Ο Ιησούς Σώζει​—Πώς;

«Ο Ιησούς σώζει!» «Ο Ιησούς είναι ο Σωτήρας μας!» Σε πολλές χώρες του κόσμου, τέτοιες φράσεις είναι γραμμένες σε τοίχους κτιρίων και σε άλλους δημόσιους χώρους. Εκατομμύρια άνθρωποι πιστεύουν ειλικρινά ότι ο Ιησούς είναι ο Σωτήρας τους. Αν τους ρωτούσατε: «Πώς μας σώζει ο Ιησούς;» πιθανώς θα απαντούσαν: «Ο Ιησούς πέθανε για εμάς» ή «Ο Ιησούς πέθανε για τις αμαρτίες μας». Ναι, ο θάνατος του Ιησού μάς δίνει τη δυνατότητα να σωθούμε. Αλλά πώς μπορεί ο θάνατος ενός ανθρώπου να πληρώσει για τις αμαρτίες πολλών; Αν ρωτούσαν εσάς: «Πώς μπορεί να μας σώσει ο θάνατος του Ιησού;» τι θα απαντούσατε;

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ που δίνει σε αυτή την ερώτηση η Αγία Γραφή είναι πολύ απλή αλλά ξεκάθαρη και γεμάτη νόημα. Για να συλλάβουμε τη σημασία της, όμως, χρειάζεται να δούμε πρώτα τη ζωή και το θάνατο του Ιησού ως τη λύση σε ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα. Μόνο τότε μπορούμε να κατανοήσουμε ορθά την τεράστια αξία του θανάτου του Ιησού.

Κάνοντας διευθετήσεις ώστε να δώσει ο Ιησούς τη ζωή του, ο Θεός χειριζόταν μια κατάσταση που ανέκυψε όταν αμάρτησε ο Αδάμ. Τι τραγωδία ήταν εκείνη η αμαρτία! Ο πρώτος άνθρωπος και η σύζυγός του, η Εύα, ήταν τέλειοι. Ο όμορφος κήπος της Εδέμ ήταν το σπίτι τους. Ο Θεός τούς ανέθεσε να φροντίζουν το παραδεισιακό σπίτι τους, ένα έργο γεμάτο νόημα. Επρόκειτο να έχουν υπό τη στοργική τους επίβλεψη τα άλλα ζωντανά πλάσματα της  γης. Καθώς δε οι άνθρωποι θα πολλαπλασιάζονταν και θα γέμιζαν τη γη με εκατομμύρια εκπροσώπους του είδους τους, θα επέκτειναν τον παράδεισο ως τα πέρατα της γης. (Γένεση 1:28) Τι ευχάριστο και συναρπαστικό έργο τους είχε δοθεί! Επιπλέον, είχαν τη θερμή συντροφιά ο ένας του άλλου. (Γένεση 2:18) Δεν τους έλειπε τίποτα. Είχαν μπροστά τους μια ευτυχισμένη αιώνια ζωή.

Είναι δύσκολο να φανταστούμε πώς θα μπορούσαν ο Αδάμ και η Εύα να αμαρτήσουν. Ωστόσο, το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι στασίασε εναντίον του ίδιου του Δημιουργού του​—του Ιεχωβά Θεού. Χρησιμοποιώντας ένα φίδι, το πνευματικό πλάσμα που αποκαλείται Σατανάς ο Διάβολος εξαπάτησε την Εύα κάνοντάς την να παρακούσει τον Ιεχωβά, και ο Αδάμ την ακολούθησε.​—Γένεση 3:1-6.

Δεν υπήρχε αμφιβολία όσον αφορά το τι θα έκανε ο Δημιουργός με τον Αδάμ και την Εύα. Τους είχε ήδη αναφέρει τις συνέπειες της ανυπακοής, δηλώνοντας: «Από κάθε δέντρο του κήπου μπορείς να τρως μέχρι να χορτάσεις. Αλλά από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού δεν πρέπει να φας, γιατί την ημέρα που θα φας από αυτό οπωσδήποτε θα πεθάνεις». (Γένεση 2:16, 17) Τώρα απαιτούνταν να απαντηθεί ένα ερώτημα πολύ μεγαλύτερης σπουδαιότητας.

Η Ανθρωπότητα Αντιμετωπίζει ένα Δύσκολο Πρόβλημα

Το προπατορικό αμάρτημα προκάλεσε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα στην ανθρωπότητα. Ο Αδάμ ξεκίνησε τη ζωή του ως τέλειος άνθρωπος. Επομένως, τα παιδιά του θα μπορούσαν να απολαύσουν τέλεια αιώνια ζωή. Ωστόσο, ο Αδάμ αμάρτησε προτού αποκτήσει παιδιά. Ολόκληρη η ανθρώπινη φυλή βρισκόταν ακόμη στην οσφύ του όταν του απαγγέλθηκε η καταδίκη: «Με τον ιδρώτα του προσώπου σου θα τρως ψωμί μέχρι να επιστρέψεις στη γη, γιατί από αυτήν πάρθηκες. Διότι χώμα είσαι και στο χώμα θα επιστρέψεις». (Γένεση 3:19) Έτσι λοιπόν, όταν ο Αδάμ αμάρτησε και άρχισε να πεθαίνει όπως είπε ο Θεός ότι θα συνέβαινε, ολόκληρη η ανθρωπότητα καταδικάστηκε σε θάνατο μαζί του.

Κατάλληλα, ο απόστολος Παύλος έγραψε αργότερα: «Μέσω ενός ανθρώπου [του Αδάμ] μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος, και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους, επειδή όλοι είχαν αμαρτήσει». (Ρωμαίους 5:12) Ναι, λόγω του προπατορικού αμαρτήματος, τα παιδιά που αναμενόταν ότι θα γεννιούνταν τέλεια, έχοντας μπροστά τους ατελεύτητη ζωή, έρχονταν σε ύπαρξη με την προοπτική των ασθενειών, των γηρατειών και του θανάτου.

«Αυτό δεν είναι δίκαιο», μπορεί να πει κάποιος. «Δεν επιλέξαμε εμείς να παρακούσουμε τον Θεό​—ο Αδάμ το επέλεξε. Γιατί να χάσουμε εμείς την προοπτική μας για αιώνια ζωή και ευτυχία;» Γνωρίζουμε ότι, αν ένα δικαστήριο έστελνε κάποιον γιο στη φυλακή επειδή ο πατέρας του είχε κλέψει ένα αυτοκίνητο, ο γιος θα μπορούσε να παραπονεθεί δικαιολογημένα: «Αυτό δεν είναι δίκαιο! Εγώ δεν έκανα τίποτα εσφαλμένο».​—Δευτερονόμιο 24:16.

Υποκινώντας τον πρώτο άντρα και την πρώτη γυναίκα να αμαρτήσουν, ο Σατανάς ίσως είχε συμπεράνει ότι θα έφερνε τον Θεό σε αδιέξοδο. Ο Διάβολος κατάφερε ένα πλήγμα πολύ νωρίς στην ιστορία της ανθρώπινης φυλής—προτού ακόμη γεννηθούν παιδιά. Τη στιγμή που αμάρτησε ο Αδάμ, ένα σημαντικό ερώτημα εγέρθηκε: Τι θα έκανε ο Ιεχωβά σχετικά με τα παιδιά που θα αποκτούσαν ο Αδάμ και η Εύα;

Ο Ιεχωβά Θεός έκανε ό,τι ήταν δίκαιο και σωστό. «Είναι αδιανόητο να ενεργεί ο αληθινός Θεός με πονηρία και ο Παντοδύναμος με αδικία!» διακήρυξε ο δίκαιος Ελιού. (Ιώβ 34:10) Επίσης, σχετικά με τον Ιεχωβά, ο προφήτης Μωυσής έγραψε: «Ο Βράχος​—οι ενέργειές του είναι τέλειες, διότι όλες οι οδοί του είναι δικαιοσύνη. Θεός πιστότητας, στον οποίο δεν υπάρχει αδικία· δίκαιος και ευθύς είναι αυτός». (Δευτερονόμιο 32:4) Η λύση που έδωσε ο αληθινός Θεός στο πρόβλημα το οποίο δημιούργησε η αμαρτία του Αδάμ δεν μας στερεί την ευκαιρία να ζήσουμε αιώνια σε μια παραδεισιακή γη.

 Ο Θεός Προμήθευσε την Τέλεια Λύση

Εξετάστε τη λύση που εξέθεσε ο Θεός όταν απήγγειλε την καταδίκη στον Σατανά τον Διάβολο. Ο Ιεχωβά είπε στον Σατανά: «Εγώ θα βάλω έχθρα ανάμεσα σε εσένα και στη γυναίκα [την ουράνια οργάνωση του Θεού] και ανάμεσα στο σπέρμα σου [τον κόσμο υπό τον έλεγχο του Σατανά] και στο σπέρμα της [τον Ιησού Χριστό]. Εκείνος θα σε πλήξει [τον Σατανά] στο κεφάλι και εσύ θα τον πλήξεις στη φτέρνα [θάνατος του Ιησού]». (Γένεση 3:15) Σε αυτή την πρώτη προφητεία της Αγίας Γραφής, ο Ιεχωβά αναφέρθηκε έμμεσα στο σκοπό που είχε να στείλει τον ουράνιο πνευματικό Γιο του στη γη για να ζήσει ως ο τέλειος άνθρωπος Ιησούς και μετά να πεθάνει​—να πληγεί στη φτέρνα—​όντας σε αυτή την αναμάρτητη κατάσταση.

Γιατί απαίτησε ο Θεός το θάνατο ενός τέλειου ανθρώπου; Σκεφτείτε, ποια ήταν η ποινή που είχε ορίσει ο Ιεχωβά Θεός για τον Αδάμ αν εκείνος αμάρτανε; Δεν ήταν ο θάνατος; (Γένεση 2:16, 17) «Ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος», έγραψε ο απόστολος Παύλος. (Ρωμαίους 6:23) Ο Αδάμ πλήρωσε για την αμαρτία του με το θάνατό του. Του είχε δοθεί ζωή, αυτός επέλεξε να αμαρτήσει, και πέθανε υφιστάμενος την ποινή για το αμάρτημά του. (Γένεση 3:19) Τι θα μπορούσε να λεχθεί για την καταδίκη στην οποία περιήλθε ολόκληρη η ανθρώπινη φυλή λόγω εκείνης της αμαρτίας; Χρειαζόταν ένας θάνατος για να εξιλεωθούν από τις αμαρτίες τους. Αλλά τίνος ο θάνατος θα μπορούσε να καλύψει δίκαια τις παραβάσεις ολόκληρης της ανθρωπότητας;

Ο Νόμος του Θεού που δόθηκε στο αρχαίο έθνος του Ισραήλ απαιτούσε «ψυχή αντί ψυχής [δηλαδή ζωή αντί ζωής]». (Έξοδος 21:23) Σύμφωνα με αυτή τη νομική αρχή, ο θάνατος που θα κάλυπτε τις παραβάσεις της ανθρωπότητας θα έπρεπε να ισοδυναμεί με ό,τι είχε χάσει ο Αδάμ. Μόνο ο θάνατος ενός άλλου τέλειου ανθρώπου θα μπορούσε να πληρώσει το μισθό της αμαρτίας. Ο Ιησούς ήταν ένας τέτοιος άνθρωπος. Πράγματι, ο Ιησούς ήταν «αντίστοιχο λύτρο» για τη σωτηρία όλης της καταγόμενης από τον Αδάμ ανθρωπότητας η οποία θα μπορούσε να απολυτρωθεί.​—1 Τιμόθεο 2:6· Ρωμαίους 5:16, 17.

Ο Θάνατος του Ιησού Έχει Μεγάλη Αξία

Ο θάνατος του Αδάμ δεν είχε καμιά αξία​—εκείνος άξιζε να πεθάνει για την αμαρτία του. Ο θάνατος του Ιησού, όμως, είχε μεγάλη αξία επειδή πέθανε αναμάρτητος. Ο Ιεχωβά Θεός μπορούσε να δεχτεί την αξία της τέλειας ζωής του Ιησού ως λύτρο για τους υπάκουους απογόνους του αμαρτωλού Αδάμ. Η αξία δε της θυσίας του Ιησού δεν πληρώνει απλώς για τις περασμένες αμαρτίες μας. Αν το έκανε αυτό, δεν θα είχαμε μέλλον. Εφόσον έχουμε συλληφθεί στην αμαρτία, είναι βέβαιο ότι θα αμαρτήσουμε ξανά. (Ψαλμός 51:5) Πόσο ευγνώμονες μπορούμε να είμαστε για το ότι ο θάνατος του Ιησού μάς παρέχει την ευκαιρία να αποκτήσουμε την τελειότητα που είχε αρχικά ο Ιεχωβά υπόψη του για τους απογόνους του Αδάμ και της Εύας!

Ο Αδάμ μπορεί να παρομοιαστεί με έναν πατέρα που πέθανε αφήνοντάς μας ένα τεράστιο χρηματικό χρέος (αμαρτία) από το οποίο δεν υπάρχει τρόπος να απαλλαχτούμε. Από την άλλη πλευρά, ο Ιησούς μοιάζει με έναν καλό πατέρα που πέθανε αφήνοντάς μας μια πλούσια κληρονομιά η οποία, όχι μόνο μας ελευθερώνει από το τεράστιο χρέος που επωμιστήκαμε εξαιτίας του Αδάμ, αλλά επίσης μας παρέχει ό,τι χρειάζεται για να ζήσουμε αιώνια. Ο θάνατος του Ιησού δεν είναι μια απλή διαγραφή περασμένων αμαρτιών. Είναι επίσης μια θαυμάσια προμήθεια για το μέλλον μας.

Ο Ιησούς σώζει επειδή πέθανε για εμάς. Και πόσο πολύτιμη προμήθεια είναι ο θάνατός του! Όταν θεωρούμε το θάνατό του ως μέρος της λύσης που παρέχει ο Θεός στο περίπλοκο πρόβλημα της αμαρτίας του Αδάμ, η πίστη μας στον Ιεχωβά και στον τρόπο με τον οποίο ενεργεί ενισχύεται. Ναι, ο θάνατος του Ιησού αποτελεί το μέσο με το οποίο «όποιος ασκεί πίστη» σε αυτόν σώζεται από την αμαρτία, τις ασθένειες, τα γηρατειά και τον ίδιο το θάνατο. (Ιωάννης 3:16) Είστε ευγνώμονες στον Θεό για το ότι έχει κάνει αυτή τη στοργική διευθέτηση για τη σωτηρία μας;

[Εικόνα στη σελίδα 5]

Ο Αδάμ επέφερε την αμαρτία και το θάνατο στην ανθρωπότητα

[Εικόνα στη σελίδα 6]

Ο Ιεχωβά προμήθευσε την τέλεια λύση