Αναζητώντας τους Αξίους στην Κένυα

Η ΚΕΝΥΑ είναι μια χώρα με απαράμιλλη φυσική μεγαλοπρέπεια. Πυκνά δάση, απέραντες πεδιάδες, καυτές έρημοι και χιονοσκέπαστα βουνά στολίζουν αυτή την όμορφη χώρα. Εδώ υπάρχουν πάνω από ένα εκατομμύριο γκνου, καθώς και ρινόκεροι που απειλούνται με εξαφάνιση. Επίσης, μπορεί να δει κανείς μεγάλα κοπάδια από καμηλοπαρδάλεις να διασχίζουν τα λιβάδια.

Άφθονα είναι και τα πετούμενα πλάσματα, από τους δυνατούς αετούς που πετούν ψηλά μέχρι τα μυριάδες πολύχρωμα ωδικά πτηνά που γεμίζουν τον αέρα με τις γλυκές και χαρούμενες μελωδίες τους. Και ποιος μπορεί να παραβλέψει τους ελέφαντες και τα λιοντάρια; Οι εικόνες και οι ήχοι της Κένυας είναι πράγματα αλησμόνητα.

Εντούτοις, υπάρχει και ένας άλλος ήχος που ακούγεται σε όλη αυτή την όμορφη χώρα. Είναι ο ήχος που παράγουν χιλιάδες φωνές καθώς διακηρύττουν ένα άγγελμα ελπίδας. (Ησαΐας 52:7) Αυτές οι φωνές προσεγγίζουν ανθρώπους από 40 και πλέον φυλές και γλώσσες. Με αυτή την έννοια, η Κένυα είναι επίσης μια χώρα πνευματικής μεγαλοπρέπειας.

Οι περισσότεροι κάτοικοι της Κένυας είναι θρησκευόμενοι και πρόθυμοι να συζητούν πνευματικά ζητήματα. Παρά το γεγονός αυτό, το να βρει κανείς ανθρώπους για να μιλήσει έχει αποδειχτεί πρόκληση, επειδή η Κένυα, όπως και πολλές άλλες χώρες, διέρχεται μια αλλαγή.

Οι δύσκολες οικονομικές συνθήκες έχουν αναγκάσει πολλούς να προσαρμόσουν τον τρόπο ζωής τους. Γυναίκες, οι οποίες ασχολούνταν κατά παράδοση με εργασίες του σπιτιού, εργάζονται τώρα σε γραφεία ή βρίσκονται κατά μήκος των δρόμων πουλώντας φρούτα, λαχανικά, ψάρια και καλάθια. Οι άντρες κάνουν πολύωρη κουραστική εργασία προκειμένου να συντηρήσουν τις οικογένειές τους. Ακόμη και τα παιδιά, κρατώντας στα χεράκια τους πακέτα με ψημένα φιστίκια και βραστά αβγά, περπατούν στους δρόμους πουλώντας την πραμάτεια τους. Ως αποτέλεσμα, λίγοι άνθρωποι βρίσκονται στα σπίτια τους στη διάρκεια της ημέρας. Αυτή η κατάσταση ανάγκασε τους διαγγελείς των καλών νέων της Βασιλείας να κάνουν προσαρμογές.

Στις εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά δόθηκε η συμβουλή να επικεντρώνουν την προσοχή τους περισσότερο στους ανθρώπους που βρίσκονται έξω από τα σπίτια τους ασχολούμενοι με τις καθημερινές τους δραστηριότητες, καθώς και σε φίλους, συγγενείς, επιχειρηματίες και συναδέλφους. Οι αδελφοί ανταποκρίθηκαν, μιλώντας στους ανθρώπους οπουδήποτε μπορούν να τους βρουν. (Ματθαίος 10:11) Έχει φέρει αποτελέσματα αυτή η προσπάθεια  για διεύρυνση; Ασφαλώς έχει φέρει! Εξετάστε μερικά παραδείγματα.

Συγγενείς​—Οι πιο Κοντινοί Πλησίον Μας

Η πρωτεύουσα της Κένυας, το Ναϊρόμπι, έχει περίπου τρία εκατομμύρια κατοίκους. Στην ανατολική πλευρά της πόλης ζούσε ένας απόστρατος ταγματάρχης ο οποίος γενικά αντιπαθούσε τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, παρ’ όλο που, προς μεγάλη του απογοήτευση, ο ίδιος του ο γιος ήταν Μάρτυρας. Κάποιον Φεβρουάριο, ο απόστρατος αξιωματικός ταξίδεψε 160 χιλιόμετρα προκειμένου να επισκεφτεί το γιο του που έμενε σε μια κωμόπολη της Ρηξιγενούς Κοιλάδας, τη Νακούρου. Στη διάρκεια της επίσκεψης, ο γιος του τού έδωσε ένα δώρο​—το βιβλίο Γνώση που Οδηγεί στην Αιώνια Ζωή. a Ο πατέρας του το δέχτηκε και έφυγε.

Όταν επέστρεψε σπίτι του, ο πρώην αξιωματικός έδωσε το βιβλίο στη σύζυγό του, η οποία άρχισε να το διαβάζει χωρίς να συνειδητοποιήσει ότι ήταν έκδοση των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Σιγά σιγά, η Γραφική αλήθεια άρχισε να αγγίζει την καρδιά της, και μιλούσε για αυτά που μάθαινε στο σύζυγό της. Από περιέργεια, άρχισε και αυτός να διαβάζει το βιβλίο. Όταν ανακάλυψαν ποιος ήταν ο εκδότης, συμπέραναν ότι δεν τους είχαν πει την αλήθεια σχετικά με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ήρθαν σε επαφή με τους ντόπιους Μάρτυρες και άρχισαν Γραφική μελέτη. Διαβάζοντας οι ίδιοι το βιβλίο, διέκριναν ότι δεν αρμόζει σε Χριστιανούς να χρησιμοποιούν ή να πουλούν καπνό. (Ματθαίος 22:39· 2 Κορινθίους 7:1) Χωρίς δισταγμό, κατέστρεψαν όλα τα τσιγάρα που είχαν στο κατάστημά τους. Έπειτα από μερικούς μήνες απέκτησαν τα προσόντα να γίνουν αβάφτιστοι ευαγγελιζόμενοι, και σύντομα βαφτίστηκαν σε μια συνέλευση περιφερείας.

Ένας Θησαυρός Μέσα στα Σκουπίδια

Σε μερικά μέρη, στην περιοχή της πρωτεύουσας, υπάρχουν χωριά που αναπτύσσονται ακανόνιστα στα οποία κατοικούν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι. Εκεί μπορεί να δει κανείς πολλές σειρές σπιτιών τα οποία είναι χτισμένα με λάσπη, ξύλα, κομμάτια από παλιοσίδερα ή αυλακωτές λαμαρίνες. Όταν δεν υπάρχει αρκετή εργασία στις βιομηχανίες και στα εργοστάσια, οι άνθρωποι αυτοσχεδιάζουν. Οι εργάτες Τζούα κάλι («καυτός ήλιος» στη σουαχίλι) εργάζονται μέσα στο λιοπύρι, κατασκευάζοντας σανδάλια από παλιά λάστιχα αυτοκινήτων ή λάμπες πετρελαίου από χρησιμοποιημένες κονσέρβες. Άλλοι ψάχνουν μέσα σε σωρούς σκουπιδιών και σε κάδους απορριμμάτων μαζεύοντας χαρτιά, κονσερβοκούτια και μπουκάλια για ανακύκλωση.

Μπορεί να βρεθεί θησαυρός μέσα στα σκουπίδια; Ναι! Ένας αδελφός θυμάται: «Κάποιος γεροδεμένος, απεριποίητος, αγριωπός άντρας μπήκε στο χώρο της Αίθουσας Συνελεύσεών μας κρατώντας μια μεγάλη πλαστική σακούλα γεμάτη με παλιές εφημερίδες και περιοδικά. Αφού μου είπε ότι τον έλεγαν Γουίλιαμ, ρώτησε: “Έχετε τα τελευταία τεύχη της Σκοπιάς;” Ήμουν κάπως ανήσυχος, και διερωτόμουν τι σκόπευε να κάνει. Όταν του έδειξα πέντε τεύχη του περιοδικού, τα κοίταξε ένα ένα και είπε: “Θα τα πάρω όλα”. Έκπληκτος, πήγα και έφερα από το δωμάτιό μου το βιβλίο Μπορείτε να Ζείτε για Πάντα στον Παράδεισο στη Γη. b Του έδειξα τη φωτογραφία που απεικονίζει τον Παράδεισο και του εξήγησα ότι μελετούμε δωρεάν την Αγία Γραφή με τους ανθρώπους. Κατόπιν του έκανα την εξής πρόταση: “Γουίλιαμ, θέλεις να έρθεις αύριο για να αρχίσουμε να μελετούμε;” Εκείνος πράγματι ήρθε!

»Κάποια Κυριακή ήρθε στην πρώτη του συνάθροιση. Εκείνη την ημέρα εκφωνούσα τη δημόσια ομιλία. Όταν ο Γουίλιαμ μπήκε μέσα, έριξε μια γρήγορη ματιά στο ακροατήριο, με είδε πάνω στο βήμα και βγήκε γρήγορα από την αίθουσα. Αργότερα τον ρώτησα γιατί το έκανε αυτό. Εκείνος απάντησε με ντροπή: “Οι άνθρωποι ήταν πολύ καθαροί. Με έπιασε νευρικότητα”.

 »Καθώς ο Γουίλιαμ προόδευε στη μελέτη του, η Γραφική αλήθεια άρχισε να μεταμορφώνει τη ζωή του. Άρχισε να κάνει μπάνιο, κουρεύτηκε, φόρεσε καθαρά και ευπρεπή ρούχα και σε λίγο παρακολουθούσε τακτικά τις συναθροίσεις. Όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο Γνώση που Οδηγεί στην Αιώνια Ζωή, αρχίσαμε να το μελετούμε. Στο μεταξύ, είχε εκφωνήσει δύο ομιλίες στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας και είχε γίνει αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος. Με μεγάλη συγκίνηση τον καλωσόρισα ως πνευματικό μου αδελφό όταν βαφτίστηκε στην ημέρα ειδικής συνέλευσης».

Πού ανακάλυψε ο Γουίλιαμ για πρώτη φορά την αξία του περιοδικού Σκοπιά; «Βρήκα κάποια τεύχη ανάμεσα σε πεταμένα χαρτιά στα σκουπίδια». Ναι, βρήκε θησαυρό με αυτόν τον απίθανο τρόπο!

Μαρτυρία στο Χώρο της Εργασίας

Είμαστε πάντοτε άγρυπνοι να βρίσκουμε ευκαιρίες για να δίνουμε ανεπίσημη μαρτυρία στο χώρο της εργασίας μας; Ο Τζέιμς, πρεσβύτερος σε μια εκκλησία του Ναϊρόμπι, πρωτοάκουσε την αλήθεια με αυτόν τον τρόπο. Κατόπιν, έγινε επιδέξιος στο να χρησιμοποιεί αυτή τη μέθοδο για να έρχεται σε επαφή με άλλους. Για παράδειγμα, σε μια περίπτωση, ο Τζέιμς είδε έναν συνεργάτη του να μπαίνει στο γραφείο έχοντας στα ρούχα του μια κονκάρδα με τα λόγια: «Ο Ιησούς Σώζει». Μιμούμενος τον ευαγγελιστή Φίλιππο, ο Τζέιμς τον ρώτησε: «Καταλαβαίνεις πραγματικά τη σημασία αυτών των λέξεων;» (Πράξεις 8:30) Αυτή η ερώτηση αποτέλεσε το έναυσμα για μια καλή συζήτηση. Στη συνέχεια άρχισε μια Γραφική μελέτη, και εκείνο το άτομο βαφτίστηκε αργότερα. Είχε ο Τζέιμς επιτυχία και με άλλους; Ας τον αφήσουμε να μας εξηγήσει:

«Ο Τομ και εγώ εργαζόμασταν στην ίδια εταιρία. Πολλές φορές συνταξιδεύαμε με το πούλμαν της εταιρίας μας. Ένα πρωί, έτυχε να καθήσουμε μαζί. Διάβαζα ένα από τα βιβλία μας και το κρατούσα με τέτοιον τρόπο ώστε να το βλέπει καλά ο Τομ. Όπως ακριβώς έλπιζα, του τράβηξε την προσοχή, και του το δάνεισα ευχαρίστως. Εντυπωσιάστηκε πολύ από αυτά που διάβασε και δέχτηκε να κάνει Γραφική μελέτη. Τώρα αυτός και η σύζυγός του είναι βαφτισμένοι υπηρέτες του Ιεχωβά».

Ο Τζέιμς συνεχίζει: «Συχνά, στη διάρκεια του μεσημεριανού διαλείμματος στην εταιρία μας, γίνονται πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Τότε ήταν που, σε διαφορετικές περιπτώσεις, γνώρισα τον Έφρεμ και τον Γουόλτερ. Και οι δύο ήξεραν ότι ήμουν Μάρτυρας. Ο Έφρεμ ενδιαφερόταν να κατανοήσει γιατί αντιμετώπιζαν τόσο μεγάλη εναντίωση οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ο Γουόλτερ είχε ερωτήσεις σχετικά με τη διαφορά ανάμεσα στους Μάρτυρες και στις άλλες θρησκείες. Ικανοποιήθηκαν πολύ και οι δύο με τις Γραφικές απαντήσεις που τους έδωσα και δέχτηκαν να κάνουν μελέτη. Ο Έφρεμ έκανε ραγδαία πρόοδο. Με τον καιρό, τόσο αυτός όσο και η σύζυγός του αφιέρωσαν τη ζωή τους στον Ιεχωβά. Τώρα υπηρετεί ως πρεσβύτερος, και η σύζυγός του είναι τακτική σκαπάνισσα. Ο Γουόλτερ, όμως, αντιμετώπισε τόσο ισχυρή εναντίωση ώστε πέταξε το βιβλίο που μελετούσε. Ωστόσο, λόγω της επιμονής μου ξανάρχισε τη μελέτη του. Και αυτός τώρα απολαμβάνει το προνόμιο να υπηρετεί ως πρεσβύτερος». Συνολικά, 11 άτομα έχουν γίνει αληθινοί Χριστιανοί επειδή ο Τζέιμς εκμεταλλεύτηκε τις ευκαιρίες για να δώσει ανεπίσημη μαρτυρία στο χώρο της εργασίας του.

Καταπληκτικό Αποτέλεσμα

Σε ένα μικρό χωριό στις όχθες της λίμνης Βικτόρια, φίλοι και συγγενείς συγκεντρώθηκαν σε κάποια κηδεία. Ανάμεσα στους πενθούντες υπήρχε και ένας ηλικιωμένος Μάρτυρας ο οποίος πλησίασε μια δασκάλα ονόματι Ντόλι και της εξήγησε την κατάσταση των νεκρών, καθώς και το σκοπό που έχει ο Ιεχωβά να εξαλείψει το θάνατο για πάντα. Βλέποντας την ευνοϊκή ανταπόκρισή της, τη βεβαίωσε: «Όταν επιστρέψεις στην πόλη σου, ένας από τους ιεραποστόλους μας θα σε επισκεφτεί και θα σου διδάξει την Αγία Γραφή».

 Η πόλη όπου κατοικεί η Ντόλι είναι η τρίτη σε μέγεθος πόλη στην Κένυα. Εκείνον τον καιρό μόνο τέσσερις ιεραπόστολοι των Μαρτύρων υπηρετούσαν εκεί, και ο ηλικιωμένος αδελφός δεν ειδοποίησε κανέναν από αυτούς για να επισκεφτεί την Ντόλι. Απλώς, είχε πλήρη πεποίθηση ότι θα την επισκέπτονταν. Και πραγματικά έτσι έγινε! Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, μια ιεραπόστολος συνάντησε την Ντόλι και άρχισε μελέτη μαζί της. Η Ντόλι είναι τώρα βαφτισμένη, η νεαρή κόρη της συμμετέχει στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας, και οι δύο γιοι της είναι και αυτοί βαφτισμένοι. Είχε επίσης τη χαρά να παρακολουθήσει τη Σχολή Υπηρεσίας Σκαπανέα.

Φροντίδα για την Αύξηση

Χάρη στην έμφαση που δίνεται στην ανεπίσημη μαρτυρία, χιλιάδες άτομα είχαν την ευκαιρία να ακούσουν τα καλά νέα στην Κένυα. Περισσότεροι από 15.000 ευαγγελιζόμενοι ασχολούνται τώρα δραστήρια με αυτό το σπουδαιότατο έργο, και πάνω από 41.000 παρακολούθησαν πέρσι την Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού. Σε όλη την Κένυα, οι παρευρισκόμενοι στις συναθροίσεις είναι συχνά διπλάσιοι από τους ευαγγελιζομένους της Βασιλείας. Αυτό έχει δημιουργήσει την ανάγκη για περισσότερες Αίθουσες Βασιλείας.

Αίθουσες Βασιλείας χτίζονται τόσο στις κύριες πόλεις όσο και στις απομακρυσμένες περιοχές. Μία από αυτές είναι η απομονωμένη πόλη των Σαμπουρού, περίπου 320 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Ναϊρόμπι. Το 1934 η πόλη ονομάστηκε Μαράλαλ, που σημαίνει «απαστράπτουσα» στη γλώσσα των Σαμπουρού, επειδή η πρώτη οροφή από αυλακωτές λαμαρίνες που χρησιμοποιήθηκε εκεί ακτινοβολούσε από τη λάμψη του ήλιου. Εξήντα δύο χρόνια αργότερα, άλλο ένα κτίριο με οροφή από αυλακωτές λαμαρίνες χτίστηκε στη Μαράλαλ. Και αυτό επίσης «ακτινοβολεί» και «λάμπει» επειδή είναι ο τόπος της αληθινής λατρείας εκεί.

Οι 15 ευαγγελιζόμενοι κατέβαλαν θαυμάσιες προσπάθειες για να χτίσουν την πρώτη Αίθουσα Βασιλείας σε αυτό το απομακρυσμένο μέρος της Κένυας. Οι χρηματικοί πόροι ήταν περιορισμένοι, και γι’ αυτό οι αδελφοί έπρεπε να χρησιμοποιήσουν ντόπια υλικά. Έχτισαν τους τοίχους με λάσπη από κοκκινόχωμα, την οποία συμπίεζαν ανάμεσα σε όρθιους πασσάλους. Οι τοίχοι λειάνθηκαν και σοβατίστηκαν με ένα μείγμα από κοπριά αγελάδας και στάχτη, ώστε η εξωτερική τους επιφάνεια να γίνει σκληρή και να αντέξει χρόνια.

Προκειμένου να προμηθευτούν τους πασσάλους για την οικοδομή, οι αδελφοί πήραν άδεια για να κόψουν δέντρα. Αλλά το πλησιέστερο δάσος ήταν περίπου 10 χιλιόμετρα μακριά. Οι αδελφοί και οι αδελφές έπρεπε να πηγαίνουν με τα πόδια μέχρι το δάσος, να κόβουν τα δέντρα, να τα καθαρίζουν από τα κλαδιά και να μεταφέρουν τους πασσάλους πίσω στο χώρο της οικοδομής. Κάποια φορά, καθώς οι αδελφοί επέστρεφαν από το δάσος, τους σταμάτησε η αστυνομία με τον ισχυρισμό ότι η άδειά τους δεν ίσχυε. Η αστυνομία είπε σε έναν ειδικό σκαπανέα ότι θα τον συνελάμβανε επειδή έκοβε δέντρα. Μια ντόπια αδελφή, η οποία ήταν αρκετά γνωστή στην κοινότητα και στην αστυνομία, είπε με θάρρος: «Αν συλλάβετε τον αδελφό μας, θα πρέπει να μας συλλάβετε όλους, εφόσον όλοι μας κόψαμε τα δέντρα!» Τότε ο αστυνομικός τους άφησε όλους να φύγουν.

Μέσα στο δάσος υπήρχαν άγρια ζώα, και γι’ αυτό το να περπατάει κανείς εκεί ήταν επικίνδυνο. Κάποια ημέρα μια αδελφή έκοβε ένα δέντρο. Καθώς το δέντρο έπεφτε στο έδαφος, είδε ένα ζώο να πηδάει και να τρέχει. Από το καστανόξανθο χρώμα που μόλις πρόλαβε να δει, νόμισε πως ήταν απλώς ένα ιμπάλα, αλλά αργότερα είδε από τις πατημασιές ότι ήταν λιοντάρι! Παρ’ όλους αυτούς τους κινδύνους, οι αδελφοί αποπεράτωσαν την αίθουσα, η οποία αποτελεί «απαστράπτουσα» πηγή αίνου για τον Ιεχωβά.

Η 1η Φεβρουαρίου 1963 ήταν μια σημαντική ημέρα για τη θεοκρατική ιστορία της Κένυας. Εκείνη την ημέρα λειτούργησε το πρώτο γραφείο τμήματος, το οποίο αποτελούνταν από ένα μόνο δωμάτιο 7,4 τετραγωνικών μέτρων. Η 25η Οκτωβρίου 1997 ήταν άλλο ένα ορόσημο στη θεοκρατική ιστορία της Κένυας​—η ημέρα αφιέρωσης του νέου συγκροτήματος Μπέθελ το οποίο έχει εμβαδόν 7.800 τετραγωνικά μέτρα! Το ολοκληρωμένο οικοδόμημα ήταν το αποκορύφωμα τριών ετών κοπιαστικής εργασίας. Εθελοντές από 25 χώρες είχαν μετατρέψει ένα λασπώδες, γεμάτο αγριόχορτα χωράφι έκτασης περίπου 30 στρεμμάτων σε έναν όμορφο καταπράσινο χώρο για τις νέες εγκαταστάσεις του τμήματος οι οποίες φιλοξενούν 80 μέλη της οικογένειας Μπέθελ.

Έχουμε κάθε λόγο να χαιρόμαστε για όσα έχει κάνει ο Ιεχωβά για το λαό του. Οι ευχαριστίες ανήκουν σε αυτόν που υποκινεί τις καρδιές των υπηρετών του να πλατυνθούν και να εντείνουν τις προσπάθειες για την ανεύρεση των αξίων στην Κένυα, καθιστώντας την χώρα πνευματικής μεγαλοπρέπειας.

[Υποσημείωση]