Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Πώς μπορεί μια Χριστιανή σύζυγος να εξισορροπεί την οσιότητα προς τον Θεό με την υποταγή στο μη ομόπιστο σύζυγό της αν εκείνος συμμετέχει σε θρησκευτικούς εορτασμούς;

Αυτό θα απαιτήσει σοφία και διακριτικότητα από μέρους της. Εκείνη, όμως, κάνει το σωστό καθώς αγωνίζεται να εξισορροπεί τις δύο υποχρεώσεις της. Ο Ιησούς έδωσε συμβουλή σχετικά με μια ανάλογη κατάσταση: «Αποδώστε, λοιπόν, αυτά που είναι του Καίσαρα στον Καίσαρα, αλλά αυτά που είναι του Θεού στον Θεό». (Ματθαίος 22:21) Είναι αλήθεια ότι αναφερόταν στις υποχρεώσεις προς τις κυβερνήσεις, στις οποίες, όπως ειπώθηκε αργότερα, πρέπει να υποτάσσονται οι Χριστιανοί. (Ρωμαίους 13:1) Εντούτοις, η συμβουλή του βρίσκει ένα παράλληλο σε ό,τι αφορά το να εξισορροπεί μια σύζυγος τις υποχρεώσεις της προς τον Θεό με τη Γραφική της υποταγή στο σύζυγό της, ακόμη και αν εκείνος δεν είναι ομόπιστος.

Κανένα άτομο που είναι εξοικειωμένο με τη Γραφή δεν θα αρνούνταν ότι αυτή τονίζει πως η πρώτιστη υποχρέωση του Χριστιανού είναι προς τον Παντοδύναμο Θεό, το να είναι όσιος σε αυτόν πάντοτε. (Πράξεις 5:29) Ωστόσο, σε πολλές καταστάσεις, ο αληθινός λάτρης μπορεί να ανταποκριθεί στα αιτήματα ή στις απαιτήσεις ενός μη ομόπιστου που έχει εξουσία χωρίς να συμμετέχει σε παραβίαση των εξυψωμένων νόμων του Θεού.

Βρίσκουμε ένα διδακτικό παράδειγμα στην περίπτωση των τριών Εβραίων, όπως αναφέρεται στο 3ο κεφάλαιο του βιβλίου του Δανιήλ. Ο ανώτερός τους στην κυβέρνηση, ο Ναβουχοδονόσορ, διέταξε να παρουσιαστούν εκείνοι καθώς και άλλοι στην πεδιάδα Δουρά. Αντιλαμβανόμενοι ότι ήταν προγραμματισμένη μια πράξη ψεύτικης λατρείας, οι τρεις Εβραίοι πιθανώς θα προτιμούσαν να αποφύγουν να βρεθούν εκεί. Ο Δανιήλ ίσως μπόρεσε να απουσιάσει, αλλά αυτοί οι τρεις δεν τα κατάφεραν. a Έτσι λοιπόν, συμμορφώθηκαν μέχρι του σημείου να εμφανιστούν  εκεί, αλλά δεν ήταν διατεθειμένοι να συμμετάσχουν σε καμιά εσφαλμένη πράξη​—και όντως δεν το έκαναν αυτό.​—Δανιήλ 3:1-18.

Παρόμοια, στις γιορτές, ένας μη ομόπιστος σύζυγος μπορεί να ζητήσει ή να απαιτήσει να κάνει η Χριστιανή σύζυγός του κάτι που εκείνη θα ήθελε να αποφύγει. Εξετάστε μερικά παραδείγματα: Της λέει να μαγειρέψει κάποιο συγκεκριμένο φαγητό την ημέρα κατά την οποία ο ίδιος και άλλοι θα τηρήσουν μια γιορτή. Ή απαιτεί να επισκεφτεί η οικογένεια (περιλαμβανομένης και της συζύγου) τους συγγενείς του εκείνη την ημέρα για να φάνε μαζί τους ή απλώς για κοινωνική επίσκεψη. Ή, ακόμη και πριν από τη γιορτή, ίσως πει ότι, καθώς η σύζυγός του είναι έξω για ψώνια, πρέπει να του αγοράσει μερικά πράγματα​—τρόφιμα που σχετίζονται αποκλειστικά με τη γιορτή, είδη που θα χρησιμοποιηθούν ως δώρα ή χαρτί περιτυλίγματος και κάρτες για αυτά τα δώρα.

Και πάλι, η Χριστιανή σύζυγος οφείλει να είναι αποφασισμένη να μη συμμετάσχει σε πράξεις της ψεύτικης θρησκείας, αλλά τι θα λεχθεί για τέτοια αιτήματα; Εκείνος είναι η κεφαλή της οικογένειας, και ο Λόγος του Θεού λέει: «Εσείς, γυναίκες, να υποτάσσεστε στους συζύγους σας, όπως αρμόζει σε σχέση με τον Κύριο». (Κολοσσαείς 3:18) Σε αυτές τις περιπτώσεις, μπορεί άραγε να δείξει συζυγική υποταγή ενώ παραμένει όσια στον Θεό; Πρέπει να αποφασίσει πώς θα εξισορροπήσει την υπακοή στο σύζυγό της με την υπερέχουσα υπακοή στον Ιεχωβά.

Σε άλλες χρονικές περιόδους, ο σύζυγός της μπορεί να της ζητήσει να μαγειρέψει κάποιο συγκεκριμένο φαγητό, είτε επειδή είναι το αγαπημένο του είτε επειδή έχει συνηθίσει να τρώει αυτό το γεύμα κάποια συγκεκριμένη εποχή. Εκείνη θα θέλει να δείξει αγάπη για αυτόν αναγνωρίζοντας παράλληλα την ηγεσία του. Θα μπορούσε άραγε να κάνει κάτι τέτοιο ακόμη και αν εκείνος το ζητούσε αυτό με αφορμή κάποια γιορτή; Μερικές Χριστιανές σύζυγοι ίσως θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό με καθαρή συνείδηση, απλώς θεωρώντας το συνηθισμένη περίπτωση παρασκευής του καθημερινού γεύματος. Ασφαλώς, καμία όσια Χριστιανή δεν θα προσέδιδε εορταστική σημασία σε κάτι τέτοιο, ακόμη και αν ο σύζυγός της το έκανε αυτό. Παρόμοια, εκείνος μπορεί να της ζητήσει να τον συνοδεύει όταν επισκέπτεται τους συγγενείς του σε διάφορες περιπτώσεις κάθε μήνα ή κάθε χρόνο. Θα μπορούσε εκείνη να το κάνει αυτό ακόμη και αν επρόκειτο για κάποια ημέρα γιορτής; Ή θα ήταν άραγε κανονικά διατεθειμένη να ψωνίζει τα πράγματα που της ζητάει, χωρίς να ασχολείται με το τι σκοπεύει να κάνει αυτός με τα είδη που του αγοράζει ενώ κάνει τα ψώνια της;

Βεβαίως, μια Χριστιανή σύζυγος πρέπει να σκέφτεται και τους άλλους​—το πώς επηρεάζονται αυτοί. (Φιλιππησίους 2:4) Θα πρέπει να μη δίνει την εντύπωση ότι έχει σχέση με τη γιορτή, ακριβώς όπως οι τρεις Εβραίοι μπορεί πιθανώς να είχαν προτιμήσει να μην τους δουν οι άλλοι να ταξιδεύουν προς την πεδιάδα Δουρά. Ίσως λοιπόν να προσπαθήσει με διακριτικότητα να συζητήσει λογικά με το σύζυγό της για να δουν αν, από στοχαστικότητα για τα αισθήματά της, θα μπορούσε ο ίδιος να κάνει μερικά πράγματα που συνδέονται με τις γιορτές ώστε να ανταποκριθεί στις ανάγκες μιας συζύγου που τον αγαπάει και τον σέβεται. Εκείνος ίσως διακρίνει πόσο σοφό είναι να μην οδηγήσει και τους δυο τους σε μια κατάσταση που θα μπορούσε να τους φέρει σε αμηχανία αν η σύζυγος θα ήταν αναγκασμένη να αρνηθεί να συμμετάσχει σε πράξεις της ψεύτικης θρησκείας. Ναι, το να κάνουν εκ των προτέρων μια ήρεμη συζήτηση μπορεί να οδηγήσει σε κάποια ειρηνική λύση.​—Παροιμίες 22:3.

Σε τελική ανάλυση, η πιστή Χριστιανή πρέπει να σταθμίζει τα γεγονότα και κατόπιν να αποφασίζει τι θα κάνει. Η υπακοή στον Θεό πρέπει να έρχεται πρώτη, όπως συνέβαινε και με τους τρεις Εβραίους. (1 Κορινθίους 10:31) Αλλά με αυτό υπόψη, το κάθε άτομο που είναι Χριστιανός πρέπει να αποφασίζει ποια πράγματα τα οποία δεν συνεπάγονται συμβιβασμό μπορούν να γίνονται όταν το ζητάει κάποιος που έχει εξουσία στην οικογένεια ή ανάμεσα στους ανθρώπους της περιοχής.

[Υποσημείωση]