Να Χαίρεστε Μαζί με τον Ευτυχισμένο Θεό

«Τελικά, αδελφοί, να χαίρεστε, . . . και ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης θα είναι μαζί σας».​—2 ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ 13:11.

1, 2. (α) Γιατί λείπει από πολλούς η χαρά στη ζωή; (β) Τι είναι χαρά, και πώς μπορούμε να την καλλιεργούμε;

 ΣΕ ΑΥΤΕΣ τις σκοτεινές ημέρες, πολλοί άνθρωποι βλέπουν ότι υπάρχουν λίγοι λόγοι για να χαίρονται. Όταν κάποια τραγωδία πλήττει τους ίδιους ή ένα αγαπημένο τους πρόσωπο, μπορεί να νιώθουν όπως ο Ιώβ της αρχαιότητας, ο οποίος είπε: «Άνθρωπος γεννημένος από γυναίκα είναι λιγόχρονος και χορτασμένος ταραχή». (Ιώβ 14:1) Οι Χριστιανοί δεν είναι απρόσβλητοι από το άγχος και τις πιέσεις αυτών των “κρίσιμων καιρών που είναι δύσκολοι στην αντιμετώπισή τους”, και δεν προξενεί απορία το γεγονός ότι κάποιοι πιστοί υπηρέτες του Ιεχωβά μερικές φορές αποθαρρύνονται.​—2 Τιμόθεο 3:1.

² Εντούτοις, οι Χριστιανοί μπορούν να χαίρονται, ακόμη και όταν δοκιμάζονται. (Πράξεις 5:40, 41) Για να καταλάβουμε πώς είναι δυνατόν αυτό, ας εξετάσουμε πρώτα τι είναι χαρά. Χαρά είναι το συναίσθημα που διεγείρεται από την επίτευξη ή την προσδοκία του καλού. a Επομένως, αν αφιερώνουμε χρόνο για να αναλογιζόμαστε τις τωρινές μας ευλογίες ενώ παράλληλα στοχαζόμαστε τις χαρές που μας περιμένουν στο νέο κόσμο του Θεού, μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι.

3. Με ποια έννοια μπορεί να λεχθεί ότι ο καθένας έχει τουλάχιστον μερικούς λόγους για να χαίρεται;

³ Ο καθένας έχει μερικές ευλογίες για τις οποίες μπορεί να είναι ευγνώμων. Κάποιος οικογενειάρχης ίσως έχει χάσει τη δουλειά του. Όπως είναι φυσικό, ανησυχεί. Θέλει να καλύπτει τις ανάγκες των αγαπημένων του προσώπων. Ωστόσο, αν είναι σωματικά δυνατός και έχει καλή υγεία, μπορεί να είναι ευγνώμων για αυτό. Αν βρει εργασία, θα είναι σε θέση να εργαστεί σκληρά. Από την άλλη μεριά, μια Χριστιανή ίσως έχει πληγεί από κάποια εξουθενωτική ασθένεια. Εντούτοις, μπορεί να εκφράζει την ευγνωμοσύνη της για τη συμπαράσταση των στοργικών φίλων και των μελών της οικογένειάς της που τη βοηθούν να αντιμετωπίζει την ασθένειά της με αξιοπρέπεια και κουράγιο. Όλοι δε οι αληθινοί Χριστιανοί, άσχετα με τις περιστάσεις τους, μπορούν να χαίρονται για το προνόμιο που έχουν να γνωρίζουν τον Ιεχωβά, “τον ευτυχισμένο Θεό”, και τον Ιησού Χριστό, “τον ευτυχισμένο και μόνο Ηγεμόνα”. (1 Τιμόθεο 1:11· 6:15) Ναι, ο Ιεχωβά Θεός και ο Ιησούς Χριστός είναι υπέρτατα ευτυχισμένοι. Έχουν διατηρήσει τη χαρά τους παρότι οι συνθήκες στη γη απέχουν πολύ από αυτό που είχε  αρχικά σκοπό του ο Ιεχωβά. Το παράδειγμά τους μπορεί να μας διδάξει πολλά σχετικά με το πώς να διατηρούμε τη χαρά μας.

Ποτέ Δεν Έχασαν τη Χαρά Τους

4, 5. (α) Πώς αντέδρασε ο Ιεχωβά όταν στασίασαν οι πρώτοι άνθρωποι; (β) Με ποιον τρόπο διατήρησε ο Ιεχωβά θετική στάση απέναντι στην ανθρωπότητα;

⁴ Στον κήπο της Εδέμ, ο Αδάμ και η Εύα έσφυζαν από υγεία και είχαν τέλεια διάνοια. Είχαν παραγωγική εργασία να κάνουν και ιδανικό περιβάλλον για να την επιτελούν. Πάνω από όλα, είχαν το προνόμιο να επικοινωνούν τακτικά με τον Ιεχωβά. Ο σκοπός του Θεού ήταν να απολαμβάνουν ένα ευτυχισμένο μέλλον. Αλλά οι πρώτοι μας γονείς δεν ένιωθαν ικανοποιημένοι με όλα αυτά τα καλά δώρα. Έκλεψαν τον απαγορευμένο καρπό από «το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού». Αυτή η πράξη ανυπακοής έθεσε τη βάση για όλη τη δυστυχία που βιώνουμε σήμερα εμείς, οι απόγονοί τους.​—Γένεση 2:15-17· 3:6· Ρωμαίους 5:12.

⁵ Εντούτοις, ο Ιεχωβά δεν επέτρεψε στη στάση αγνωμοσύνης του Αδάμ και της Εύας να του στερήσει τη δική του χαρά. Ήταν πεπεισμένος ότι οι καρδιές τουλάχιστον μερικών από τους απογόνους τους θα υποκινούνταν να τον υπηρετήσουν. Μάλιστα, ήταν τόσο πεπεισμένος ώστε, προτού καν ο Αδάμ και η Εύα αποκτήσουν το πρώτο τους παιδί, ανακοίνωσε το σκοπό που είχε να απολυτρώσει τους υπάκουους απογόνους τους! (Γένεση 1:31· 3:15) Στους αιώνες που ακολούθησαν, η πλειονότητα των ανθρώπων βάδισε στα ίχνη του Αδάμ και της Εύας, αλλά ο Ιεχωβά δεν έστρεψε τα νώτα του στην ανθρώπινη οικογένεια εξαιτίας της τόσο διαδεδομένης ανυπακοής. Απεναντίας, συγκέντρωσε την προσοχή του στους άντρες και στις γυναίκες που “έκαναν την καρδιά του να χαίρεται”, σε εκείνους που κατέβαλλαν πραγματική προσπάθεια για να τον ευαρεστούν επειδή τον αγαπούσαν.​—Παροιμίες 27:11· Εβραίους 6:10.

6, 7. Ποιοι παράγοντες βοήθησαν τον Ιησού να παραμείνει χαρούμενος;

⁶ Τι θα λεχθεί για τον Ιησού​—πώς διατήρησε εκείνος τη χαρά του; Ως κραταιό πνευματικό πλάσμα στον ουρανό, ο Ιησούς είχε κάθε ευκαιρία να παρατηρεί τις δραστηριότητες των αντρών και των γυναικών στη γη. Οι ατέλειές τους ήταν ολοφάνερες, αλλά ο Ιησούς τούς αγαπούσε. (Παροιμίες 8:31) Αργότερα, όταν ήρθε στη γη και στην πραγματικότητα «κατοίκησε ανάμεσα» στους ανθρώπους, η άποψή του για την ανθρωπότητα δεν άλλαξε. (Ιωάννης 1:14) Ποιο πράγμα κατέστησε ικανό τον τέλειο Γιο του Θεού να διατηρήσει τόσο θετική άποψη για την αμαρτωλή ανθρώπινη οικογένεια;

⁷ Πρώτα από όλα, ο Ιησούς είχε λογικές προσδοκίες τόσο από τον εαυτό του όσο και από τους άλλους. Γνώριζε ότι δεν επρόκειτο να μεταστρέψει τον κόσμο. (Ματθαίος 10:32-39) Έτσι λοιπόν, χαιρόταν όταν έστω και ένα ειλικρινές άτομο ανταποκρινόταν στο άγγελμα της Βασιλείας. Μολονότι η διαγωγή και η στάση των μαθητών του μερικές φορές ήταν κάθε άλλο παρά ικανοποιητική, ο Ιησούς γνώριζε ότι μέσα στην καρδιά τους ήθελαν στ’ αλήθεια να κάνουν το θέλημα του Θεού, και τους αγαπούσε για αυτό. (Λουκάς 9:46· 22:24, 28-32, 60-62) Είναι σημαντικό ότι, προσευχόμενος στον ουράνιο Πατέρα του, ο Ιησούς συνόψισε τη θετική πορεία που είχαν ακολουθήσει μέχρι τότε οι μαθητές του: «Έχουν τηρήσει το λόγο σου».​—Ιωάννης 17:6.

8. Αναφέρετε μερικούς συγκεκριμένους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να μιμούμαστε τον Ιεχωβά και τον Ιησού σε ό,τι αφορά τη διατήρηση της χαράς μας.

⁸ Αναμφίβολα, όλοι μας θα ωφεληθούμε κάνοντας στοχασμούς γύρω από το παράδειγμα που έθεσαν ο Ιεχωβά Θεός και ο Χριστός Ιησούς ως προς αυτό. Μήπως μπορούμε να μιμούμαστε πληρέστερα τον Ιεχωβά, ίσως με το να μην ανησυχούμε υπερβολικά όταν τα πράγματα δεν εξελίσσονται ακριβώς όπως ελπίζαμε; Μήπως μπορούμε να ακολουθούμε πιο πιστά τα ίχνη του Ιησού διατηρώντας θετική άποψη για τις τωρινές μας περιστάσεις και δείχνοντας λογικότητα όσον αφορά αυτά που αναμένουμε από τον εαυτό μας και από τους άλλους; Ας δούμε πώς μερικές από αυτές τις αρχές είναι δυνατόν να εφαρμοστούν με πρακτικό τρόπο σε έναν τομέα που τον έχουν στην καρδιά τους οι ζηλωτές Χριστιανοί παντού​—στη διακονία αγρού.

Να Διατηρείτε Θετική Άποψη για τη Διακονία

9. Πώς αναζωπυρώθηκε η χαρά του Ιερεμία, και πώς μπορεί να μας βοηθήσει το παράδειγμά του;

⁹ Ο Ιεχωβά θέλει να είμαστε χαρούμενοι στην υπηρεσία του. Η χαρά μας δεν πρέπει να εξαρτάται από τα αποτελέσματα που επιτυγχάνουμε. (Λουκάς 10:17, 20) Ο προφήτης Ιερεμίας κήρυττε  χρόνια ολόκληρα σε μη παραγωγικό τομέα. Όταν προσήλωσε την προσοχή του στην αρνητική αντίδραση του λαού, έχασε τη χαρά του. (Ιερεμίας 20:8) Όταν όμως έκανε στοχασμούς γύρω από την ομορφιά του ίδιου του αγγέλματος, η χαρά του αναζωπυρώθηκε. Ο Ιερεμίας είπε στον Ιεχωβά: «Τα λόγια σου βρέθηκαν, και εγώ τα έφαγα· και ο λόγος σου γίνεται για εμένα η αγαλλίαση και η χαρά της καρδιάς μου· διότι το όνομά σου κλήθηκε πάνω μου, Ιεχωβά». (Ιερεμίας 15:16) Ναι, ο Ιερεμίας χαιρόταν με το προνόμιο που είχε να κηρύττει το λόγο του Θεού. Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και εμείς.

10. Πώς μπορούμε να διατηρούμε τη χαρά μας στη διακονία ακόμη και αν ο τομέας μας δεν είναι προς το παρόν παραγωγικός;

¹⁰ Ακόμη και αν η πλειονότητα των ανθρώπων αρνείται να ανταποκριθεί στα καλά νέα, εμείς έχουμε κάθε λόγο να χαιρόμαστε καθώς ενασχολούμαστε με τη διακονία αγρού. Να θυμάστε πως ο Ιεχωβά ήταν απόλυτα πεπεισμένος ότι μερικοί άνθρωποι θα υποκινούνταν να τον υπηρετήσουν. Όπως ο Ιεχωβά, έτσι και εμείς ποτέ δεν πρέπει να σταματήσουμε να ελπίζουμε ότι τουλάχιστον μερικά άτομα θα αντιληφθούν τελικά ποιο είναι το ζήτημα και θα δεχτούν το άγγελμα της Βασιλείας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι περιστάσεις των ανθρώπων αλλάζουν. Όταν αντιμετωπίζει κάποια απρόσμενη απώλεια ή κρίσιμη κατάσταση, ακόμη και το άτομο που είναι εξαιρετικά ικανοποιημένο με τον εαυτό του μπορεί να αρχίσει να κάνει σοβαρές σκέψεις γύρω από το νόημα της ζωής. Θα είστε εσείς εκεί για να βοηθήσετε όταν ένα τέτοιο άτομο αποκτήσει “συναίσθηση της πνευματικής του ανάγκης”; (Ματθαίος 5:3) Σκεφτείτε, κάποιος στον τομέα σας μπορεί να είναι έτοιμος να ακούσει τα καλά νέα την επόμενη κιόλας φορά που θα τον επισκεφτείτε!

11, 12. Τι συνέβη σε μια πόλη, και τι μπορούμε να μάθουμε εμείς από αυτό;

¹¹ Η σύνθεση του τομέα μας μπορεί επίσης να αλλάξει. Προσέξτε ένα παράδειγμα. Σε κάποια μικρή πόλη, ζούσε μια στενά συνδεδεμένη ομάδα νεαρών ζευγαριών με παιδιά. Όταν τους επισκέπτονταν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, συναντούσαν την ίδια ανταπόκριση σε κάθε πόρτα: «Δεν ενδιαφερόμαστε!» Αν δε κάποιος έδειχνε ενδιαφέρον για το άγγελμα της Βασιλείας, οι γείτονες έσπευδαν να τον αποθαρρύνουν από οποιαδήποτε περαιτέρω επαφή με τους Μάρτυρες. Προφανώς, το να κηρύξει κανείς εκεί αποτελούσε πρόκληση. Παρ’ όλα αυτά, οι Μάρτυρες δεν παραιτήθηκαν. Συνέχισαν απτόητοι να κηρύττουν. Με ποιο αποτέλεσμα;

¹² Με τον καιρό, πολλά παιδιά σε αυτή την πόλη μεγάλωσαν, παντρεύτηκαν και έκαναν τις δικές τους οικογένειες εκεί. Αντιλαμβανόμενοι ότι ο τρόπος ζωής τους δεν είχε οδηγήσει σε γνήσια ευτυχία, μερικοί από αυτούς τους νεαρούς ενηλίκους άρχισαν να αναζητούν την αλήθεια. Τη βρήκαν όταν ανταποκρίθηκαν στα καλά νέα που κήρυτταν οι Μάρτυρες. Έτσι λοιπόν, ύστερα από πολλά χρόνια, η μικρή εκκλησία άρχισε να μεγαλώνει. Φανταστείτε τη χαρά των ευαγγελιζομένων της Βασιλείας οι οποίοι δεν παραιτήθηκαν! Είθε η εγκαρτέρηση στη μετάδοση του ένδοξου αγγέλματος της Βασιλείας να φέρει και σε εμάς χαρά!

Οι Ομόπιστοί σας θα σας Συμπαραστέκονται

13. Σε ποιους μπορούμε να στρεφόμαστε όταν αποθαρρυνόμαστε;

¹³ Όταν οι πιέσεις αυξάνονται ή όταν η ζωή σάς επιφέρει κάποιο συντριπτικό πλήγμα, πού  μπορείτε να στραφείτε για παρηγοριά; Εκατομμύρια αφιερωμένοι υπηρέτες του Ιεχωβά στρέφονται πρώτα στον Ιεχωβά μέσω προσευχής και κατόπιν στους Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές τους. Ενόσω ήταν στη γη, και ο ίδιος ο Ιησούς εκτιμούσε τη συμπαράσταση των μαθητών του. Τη νύχτα πριν από το θάνατό του, αναφέρθηκε στους μαθητές του ως “εκείνους που είχαν παραμείνει προσκολλημένοι σε αυτόν κατά τις δοκιμασίες του”. (Λουκάς 22:28) Βέβαια, εκείνοι οι μαθητές ήταν ατελείς, αλλά η οσιότητά τους αποτελούσε παρηγοριά για τον Γιο του Θεού. Και εμείς επίσης μπορούμε να αντλούμε δύναμη από τους συλλάτρεις μας.

14, 15. Τι βοήθησε ένα ζευγάρι να αντιμετωπίσει το θάνατο του γιου τους, και τι μαθαίνετε εσείς από την εμπειρία τους;

¹⁴ Κάποιο ζευγάρι Χριστιανών ονόματι Μισέλ και Ντιάν έμαθαν πόσο πολύτιμη μπορεί να είναι η συμπαράσταση των αδελφών τους. Διαπιστώθηκε ότι ο 20χρονος γιος τους, ο Ζονατάν, ένας Χριστιανός γεμάτος ζωή και με λαμπρές προοπτικές, είχε όγκο στον εγκέφαλο. Οι γιατροί προσπάθησαν σκληρά να τον σώσουν, αλλά η κατάσταση του Ζονατάν χειροτέρευε μέχρις ότου αργά κάποιο απόγευμα κοιμήθηκε τον ύπνο του θανάτου. Ο Μισέλ και η Ντιάν ήταν συντετριμμένοι. Συνειδητοποίησαν ότι η Συνάθροιση Υπηρεσίας που ήταν προγραμματισμένη για εκείνο το βράδυ κόντευε να τελειώσει. Ωστόσο, έχοντας απελπιστική ανάγκη για παρηγοριά, ζήτησαν από τον πρεσβύτερο που ήταν μαζί τους να τους συνοδεύσει στην Αίθουσα Βασιλείας. Έφτασαν την ώρα που η εκκλησία ενημερωνόταν για το θάνατο του Ζονατάν. Μετά τη συνάθροιση, οι δακρυσμένοι γονείς περικυκλώθηκαν από τους αδελφούς και τις αδελφές τους που τους αγκάλιαζαν και τους έλεγαν παρηγορητικά λόγια. Η Ντιάν θυμάται: «Νιώθαμε κενοί όταν φτάσαμε στην αίθουσα, αλλά πόση παρηγοριά λάβαμε από τους αδελφούς​—πώς μας εμψύχωσαν! Αν και δεν μπορούσαν να απομακρύνουν τον πόνο μας, μας βοήθησαν να αντέξουμε το βάρος της οδύνης!»​—Ρωμαίους 1:11, 12· 1 Κορινθίους 12:21-26.

¹⁵ Η συμφορά έκανε τον Μισέλ και την Ντιάν να πλησιάσουν περισσότερο τους αδελφούς τους. Ένωσε επίσης περισσότερο τους δυο τους. Ο Μισέλ λέει: «Έμαθα να θεωρώ ακόμη πιο πολύτιμη τη σύζυγό μου. Σε στιγμές αποθάρρυνσης, μιλάμε ο ένας στον άλλον για τη Γραφική αλήθεια και για το πώς μας στηρίζει ο Ιεχωβά». Η Ντιάν προσθέτει: «Η ελπίδα της Βασιλείας σημαίνει ακόμη περισσότερα για εμάς τώρα».

16. Γιατί είναι σημαντικό να παίρνουμε την πρωτοβουλία να κάνουμε γνωστές τις ανάγκες μας στους αδελφούς μας;

¹⁶ Ναι, οι Χριστιανοί αδελφοί και αδελφές μας μπορούν να χρησιμεύσουν ως «ενισχυτική βοήθεια» για εμάς στις δύσκολες στιγμές της ζωής και να μας βοηθήσουν έτσι να διατηρήσουμε τη χαρά μας. (Κολοσσαείς 4:11) Βεβαίως, δεν μπορούν να διαβάζουν το μυαλό μας. Όταν λοιπόν χρειαζόμαστε συμπαράσταση, είναι καλό να τους το κάνουμε γνωστό. Κατόπιν μπορούμε να εκφράζουμε γνήσια εκτίμηση για οποιαδήποτε παρηγοριά είναι σε θέση να μας προσφέρουν οι αδελφοί μας, θεωρώντας την ως κάτι που προέρχεται από τον Ιεχωβά.​—Παροιμίες 12:25· 17:17.

Παρατηρήστε την Εκκλησία Σας

17. Ποιες προκλήσεις αντιμετωπίζει μια μεμονωμένη μητέρα, και πώς θεωρούμε τα άτομα σαν και αυτήν;

¹⁷ Όσο πιο προσεκτικά παρατηρείτε τους ομοπίστους σας, τόσο περισσότερο θα μαθαίνετε να τους εκτιμάτε και να βρίσκετε χαρά στη συντροφιά τους. Παρατηρήστε την εκκλησία σας. Τι βλέπετε; Μήπως υπάρχει κάποια μεμονωμένη μητέρα που αγωνίζεται να αναθρέψει τα παιδιά της στην οδό της αλήθειας; Έχετε σκεφτεί αρκετά το θαυμάσιο παράδειγμα που θέτει; Προσπαθήστε να φανταστείτε μερικά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Μια μεμονωμένη μητέρα ονόματι Ζανίν αναφέρει μερικά από αυτά: μοναξιά, ανεπιθύμητες ανήθικες προτάσεις από άντρες στην εργασία, πολύ περιορισμένοι πόροι. Αλλά η μεγαλύτερη δυσκολία από όλες, όπως λέει, σχετίζεται με την κάλυψη των συναισθηματικών αναγκών των παιδιών, εφόσον το κάθε παιδί είναι μοναδικό. Η Ζανίν περιγράφει και ένα άλλο πρόβλημα: «Μπορεί να είναι πραγματικά δύσκολο να αντισταθείς στην τάση τού να κάνεις το γιο σου κεφαλή του σπιτιού ως αντιστάθμισμα της απουσίας συζύγου. Έχω μια κόρη, και είναι δύσκολο να θυμάμαι ότι δεν πρέπει να την καταβαρύνω εκμυστηρευόμενη τα πάντα σε αυτήν». Όπως και χιλιάδες θεοφοβούμενοι μεμονωμένοι γονείς, η Ζανίν εργάζεται πλήρες ωράριο και φροντίζει για το σπιτικό της. Επίσης, μελετάει τη Γραφή με τα παιδιά της, τα εκπαιδεύει στη διακονία και τα  φέρνει στις συναθροίσεις. (Εφεσίους 6:4) Πόσο ευτυχισμένος πρέπει να είναι ο Ιεχωβά καθώς παρατηρεί καθημερινά τις προσπάθειες που καταβάλλει αυτή η οικογένεια για να διατηρήσει την ακεραιότητά της! Δεν νιώθουμε χαρά στην καρδιά μας όταν έχουμε τέτοια άτομα ανάμεσά μας; Και βέβαια.

18, 19. Δείξτε με παραδείγματα πώς μπορούμε να κάνουμε βαθύτερη την εκτίμησή μας για τα μέλη της εκκλησίας.

¹⁸ Παρατηρήστε και πάλι την εκκλησία σας. Μπορεί να δείτε πιστές χήρες ή χήρους που “δεν λείπουν ποτέ” από τις συναθροίσεις. (Λουκάς 2:37) Νιώθουν άραγε μοναξιά μερικές φορές; Φυσικά. Τους λείπουν πολύ οι σύντροφοί τους! Ωστόσο, παραμένουν πολυάσχολοι στην υπηρεσία του Ιεχωβά και δείχνουν προσωπικό ενδιαφέρον για τους άλλους. Η σταθερή, θετική τους στάση αυξάνει τη χαρά της εκκλησίας! Κάποια Χριστιανή που έχει υπηρετήσει στην ολοχρόνια διακονία 30 και πλέον χρόνια παρατήρησε: «Μια από τις μεγαλύτερες χαρές μου είναι το να βλέπω ηλικιωμένους αδελφούς και αδελφές που έχουν περάσει πολλές δοκιμασίες να εξακολουθούν να υπηρετούν πιστά τον Ιεχωβά!» Ναι, οι ηλικιωμένοι Χριστιανοί ανάμεσά μας αποτελούν μεγάλη ενθάρρυνση για τους νεότερους.

¹⁹ Τι θα πούμε για τα καινούρια άτομα που μόλις πρόσφατα συνταυτίστηκαν με την εκκλησία; Δεν ενθαρρυνόμαστε όταν εκφράζουν την πίστη τους στις συναθροίσεις; Σκεφτείτε την πρόοδο που έχουν κάνει από τότε που άρχισαν να μελετούν τη Γραφή. Ο Ιεχωβά πρέπει να είναι  πολύ ευχαριστημένος μαζί τους. Εμείς είμαστε; Εκφράζουμε την επιδοκιμασία μας, επαινώντας τους για τις προσπάθειές τους;

20. Γιατί μπορεί να ειπωθεί ότι το κάθε μέλος της εκκλησίας παίζει σημαντικό ρόλο μέσα στην εκκλησία;

²⁰ Είστε παντρεμένος, άγαμος ή μεμονωμένος γονέας; Είστε αγόρι ή κορίτσι χωρίς πατέρα (ή μητέρα), χήρα ή χήρος; Είστε συνταυτισμένος με την εκκλησία εδώ και πολλά χρόνια ή μήπως συνταυτιστήκατε μόλις πρόσφατα; Να είστε βέβαιοι ότι το πιστό σας παράδειγμα ενθαρρύνει όλους εμάς. Όταν μάλιστα ενώνεστε μαζί μας ψάλλοντας τους ύμνους της Βασιλείας, όταν κάνετε κάποιο σχόλιο ή όταν χειρίζεστε έναν διορισμό σπουδαστή στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας, η συμμετοχή σας αυξάνει τη χαρά μας. Το σημαντικότερο είναι ότι φέρνει χαρά στην καρδιά του Ιεχωβά.

21. Τι έχουμε πολλούς λόγους να κάνουμε, αλλά ποια ερωτήματα εγείρονται;

²¹ Ναι, ακόμη και σε αυτούς τους ταραχώδεις καιρούς, μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι λατρεύοντας τον ευτυχισμένο Θεό μας. Έχουμε πολλούς λόγους να ανταποκρινόμαστε στην προτροπή του Παύλου: «Να χαίρεστε, . . . και ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης θα είναι μαζί σας». (2 Κορινθίους 13:11) Τι μπορεί να γίνει όμως αν αντιμετωπίσουμε κάποια φυσική καταστροφή, διωγμό ή σοβαρές οικονομικές δυσκολίες; Είναι δυνατόν να διατηρήσουμε τη χαρά μας ακόμη και σε τέτοιες καταστάσεις; Βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα καθώς θα εξετάζετε το επόμενο άρθρο.

[Υποσημείωση]

Μπορείτε να Απαντήσετε;

• Πώς περιγράφεται η χαρά;

• Πώς μπορεί να μας βοηθήσει η διατήρηση θετικής στάσης να παραμείνουμε χαρούμενοι;

• Τι μπορεί να μας βοηθήσει να έχουμε θετική άποψη για τον τομέα της εκκλησίας μας;

• Από ποιες απόψεις εκτιμάτε τους αδελφούς και τις αδελφές στην εκκλησία σας;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνες στη σελίδα 10]

Οι άνθρωποι στον τομέα μας μπορεί να αλλάξουν

[Εικόνα στη σελίδα 12]

Ποιες προκλήσεις αντιμετωπίζουν τα μέλη της εκκλησίας σας;