Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μετάβαση στον πίνακα περιεχομένων

Δέντρα που Αντέχουν στη Δοκιμασία του Χρόνου

Δέντρα που Αντέχουν στη Δοκιμασία του Χρόνου

Δέντρα που Αντέχουν στη Δοκιμασία του Χρόνου

Ένας απότομος βράχος ίσως να μη φαίνεται ιδανικό μέρος για να φτιάξετε το σπίτι σας, ιδίως αν βρίσκεται ψηλά στα βουνά. Παρά τα καταφανή μειονεκτήματα, όμως, μερικά αλπικά δέντρα προσκολλώνται γερά σε τέτοιες βραχώδεις επιφάνειες, αψηφώντας την παγωνιά του χειμώνα και υπομένοντας την ανομβρία του καλοκαιριού.

ΑΥΤΑ τα ανθεκτικά δέντρα συνήθως δεν είναι τόσο μεγαλοπρεπή όσο οι συγγενείς τους που ζουν σε χαμηλότερο υψόμετρο. Οι κορμοί τους μπορεί να είναι ροζιασμένοι και στρεβλωμένοι και η ανάπτυξή τους αρκετά περιορισμένη. Μερικά μάλιστα φαίνονται σαν φυσικά μπονσάι​—καθώς τα διαμορφώνει και τα «κλαδεύει» το σκληρό κλίμα και το λιγοστό χώμα στο οποίο αναπτύσσονται.

Εφόσον υπομένουν σε ένα περιβάλλον που είναι από τα πλέον αφιλόξενα στη γη, ίσως υποθέσετε ότι αυτά τα δέντρα θα είχαν μικρή διάρκεια ζωής. Αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Όπως ισχυρίζονται μερικοί, ο Μαθουσάλα, ένα πεύκο του γένους πεύκη η αθηροφόρος που αναπτύσσεται σε υψόμετρο 3.000 μέτρων στα όρη Χουάιτ της Καλιφόρνιας, είναι 4.700 ετών. Το Βιβλίο των Ρεκόρ, του Γκίνες, 1997 (The Guinness Book of Records 1997) το χαρακτηρίζει ως το παλαιότερο εν ζωή δέντρο στον πλανήτη. Ο Έντμουντ Σούλμαν, ο οποίος μελέτησε αυτά τα αρχαία δέντρα, εξήγησε: «Η πεύκη η αθηροφόρος . . . φαίνεται ότι επιβιώνει χάρη στις αντιξοότητες. Όλα τα γεροντότερα [πεύκα] στα όρη Χουάιτ βρίσκονται κοντά στα 3.000 μέτρα, σε άνυδρους, βραχώδεις ερημότοπους». Ο Σούλμαν ανακάλυψε επίσης ότι τα πιο γέρικα δέντρα από άλλα είδη πεύκων αναπτύσσονταν παρόμοια υπό σκληρές συνθήκες.

Μολονότι πρέπει να ξεπερνούν αντιξοότητες, αυτά τα παραδείγματα υπομονής εκμεταλλεύονται στο έπακρο τα δύο πλεονεκτήματα που έχουν. Η μοναχική τους θέση, όπου η βλάστηση είναι αραιή, τα προστατεύει από τις πυρκαγιές των δασών, μια από τις μεγαλύτερες απειλές για τα αναπτυγμένα δέντρα. Επίσης, οι ρίζες τους τα κρατούν τόσο σταθερά πάνω στο βράχο ώστε μόνο ένας σεισμός μπορεί να τα κουνήσει.

Στη Γραφή, οι πιστοί υπηρέτες του Θεού παρομοιάζονται με δέντρα. (Ψαλμός 1:1-3· Ιερεμίας 17:7, 8) Και αυτοί επίσης μπορεί να αντιμετωπίζουν αντιξοότητες εξαιτίας των περιστάσεών τους. Ο διωγμός, η κλονισμένη υγεία ή η βασανιστική φτώχεια μπορούν να δοκιμάσουν σε σοβαρό βαθμό την πίστη τους, ιδιαίτερα όταν οι δοκιμασίες συνεχίζονται από χρόνο σε χρόνο. Εντούτοις, ο Δημιουργός τους, ο οποίος σχεδίασε τα δέντρα ώστε να είναι τόσο ανθεκτικά απέναντι στις αντιξοότητες, διαβεβαιώνει τους λάτρεις του ότι θα τους στηρίζει. Η Γραφή υπόσχεται σε όσους στέκουν ακλόνητοι στη θέση τους: «Θα σας κάνει σταθερούς, θα σας κάνει ισχυρούς».​—1 Πέτρου 5:9, 10.

“Το να στέκει κάποιος ακλόνητος στη θέση του, να παραμένει σταθερός ή να εγκαρτερεί ” είναι η έννοια που ενέχεται στο ρήμα ὑπομένω του Κειμένου. Όπως συμβαίνει με τα αλπικά δέντρα, οι γερές ρίζες αποτελούν το βασικό παράγοντα για την υπομονή. Σε ό,τι αφορά τους Χριστιανούς, αυτοί χρειάζεται να είναι σταθερά ριζωμένοι στον Ιησού Χριστό ώστε να στέκουν σταθεροί. «Όπως . . . έχετε αποδεχτεί τον Χριστό Ιησού τον Κύριο», έγραψε ο Παύλος, «συνεχίστε να περπατάτε σε ενότητα με αυτόν, καθώς είστε ριζωμένοι και εποικοδομείστε σε αυτόν και σταθεροποιείστε στην πίστη, ακριβώς όπως διδαχτήκατε, ξεχειλίζοντας από πίστη με ευχαριστία».​—Κολοσσαείς 2:6, 7.

Ο Παύλος αντιλαμβανόταν την ανάγκη για ισχυρές πνευματικές ρίζες. Ο ίδιος πάλευε με «ένα αγκάθι στη σάρκα» και υπέμεινε σφοδρό διωγμό σε όλη τη διακονία του. (2 Κορινθίους 11:23-27· 12:7) Ανακάλυψε όμως ότι με τη δύναμη του Θεού μπορούσε να συνεχίζει τον αγώνα. «Για όλα τα πράγματα έχω τη δύναμη χάρη σε αυτόν που μου δίνει δύναμη», δήλωσε.​—Φιλιππησίους 4:13.

Όπως δείχνει το παράδειγμα του Παύλου, το αν θα έχει επιτυχία η Χριστιανική υπομονή δεν εξαρτάται από τις ευνοϊκές περιστάσεις. Σαν αλπικά δέντρα που καταφέρνουν επί αιώνες να αντιμετωπίζουν τις θύελλες, έτσι και εμείς μπορούμε να στέκουμε ακλόνητοι στη θέση μας αν είμαστε ριζωμένοι στον Χριστό και εξαρτόμαστε από τη δύναμη που χορηγεί ο Θεός. Επιπλέον, αν υπομείνουμε ως το τέλος, έχουμε την προοπτική να γευτούμε οι ίδιοι την εκπλήρωση άλλης μιας θεϊκής υπόσχεσης: «Σαν τις ημέρες του δέντρου θα είναι οι ημέρες του λαού μου».​—Ησαΐας 65:22· Ματθαίος 24:13.