Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Πώς πρέπει να θεωρούν οι αληθινοί Χριστιανοί την κοινή συνήθεια του να δίνουν διάφορα άτομα σε άλλους αντίγραφα εμπορικών προγραμμάτων για κομπιούτερ;

Μερικοί μπορεί να προσπαθούν εσφαλμένα να δικαιολογήσουν αυτή τη συνήθεια αναφερόμενοι στα λόγια του Ιησού: «Δωρεάν λάβατε, δωρεάν δώστε». Ασφαλώς, ο Ιησούς δεν αναφερόταν στο να δίνει κανείς δωρεάν κάποια αντίγραφα εντύπων ή προγραμμάτων κομπιούτερ που έχουν κατοχυρωμένα πνευματικά δικαιώματα των οποίων η χρήση ρυθμίζεται από το νόμο. Εννοούσε το να δίνουμε ως μέρος της διακονίας. Ο Ιησούς είπε στους αποστόλους που αναχωρούσαν για διάφορες πόλεις και χωριά ότι έπρεπε να κηρύττουν τη Βασιλεία, να θεραπεύουν αρρώστους και να εκβάλλουν δαίμονες. Αντί να ζητούν χρήματα για αυτό, οι απόστολοι έπρεπε να “δίνουν δωρεάν”.​—Ματθαίος 10:7, 8.

Καθώς ο αριθμός των προσωπικών κομπιούτερ και των κομπιούτερ που χρησιμοποιούνται στο χώρο της εργασίας αυξάνεται κατακόρυφα, πολλοί άνθρωποι χρειάζονται προγράμματα. Αυτά συνήθως πρέπει να τα αγοράσουν. Είναι αλήθεια ότι μερικά άτομα γράφουν προγράμματα και τα προσφέρουν δωρεάν, αναφέροντας επίσης ότι μπορεί να τα αντιγράψει κάποιος και να τα δώσει σε άλλους. Ωστόσο, τα περισσότερα προγράμματα κομπιούτερ πουλιούνται στο εμπόριο. Είτε πρόκειται για προσωπική τους χρήση στο σπίτι είτε για χρήση στο χώρο της εργασίας, οι χρήστες των προγραμμάτων αναμένεται να τα αγοράζουν, να πληρώνουν για αυτά. Αν κανείς παίρνει ή αντιγράφει κάποιο πρόγραμμα χωρίς να πληρώσει, αυτό είναι παράνομο, όπως είναι και το να βγάζει πολυάριθμες φωτοτυπίες ολόκληρων βιβλίων, ακόμη και αν τα προσφέρει δωρεάν.

Τα περισσότερα προγράμματα κομπιούτερ (περιλαμβανομένων και παιχνιδιών) καλύπτονται από άδεια χρήσης, και ο ιδιοκτήτης/χρήστης απαιτείται να συμμορφώνεται με τους ρητούς όρους και περιορισμούς της. Πολλές τέτοιες άδειες δηλώνουν ότι μόνο ένα άτομο μπορεί να εγκαταστήσει και να χρησιμοποιεί το πρόγραμμα​—συνήθως εγκαθιστώντας το μόνο σε ένα κομπιούτερ, είτε πρόκειται για κομπιούτερ στο σπίτι είτε για κομπιούτερ στην εργασία ή στο σχολείο. Μερικές άδειες αναφέρουν ότι ο χρήστης  μπορεί να φτιάξει κάποιο αντίγραφο ασφαλείας για τον εαυτό του, αλλά δεν πρέπει να φτιάξει αντίγραφα για άλλους. Αν ο ιδιοκτήτης θέλει να δώσει σε κάποιον ολόκληρο το πρόγραμμα (συμπεριλαμβανομένης της άδειας και των συνοδευτικών εντύπων), μπορεί να το κάνει. Εντούτοις, με αυτόν τον τρόπο χάνει ο ίδιος το δικαίωμα να χρησιμοποιεί το πρόγραμμα. Οι άδειες ποικίλλουν, και έτσι το άτομο που αγοράζει κάποιο πρόγραμμα ή στο οποίο προσφέρεται το πρόγραμμα πρέπει να διαπιστώσει τι ορίζει η συγκεκριμένη άδεια.

Πολλά κράτη συμμετέχουν σε συμφωνίες που αφορούν την κατοχύρωση των πνευματικών δικαιωμάτων και οι οποίες προστατεύουν την «πνευματική ιδιοκτησία», όπως είναι τα προγράμματα κομπιούτερ, και προσπαθούν να επιβάλλουν τους νόμους περί κατοχύρωσης των πνευματικών δικαιωμάτων. Παραδείγματος χάρη, η εφημερίδα Δε Νιου Γιορκ Τάιμς (The New York Times), 14 Ιανουαρίου 2000, ανέφερε ότι «η γερμανική και η δανική αστυνομία συνέλαβαν μέλη μιας μεγάλης σπείρας πειρατών προγραμμάτων, όπως την περιέγραψαν», η οποία αντέγραφε και διένεμε προγράμματα και παιχνίδια, πουλώντας μάλιστα μερικά μέσω του Ιντερνέτ.

Ποια είναι η θέση της Χριστιανικής εκκλησίας σε αυτό το ζήτημα; Ο Ιησούς είπε: «Αποδώστε αυτά που είναι του Καίσαρα στον Καίσαρα, αλλά αυτά που είναι του Θεού στον Θεό». (Μάρκος 12:17) Αυτό σημαίνει ότι οι Χριστιανοί πρέπει να υπακούν στους νόμους της χώρας που δεν συγκρούονται με το νόμο του Θεού. Αναφορικά με τις κυβερνήσεις, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Κάθε ψυχή ας υποτάσσεται στις ανώτερες εξουσίες . . . Αυτός που εναντιώνεται στην εξουσία έχει ταχθεί εναντίον της διευθέτησης του Θεού· εκείνοι που έχουν ταχθεί εναντίον της θα λάβουν για τον εαυτό τους κρίση».​—Ρωμαίους 13:1, 2.

Οι πρεσβύτεροι στη Χριστιανική εκκλησία δεν έχουν την ευθύνη να ελέγχουν τα κομπιούτερ των άλλων, σαν να ήταν εξουσιοδοτημένοι να ερμηνεύουν και να επιβάλλουν τους νόμους περί κατοχύρωσης των πνευματικών δικαιωμάτων. Εντούτοις, πιστεύουν και διδάσκουν ότι οι Χριστιανοί πρέπει να μην παίρνουν αυτό που δεν τους ανήκει και να προσπαθούν να είναι νομοταγείς. Αυτό προστατεύει τους Χριστιανούς από το να τιμωρούνται ως παραβάτες του νόμου, και τους επιτρέπει να έχουν καλή συνείδηση ενώπιον του Θεού. Ο Παύλος έγραψε: «Υπάρχει, λοιπόν, επιτακτική ανάγκη να υποτάσσεστε, όχι μόνο λόγω αυτής της οργής, αλλά και λόγω της συνείδησής σας». (Ρωμαίους 13:5) Παρόμοια, ο Παύλος εξέφρασε την επιθυμία των αληθινών Χριστιανών με τα εξής λόγια: «Είμαστε πεπεισμένοι ότι έχουμε έντιμη συνείδηση, επειδή θέλουμε να συμπεριφερόμαστε έντιμα σε όλα».​—Εβραίους 13:18.

[Πλαίσιο στη σελίδα 29]

Μερικές επιχειρήσεις και σχολεία αγοράζουν άδειες για πολλούς χρήστες, οι οποίες ορίζουν τον ανώτατο αριθμό των χρηστών που επιτρέπεται να χρησιμοποιούν το πρόγραμμα. Το 1995, οι εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά εξέτασαν ένα άρθρο το οποίο εμπεριείχε την ακόλουθη συμβουλή:

«Οι περισσότερες εταιρίες που ετοιμάζουν και πουλούν προγράμματα κομπιούτερ έχουν και τα ανάλογα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, και δίνουν μια άδεια που αναφέρει πώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν νόμιμα τα προγράμματα. Η άδεια συνήθως λέει ότι ο ιδιοκτήτης δεν μπορεί να δώσει σε άλλους αντίγραφα του προγράμματος· στην ουσία, η διεθνής νομοθεσία σχετικά με τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας το καθιστά παράνομο αυτό. . . . Μερικές μεγάλες εταιρίες πουλούν κομπιούτερ που έχουν προεγκαταστημένα προγράμματα για τα οποία έχει χορηγηθεί άδεια. Ωστόσο, μερικά καταστήματα κομπιούτερ δεν δίνουν άδειες επειδή τα προγράμματα που προεγκαθιστούν είναι παράνομα αντίγραφα, πράγμα που σημαίνει ότι ο αγοραστής παραβαίνει το νόμο χρησιμοποιώντας αυτά τα προγράμματα». Κάτι το συναφές με αυτά είναι ότι οι Χριστιανοί δεν πρέπει να στέλνουν σε ηλεκτρονικούς πίνακες ανακοινώσεων, ούτε να κατεβάζουν από αυτούς, ύλη για την οποία υπάρχουν πνευματικά δικαιώματα (όπως είναι τα έντυπα της Εταιρίας Σκοπιά) και η οποία έχει αντιγραφεί χωρίς τη νόμιμη άδεια των κατόχων της πνευματικής ιδιοκτησίας.