Να Φοβάστε τον Ιεχωβά και να Τηρείτε τις Εντολές Του

«Να φοβάσαι τον αληθινό Θεό και να τηρείς τις εντολές του. Διότι αυτή είναι όλη η υποχρέωση του ανθρώπου».​—ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ 12:13.

1, 2. (α) Πώς μπορεί ο φόβος να μας προστατέψει σωματικά; (β) Γιατί προσπαθούν οι σοφοί γονείς να ενσταλάξουν υγιή φόβο στα παιδιά τους;

 «ΟΠΩΣ το θάρρος θέτει σε κίνδυνο τη ζωή, ο φόβος την προστατεύει», ανέφερε ο Λεονάρντο ντα Βίντσι. Ο παλικαρισμός ή το παράτολμο θάρρος τυφλώνει τον άνθρωπο ως προς τον κίνδυνο, ενώ ο φόβος τού θυμίζει ότι πρέπει να είναι προσεκτικός. Λόγου χάρη, αν πλησιάσουμε στο χείλος ενός γκρεμού και δούμε πόσο βαθιά μπορεί να πέσουμε, οι περισσότεροι από εμάς οπισθοχωρούμε ενστικτωδώς. Παρόμοια, ο υγιής φόβος όχι μόνο προάγει μια καλή σχέση με τον Θεό, όπως μάθαμε στο προηγούμενο άρθρο, αλλά συμβάλλει επίσης στο να προφυλασσόμαστε από βλάβη.

² Ωστόσο, το φόβο πολλών σύγχρονων κινδύνων πρέπει να τον μάθει κανείς. Εφόσον τα μικρά παιδιά έχουν άγνοια για τους κινδύνους του ηλεκτρικού ρεύματος ή της οδικής κυκλοφορίας στην πόλη, μπορούν εύκολα να πάθουν κάποιο σοβαρό ατύχημα. a Οι σοφοί γονείς προσπαθούν να ενσταλάξουν υγιή φόβο στα παιδιά τους, προειδοποιώντας τα ξανά και ξανά για τους κινδύνους που τα περιβάλλουν. Οι γονείς γνωρίζουν ότι αυτός ο φόβος μπορεί κάλλιστα να σώσει τη ζωή των παιδιών τους.

3. Γιατί και πώς μας προειδοποιεί ο Ιεχωβά σχετικά με τους πνευματικούς κινδύνους;

³ Ο Ιεχωβά δείχνει παρόμοιο ενδιαφέρον για την ευημερία μας. Ως στοργικός Πατέρας, μας διδάσκει μέσω του Λόγου του και της οργάνωσής του για την ωφέλειά μας. (Ησαΐας 48:17) Μέρος αυτού του θεϊκού εκπαιδευτικού προγράμματος περιλαμβάνει το να μας προειδοποιεί «ξανά και ξανά» σχετικά με τις πνευματικές παγίδες ώστε να μπορέσουμε να αναπτύξουμε υγιή φόβο για τέτοιους κινδύνους. (2 Χρονικών 36:15· 2 Πέτρου 3:1) Σε ολόκληρη την ιστορία, πολλές πνευματικές καταστροφές θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί και πολλά παθήματα θα είχαν αποτραπεί, αν οι άνθρωποι “έκαναν την καρδιά τους να φοβάται τον Θεό και να τηρεί τις εντολές του”. (Δευτερονόμιο 5:29) Σε αυτούς τους “κρίσιμους καιρούς που είναι δύσκολοι στην αντιμετώπισή τους”, πώς μπορούμε να κάνουμε την καρδιά μας να φοβάται τον Θεό και να κρατιέται μακριά από τον πνευματικό κίνδυνο;​—2 Τιμόθεο 3:1.

Να Απομακρύνεστε από το Κακό

4. (α) Ποιο μίσος πρέπει να καλλιεργούν οι Χριστιανοί; (β) Πώς νιώθει ο Ιεχωβά για την αμαρτωλή διαγωγή; (Βλέπε υποσημείωση.)

⁴ Η Γραφή εξηγεί ότι «ο φόβος του Ιεχωβά σημαίνει να μισεί κανείς το κακό». (Παροιμίες 8:13) Κάποιο Βιβλικό λεξικό περιγράφει αυτό το μίσος ως «μια συναισθηματική στάση απέναντι σε πρόσωπα και πράγματα που γίνονται αντικείμενο εναντίωσης, αποστροφής και περιφρόνησης και με τα οποία ένα άτομο δεν επιθυμεί να έχει καμία επαφή ή σχέση». Επομένως, ο θεοσεβής φόβος εμπεριέχει μια εσωτερική αντιπάθεια ή απέχθεια προς οτιδήποτε  είναι κακό στα μάτια του Ιεχωβά. b (Ψαλμός 97:10) Μας ωθεί να απομακρυνόμαστε από το κακό, όπως θα οπισθοχωρούσαμε από το χείλος ενός γκρεμού όταν ο ενστικτώδης φόβος μας σημάνει συναγερμό. «Με το φόβο του Ιεχωβά απομακρύνεται κανείς από το κακό», λέει η Γραφή.​—Παροιμίες 16:6.

5. (α) Πώς μπορούμε να ενισχύουμε το θεοσεβή μας φόβο και το μίσος μας για το κακό; (β) Τι μας διδάσκει ως προς αυτό η ιστορία του έθνους του Ισραήλ;

⁵ Μπορούμε να ενισχύουμε αυτόν τον υγιή φόβο και το μίσος για το κακό εξετάζοντας τις επιβλαβείς συνέπειες που φέρνει αναπόφευκτα η αμαρτία. Η Γραφή μάς διαβεβαιώνει πως θα θερίσουμε ό,τι σπέρνουμε​—είτε σπέρνουμε σύμφωνα με τη σάρκα είτε σύμφωνα με το πνεύμα. (Γαλάτες 6:7, 8) Γι’ αυτό, ο Ιεχωβά περιέγραψε παραστατικά τα αναπόφευκτα αποτελέσματα της περιφρόνησης των εντολών του και της εγκατάλειψης της αληθινής λατρείας. Χωρίς τη θεϊκή προστασία, το μικρό, ευάλωτο έθνος του Ισραήλ θα βρισκόταν στο έλεος των σκληρών και ισχυρών γειτόνων του. (Δευτερονόμιο 28:15, 45-48) Η τραγική συνέπεια της ανυπακοής του Ισραήλ καταγράφηκε λεπτομερώς στη Γραφή «για προειδοποίηση» ώστε να μπορούμε εμείς να διδαχτούμε το μάθημα και να καλλιεργούμε θεοσεβή φόβο.​—1 Κορινθίους 10:11.

6. Ποια είναι μερικά Γραφικά παραδείγματα τα οποία μπορούμε να εξετάσουμε καθώς μαθαίνουμε το θεοσεβή φόβο; (Βλέπε υποσημείωση.)

⁶ Πέρα από το τι συνέβη στο έθνος του Ισραήλ ως σύνολο, η Γραφή περιέχει πραγματικές εμπειρίες ατόμων που υπέκυψαν στη ζήλια, στην ανηθικότητα, στην απληστία ή στην υπερηφάνεια. c Μερικοί από αυτούς τους ανθρώπους είχαν υπηρετήσει τον Ιεχωβά πολλά χρόνια, αλλά σε μια κρίσιμη στιγμή της ζωής τους ο φόβος τους για τον Θεό δεν ήταν αρκετά ισχυρός, και θέρισαν πικρή σοδειά. Ο στοχασμός γύρω από τέτοια Γραφικά παραδείγματα είναι δυνατόν να ενισχύσει την απόφασή μας να μην κάνουμε παρόμοια λάθη. Πόσο θλιβερό θα ήταν να περιμένουμε να μας πλήξει κάποια προσωπική τραγωδία προτού λάβουμε σοβαρά υπόψη τις συμβουλές του Θεού! Σε αντίθεση με αυτό που πιστεύεται γενικά, η πείρα​—ιδιαίτερα όταν προέρχεται από την εντρύφηση στις απολαύσεις—​δεν είναι ο καλύτερος δάσκαλος.​—Ψαλμός 19:7.

7. Ποιον καλεί ο Ιεχωβά στη συμβολική του σκηνή;

⁷ Ένας άλλος ισχυρός λόγος για να καλλιεργούμε θεοσεβή φόβο είναι το ότι έχουμε την επιθυμία να προφυλάσσουμε τη σχέση μας με τον Θεό. Φοβόμαστε να δυσαρεστήσουμε τον Ιεχωβά επειδή θεωρούμε πολύτιμη τη φιλία του. Ποιον θεωρεί φίλο του ο Θεός, άτομο που θα καλέσει  στη συμβολική του σκηνή; Μόνο εκείνον «που περπατάει άψογα και πράττει τη δικαιοσύνη». (Ψαλμός 15:1, 2) Αν εκτιμούμε αυτή την προνομιούχα σχέση με τον Δημιουργό μας, θα προσέχουμε να περπατάμε άψογα ενώπιόν του.

8. Πώς θεωρούσαν δεδομένη τη φιλία με τον Θεό μερικοί Ισραηλίτες στις ημέρες του Μαλαχία;

⁸ Δυστυχώς, μερικοί Ισραηλίτες στις ημέρες του Μαλαχία θεωρούσαν δεδομένη τη φιλία με τον Θεό. Αντί να φοβούνται και να τιμούν τον Ιεχωβά, πρόσφεραν άρρωστα και κουτσά ζώα στο θυσιαστήριό του. Το γεγονός ότι τους έλειπε ο θεοσεβής φόβος αντανακλούνταν επίσης στη στάση τους απέναντι στο γάμο. Προκειμένου να παντρεύονται νεότερες γυναίκες, έπαιρναν διαζύγιο από τις συζύγους της νεότητάς τους για ασήμαντους λόγους. Ο Μαλαχίας τούς είπε ότι ο Ιεχωβά μισούσε «το διαζύγιο» καθώς επίσης ότι το δόλιο πνεύμα τους τούς είχε αποξενώσει από τον Θεό τους. Πώς μπορούσε ο Θεός να βλέπει με εύνοια τις θυσίες τους όταν το θυσιαστήριο ήταν συμβολικά καλυμμένο με δάκρυα​—τα πικρά δάκρυα που έχυναν οι εγκαταλειμμένες σύζυγοί τους; Αυτή η κατάφωρη έλλειψη σεβασμού για τους κανόνες του υποκίνησε τον Ιεχωβά να ρωτήσει: «Πού είναι ο φόβος για εμένα;»​—Μαλαχίας 1:6-8· 2:13-16.

9, 10. Πώς μπορούμε να δείχνουμε ότι θεωρούμε πολύτιμη τη φιλία του Ιεχωβά;

⁹ Σήμερα, ο Ιεχωβά βλέπει παρόμοια τη συντριβή πολλών αθώων συντρόφων και παιδιών που έχουν καταρρακωθεί από ιδιοτελείς και ανήθικους άντρες συζύγους και πατέρες ή ακόμη και γυναίκες συζύγους και μητέρες. Οπωσδήποτε, αυτό τον θλίβει. Ο φίλος του Θεού θα βλέπει τα πράγματα όπως τα βλέπει ο Θεός και θα εργάζεται σκληρά για να ενισχύει το γάμο του, θα απορρίπτει την κοσμική νοοτροπία που υποβιβάζει τη σπουδαιότητα του γαμήλιου δεσμού και θα “φεύγει από την πορνεία”.​—1 Κορινθίους 6:18.

¹⁰ Στο γάμο, όπως και σε άλλους τομείς της ζωής, το μίσος για καθετί που είναι κακό στα μάτια του Ιεχωβά, μαζί με τη βαθιά εκτίμηση για τη φιλία του, θα φέρνει την εύνοια και την επιδοκιμασία του Ιεχωβά. Ο απόστολος Πέτρος δήλωσε κατηγορηματικά: «Πραγματικά αντιλαμβάνομαι ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, αλλά σε κάθε έθνος όποιος τον φοβάται και εργάζεται δικαιοσύνη είναι ευπρόσδεκτος σε αυτόν». (Πράξεις 10:34, 35) Έχουμε πολλά Γραφικά παραδείγματα που δείχνουν πώς υποκίνησε ο θεοσεβής φόβος διάφορα άτομα να κάνουν το σωστό σε ποικίλες δύσκολες καταστάσεις.

Τρία Άτομα που Φοβούνταν τον Θεό

11. Κάτω από ποιες περιστάσεις ανακηρύχτηκε «θεοφοβούμενος» ο Αβραάμ;

¹¹ Υπάρχει ένας άνθρωπος στη Γραφή τον οποίο ο Ιεχωβά προσωπικά περιγράφει ως φίλο του​—ο πατριάρχης Αβραάμ. (Ησαΐας 41:8) Ο θεοσεβής φόβος του Αβραάμ δοκιμάστηκε όταν ο Θεός τού ζήτησε να προσφέρει ως θυσία το μοναχογιό του, τον Ισαάκ, μέσω του οποίου ο Θεός θα εκπλήρωνε την υπόσχεσή του ότι το σπέρμα του Αβραάμ θα γινόταν μεγάλο έθνος. (Γένεση 12:2, 3· 17:19) Θα αντιμετώπιζε με επιτυχία αυτή την οδυνηρή δοκιμή ο «φίλος του Ιεχωβά»; (Ιακώβου 2:23) Τη στιγμή ακριβώς που ο Αβραάμ σήκωσε το μαχαίρι του για να θανατώσει τον Ισαάκ, ο άγγελος του Ιεχωβά είπε: «Μην απλώσεις το χέρι σου ενάντια στο αγόρι και μην του κάνεις απολύτως τίποτα, γιατί τώρα ξέρω ότι είσαι θεοφοβούμενος επειδή δεν αρνήθηκες να δώσεις το γιο σου, το μοναδικό παιδί σου, σε εμένα».​—Γένεση 22:10-12.

12. Τι υποκινούσε το θεοσεβή φόβο του Αβραάμ, και πώς μπορούμε εμείς να δείχνουμε παρόμοιο πνεύμα;

¹² Μολονότι ο Αβραάμ είχε αποδειχτεί πρωτύτερα άτομο που φοβόταν τον Ιεχωβά, σε εκείνη την περίπτωση έδειξε το θεοσεβή του φόβο με εξαιρετικό τρόπο. Το γεγονός ότι ήταν διατεθειμένος να θυσιάσει τον Ισαάκ ήταν κάτι πολύ μεγαλύτερο από μια επίδειξη γεμάτης σεβασμό υπακοής. Ο Αβραάμ υποκινούνταν από απόλυτη εμπιστοσύνη ότι ο ουράνιος Πατέρας του θα εκπλήρωνε την υπόσχεσή Του ανασταίνοντας τον Ισαάκ αν χρειαζόταν. Όπως έγραψε ο Παύλος, ο Αβραάμ είχε «πλήρη πεποίθηση πως ό,τι [ο Θεός] είχε υποσχεθεί μπορούσε και να το κάνει». (Ρωμαίους 4:16-21) Είμαστε εμείς προετοιμασμένοι να κάνουμε το θέλημα του Θεού ακόμη και όταν κάτι τέτοιο απαιτεί μεγάλες θυσίες; Έχουμε απόλυτη πεποίθηση ότι αυτή η υπακοή θα φέρει μακροπρόθεσμα οφέλη, γνωρίζοντας πως ο Ιεχωβά είναι «μισθαποδότης σε εκείνους που τον εκζητούν ένθερμα»; (Εβραίους 11:6) Αυτό είναι αληθινός φόβος του Θεού.​—Ψαλμός 115:11.

13. Γιατί μπορούσε δικαιολογημένα ο Ιωσήφ να περιγράψει τον εαυτό του ως άνθρωπο που “φοβόταν τον αληθινό Θεό”;

 ¹³ Ας εξετάσουμε άλλο ένα παράδειγμα θεοσεβούς φόβου στην πράξη—εκείνο του Ιωσήφ. Ως δούλος στο σπιτικό του Πετεφρή, ο Ιωσήφ βρισκόταν καθημερινά αντιμέτωπος με την πίεση να διαπράξει μοιχεία. Προφανώς δεν υπήρχε τρόπος να αποφύγει την επαφή με τη σύζυγο του κυρίου του, η οποία του έκανε ανήθικες προτάσεις επίμονα. Τελικά, όταν «τον άρπαξε», αυτός «τράπηκε σε φυγή και βγήκε έξω». Τι τον ώθησε να απομακρυνθεί αμέσως από το κακό; Αναμφίβολα, ο πρώτιστος παράγοντας ήταν ο φόβος του Θεού, η επιθυμία να μη διαπράξει “αυτό το μεγάλο κακό και αμαρτήσει εναντίον του Θεού”. (Γένεση 39:7-12) Ο Ιωσήφ μπορούσε δικαιολογημένα να περιγράψει τον εαυτό του ως άνθρωπο που “φοβόταν τον αληθινό Θεό”.​—Γένεση 42:18.

14. Πώς αντανακλούσε το έλεος του Ιωσήφ αληθινό φόβο για τον Θεό;

¹⁴ Χρόνια αργότερα, ο Ιωσήφ αντίκρισε πρόσωπο με πρόσωπο τους αδελφούς του, οι οποίοι τον είχαν πουλήσει με σκληρότητα ως δούλο. Θα μπορούσε εύκολα να είχε χρησιμοποιήσει την απελπιστική τους ανάγκη για τροφή ως ευκαιρία ώστε να εκδικηθεί για το κακό που του είχαν κάνει. Ωστόσο, το να μεταχειρίζεται κάποιος τυραννικά τους άλλους δεν αντανακλά το φόβο του Θεού. (Λευιτικό 25:43) Έτσι λοιπόν, όταν ο Ιωσήφ διέκρινε επαρκείς αποδείξεις της αλλαγής στην καρδιά των αδελφών του, τους συγχώρησε δείχνοντας έλεος. Όπως συνέβη με τον Ιωσήφ, ο δικός μας θεοσεβής φόβος θα μας υποκινεί να νικάμε το κακό με το καλό, καθώς επίσης θα μας συγκρατεί ώστε να μην ενδίδουμε στον πειρασμό.​—Γένεση 45:1-11· Ψαλμός 130:3, 4· Ρωμαίους 12:17-21.

15. Γιατί χαροποιούσε η διαγωγή του Ιώβ την καρδιά του Ιεχωβά;

¹⁵ Ο Ιώβ ήταν άλλο ένα εξαίρετο παράδειγμα ανθρώπου που φοβόταν τον Θεό. Ο Ιεχωβά είπε στον Διάβολο: «Μήπως προσήλωσες την καρδιά σου στον υπηρέτη μου τον Ιώβ, που δεν υπάρχει όμοιός του στη γη, άνθρωπος άμεμπτος και ευθύς, που φοβάται τον Θεό και απομακρύνεται από το κακό;» (Ιώβ 1:8) Επί πολλά χρόνια, η άμεμπτη διαγωγή του Ιώβ χαροποιούσε την καρδιά του ουράνιου Πατέρα του. Ο Ιώβ φοβόταν τον Θεό επειδή γνώριζε ότι αυτό ήταν το σωστό καθώς και ο καλύτερος τρόπος ζωής. «Δες! Ο φόβος του Ιεχωβά​—αυτό είναι η σοφία», αναφώνησε ο Ιώβ, «και η απομάκρυνση από το κακό είναι κατανόηση». (Ιώβ 28:28) Ως παντρεμένος, ο Ιώβ δεν έδινε ανάρμοστη προσοχή στις νεαρές γυναίκες ούτε φιλοξενούσε μοιχικά σχέδια στην καρδιά του. Αν και ήταν πλούσιος, αρνούνταν να θέσει την εμπιστοσύνη του στα πλούτη, και απέφευγε κάθε μορφή ειδωλολατρίας.​—Ιώβ 31:1, 9-11, 24-28.

16. (α) Με ποιους τρόπους ασκούσε ο Ιώβ στοργική καλοσύνη; (β) Πώς έδειξε ο Ιώβ ότι δεν αρνούνταν τη συγχώρηση;

¹⁶ Εντούτοις, ο φόβος του Θεού σημαίνει το να κάνει κάποιος το καλό καθώς και να απομακρύνεται από το κακό. Έτσι λοιπόν, ο Ιώβ έδειχνε καλοσυνάτο ενδιαφέρον για τους τυφλούς, τους κουτσούς και τους φτωχούς. (Λευιτικό 19:14· Ιώβ 29:15, 16) Ο Ιώβ κατανοούσε ότι «όποιος αρνείται τη στοργική καλοσύνη προς το συνάνθρωπό του θα εγκαταλείψει και το φόβο του Παντοδυνάμου». (Ιώβ 6:14) Η άρνηση εκδήλωσης στοργικής καλοσύνης θα μπορούσε να συμπεριλάβει την άρνηση συγχώρησης ή τη μνησικακία. Με υπόδειξη του Θεού, ο Ιώβ προσευχήθηκε για χάρη των τριών συντρόφων του, οι οποίοι του είχαν φέρει τόση λύπη. (Ιώβ 42:7-10) Θα μπορούσαμε εμείς να δείξουμε παρόμοιο συγχωρητικό πνεύμα προς έναν ομόπιστό μας που ίσως μας πλήγωσε με κάποιον τρόπο; Μια ειλικρινής προσευχή για χάρη εκείνου ο οποίος μας πρόσβαλε μπορεί να συμβάλει πολύ στο να βοηθηθούμε να ξεπεράσουμε τη μνησικακία. Οι ευλογίες που απόλαυσε ο Ιώβ για το θεοσεβή του φόβο μάς δίνουν μια  πρόγευση της “άφθονης αγαθότητας την οποία έχει φυλάξει ο Ιεχωβά για εκείνους που τον φοβούνται”.​—Ψαλμός 31:19· Ιακώβου 5:11.

Ο Φόβος του Θεού Κατά του Φόβου του Ανθρώπου

17. Τι μπορεί να μας κάνει ο φόβος των ανθρώπων, αλλά γιατί είναι κοντόφθαλμος αυτός ο φόβος;

¹⁷ Μολονότι ο φόβος του Θεού μπορεί να μας ωθήσει να κάνουμε το σωστό, ο φόβος του ανθρώπου μπορεί να υποσκάψει την πίστη μας. Γι’ αυτό, καθώς ενθάρρυνε τους αποστόλους να είναι ζηλωτές κήρυκες των καλών νέων, ο Ιησούς τούς είπε: «Μη φοβηθείτε εκείνους που θανατώνουν το σώμα αλλά δεν μπορούν να θανατώσουν την ψυχή· απεναντίας, να φοβάστε αυτόν που μπορεί να καταστρέψει και την ψυχή και το σώμα στη Γέεννα». (Ματθαίος 10:28) Το να φοβόμαστε ανθρώπους είναι κοντόφθαλμο, εξήγησε ο Ιησούς, διότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να καταστρέψουν τις προοπτικές μας για μελλοντική ζωή. Επιπλέον, εμείς φοβόμαστε τον Θεό επειδή αναγνωρίζουμε τη δύναμή του που προκαλεί δέος, σε σύγκριση με την οποία η ισχύς όλων των εθνών είναι ασήμαντη. (Ησαΐας 40:15) Όπως ο Αβραάμ, έχουμε απόλυτη πεποίθηση στη δύναμη που διαθέτει ο Ιεχωβά να αναστήσει τους πιστούς υπηρέτες Του. (Αποκάλυψη 2:10) Γι’ αυτό, λέμε με πεποίθηση: «Αν ο Θεός είναι με το μέρος μας, ποιος θα είναι εναντίον μας;»​—Ρωμαίους 8:31.

18. Με ποιον τρόπο ανταμείβει ο Ιεχωβά όσους τον φοβούνται;

¹⁸ Είτε ο εναντιούμενός μας είναι μέλος της οικογένειάς μας είτε κάποιος παλικαράς στο σχολείο, εμείς θα διαπιστώσουμε ότι «στο φόβο του Ιεχωβά υπάρχει ισχυρή πεποίθηση». (Παροιμίες 14:26) Μπορούμε να προσευχόμαστε στον Θεό για δύναμη, γνωρίζοντας ότι εκείνος θα μας ακούσει. (Ψαλμός 145:19) Ο Ιεχωβά ποτέ δεν ξεχνάει όσους τον φοβούνται. Μέσω του προφήτη του Μαλαχία, μας διαβεβαιώνει: «Εκείνον τον καιρό αυτοί που φοβούνταν τον Ιεχωβά μιλούσαν μεταξύ τους, ο καθένας με το σύντροφό του, και ο Ιεχωβά πρόσεχε συνεχώς και άκουγε. Και βιβλίο ενθύμησης άρχισε να γράφεται ενώπιόν του για εκείνους που φοβούνταν τον Ιεχωβά και για εκείνους που έκαναν σκέψεις γύρω από το όνομά του».​—Μαλαχίας 3:16.

19. Ποια είδη φόβου θα φτάσουν στο τέλος τους, αλλά ποιο είδος θα παραμείνει για πάντα;

¹⁹ Πλησιάζει ο καιρός κατά τον οποίο κάθε άτομο στη γη θα λατρεύει τον Ιεχωβά και ο φόβος του ανθρώπου θα εξαλειφθεί. (Ησαΐας 11:9) Ο φόβος της πείνας, των ασθενειών, του εγκλήματος και του πολέμου θα χαθεί και αυτός. Αλλά ο φόβος του Θεού θα παραμείνει σε όλη την αιωνιότητα, καθώς οι πιστοί υπηρέτες του στον ουρανό και στη γη θα συνεχίσουν να του δείχνουν το σεβασμό, την υπακοή και την τιμή που του οφείλονται. (Αποκάλυψη 15:4) Στο μεταξύ, είθε όλοι να λάβουμε σοβαρά υπόψη τη θεόπνευστη συμβουλή του Σολομώντα: «Ας μη φθονεί η καρδιά σου τους αμαρτωλούς, αλλά να έχεις το φόβο του Ιεχωβά όλη την ημέρα. Διότι τότε θα υπάρχει μέλλον και η ελπίδα σου δεν θα εκκοπεί».​—Παροιμίες 23:17, 18.

[Υποσημειώσεις]

Θυμάστε;

• Πώς μαθαίνουμε να μισούμε το κακό;

• Πώς θεωρούσαν δεδομένη τη φιλία του Ιεχωβά μερικοί Ισραηλίτες στις ημέρες του Μαλαχία;

• Τι μπορούμε να μάθουμε από τον Αβραάμ, τον Ιωσήφ και τον Ιώβ για το φόβο του Θεού;

• Ποιος φόβος δεν θα χαθεί ποτέ, και γιατί;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνα στη σελίδα 19]

Οι σοφοί γονείς ενσταλάζουν υγιή φόβο στα παιδιά τους

[Εικόνα στη σελίδα 20]

Όπως ο φόβος μάς απομακρύνει από τον κίνδυνο, ο θεοσεβής φόβος μάς απομακρύνει από το κακό

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Ο Ιώβ διατήρησε το φόβο του για τον Θεό ακόμη και όταν αντιμετώπιζε τρεις ψεύτικους φίλους

[Ευχαριστίες]

Από τη μετάφραση της Αγίας Γραφής Vulgata Latina, 1795