Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Αν λάβουμε υπόψη την προθυμία που δείχνει ο Ιεχωβά να συγχωρεί αμαρτίες με βάση την αξία της λυτρωτικής θυσίας, γιατί είναι απαραίτητη η ομολογία των Χριστιανών στους πρεσβυτέρους της εκκλησίας;

Όπως μπορούμε να διακρίνουμε στην περίπτωση του Δαβίδ και της Βηθ-σαβεέ, ο Ιεχωβά συγχώρησε την αμαρτία του Δαβίδ, αν και ήταν σοβαρή, λόγω της γνήσιας μετάνοιας του Δαβίδ. Όταν τον πλησίασε ο προφήτης Νάθαν, ο Δαβίδ ομολόγησε φανερά: «Αμάρτησα εναντίον του Ιεχωβά».​—2 Σαμουήλ 12:13.

Εντούτοις, ο Ιεχωβά, όχι μόνο δέχεται την ειλικρινή ομολογία ενός αμαρτωλού και δίνει συγχώρηση, αλλά κάνει επίσης στοργικές προμήθειες ώστε το άτομο που έσφαλε να βοηθηθεί να προοδεύσει σε πνευματική αποκατάσταση. Στην περίπτωση του Δαβίδ, η βοήθεια ήρθε μέσω του προφήτη Νάθαν. Σήμερα, στη Χριστιανική εκκλησία, υπάρχουν οι πρεσβύτεροι​—πνευματικά ώριμοι άντρες. Ο μαθητής Ιάκωβος εξηγεί: «Είναι κανείς μεταξύ σας [πνευματικά] άρρωστος; Ας καλέσει τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας, και ας προσευχηθούν για αυτόν, αλείβοντάς τον με λάδι στο όνομα του Ιεχωβά. Και η προσευχή της πίστης θα κάνει καλά εκείνον που πάσχει, και ο Ιεχωβά θα τον εγείρει. Και αν έχει διαπράξει αμαρτίες, αυτό θα του συγχωρηθεί».​—Ιακώβου 5:14, 15.

Οι επιδέξιοι πρεσβύτεροι μπορούν να κάνουν πολλά για να καταπραΰνουν τον πόνο που νιώθει στην καρδιά του ο μετανιωμένος αμαρτωλός. Προσπαθούν να μιμούνται τον Ιεχωβά στη συμπεριφορά τους απέναντί  του. Ποτέ δεν θέλουν να είναι απότομοι, ακόμη και αν ενδείκνυται να δοθεί ισχυρή διαπαιδαγώγηση. Απεναντίας, λαβαίνουν με συμπόνια υπόψη τους τις άμεσες ανάγκες του ατόμου. Χρησιμοποιώντας το Λόγο του Θεού, προσπαθούν υπομονετικά να διορθώσουν τη νοοτροπία εκείνου που έσφαλε. (Γαλάτες 6:1) Ακόμη και αν κάποιος δεν ομολογήσει εκούσια την αμαρτία του, μπορεί ωστόσο να υποκινηθεί να μετανοήσει όταν τον πλησιάσουν οι πρεσβύτεροι, όπως έκανε ο Δαβίδ όταν τον πλησίασε ο Νάθαν. Η βοήθεια που δίνουν με αυτόν τον τρόπο οι πρεσβύτεροι συμβάλλει ώστε να αποφύγει το άτομο που έσφαλε τον κίνδυνο να επαναλάβει την αμαρτία καθώς και τις σοβαρές συνέπειες της σκλήρυνσης στη διάπραξη της αμαρτίας.​—Εβραίους 10:26-31.

Οπωσδήποτε δεν είναι εύκολο να ομολογήσει κάποιος σε άλλους πράξεις για τις οποίες ντρέπεται και να ζητήσει συγχώρηση. Απαιτείται εσωτερική δύναμη. Σκεφτείτε, όμως, για μια στιγμή τι μπορεί να συμβεί διαφορετικά. Κάποιος που δεν αποκάλυψε τη σοβαρή του αμαρτία στους πρεσβυτέρους της εκκλησίας είπε: «Ένιωθα πόνο στην καρδιά μου ο οποίος δεν έφευγε. Ενέτεινα τις προσπάθειές μου στο έργο κηρύγματος, αλλά εξακολουθούσα να μην αισθάνομαι καθόλου καλά». Πίστευε ότι η εξομολόγηση στον Θεό μέσω προσευχής ήταν αρκετή, αλλά είναι φανερό ότι δεν ήταν, διότι ένιωθε περίπου όπως ο Βασιλιάς Δαβίδ. (Ψαλμός 51:8, 11) Πόσο καλύτερο είναι να δεχόμαστε τη στοργική βοήθεια που παρέχει ο Ιεχωβά μέσω των πρεσβυτέρων!