Υπάρχει Κάτι που Μπορεί να Ενώσει Πραγματικά τους Ανθρώπους;

ΟΠΟΙΕΣ και αν είναι οι πεποιθήσεις σας, πιθανώς συμφωνείτε ότι σχεδόν σε όλες τις θρησκείες θα υπάρχουν άτομα τα οποία αγαπούν την αλήθεια. Άνθρωποι που έχουν βαθιά εκτίμηση για ό,τι είναι αληθινό και είναι πρόθυμοι να το αναζητήσουν μπορούν να βρεθούν ανάμεσα στους Ινδουιστές, στους Καθολικούς, στους Εβραίους και άλλους. Ωστόσο, η θρησκεία φαίνεται να διαιρεί την ανθρωπότητα. Μερικοί μάλιστα χρησιμοποιούν τη θρησκεία για κακούς σκοπούς. Θα είναι ποτέ δυνατόν να ενωθούν ειλικρινή άτομα όλων των θρησκειών τα οποία αγαπούν ό,τι είναι καλό και αληθινό; Θα μπορούσαν να συσπειρωθούν για έναν κοινό σκοπό;

Πόσο ανησυχητικό είναι να βλέπει κανείς ότι η θρησκεία αποτελεί ολοένα και περισσότερο την αιτία των διαιρέσεων! Εξετάστε μερικές από τις ακόλουθες συγκρούσεις. Ινδουιστές πολεμούν εναντίον Βουδιστών στη Σρι Λάνκα. Προτεστάντες, Καθολικοί και Εβραίοι έχουν χύσει αίμα σε διάφορες συρράξεις. «Χριστιανοί» συγκρούονται με Μουσουλμάνους στην Ινδονησία, στο Κοσσυφοπέδιο και στην Τσετσενία. Επίσης, το Μάρτιο του 2000, σε ένα διήμερο θρησκευτικών εχθροπραξιών σκοτώθηκαν 300 Νιγηριανοί. Πράγματι, το θρησκευτικό μίσος έχει τροφοδοτήσει την αγριότητα αυτών των συγκρούσεων.

Οι ειλικρινείς άνθρωποι συχνά συνταράζονται από τις φαυλότητες που διαπράττονται στο όνομα της θρησκείας. Λόγου χάρη, πολλοί εκκλησιαζόμενοι συγκλονίζονται όταν μερικές θρησκείες ανέχονται επισήμως κληρικούς που είναι ένοχοι σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών. Άλλοι πιστοί έρχονται σε πολύ δύσκολη θέση λόγω των διαιρέσεων που παρατηρούνται σε πολλά αποκαλούμενα Χριστιανικά θρησκεύματα γύρω από ζητήματα όπως η ομοφυλοφιλία και η έκτρωση. Είναι φανερό ότι η θρησκεία δεν έχει ενώσει την ανθρωπότητα. Εντούτοις, σε πολλά θρησκεύματα υπάρχουν άτομα που έχουν γνήσια αγάπη για την αλήθεια, όπως δείχνουν οι ακόλουθες εμπειρίες.

Ποθούσαν την Αλήθεια

Η Φιντέλια ήταν μια ειλικρινής και αφοσιωμένη πιστή που εκκλησιαζόταν στον Καθολικό Ναό του Αγίου Φραγκίσκου στη Λα Πας της Βολιβίας. Προσκυνούσε το ομοίωμα της Μαρίας και τοποθετούσε μπροστά στον εσταυρωμένο τα καλύτερα κεριά που μπορούσε να αγοράσει. Κάθε εβδομάδα, πρόσφερε μεγάλες ποσότητες τροφίμων στον ιερέα για να τα μοιράζει στους φτωχούς. Εντούτοις, πέντε μωρά της Φιντέλια πέθαναν προτού μπορέσουν να βαφτιστούν. Όταν ο ιερέας τής είπε ότι όλα υπέφεραν στο σκοτάδι του Λίμπο, η Φιντέλια αναρωτήθηκε: “Αν ο Θεός είναι αγαθός, πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό;”

Η Τάρα, μια γιατρός, ανατράφηκε ως Ινδουίστρια στο Κατμαντού του Νεπάλ. Ακολουθώντας τα πανάρχαια έθιμα των προγόνων της, λάτρευε τους θεούς της στους Ινδουιστικούς ναούς και είχε είδωλα στο σπίτι της. Αλλά την προβλημάτιζαν ερωτήματα όπως: Γιατί υπάρχουν τόσο πολλά παθήματα; Γιατί πεθαίνουν οι άνθρωποι; Δεν βρήκε καμιά ικανοποιητική απάντηση στη θρησκεία της.

Ο Πάνια, από την άλλη πλευρά, μεγάλωσε ως Βουδιστής σε ένα σπίτι στην όχθη κάποιου καναλιού της Μπανγκόκ στην Ταϋλάνδη. Διδάχτηκε ότι τα παθήματα είναι συνέπειες κάποιων  πράξεων που διαπράχθηκαν σε προηγούμενες ζωές και ότι για να απελευθερωθεί κανείς από αυτά πρέπει να απαλλαχτεί από όλες του τις επιθυμίες. Όπως και άλλοι ειλικρινείς Βουδιστές, διδάχτηκε να έχει βαθύ σεβασμό για τη σοφία των μοναχών με τις κίτρινες στολές, οι οποίοι περνούσαν από το σπίτι κάθε πρωί ζητώντας ελεημοσύνη. Ασχολούνταν με το διαλογισμό και έκανε συλλογή ομοιωμάτων του Βούδα πιστεύοντας ότι του παρείχαν προστασία. Όταν ένα σοβαρό δυστύχημα τον άφησε παράλυτο από τη μέση και κάτω, ο Πάνια επισκέφτηκε Βουδιστικά μοναστήρια με την ειλικρινή ελπίδα ότι θα θεραπευόταν θαυματουργικά. Δεν βρήκε ούτε θεραπεία ούτε πνευματική διαφώτιση. Τουναντίον, ήρθε σε επαφή με τον πνευματισμό και άρχισε να ασχολείται με αυτόν.

Ο Βέρτζιλ γεννήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και, όταν πήγε στο κολέγιο, προσχώρησε στους Μαύρους Μουσουλμάνους. Διένεμε με ζήλο τα έντυπά τους, τα οποία υποστήριζαν ότι οι λευκοί ταυτίζονται με τον Διάβολο. Αυτό, όπως πίστευαν, εξηγούσε γιατί οι λευκοί διέπραξαν τόσες φρικαλεότητες σε βάρος των μαύρων. Μολονότι ήταν ειλικρινής στις πεποιθήσεις του, ο Βέρτζιλ προβληματιζόταν με ερωτήματα όπως: Πώς ήταν δυνατόν να είναι κακοί όλοι οι λευκοί; Και γιατί ένα τόσο μεγάλο μέρος του κηρύγματος περιστρεφόταν γύρω από τα χρήματα;

Η Τσιάρο, αν και μεγάλωσε στη Νότια Αμερική όπου επικρατεί ο Καθολικισμός, ήταν ειλικρινής Προτεστάντισσα. Χαιρόταν για το ότι δεν είχε καμιά σχέση με την ειδωλολατρία που υπήρχε γύρω της. Της άρεσε να πηγαίνει στην εκκλησία κάθε Κυριακή για να παρακολουθεί τη συναισθηματικά φορτισμένη λειτουργία, κατά την οποία φώναζε δυνατά «Αλληλούια!» και συμμετείχε στη θρησκευτική υμνολογία και στους χορούς που ακολουθούσαν. Η Τσιάρο πίστευε ειλικρινά ότι είχε σωθεί και ότι είχε αναγεννηθεί. Έδινε το ένα δέκατο του εισοδήματός της στην εκκλησία, και όταν ο αγαπημένος της ευαγγελιστής της τηλεόρασης ζήτησε συνεισφορές, του έστειλε χρήματα για τα παιδιά στην Αφρική. Ωστόσο, όταν ρώτησε τον πάστορά της γιατί ένας Θεός αγάπης βασανίζει τις ψυχές στην κόλαση, συνειδητοποίησε ότι αυτός δεν είχε καμιά ουσιαστική απάντηση να της δώσει. Αργότερα, ανακάλυψε επίσης ότι οι συνεισφορές της δεν χρησιμοποιήθηκαν για να βοηθηθούν τα παιδιά στην Αφρική.

Αν και είχαν διαφορετικό παρελθόν, αυτά τα πέντε άτομα είχαν κάτι κοινό. Αγαπούσαν την αλήθεια και αναζητούσαν με ειλικρίνεια αληθινές απαντήσεις στα ερωτήματά τους. Αλλά θα μπορούσαν πραγματικά να ενωθούν στην αληθινή λατρεία; Το επόμενο άρθρο θα απαντήσει σε αυτό το ερώτημα.

[Εικόνα στη σελίδα 4]

Είναι δυνατόν να ενωθούν πραγματικά άνθρωποι με διαφορετικό παρελθόν;

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 3]

G.P.O., Jerusalem