια θυμού, ωσότου υποχωρήσει τελικά το ένα από τα δύο ή παρέμβει κάποιος τρίτος.

Σύμφωνα με την αφήγηση της Γένεσης, ο Αβραάμ άκουσε πως ξέσπασε μια διένεξη ανάμεσα στους βοσκούς του και στους βοσκούς του ανιψιού του, του Λωτ. Ο Αβραάμ πήρε την πρωτοβουλία να πλησιάσει τον Λωτ και είπε: «Σε παρακαλώ, ας μην υπάρχει φιλονικία ανάμεσα σε εμένα και σε εσένα, και ανάμεσα στους βοσκούς μου και στους βοσκούς σου, γιατί είμαστε αδελφοί». Ο Αβραάμ ήταν αποφασισμένος να μην επιτρέψει σε καμία σύγκρουση να βλάψει τη σχέση τους. Με τι τίμημα; Ήταν διατεθειμένος να θυσιάσει το προνόμιο που είχε να επιλέξει πρώτος ως ο μεγαλύτερος. Ήταν πρόθυμος να χάσει κάτι. Ο Αβραάμ άφησε τον Λωτ να διαλέξει πού ήθελε να εγκαταστήσει το σπιτικό του και τα ποίμνιά του. Ο Λωτ διάλεξε τότε την καταπράσινη περιοχή των Σοδόμων και των Γομόρρων. Ο Αβραάμ και ο Λωτ αποχωρίστηκαν ειρηνικά.​—Γένεση 13:5-12.

Προκειμένου να διατηρούμε ειρηνικές σχέσεις με τους άλλους, είμαστε διατεθειμένοι να ενεργούμε με το πνεύμα με το οποίο ενήργησε και ο Αβραάμ; Αυτό το Βιβλικό περιστατικό θέτει για εμάς ένα όμορφο υπόδειγμα το οποίο μπορούμε να μιμούμαστε όταν χειριζόμαστε κάποια διαφορά. Ο Αβραάμ παρακάλεσε: «Ας μην υπάρχει φιλονικία». Η γνήσια επιθυμία του Αβραάμ ήταν να βρεθεί μια ειρηνική λύση. Ασφαλώς, μια τέτοια παραίνεση για διατήρηση των ειρηνικών σχέσεων θα συνέβαλε στην παραμέριση οποιασδήποτε παρεξήγησης. Ο Αβραάμ, στη συνέχεια, ολοκλήρωσε με τη φράση «γιατί είμαστε αδελφοί». Γιατί να θυσιάσουν μια τόσο πολύτιμη σχέση εξαιτίας κάποιας προσωπικής προτίμησης ή της υπερηφάνειας; Ο Αβραάμ παρέμεινε σταθερά προσηλωμένος στα σπουδαία πράγματα. Το έκανε αυτό με αυτοσεβασμό και αξιοπρέπεια, τιμώντας παράλληλα τον ανιψιό του.

Μολονότι ανακύπτουν καταστάσεις όπου μπορεί να απαιτηθεί κάποια εξωτερική παρέμβαση για την τακτοποίηση μιας διαφοράς, πόσο καλύτερα θα ήταν αν ένα ζήτημα μπορεί να τακτοποιηθεί κατ’ ιδίαν! Ο Ιησούς μάς ενθαρρύνει να παίρνουμε την πρωτοβουλία ώστε να κάνουμε ειρήνη με τον αδελφό μας, ζητώντας συγνώμη αν είναι απαραίτητο. * (Ματθαίος 5:23, 24) Αυτό απαιτεί ταπεινοφροσύνη, αλλά ο Πέτρος έγραψε: «Περιζωστείτε με ταπεινοφροσύνη ο ένας προς τον άλλον, επειδή ο Θεός εναντιώνεται στους υπερηφάνους αλλά δίνει παρ’ αξία καλοσύνη στους ταπεινούς». (1 Πέτρου 5:5) Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τους συλλάτρεις μας έχει άμεση επίδραση στη σχέση μας με τον Θεό.​—1 Ιωάννη 4:20.

Μέσα στη Χριστιανική εκκλησία, μπορεί να χρειαστεί να θυσιάσουμε ένα δικαίωμά μας προκειμένου να διατηρηθεί η ειρήνη. Αρκετά από  τα άτομα που είναι τώρα συνταυτισμένα με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν έρθει στην οικογένεια των αληθινών λάτρεων του Θεού τα τελευταία πέντε χρόνια. Τι χαρά φέρνει αυτό στην καρδιά μας! Ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφερόμαστε ασφαλώς επηρεάζει αυτά τα άτομα καθώς και άλλους στην εκκλησία. Αυτός είναι ένας σημαντικός λόγος για να προσέχουμε πολύ όσον αφορά την αναψυχή, τα χόμπι, τις κοινωνικές δραστηριότητες ή την εργασία που επιλέγουμε, σκεπτόμενοι πώς μπορεί να μας βλέπουν οι άλλοι. Μήπως κάποιες από τις ενέργειες ή τα λόγια μας θα μπορούσαν να παρεξηγηθούν αποτελώντας αιτία προσκόμματος για άλλους;

Ο απόστολος Παύλος μάς υπενθυμίζει: «Όλα είναι νόμιμα· αλλά δεν συμφέρουν όλα. Όλα είναι νόμιμα· αλλά δεν εποικοδομούν όλα. Ο καθένας ας επιζητεί, όχι το δικό του συμφέρον, αλλά του άλλου». (1 Κορινθίους 10:23, 24) Ως Χριστιανοί, ενδιαφερόμαστε γνήσια να ενισχύουμε την αγάπη και την ενότητα της Χριστιανικής αδελφότητας.​—Ψαλμός 133:1· Ιωάννης 13:34, 35.

Λόγια που Γιατρεύουν

Τα λόγια μπορούν να έχουν ισχυρή επίδραση προς το καλό. «Τα ευχάριστα λόγια είναι κηρήθρα, γλυκά στην ψυχή και γιατρειά στα κόκαλα». (Παροιμίες 16:24) Η αφήγηση σχετικά με το πώς ο Γεδεών απέφυγε μια πιθανή σύγκρουση με τους Εφραϊμίτες δείχνει καθαρά πόσο αληθινή είναι αυτή η παροιμία.

Ο Γεδεών, ο οποίος είχε εμπλακεί σε μια μάχη εναντίον του Μαδιάμ, ζήτησε τη βοήθεια της φυλής του Εφραΐμ. Εντούτοις, όταν η μάχη τελείωσε, οι Εφραϊμίτες στράφηκαν στον Γεδεών και παραπονέθηκαν έντονα για το γεγονός ότι δεν είχαν κληθεί στη μάχη από την αρχή. Το υπόμνημα λέει ότι «προσπάθησαν επίμονα να μαλώσουν μαζί του». Ο Γεδεών απάντησε: «Και τι έκανα εγώ σε σύγκριση με εσάς; Μήπως δεν είναι τα αποτρυγήματα του Εφραΐμ καλύτερα από τον τρύγο του Αβί-εζέρ; Στο δικό σας χέρι έδωσε ο Θεός τους άρχοντες του Μαδιάμ, τον Ωρήβ και τον Ζηβ, και τι μπόρεσα να κάνω εγώ σε σύγκριση με εσάς;» (Κριτές 8:1-3) Με τα καλοδιαλεγμένα, καθησυχαστικά λόγια του, ο Γεδεών απέφυγε έναν πιθανό πόλεμο ανάμεσα στις φυλές ο οποίος θα μπορούσε να είναι καταστροφικός. Τα μέλη της φυλής του Εφραΐμ ίσως είχαν πρόβλημα αυτοεξύψωσης και υπερηφάνειας. Εντούτοις, αυτό δεν απέτρεψε τον Γεδεών από το να προσπαθήσει να βρει μια ειρηνική λύση. Μπορούμε και εμείς να κάνουμε το ίδιο;

Ίσως οι άλλοι θυμώσουν μαζί μας και γίνουν εχθρικοί απέναντί μας. Ας αναγνωρίσουμε τα αισθήματά τους και ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τις απόψεις τους. Μήπως έχουμε συμβάλει με κάποιον τρόπο σε αυτά τα αισθήματα; Αν ναι, γιατί να μη δεχτούμε την ευθύνη που είχαμε όσον αφορά τη δημιουργία της δυσκολίας και να δείξουμε πως λυπόμαστε για το γεγονός ότι συμβάλαμε στο πρόβλημα; Λίγα καλοζυγισμένα λόγια μπορούν να αποκαταστήσουν μια τραυματισμένη σχέση. (Ιακώβου 3:4) Το μόνο που χρειάζονται μερικά άτομα τα οποία νιώθουν αναστατωμένα ίσως είναι μια ευγενική διαβεβαίωση από μέρους μας. Η Γραφή λέει ότι «όπου δεν υπάρχουν ξύλα, η φωτιά σβήνει». (Παροιμίες 26:20) Ναι, τα καλοδιαλεγμένα λόγια που λέγονται με το σωστό πνεύμα μπορούν να “απομακρύνουν την οργή” και να αποδειχτούν γιατρειά.​—Παροιμίες 15:1.

Ο απόστολος Παύλος συστήνει: «Αν είναι δυνατόν, όσο εξαρτάται από εσάς, να είστε ειρηνικοί με όλους τους ανθρώπους». (Ρωμαίους 12:18) Είναι αλήθεια ότι δεν μπορούμε να ελέγχουμε τα αισθήματα των άλλων, αλλά μπορούμε να κάνουμε το μέρος μας για να προάγουμε την ειρήνη. Αντί να είμαστε δέσμιοι των δικών μας ατελών αντιδράσεων ή των αντιδράσεων των άλλων, μπορούμε να αναλαμβάνουμε τώρα δράση εφαρμόζοντας τις αξιόπιστες Γραφικές αρχές. Αν χειριζόμαστε τις διαφορές έτσι όπως μας διδάσκει ο Ιεχωβά, αυτό θα καταλήξει στην αιώνια ειρήνη και ευτυχία μας.​—Ησαΐας 48:17.

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Μήπως επιμένουμε να γίνονται τα πράγματα με το δικό μας τρόπο;

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Ο Αβραάμ έθεσε εξαίρετο παράδειγμα δείχνοντας υποχωρητικότητα προκειμένου να επιλυθεί μια διαφορά