Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Μήπως η οδηγία του Θεού στο εδάφιο Ιερεμίας 7:16 σημαίνει ότι οι Χριστιανοί δεν πρέπει να προσεύχονται για κάποιον ο οποίος έχει αποβληθεί από τη Χριστιανική εκκλησία ως αμετανόητος αμαρτωλός;

Αφού εξέφερε την κρίση του εναντίον του άπιστου Ιούδα, ο Ιεχωβά είπε στον Ιερεμία: «Εσύ, όμως, μην προσεύχεσαι για χάρη αυτού του λαού ούτε να υψώνεις για χάρη τους ικετευτική κραυγή ή προσευχή ούτε να με εκλιπαρείς, γιατί δεν θα σε ακούω».​—Ιερεμίας 7:16.

Γιατί απαγόρευσε ο Ιεχωβά στον Ιερεμία να προσεύχεται για τους Ισραηλίτες; Είναι σαφές ότι αυτό έγινε εξαιτίας των κατάφωρων παραβιάσεων του Νόμου του. Απροκάλυπτα και αναίσχυντα, “έκλεβαν, δολοφονούσαν και μοίχευαν και ορκίζονταν ψευδώς και ύψωναν καπνό θυσίας στον Βάαλ και βάδιζαν ακολουθώντας άλλους θεούς”. Γι’ αυτό, ο Ιεχωβά είπε στους άπιστους Ιουδαίους: «Θα σας απορρίψω από το πρόσωπό μου, ακριβώς όπως απέρριψα όλους τους αδελφούς σας, όλους τους απογόνους του Εφραΐμ». Σίγουρα, θα ήταν άτοπο να προσεύχεται ο Ιερεμίας, ή οποιοσδήποτε άλλος, να αντιστρέψει ο Ιεχωβά την κρίση Του.​—Ιερεμίας 7:9, 15.

Σε αρμονία με αυτό, ο απόστολος Ιωάννης έγραψε σχετικά με την κατάλληλη προσευχή στον Θεό. Πρώτα διαβεβαίωσε τους Χριστιανούς: «Ό,τι και αν είναι αυτό που ζητάμε σύμφωνα με το θέλημά του αυτός μας ακούει». (1 Ιωάννη 5:14) Στη συνέχεια, ο Ιωάννης είπε σχετικά με τις προσευχές για χάρη άλλων: «Αν κανείς δει τον αδελφό του να αμαρτάνει με αμαρτία που δεν επισύρει θάνατο, θα ζητήσει, και αυτός θα δώσει ζωή σε εκείνον, ναι, σε εκείνους που δεν αμαρτάνουν ώστε να επισύρουν θάνατο. Υπάρχει αμαρτία που επισύρει θάνατο. Δεν του λέω να παρακαλέσει για εκείνη την αμαρτία». (1 Ιωάννη 5:16) Και ο Ιησούς, επίσης, μίλησε για κάποια αμαρτία η οποία «δεν θα συγχωρηθεί», δηλαδή η αμαρτία εναντίον του αγίου πνεύματος.​—Ματθαίος 12:31, 32.

Μήπως σημαίνει αυτό ότι όλοι όσοι αποβάλλονται από τη Χριστιανική εκκλησία επειδή αμαρτάνουν  αμετανόητα έχουν διαπράξει αμαρτίες που «επισύρουν θάνατο» και επομένως δεν πρέπει να αναπέμπονται προσευχές για αυτούς; Δεν είναι απαραίτητο να συμβαίνει αυτό, επειδή σε μερικές περιπτώσεις τέτοιες παραβάσεις δεν είναι αμαρτίες που επισύρουν θάνατο. Στην πραγματικότητα, είναι δύσκολο να πούμε αν είναι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Βασιλιάς Μανασσής του Ιούδα. Αυτός έστησε θυσιαστήρια για τους ψεύτικους θεούς, πρόσφερε τους ίδιους του τους γιους ως θυσία, ασκούσε πνευματισμό και τοποθέτησε μια γλυπτή εικόνα μέσα στο ναό του Ιεχωβά. Μάλιστα η Γραφή λέει ότι ο Μανασσής και ο λαός έπρατταν «το κακό σε μεγαλύτερο βαθμό από τα έθνη τα οποία είχε αφανίσει ο Ιεχωβά μπροστά από τους γιους του Ισραήλ». Για όλα αυτά, ο Ιεχωβά τιμώρησε τον Μανασσή στέλνοντάς τον δέσμιο στη Βαβυλώνα.​—2 Βασιλέων 21:1-9· 2 Χρονικών 33:1-11.

Αν και χονδροειδείς, ήταν άραγε οι αμαρτίες του Μανασσή τέτοιες ώστε να επισύρουν θάνατο; Προφανώς όχι, διότι η αφήγηση λέει στη συνέχεια για αυτόν: «Μόλις ένιωσε οδύνη, απάλυνε το πρόσωπο του Ιεχωβά του Θεού του και ταπείνωνε πολύ τον εαυτό του λόγω του Θεού των προπατόρων του. Και προσευχόταν συνεχώς σε Εκείνον, γι’ αυτό και Εκείνος δέχτηκε να ακούσει την ικεσία του και εισάκουσε το αίτημά του για εύνοια και τον αποκατέστησε στην Ιερουσαλήμ στη βασιλεία του· και γνώρισε ο Μανασσής ότι ο Ιεχωβά είναι ο αληθινός Θεός».​—2 Χρονικών 33:12, 13.

Συνεπώς, δεν πρέπει να σπεύδουμε να συμπεράνουμε ότι κάποιος πρέπει να είναι ένοχος αμαρτίας που επισύρει θάνατο απλώς και μόνο επειδή έχει αποβληθεί από την εκκλησία. Μπορεί να χρειαστεί χρόνος για να αποκαλυφτεί η πραγματική κατάσταση της καρδιάς του ατόμου. Στην πραγματικότητα, συχνά αναφέρεται ότι ένας από τους σκοπούς της αποκοπής είναι να κάνει τον αμαρτωλό να αφυπνιστεί, με την ελπίδα να μετανοήσει και να μεταστραφεί.

Εφόσον το άτομο δεν είναι πλέον στην εκκλησία, οποιαδήποτε αλλαγή στην καρδιά και στη στάση του μπορεί να την παρατηρήσουν πρώτα τα κοντινά του πρόσωπα, όπως είναι ο γαμήλιος σύντροφός του ή τα μέλη της οικογένειάς του. Όσοι βλέπουν αυτές τις αλλαγές μπορεί να συμπεράνουν ότι ο παραβάτης δεν διέπραξε αμαρτία που επισύρει θάνατο. Ίσως υποκινηθούν να προσευχηθούν να αντλήσει αυτός δύναμη από τον εμπνευσμένο Λόγο του Θεού και να ενεργήσει ο Ιεχωβά προς τον αμαρτωλό σε αρμονία με το θέλημά Του.​—Ψαλμός 44:21· Εκκλησιαστής 12:14.

Μολονότι μερικοί μπορεί να είναι σε θέση να διακρίνουν επαρκείς αποδείξεις ώστε να πιστέψουν ότι ο αμαρτωλός έχει μετανοήσει, κάτι τέτοιο ίσως να μη συμβαίνει με την εκκλησία γενικά. Τα μέλη της θα έρχονταν σε αμηχανία, θα αναστατώνονταν ή και θα σκανδαλίζονταν αν άκουγαν κάποιον να προσεύχεται δημόσια για τον παραβάτη. Ως εκ τούτου, εκείνοι που υποκινούνται να προσευχηθούν για τον αμαρτωλό πρέπει να το κάνουν αυτό μόνο κατ’ ιδίαν, αφήνοντας οποιαδήποτε περαιτέρω εξέλιξη σχετικά με το ζήτημα στα χέρια των υπεύθυνων πρεσβυτέρων στην εκκλησία.

[Εικόνα στη σελίδα 31]

Οι χονδροειδείς αμαρτίες του Μανασσή συγχωρήθηκαν όταν εκείνος ταπείνωσε τον εαυτό του ενώπιον του Ιεχωβά

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 30]

Από Illustrirte Pracht - Bibel/Heilige Schrift des Alten und Neuen Testaments, nach der deutschen Uebersetzung D. Martin Luther’s