Είστε Πραγματικά Ανεκτικοί;

ΕΧΕΤΕ εξοργιστεί ποτέ από την ανάρμοστη διαγωγή κάποιου ατόμου; Μήπως σπεύδετε να αναλάβετε δράση όταν εισχωρούν φθοροποιές επιρροές ανάμεσα στους στενούς συντρόφους σας;

Η άμεση και σταθερή δράση είναι μερικές φορές απαραίτητη προκειμένου να σταματήσει η εξάπλωση κάποιας σοβαρής αμαρτίας. Για παράδειγμα, όταν η χονδροειδής αδικοπραγία απειλούσε να μολύνει τους Ισραηλίτες το 15ο αιώνα Π.Κ.Χ., ο Φινεές, εγγονός του Ααρών, ανέλαβε αποφασιστική δράση για να εξαλείψει το κακό. Ο Ιεχωβά Θεός επιδοκίμασε αυτό που έκανε, λέγοντας: «Ο Φινεές . . . απομάκρυνε την οργή μου από τους γιους του Ισραήλ με το να μην ανεχτεί ανάμεσά τους κανέναν απολύτως ανταγωνισμό απέναντί μου».​—Αριθμοί 25:1-11.

Ο Φινεές ανέλαβε κατάλληλη δράση ώστε να αναχαιτίσει την εξάπλωση της διαφθοράς. Πρέπει, όμως, να αγανακτούμε ανεξέλεγκτα με τα ανθρώπινα σφάλματα των άλλων; Αν ενεργούμε βιαστικά ή χωρίς βάσιμη αιτία, τότε αντί για υπερασπιστές της δικαιοσύνης θα δείχνουμε ότι είμαστε άτομα που χαρακτηρίζονται από έλλειψη ανεκτικότητας, που δεν αφήνουν περιθώριο για τις ατέλειες των άλλων. Τι μπορεί να μας βοηθήσει να αποφύγουμε αυτή την παγίδα;

“Ο Ιεχωβά Συγχωρεί Όλα σας τα Σφάλματα”

Ο Ιεχωβά είναι “Θεός ζηλότυπος (ζηλωτής), Θεός που δεν ανέχεται ανταγωνισμό”. (Έξοδος 20:5, υποσημείωση στη ΜΝΚ) Εφόσον είναι ο Δημιουργός, έχει το δικαίωμα να απαιτεί την αποκλειστική μας αφοσίωση. (Αποκάλυψη 4:11) Εντούτοις, ο Ιεχωβά ανέχεται τις ανθρώπινες αδυναμίες. Γι’ αυτό, ο ψαλμωδός Δαβίδ έψαλε σχετικά με Αυτόν: «Ο Ιεχωβά είναι ελεήμων και φιλεύσπλαχνος, είναι μακρόθυμος και αφθονεί σε στοργική καλοσύνη. Δεν θα βρίσκει διαρκώς σφάλματα . . . Δεν έκανε σε εμάς κατά τις αμαρτίες μας· ούτε έφερε πάνω μας ό,τι μας άξιζε κατά τα σφάλματά μας». Ναι, αν μετανοούμε, ο Θεός “συγχωρεί όλα μας τα σφάλματα”.​—Ψαλμός 103:3, 8-10.

Επειδή κατανοεί την αμαρτωλή φύση των ανθρώπων, ο Ιεχωβά δεν «βρίσκει διαρκώς σφάλματα» στους παραβάτες που έχουν μετανοήσει. (Ψαλμός 51:5· Ρωμαίους 5:12) Μάλιστα, σκοπός του είναι να εξαλείψει την αμαρτία και την ατέλεια. Μέχρι να επιτευχθεί αυτό πλήρως, αντί να φέρνει πάνω μας “ό,τι μας αξίζει”, ο Θεός δίνει φιλάγαθα συγχώρηση με βάση τη λυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού. Κανένας από εμάς δεν θα κρινόταν άξιος για επιβίωση αν ο Ιεχωβά δεν έδειχνε έλεος όταν αυτό είναι κατάλληλο. (Ψαλμός 130:3) Πόσο ευγνώμονες μπορούμε να είμαστε για το γεγονός ότι ο ουράνιος Πατέρας μας, ο οποίος δικαιωματικά απαιτεί αποκλειστική αφοσίωση, είναι ελεήμων Θεός!

Χρειάζεται Ισορροπία

Εφόσον ο Υπέρτατος Κύριος του σύμπαντος είναι ανεκτικός στις σχέσεις του με τους ατελείς ανθρώπους, δεν θα πρέπει να είμαστε και εμείς ανεκτικοί; Η ανεκτικότητα μπορεί να οριστεί ως η διάθεση που έχει κάποιος να αντιμετωπίζει με υπομονή τις απόψεις ή τις ενέργειες των άλλων. Έχουμε εμείς προσωπικά τέτοια διάθεση​—την τάση να εκδηλώνουμε υπομονή και αυτοσυγκράτηση όταν οι άλλοι λένε ή κάνουν πράγματα που δεν είναι χονδροειδείς αμαρτίες αλλά μπορεί να μην αρμόζουν;

Βέβαια, θα πρέπει να αποφεύγουμε να είμαστε υπερβολικά ανεκτικοί. Για παράδειγμα, η βλάβη που προκύπτει όταν οι υπεύθυνοι διαφόρων θρησκειών ανέχονται διεφθαρμένους ιερείς οι οποίοι υποβάλλουν κατ’ εξακολούθηση αγόρια και κορίτσια σε σεξουαλική κακοποίηση είναι τεράστια. «Αντιμετωπίζοντας τις περιπτώσεις αυτών των παιδιών ως μεμονωμένες αμαρτίες», σχολίασε ένας δημοσιογράφος στην Ιρλανδία, «οι εκκλησιαστικές αρχές απλώς μετέθεσαν τον ένοχο ιερέα [σε άλλη περιοχή]».

Μήπως η απλή μετάθεση ενός τέτοιου ατόμου  αποτελεί παράδειγμα εκδήλωσης κατάλληλης ανεκτικότητας; Ασφαλώς όχι! Υποθέστε ότι κάποιο ιατρικό σωματείο επέτρεπε σε έναν ανεύθυνο χειρουργό να συνεχίζει να κάνει εγχειρήσεις, μεταθέτοντάς τον από το ένα νοσοκομείο στο άλλο, παρά το γεγονός ότι εκείνος προκαλούσε το θάνατο των ασθενών του ή τους προξενούσε μόνιμη βλάβη. Μια εσφαλμένη αίσθηση επαγγελματικής αλληλεγγύης μπορεί να προάγει τέτοιου είδους «ανεκτικότητα». Τι θα πούμε, όμως, για τα θύματα που πέθαναν ή επηρεάστηκαν δυσμενώς εξαιτίας αμέλειας ή ακόμη και εγκληματικών πράξεων;

Υπάρχει επίσης ο κίνδυνος να εκδηλώνουμε ελάχιστη ανεκτικότητα. Όταν ο Ιησούς ήταν στη γη, μερικοί Ιουδαίοι που ήταν γνωστοί ως Ζηλωτές επιδίωκαν εσφαλμένα να χρησιμοποιούν το παράδειγμα του Φινεές προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τις δικές τους ενέργειες. Μια ακραία ενέργεια ορισμένων Ζηλωτών ήταν «να αναμειγνύονται με τα πλήθη στην Ιερουσαλήμ, κατά τη διάρκεια των γιορτών ή παρόμοιων περιστάσεων, και να μαχαιρώνουν με μικρά ξίφη ανυποψίαστα άτομα που τους ήταν αντιπαθή».

Ως Χριστιανοί, δεν πρόκειται ποτέ να φτάσουμε στο σημείο να επιτεθούμε κατά γράμμα σε όσους μας φαίνονται αντιπαθείς, όπως έκαναν οι Ζηλωτές. Μήπως όμως μας χαρακτηρίζει έλλειψη ανεκτικότητας σε τέτοιον βαθμό ώστε να επιτιθόμαστε με άλλους τρόπους σε όσους αποδοκιμάζουμε​—ίσως μιλώντας για αυτούς προσβλητικά; Αν είμαστε πραγματικά ανεκτικοί, δεν θα καταφεύγουμε σε τέτοιου είδους επιβλαβή ομιλία.

Οι Φαρισαίοι του πρώτου αιώνα αποτελούσαν άλλη μια μη ανεκτική ομάδα. Καταδίκαζαν συνεχώς τους άλλους και δεν άφηναν κανένα περιθώριο για την ανθρώπινη ατέλεια. Οι υπερήφανοι Φαρισαίοι περιφρονούσαν τον κοινό λαό, κατηγορώντας τους ότι ήταν «καταραμένοι άνθρωποι». (Ιωάννης 7:49) Εύλογα λοιπόν, ο Ιησούς κατέκρινε εκείνα τα αυτοδικαιούμενα άτομα, λέγοντας: «Αλίμονο σε εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές! Επειδή δίνετε το δέκατο από το δυόσμο και τον άνηθο και το κύμινο, αλλά έχετε αδιαφορήσει για τα πιο βαρυσήμαντα ζητήματα του Νόμου, δηλαδή τη δικαιοσύνη και το έλεος και την πιστότητα. Αυτά επιβαλλόταν να τα κάνετε, χωρίς όμως να αδιαφορήσετε για τα άλλα».​—Ματθαίος 23:23.

Με αυτά τα λόγια του, ο Ιησούς δεν μείωνε τη σημασία της τήρησης του Μωσαϊκού Νόμου. Έδειχνε απλά ότι οι “βαρυσήμαντες”, ή οι πιο σοβαρές, πτυχές του Νόμου απαιτούσαν να εφαρμόζεται αυτός ο Νόμος με λογικότητα και έλεος. Πόσο διαφορετικοί ήταν ο Ιησούς και οι μαθητές του από τους μη ανεκτικούς Φαρισαίους και Ζηλωτές!

Ούτε ο Ιεχωβά Θεός ούτε ο Ιησούς Χριστός παραβλέπουν την κακία. Σύντομα, θα έρθει «εκδίκηση πάνω σε εκείνους οι οποίοι δεν γνωρίζουν τον Θεό και σε εκείνους οι οποίοι δεν υπακούν στα καλά νέα». (2 Θεσσαλονικείς 1:6-10) Παρά το ζήλο του για τη δικαιοσύνη, όμως, ο Ιησούς δεν παραλείπει ποτέ να αντανακλά την υπομονή, το έλεος και το στοργικό ενδιαφέρον του ουράνιου Πατέρα του για όλους όσους θέλουν να κάνουν το σωστό. (Ησαΐας 42:1-3· Ματθαίος 11:28-30· 12:18-21) Τι θαυμάσιο παράδειγμα έθεσε για εμάς ο Ιησούς!

Να Ανέχεστε με Υπομονή ο Ένας τον Άλλον

Μολονότι ίσως έχουμε μεγάλο ζήλο για ό,τι είναι δίκαιο, ας εφαρμόζουμε τη συμβουλή του αποστόλου Παύλου: «Να ανέχεστε ο ένας τον άλλον και να συγχωρείτε ο ένας τον άλλον ανεπιφύλακτα, αν κανείς έχει αιτία για παράπονο εναντίον κάποιου άλλου. Όπως ο Ιεχωβά σάς συγχώρησε ανεπιφύλακτα, έτσι να συγχωρείτε και εσείς». (Κολοσσαείς 3:13· Ματθαίος 6:14, 15) Η ανεκτικότητα απαιτεί να ανέχεται ο ένας τα ελαττώματα και τα λάθη του άλλου σε αυτόν τον ατελή κόσμο. Πρέπει να είμαστε λογικοί όσον αφορά αυτά που αναμένουμε από τους άλλους.​—Φιλιππησίους 4:5.

Το να είμαστε ανεκτικοί δεν σημαίνει με κανέναν τρόπο ότι επιδοκιμάζουμε την αδικοπραγία ή ότι δεν βλέπουμε τα σφάλματα. Ο τρόπος σκέψης ή η διαγωγή ενός ομοπίστου μας μπορεί από κάποιες απόψεις να μην εναρμονίζεται πλήρως με τους κανόνες του Ιεχωβά. Παρ’ όλο που αυτή η παρέκκλιση μπορεί να μην είναι ακόμη τόσο σοβαρή ώστε να οδηγήσει σε απόρριψη από τον Θεό, ίσως αποτελεί προειδοποιητικό σημάδι  που υποδεικνύει ότι απαιτείται κάποια διόρθωση. (Γένεση 4:6, 7) Πόσο στοργικό είναι όταν αυτοί οι οποίοι έχουν τα πνευματικά προσόντα προσπαθούν να διορθώσουν με πνεύμα πραότητας το άτομο που έσφαλε! (Γαλάτες 6:1) Εντούτοις, για να έχουν επιτυχία σε αυτή την προσπάθεια, είναι απαραίτητο να ενεργούν από ενδιαφέρον, όχι με επικριτικό πνεύμα.

«Με Πραότητα και Βαθύ Σεβασμό»

Τι μπορεί να λεχθεί για την εκδήλωση υπομονής προς τους ανθρώπους των οποίων οι θρησκευτικές απόψεις διαφέρουν από τις δικές μας; Ένα «Γενικό Δίδαγμα» το οποίο αναρτήθηκε σε όλα τα Δημόσια Σχολεία που ιδρύθηκαν στην Ιρλανδία το 1831 αναφέρει: «Ο Ιησούς Χριστός δεν σκόπευε να επιβάλει διά της βίας τη θρησκεία του στους ανθρώπους. . . . Οι διαπληκτισμοί με τους συνανθρώπους μας και η εκτόξευση προσβολών δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο θα τους πείσουμε ότι εμείς έχουμε δίκιο και αυτοί άδικο. Το πιθανότερο είναι να τους πείσουμε ότι δεν έχουμε Χριστιανικό πνεύμα».

Ο Ιησούς δίδασκε και ενεργούσε με τρόπο που έλκυε τους ανθρώπους στο Λόγο του Θεού, και το ίδιο πρέπει να κάνουμε και εμείς. (Μάρκος 6:34· Λουκάς 4:22, 32· 1 Πέτρου 2:21) Ως τέλειος άνθρωπος στον οποίο ο Θεός είχε δώσει ειδική ενόραση, μπορούσε να διαβάζει καρδιές. Συνεπώς, όταν ήταν αναγκαίο, ο Ιησούς μπορούσε να εξαγγείλει καυστικές καταγγελίες κατά των εχθρών του Ιεχωβά. (Ματθαίος 23:13-33) Αυτό δεν σήμαινε ότι δεν ήταν ανεκτικός.

Ανόμοια με τον Ιησού, εμείς δεν έχουμε την ικανότητα να διαβάζουμε καρδιές. Επομένως, θα πρέπει να ακολουθούμε τη συμβουλή του αποστόλου Πέτρου: «Αγιάστε τον Χριστό ως Κύριο στις καρδιές σας, πάντοτε έτοιμοι για υπεράσπιση μπροστά σε όποιον σας ζητάει λόγο για την ελπίδα την οποία έχετε μέσα σας, κάνοντάς το αυτό όμως με πραότητα και βαθύ σεβασμό». (1 Πέτρου 3:15) Ως υπηρέτες του Ιεχωβά, πρέπει να υπερασπιζόμαστε αυτά που πιστεύουμε επειδή είναι στερεά βασισμένα στο Λόγο του Θεού. Αλλά χρειάζεται να το κάνουμε αυτό με τρόπο που να δείχνει σεβασμό για τους άλλους και για τις πεποιθήσεις τους τις οποίες διακρατούν με ειλικρίνεια. Ο Παύλος έγραψε: «Ο λόγος σας ας είναι πάντοτε με χάρη, καρυκευμένος με αλάτι, για να γνωρίζετε πώς πρέπει να απαντάτε στον καθένα».​—Κολοσσαείς 4:6.

Στην περίφημη Επί του Όρους Ομιλία του, ο Ιησούς είπε: «Όλα όσα θέλετε . . . να κάνουν σε εσάς οι άνθρωποι πρέπει και εσείς, παρόμοια, να κάνετε σε αυτούς». (Ματθαίος 7:12) Άρα λοιπόν, ας ανεχόμαστε με υπομονή ο ένας τον άλλον και ας εκδηλώνουμε σεβασμό προς εκείνους στους οποίους κηρύττουμε τα καλά νέα. Αν εξισορροπούμε το ζήλο μας για τη δικαιοσύνη με τη βασισμένη στη Γραφή ανεκτικότητα, θα ευαρεστούμε τον Ιεχωβά και θα είμαστε πραγματικά ανεκτικοί.

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Να αποφεύγετε τη μη ανεκτική στάση των Φαρισαίων

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Ο Ιησούς αντανακλούσε το ανεκτικό πνεύμα του Πατέρα του. Εσείς το κάνετε αυτό;