Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Ποια είναι η «ανάπαυση» στην οποία αναφέρονται τα εδάφια Εβραίους 4:9-11, και πώς “εισέρχεται κάποιος σε εκείνη την ανάπαυση”;

Απευθυνόμενος στους Εβραίους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Απομένει μια ανάπαυση σαββάτου για το λαό του Θεού. Διότι ο άνθρωπος που έχει εισέλθει στην ανάπαυση του Θεού έχει αναπαυτεί και ο ίδιος από τα έργα του, όπως ο Θεός από τα δικά του. Ας κάνουμε, λοιπόν, το καλύτερο που μπορούμε για να εισέλθουμε σε εκείνη την ανάπαυση».​—Εβραίους 4:9-11.

Όταν ο Παύλος είπε ότι ο Θεός αναπαύτηκε από το έργο Του, προφανώς αναφερόταν στα λόγια του εδαφίου Γένεση 2:2, όπου διαβάζουμε: «Μέχρι την έβδομη ημέρα ο Θεός ολοκλήρωσε το έργο του που είχε κάνει και άρχισε να αναπαύεται την έβδομη ημέρα από όλο το έργο του που είχε κάνει». Γιατί άρχισε ο Ιεχωβά «να αναπαύεται την έβδομη ημέρα»; Όχι βεβαίως επειδή χρειαζόταν να ανακτήσει τις δυνάμεις του «από όλο το έργο του που είχε κάνει». Το επόμενο εδάφιο παρέχει ένα χρήσιμο στοιχείο: «Ο Θεός ευλόγησε την έβδομη ημέρα και την κατέστησε ιερή, επειδή σε αυτήν έχει αναπαυτεί από όλο το έργο του, το οποίο δημιούργησε ο Θεός ώστε να το φτιάξει».​—Γένεση 2:3· Ησαΐας 40:26, 28.

Η «έβδομη ημέρα» ήταν διαφορετική από οποιαδήποτε από τις προηγούμενες έξι ημέρες με την έννοια ότι ήταν μια ημέρα την οποία ευλόγησε ο Θεός και την κατέστησε ιερή, δηλαδή μια ημέρα ξεχωρισμένη ή αφιερωμένη για έναν ειδικό σκοπό. Ποιος ήταν αυτός ο σκοπός; Νωρίτερα, ο Θεός είχε αποκαλύψει το σκοπό του για τους ανθρώπους και τη γη. Στον πρώτο άνθρωπο και στη σύζυγό του, ο Θεός είπε: «Να είστε καρποφόροι και να πληθυνθείτε και να γεμίσετε τη γη και να την καθυποτάξετε και να έχετε σε υποταγή τα ψάρια της θάλασσας και τα πετούμενα πλάσματα των ουρανών και κάθε ζωντανό πλάσμα που κινείται πάνω στη γη». (Γένεση 1:28) Αν και ο Θεός είχε δώσει στους ανθρώπους και στη γη ένα τέλειο ξεκίνημα, θα χρειαζόταν καιρός για να καθυποταχθεί ολόκληρη η γη και να μεταμορφωθεί σε παράδεισο γεμάτο με μια τέλεια ανθρώπινη οικογένεια, όπως είχε σκοπό του ο Θεός. Έτσι λοιπόν, «την έβδομη ημέρα», ο Θεός αναπαύτηκε, δηλαδή σταμάτησε, από περαιτέρω επίγεια δημιουργικά έργα προκειμένου να επιτρέψει σε αυτά που είχε ήδη δημιουργήσει να αναπτυχθούν σε αρμονία με το θέλημά του. Μέχρι το τέλος εκείνης της “ημέρας”, όλα όσα είχε σκοπό του ο Θεός θα έχουν γίνει πραγματικότητα. Πόσο θα διαρκέσει εκείνη η ανάπαυση;

Επιστρέφοντας στη δήλωση του Παύλου στην επιστολή προς τους Εβραίους, παρατηρούμε ότι αυτός τόνισε πως «απομένει μια ανάπαυση σαββάτου για το λαό του Θεού» και παρότρυνε τους συγχριστιανούς του να κάνουν το καλύτερο που μπορούσαν “για να εισέλθουν σε εκείνη την ανάπαυση”. Αυτό δείχνει πως όταν ο Παύλος έγραψε εκείνα τα λόγια, “η έβδομη ημέρα” της ανάπαυσης του Θεού, η οποία είχε αρχίσει περίπου 4.000 χρόνια νωρίτερα, βρισκόταν ακόμη σε εξέλιξη. Δεν θα τελειώσει προτού εκπληρωθεί ολοκληρωτικά ο σκοπός του Θεού για τους ανθρώπους και τη γη στο τέλος της Χιλιετούς Βασιλείας του Ιησού Χριστού, ο οποίος είναι ο «Κύριος του σαββάτου».​—Ματθαίος 12:8· Αποκάλυψη 20:1-6· 21:1-4.

Με αυτή την υπέροχη προοπτική υπόψη, ο Παύλος εξήγησε πώς θα μπορούσε κάποιος να εισέλθει στην ανάπαυση του Θεού, γράφοντας: «Ο άνθρωπος που έχει εισέλθει στην ανάπαυση του Θεού έχει αναπαυτεί και ο ίδιος από τα έργα του». Αυτό μας λέει ότι, αν και της δόθηκε ένα τέλειο ξεκίνημα, η ανθρωπότητα ως σύνολο δεν είχε εισέλθει στην ανάπαυση του Θεού. Και τούτο επειδή ο Αδάμ και η Εύα δεν τήρησαν για πολύ την ανάπαυση του Θεού «την έβδομη ημέρα» αποδεχόμενοι τη δική του διευθέτηση για αυτούς. Απεναντίας, στασίασαν και ήθελαν να γίνουν ανεξάρτητοι από τον Θεό. Μάλιστα συμπαρατάχθηκαν με τον Σατανά στο σχέδιό του αντί να δεχτούν τη στοργική καθοδηγία του Θεού. (Γένεση 2:15-17) Ως αποτέλεσμα, έχασαν την προοπτική να ζήσουν για πάντα σε μια παραδεισιακή γη. Έκτοτε, ολόκληρη η ανθρωπότητα υποδουλώθηκε στην αμαρτία και στο θάνατο.​—Ρωμαίους 5:12, 14.

Ο στασιασμός της ανθρωπότητας δεν ματαίωσε το σκοπό του Θεού. Η ημέρα της ανάπαυσής του συνεχίζεται. Ωστόσο, ο Ιεχωβά έκανε μια στοργική προμήθεια​—το λύτρο—​μέσω του Γιου του, του Ιησού Χριστού, ώστε όλοι όσοι τη δέχονται με βάση την πίστη να μπορούν να αποβλέπουν σε απελευθέρωση και ανάπαυση από το βάρος της αμαρτίας και του θανάτου. (Ρωμαίους 6:23) Να γιατί παρότρυνε ο Παύλος τους συγχριστιανούς του να “αναπαυτούν από τα έργα τους”. Χρειαζόταν να δεχτούν την προμήθεια του Θεού για σωτηρία και να μην προσπαθούν να φροντίσουν για το μέλλον τους με το δικό τους τρόπο, όπως έκανε ο Αδάμ και η Εύα. Χρειαζόταν επίσης να μην ασχολούνται με τα δικά τους έργα αυτοδικαίωσης.

 Το να παραμερίσει κάποιος τις ιδιοτελείς ή κοσμικές του επιδιώξεις για να κάνει το θέλημα του Θεού είναι πράγματι αναζωογονητικό και φέρνει ανάπαυση. Ο Ιησούς απηύθυνε την ακόλουθη πρόσκληση: «Ελάτε σε εμένα, όλοι εσείς που μοχθείτε και είστε καταφορτωμένοι, και εγώ θα σας αναζωογονήσω. Βάλτε το ζυγό μου πάνω σας και μάθετε από εμένα, διότι είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και θα βρείτε αναζωογόνηση για τις ψυχές σας. Διότι ο ζυγός μου είναι καλός και το φορτίο μου είναι ελαφρό».​—Ματθαίος 11:28-30.

Η ανάλυση του Παύλου γύρω από την ανάπαυση του Θεού και τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε κάποιος να εισέλθει σε αυτήν σίγουρα αποτελούσε πηγή ενθάρρυνσης για τους Εβραίους Χριστιανούς στην Ιερουσαλήμ, οι οποίοι είχαν υποστεί μεγάλο διωγμό και πολλούς χλευασμούς για την πίστη τους. (Πράξεις 8:1· 12:1-5) Παρόμοια, τα λόγια του Παύλου μπορούν να αποτελέσουν πηγή ενθάρρυνσης για τους Χριστιανούς σήμερα. Αντιλαμβανόμενοι ότι επίκειται η εκπλήρωση της υπόσχεσης του Θεού να φέρει σε ύπαρξη μια παραδεισιακή γη υπό τη δίκαιη Βασιλεία του, και εμείς επίσης πρέπει να αναπαυτούμε από τα δικά μας έργα και να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να εισέλθουμε σε εκείνη την ανάπαυση.​—Ματθαίος 6:10, 33· 2 Πέτρου 3:13.

[Εικόνες στη σελίδα 31]

Η υπόσχεση του Θεού για έναν επίγειο παράδεισο θα πραγματοποιηθεί στο τέλος της ημέρας της ανάπαυσής του