Ενισχύστε την Εμπιστοσύνη σας στον Ιεχωβά

Στήνεται μια δολοφονική πλεκτάνη. Όλοι οι ανώτεροι αξιωματούχοι της χώρας έχουν συσκεφθεί και έχουν ετοιμάσει μια πρόταση για έναν καινούριο νόμο. Θέλουν να θεωρείται θανάσιμο παράπτωμα η άσκηση λατρείας που δεν εγκρίνεται από το Κράτος.

ΜΗΠΩΣ αυτό σας ακούγεται οικείο; Η ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα ανθρώπων που μηχανεύτηκαν αδικία διά νόμου. Το παραπάνω περιστατικό έλαβε χώρα στην Περσική Αυτοκρατορία στις ημέρες του προφήτη Δανιήλ. Ο νόμος που θέσπισε ο Βασιλιάς Δαρείος όριζε: «Για τριάντα ημέρες όποιος κάνει αίτημα προς οποιονδήποτε θεό ή άνθρωπο εκτός προς [το] βασιλιά [πρέπει] να ριχτεί στο λάκκο των λιονταριών».​—Δανιήλ 6:7-9.

Τι θα έκανε ο Δανιήλ υπό την απειλή του θανάτου; Θα συνέχιζε να εμπιστεύεται στον Θεό του, τον Ιεχωβά, ή θα συμβιβαζόταν και θα ενεργούσε όπως πρόσταζε ο βασιλιάς; Το υπόμνημα μας λέει: «Ο Δανιήλ, μόλις έμαθε ότι είχε υπογραφεί το έγγραφο, μπήκε στο σπίτι του και, έχοντας τα παράθυρα του ανωγείου του ανοιχτά προς την Ιερουσαλήμ, τρεις φορές την ημέρα έπεφτε στα γόνατά του και προσευχόταν και πρόσφερε αίνο ενώπιον του Θεού του, όπως έκανε τακτικά και προηγουμένως». (Δανιήλ 6:10) Η υπόλοιπη αφήγηση είναι αρκετά γνωστή. Ο Δανιήλ ρίχτηκε στο λάκκο των λιονταριών λόγω της πίστης του, αλλά ο Ιεχωβά “έφραξε τα στόματα των λιονταριών” και έσωσε τον όσιο υπηρέτη του.​—Εβραίους 11:33· Δανιήλ 6:16-22.

Καιρός για Αυτοεξέταση

Σήμερα, οι υπηρέτες του Ιεχωβά ζουν σε έναν εχθρικό κόσμο, αντιμετωπίζοντας πολλές απειλές  για τη σωματική και την πνευματική τους ευημερία. Παραδείγματος χάρη, η αγριότητα που ξέσπασε εξαιτίας φυλετικού μίσους σε κάποιες χώρες είχε ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν και πολλοί Μάρτυρες. Σε άλλα μέρη, οι υπηρέτες του Ιεχωβά έχουν αντιμετωπίσει πείνα, οικονομικές δυσκολίες, φυσικές καταστροφές, σοβαρές ασθένειες και άλλες καταστάσεις που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή. Επιπρόσθετα, χρειάζεται να τα βγάζουν πέρα με το διωγμό, με τις πιέσεις στην εργασία καθώς και με διάφορους πειρασμούς που τους ωθούν να ενεργήσουν εσφαλμένα—όλα αυτά είναι δυνατόν να απειλήσουν την πνευματικότητά τους. Πράγματι, ο μεγάλος Αντίδικος, ο Σατανάς, είναι αποφασισμένος να καταστρέψει τους υπηρέτες του Ιεχωβά με οποιονδήποτε τρόπο μπορεί να αποδειχτεί επιτυχημένος.​—1 Πέτρου 5:8.

Καθώς αντιμετωπίζουμε τέτοιες καταστάσεις, τι μπορούμε να κάνουμε; Ενώ είναι φυσικό να νιώθει κάποιος φόβο όταν απειλείται η ζωή του, εμείς μπορούμε να έχουμε κατά νου τα καθησυχαστικά λόγια του αποστόλου Παύλου: «[Ο Ιεχωβά] έχει πει: “Δεν πρόκειται να σε αφήσω ούτε πρόκειται να σε εγκαταλείψω”. Ώστε εμείς να έχουμε μεγάλο θάρρος και να λέμε: “Ο Ιεχωβά είναι βοηθός μου· δεν θα φοβηθώ. Τι μπορεί να μου κάνει άνθρωπος;”» (Εβραίους 13:5, 6) Μπορούμε να είμαστε πεπεισμένοι ότι έτσι νιώθει ο Ιεχωβά για τους υπηρέτες του σήμερα. Ωστόσο, άλλο είναι να γνωρίζουμε την υπόσχεση του Ιεχωβά και εντελώς διαφορετικό να είμαστε βέβαιοι ότι θα ενεργήσει για χάρη μας. Είναι λοιπόν ζωτικής σημασίας να εξετάσουμε τη βάση πάνω στην οποία οικοδομείται η εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά και να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ενισχύουμε και να διατηρούμε αυτή την εμπιστοσύνη. Αν το κάνουμε αυτό, «η ειρήνη του Θεού η οποία υπερέχει από κάθε σκέψη θα περιφρουρήσει τις καρδιές [μας] και τις διανοητικές [μας] δυνάμεις μέσω του Χριστού Ιησού». (Φιλιππησίους 4:7) Κατόπιν, όταν έρχονται δοκιμασίες, θα μπορούμε να σκεφτόμαστε καθαρά και να τις αντιμετωπίζουμε σοφά.

Βάση για Εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά

Ασφαλώς, έχουμε πολλούς λόγους για να εμπιστευόμαστε στον Δημιουργό μας, τον Ιεχωβά. Πρωτίστως, ο Ιεχωβά είναι ένας στοργικός Θεός που ενδιαφέρεται γνήσια για τους υπηρέτες του. Στην Αγία Γραφή υπάρχουν καταγραμμένα αναρίθμητα περιστατικά τα οποία μιλούν για το στοργικό ενδιαφέρον που δείχνει ο Ιεχωβά για τους υπηρέτες του. Περιγράφοντας την πολιτεία του Ιεχωβά με τον εκλεκτό λαό του, τον Ισραήλ, ο Μωυσής έγραψε: «Σε έρημη γη τον βρήκε, και σε άδεια έρημο ουρλιαχτών. Άρχισε να τον περιβάλλει και να τον φροντίζει, να τον διαφυλάττει σαν την κόρη του ματιού του». (Δευτερονόμιο 32:10) Στους σύγχρονους καιρούς ο Ιεχωβά συνεχίζει να φροντίζει καλά τους υπηρέτες του, τόσο ως ομάδα όσο και ατομικά. Για παράδειγμα, όταν μερικοί Μάρτυρες αντιμετώπισαν σοβαρές ελλείψεις τροφίμων στη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου στη Βοσνία, ο Ιεχωβά προνόησε ώστε να λάβουν τις απαραίτητες προμήθειες μέσω των θαρραλέων προσπαθειών που έκαναν αδελφοί τους από την Κροατία και την Αυστρία, οι οποίοι έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή τους διασχίζοντας εξαιρετικά επικίνδυνες περιοχές ώστε να μεταφέρουν υλική βοήθεια στους αδελφούς τους. a

Εφόσον ο Ιεχωβά Θεός είναι ο Παντοδύναμος, ασφαλώς είναι σε θέση να προστατεύει τους υπηρέτες του υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. (Ησαΐας 33:22· Αποκάλυψη 4:8) Αλλά ακόμη και όταν ο Ιεχωβά επιτρέπει να αποδειχτούν πιστοί μέχρι θανάτου μερικοί υπηρέτες του, εξακολουθεί να τους στηρίζει και να τους βοηθάει να διακρατούν την ακεραιότητά τους, καθιστώντας τους ικανούς να παραμείνουν σταθεροί, χαρούμενοι και ήρεμοι μέχρι το τέλος. Συνεπώς, μπορούμε να έχουμε την ίδια πεποίθηση με τον ψαλμωδό: «Ο Θεός είναι για εμάς καταφύγιο και ισχύς, βοήθεια που είναι εύκολο να βρεθεί σε καιρούς στενοχώριας. Γι’ αυτό, δεν θα φοβηθούμε ακόμη και αν η γη υποστεί αλλαγές και αν τα βουνά κλονιστούν και βρεθούν στην καρδιά της απέραντης θάλασσας».​—Ψαλμός 46:1, 2.

Η Γραφή αποκαλύπτει επίσης ότι ο Ιεχωβά είναι Θεός αλήθειας. Αυτό σημαίνει ότι ενεργεί πάντοτε σε αρμονία με τις υποσχέσεις του. Μάλιστα η Γραφή τον περιγράφει ως Θεό «που δεν μπορεί να πει ψέματα». (Τίτο 1:2) Εφόσον ο Ιεχωβά έχει εκφράσει επανειλημμένα την προθυμία του να προστατεύει και να διασώζει τους υπηρέτες του, εμείς μπορούμε να είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι, όχι μόνο είναι ικανός, αλλά είναι και διατεθειμένος να εκπληρώνει τις υποσχέσεις του.​—Ιώβ 42:2.

 Τρόποι για να Ενισχύουμε την Εμπιστοσύνη Μας

Μολονότι έχουμε κάθε λόγο να θέτουμε την εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά, δεν πρέπει να το θεωρούμε αυτό ως κάτι το δεδομένο. Και τούτο διότι ο κόσμος γενικά έχει λίγη πίστη στον Θεό, και μια τέτοια στάση μπορεί εύκολα να αποδυναμώσει την εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά. Συνεπώς, πρέπει να καταβάλλουμε έντονη προσπάθεια για να ενισχύουμε και να διατηρούμε αυτή την εμπιστοσύνη. Ο Ιεχωβά το γνωρίζει πολύ καλά αυτό και έχει προμηθεύσει τα μέσα για να το επιτύχουμε.

Πρώτα από όλα, έχει προμηθεύσει το γραπτό του Λόγο, την Αγία Γραφή, όπου καταγράφονται πολυάριθμα δυναμικά έργα τα οποία έκανε υπέρ των υπηρετών του. Σκεφτείτε, πόση εμπιστοσύνη μπορείτε να έχετε σε κάποιον αν το μόνο που ξέρετε είναι το όνομά του; Πιθανώς πολύ λίγη, αν όχι καθόλου. Χρειάζεται να γνωρίζετε τον τρόπο με τον οποίο ενεργεί καθώς και τα έργα του για να έχετε εμπιστοσύνη σε αυτόν, έτσι δεν είναι; Καθώς διαβάζουμε και στοχαζόμαστε τέτοιες Γραφικές αφηγήσεις, η γνώση μας για τον Ιεχωβά και για τις θαυμάσιες οδούς του γίνεται βαθύτερη, και αντιλαμβανόμαστε ολοένα και περισσότερο πόσο αξιόπιστος είναι. Επομένως, η πεποίθησή μας σε αυτόν ενισχύεται. Ο ψαλμωδός έθεσε ένα έξοχο παράδειγμα προσευχόμενος ένθερμα στον Θεό: «Θα θυμάμαι τις πράξεις του Γιαχ· διότι θα θυμάμαι τα θαυμαστά σου έργα της αρχαιότητας. Και θα στοχάζομαι όλες σου τις ενέργειες, και την πολιτεία σου θα κάνω μέλημά μου».​—Ψαλμός 77:11, 12.

Εκτός από τη Γραφή, έχουμε επίσης μια πλούσια πηγή πνευματικής τροφής μέσω των Γραφικών εντύπων που παράγει η οργάνωση του Ιεχωβά. Μεταξύ άλλων, αυτά τα έντυπα περιέχουν συχνά συγκινητικές αφηγήσεις υπηρετών του Θεού στους σύγχρονους καιρούς, οι οποίες δείχνουν πώς ο Ιεχωβά ήταν σε θέση να τους παρέχει βοήθεια και ανακούφιση όταν εκείνοι αντιμετώπιζαν απελπιστικές καταστάσεις. Παραδείγματος χάρη, ο Μάρτιν Πέτσιγκερ, ο οποίος αργότερα έγινε μέλος του Κυβερνώντος Σώματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά, αρρώστησε βαριά ενώ υπηρετούσε ως σκαπανέας σε περιοχές της Ευρώπης μακριά από την πατρίδα του. Δεν είχε καθόλου χρήματα και κανένας γιατρός δεν ήταν διατεθειμένος να τον δει. Αλλά ο Ιεχωβά δεν τον εγκατέλειψε. Τελικά, ενημερώθηκε ο ανώτερος ιατρικός σύμβουλος του τοπικού νοσοκομείου. Αυτός ο καλοσυνάτος άνθρωπος, ο οποίος πίστευε ακλόνητα στη Γραφή, φρόντισε τον αδελφό Πέτσιγκερ σαν να ήταν γιος του, και μάλιστα χωρίς πληρωμή. Η ανάγνωση τέτοιων προσωπικών ιστοριών μπορεί αναμφίβολα να ενισχύσει την εμπιστοσύνη μας στον ουράνιο Πατέρα μας.

Ένα άλλο ανεκτίμητο βοήθημα που προμηθεύει ο Ιεχωβά για να ενισχύει την εμπιστοσύνη μας σε αυτόν είναι το πολύτιμο προνόμιο της προσευχής. Ο απόστολος Παύλος μάς λέει φιλόστοργα: «Μην ανησυχείτε για τίποτα, αλλά στο καθετί με προσευχή και δέηση μαζί με ευχαριστία ας γνωστοποιούνται τα αιτήματά σας στον Θεό». (Φιλιππησίους 4:6) Το «καθετί» είναι δυνατόν να περιλαμβάνει τα αισθήματα, τις ανάγκες, τους φόβους και τις ανησυχίες μας. Όσο πιο συχνές και εγκάρδιες είναι οι προσευχές μας, τόσο πιο ισχυρή θα είναι η εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά.

Όταν ο Ιησούς Χριστός ήταν στη γη, πήγαινε μερικές φορές ιδιαιτέρως σε κάποιον ερημικό τόπο για να προσευχηθεί απερίσπαστος. (Ματθαίος 14:23· Μάρκος 1:35) Προτού πάρει βαρυσήμαντες αποφάσεις, περνούσε μάλιστα όλη τη νύχτα προσευχόμενος στον Πατέρα του. (Λουκάς 6:12, 13) Δεν είναι παράξενο το ότι η εμπιστοσύνη του Ιησού στον Ιεχωβά ήταν τόσο ισχυρή ώστε μπόρεσε να υπομείνει την πιο φρικτή δοκιμασία που έχει αντιμετωπίσει οποιοσδήποτε. Τα τελευταία του λόγια πάνω στο ξύλο του βασανισμού ήταν: «Πατέρα, στα χέρια σου εμπιστεύομαι το πνεύμα μου». Αυτή η γεμάτη πεποίθηση έκφραση έδειχνε ότι η εμπιστοσύνη του στον Πατέρα του παρέμενε αμείωτη μέχρι τέλους, μολονότι ο Ιεχωβά δεν επενέβη για να τον σώσει.​—Λουκάς 23:46.

Ένας άλλος τρόπος για να οικοδομούμε την εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά είναι η τακτική  συναναστροφή με εκείνους που εμπιστεύονται ολόκαρδα σε αυτόν. Ο Ιεχωβά διέταξε τα μέλη του λαού του να συγκεντρώνονται τακτικά προκειμένου να μαθαίνουν περισσότερα για αυτόν και να ενθαρρύνουν ο ένας τον άλλον. (Δευτερονόμιο 31:12· Εβραίους 10:24, 25) Αυτή η συναναστροφή ενίσχυε την εμπιστοσύνη τους στον Ιεχωβά, καθιστώντας τους ικανούς να υπομένουν κρίσιμες δοκιμασίες της πίστης. Σε μια αφρικανική χώρα όπου το έργο κηρύγματος ήταν απαγορευμένο, οι αρχές αρνούνταν να παρέχουν στους Μάρτυρες του Ιεχωβά αστυνομική προστασία, ταξιδιωτικά έγγραφα, πιστοποιητικά γάμου, νοσοκομειακή περίθαλψη και εργασία. Όταν ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος σε κάποια περιοχή, 39 μέλη μιας κοντινής εκκλησίας, μεταξύ αυτών και παιδιά, έζησαν περίπου τέσσερις μήνες κάτω από μια χαμηλή γέφυρα στην έρημο για να γλιτώσουν από το βομβαρδισμό της πόλης τους. Υπό αυτές τις ακραίες συνθήκες, η καθημερινή συζήτηση γύρω από κάποιο Γραφικό εδάφιο καθώς και οι άλλες συναθροίσεις τούς έδωσαν μεγάλη δύναμη. Έτσι μπόρεσαν να υπομείνουν τη δοκιμασία διατηρώντας ακέραια την πνευματικότητά τους. Αυτή η εμπειρία δείχνει ξεκάθαρα την αξία τού να συναθροιζόμαστε τακτικά με το λαό του Ιεχωβά.

Τελικά, για να ενισχύουμε την εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά, πρέπει να παραμένουμε δραστήριοι στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας, πάντοτε έτοιμοι να μεταδίδουμε τα καλά νέα σε άλλους. Αυτό έγινε φανερό από τη συγκινητική εμπειρία μιας ζηλώτριας νεαρής ευαγγελιζόμενης στον Καναδά η οποία είχε προσβληθεί από λευχαιμία και βρισκόταν στα τελικά στάδια της αρρώστιας. Παρά τη σοβαρή της ασθένεια, ήθελε να γίνει τακτική σκαπάνισσα, δηλαδή ολοχρόνια διάκονος. Στη διάρκεια μιας σύντομης ύφεσης της ασθένειάς της, ένιωθε αρκετά καλά ώστε δαπάνησε έναν μήνα στη διακονία ως βοηθητική σκαπάνισσα. Κατόπιν η κατάστασή της χειροτέρεψε, και λίγους μήνες αργότερα πέθανε. Ωστόσο, παρέμεινε πνευματικά δυνατή μέχρι το τέλος, και η εμπιστοσύνη της στον Ιεχωβά ποτέ δεν κλονίστηκε ούτε για μια στιγμή. Η μητέρα της θυμάται: «Ως το τέλος, ενδιαφερόταν περισσότερο για τους άλλους παρά για τον εαυτό της. Τους ενθάρρυνε να μελετούν την Αγία Γραφή, λέγοντάς τους: “Θα είμαστε μαζί στον Παράδεισο”».

Αποδεικνύοντας την Εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά

«Όπως το σώμα χωρίς πνεύμα είναι νεκρό, έτσι και η πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή». (Ιακώβου 2:26) Ό,τι είπε ο Ιάκωβος για την πίστη μας στον Θεό μπορεί να λεχθεί και για την εμπιστοσύνη μας σε Αυτόν. Άσχετα με το πόσο λέμε ότι εμπιστευόμαστε στον Θεό, κάτι τέτοιο δεν έχει ουσιαστική σημασία αν δεν εκδηλώνουμε αυτή την εμπιστοσύνη με τις πράξεις μας. Ο Αβραάμ εμπιστεύτηκε πλήρως στον Ιεχωβά και απέδειξε αυτή την εμπιστοσύνη με ανεπιφύλακτη υπακοή στα προστάγματά του, ακόμη και μέχρι του σημείου να είναι διατεθειμένος να θυσιάσει το γιο του, τον Ισαάκ. Λόγω αυτής της αξιοσημείωτης εμπιστοσύνης και υπακοής, ο Αβραάμ έγινε γνωστός ως φίλος του Ιεχωβά.​—Εβραίους 11:8-10, 17-19· Ιακώβου 2:23.

Δεν χρειάζεται να περιμένουμε να έρθει πάνω μας κάποια μεγάλη δοκιμασία για να δείξουμε την εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά. Ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Ο πιστός στο ελάχιστο είναι πιστός και στο πολύ, και ο άδικος στο ελάχιστο είναι άδικος και στο πολύ». (Λουκάς 16:10) Θα πρέπει να μάθουμε να εμπιστευόμαστε στον Ιεχωβά σε όλες τις καθημερινές μας δραστηριότητες, υπακούοντας σε αυτόν ακόμη και σε ζητήματα που ίσως φαίνονται ασήμαντα. Όταν παρατηρούμε τα οφέλη που απορρέουν από αυτή την υπακοή, η εμπιστοσύνη μας στον ουράνιο Πατέρα μας ενισχύεται, καθιστώντας μας ικανούς να αντιμετωπίζουμε μεγαλύτερες ή σφοδρότερες δοκιμασίες.

Καθώς ο κόσμος πλησιάζει στο καταστροφικό του τέλος, ο λαός του Ιεχωβά αναμένεται να αντιμετωπίσει περισσότερες δοκιμασίες και κινδύνους. (Πράξεις 14:22· 2 Τιμόθεο 3:12) Οικοδομώντας ισχυρή και πλήρη εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά τώρα, μπορούμε να προσδοκούμε ότι θα επιβιώσουμε στον υποσχεμένο νέο του κόσμο​—είτε επιζώντας από τη μεγάλη θλίψη είτε λαβαίνοντας ανάσταση. (2 Πέτρου 3:13) Είθε να μην επιτρέψουμε ποτέ να ζημιωθεί η πολύτιμη σχέση μας με τον Ιεχωβά από οποιαδήποτε δική μας έλλειψη εμπιστοσύνης. Τότε, ό,τι ειπώθηκε για τον Δανιήλ μετά τη διάσωσή του από το λάκκο των λιονταριών θα μπορεί να ειπωθεί και για εμάς: «Διαπιστώθηκε ότι δεν είχε πάθει κανένα κακό, επειδή είχε εμπιστευτεί στον Θεό του».​—Δανιήλ 6:23.

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Καθώς διαβάζουμε αφηγήσεις πιστών υπηρετών του Ιεχωβά, όπως ήταν ο Μάρτιν Πέτσιγκερ, ενισχύεται η πίστη μας