Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Στο εδάφιο 1 Πέτρου 4:3 διαβάζουμε ότι μερικοί Χριστιανοί συμμετείχαν κάποτε σε «παράνομες ειδωλολατρίες». Δεν είναι κάθε ειδωλολατρία παράνομη, κάτι που καταδικάζει και απαγορεύει ο Θεός;

Ναι, στα μάτια του Θεού, κάθε ειδωλολατρία είναι παράνομη. Εκείνοι που επιζητούν την εύνοιά του δεν μπορούν να επιδίδονται στην ειδωλολατρία.​—1 Κορινθίους 5:11· Αποκάλυψη 21:8.

Φαίνεται, όμως, ότι ο απόστολος Πέτρος αναφερόταν στην ειδωλολατρία από μια άλλη άποψη. Ένα στοιχείο είναι ότι ανάμεσα σε πολλά αρχαία έθνη η ειδωλολατρία ήταν και συνηθισμένη αλλά και απαλλαγμένη από νομικούς περιορισμούς που επέβαλλαν οι αρχές. Αυτό σήμαινε ότι ο νόμος της χώρας δεν απαγόρευε τέτοιου είδους ειδωλολατρία. Κάποια ειδωλολατρία αποτελούσε μάλιστα μέρος της εθνικής ή της κυβερνητικής πολιτικής. Με αυτή την έννοια, μερικοί, προτού γίνουν Χριστιανοί, είχαν συμμετάσχει σε “ειδωλολατρίες δίχως νομικούς περιορισμούς”. [Μετάφραση Νέου Κόσμου, έκδοση 1950 (στην αγγλική)] Μπορούμε να αναφέρουμε, παραδείγματος χάρη, ότι ο Βαβυλώνιος Βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ έστησε μια ειδωλολατρική χρυσή εικόνα, αλλά οι υπηρέτες του Ιεχωβά Σεδράχ, Μισάχ και Αβδενεγώ αρνήθηκαν να τη λατρέψουν.​—Δανιήλ 3:1-12.

Από μια άλλη άποψη, πολλές ειδωλολατρικές τελετουργίες περιλάμβαναν πράξεις που συγκρούονταν κατάφωρα με κάθε φυσικό νόμο ή αίσθηση περί ηθικής που προερχόταν από την κληρονομημένη συνείδηση. (Ρωμαίους 2:14, 15) Ο απόστολος Παύλος έγραψε για εξαχρειωτικές πράξεις που ήταν “αντίθετες στη φύση” και “χυδαίες”, και αυτές συχνά ενσωματώνονταν στις θρησκευτικές τελετουργίες. (Ρωμαίους 1:26, 27) Οι άντρες και οι γυναίκες που συμμετείχαν σε παράνομη ειδωλολατρία δεν συμμορφώνονταν με τους νομικούς περιορισμούς της ανθρώπινης φύσης. Ασφαλώς όσοι γίνονταν Χριστιανοί ήταν κατάλληλο να εγκαταλείπουν αυτές τις διεφθαρμένες συνήθειες.

Εκτός από τα παραπάνω, τέτοιες ειδωλολατρίες που ήταν συνηθισμένες μεταξύ των μη Ιουδαίων καταδικάζονταν από τον Ιεχωβά Θεό. Επομένως, ήταν αθέμιτες. a​—Κολοσσαείς 3:5-7.

[Υποσημείωση]