Ο Πραγματικός Ιησούς

ΑΦΟΥ έμαθε από τους αποστόλους του ποια ήταν η άποψη των ανθρώπων για αυτόν, ο Ιησούς τούς ρώτησε: «Εσείς, όμως, ποιος λέτε ότι είμαι;» Το Ευαγγέλιο του Ματθαίου καταγράφει την απάντηση του αποστόλου Πέτρου: «Εσύ είσαι ο Χριστός, ο Γιος του ζωντανού Θεού». (Ματθαίος 16:15, 16) Και άλλοι είχαν την ίδια άποψη. Ο Ναθαναήλ, ο οποίος έγινε αργότερα ένας από τους αποστόλους, είπε στον Ιησού: «Ραββί, εσύ είσαι ο Γιος του Θεού, εσύ είσαι Βασιλιάς του Ισραήλ». (Ιωάννης 1:49) Ο ίδιος ο Ιησούς μίλησε για τη σπουδαιότητα του ρόλου του: «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή. Κανείς δεν έρχεται στον Πατέρα παρά μόνο μέσω εμού». (Ιωάννης 14:6) Σε διάφορες περιπτώσεις, αναφέρθηκε στον εαυτό του ως “τον Γιο του Θεού”. (Ιωάννης 5:24, 25· 11:4) Υποστήριξε δε αυτόν τον ισχυρισμό με θαυματουργικά έργα, ανασταίνοντας μάλιστα και νεκρούς.

Βάσιμες Αμφιβολίες;

Μπορούμε, όμως, πράγματι να πιστέψουμε την εκδοχή των Ευαγγελίων για τον Ιησού; Περιγράφουν άραγε αυτά τον πραγματικό Ιησού; Ο εκλιπών Φρέντερικ Φ. Μπρους, καθηγητής Βιβλικής κριτικής και ερμηνείας στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, δήλωσε: «Συνήθως δεν είναι δυνατόν να αποδείξουμε με ιστορικά επιχειρήματα αν κάθε λεπτομέρεια είναι αληθινή σε ένα αρχαίο κείμενο, είτε αυτό περιλαμβάνεται στην Αγία Γραφή είτε όχι. Είναι αρκετό να έχουμε, τουλάχιστον σε έναν λογικό βαθμό, εμπιστοσύνη στη γενική αξιοπιστία του συγγραφέα. Αν αυτή είναι τεκμηριωμένη, τότε υπάρχει μια εκ των προτέρων πιθανότητα ότι οι λεπτομέρειες που αναφέρει είναι αληθινές. . . . Η Καινή Διαθήκη δεν έχει λιγότερες πιθανότητες να είναι ιστορικά αξιόπιστη επειδή οι Χριστιανοί την αποδέχονται ως “ιερό” σύγγραμμα».

Ο Τζέιμς Ρ. Έντουαρντς, καθηγητής θεολογίας στο Κολέγιο Τζέιμσταουν στη Βόρεια Ντακότα των ΗΠΑ, αφού εξέτασε κάποιες αμφιβολίες γύρω από τον Ιησού όπως αυτός περιγράφεται στα Ευαγγέλια, έγραψε: «Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι τα Ευαγγέλια διατηρούν ένα ποικίλο και σημαντικό σύνολο αποδείξεων για την πραγματική αλήθεια σχετικά με τον Ιησού. . . . Η λογικότερη απάντηση στο ερώτημα του γιατί τα Ευαγγέλια παρουσιάζουν τον Ιησού όπως τον παρουσιάζουν είναι επειδή αυτός ήταν ουσιαστικά ο Ιησούς. Τα Ευαγγέλια διατηρούν πιστά την εντύπωση που άφησε στους ακολούθους του, ότι, με θεϊκή έγκριση και εξουσιοδότηση, ήταν Γιος και Υπηρέτης του Θεού». a

Σε Αναζήτηση για τον Ιησού

Τι θα μπορούσε να λεχθεί για τις μη Γραφικές αναφορές στον Ιησού Χριστό; Πώς αξιολογούνται αυτές; Τα έργα του Τάκιτου, του Σουητώνιου, του Ιώσηπου, του Πλίνιου του Νεότερου, καθώς και έργα μερικών άλλων κλασικών συγγραφέων,  αναφέρονται αρκετές φορές στον Ιησού. Σχετικά με αυτές τις αναφορές, Η Νέα Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (The New Encyclopædia Britannica, 1995) λέει: «Αυτές οι ανεξάρτητες αφηγήσεις αποδεικνύουν ότι στους αρχαίους χρόνους ακόμη και οι εχθροί της Χριστιανοσύνης ποτέ δεν αμφέβαλαν για την ιστορικότητα του Ιησού, η οποία αμφισβητήθηκε για πρώτη φορά και με ανεπαρκή στοιχεία στο τέλος του 18ου, στη διάρκεια του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα».

Δυστυχώς, μερικοί σύγχρονοι λόγιοι, στην αναζήτησή τους για τον «πραγματικό» ή «ιστορικό» Ιησού, φαίνεται ότι έχουν αποκρύψει την αληθινή του ταυτότητα πίσω από μια πληθώρα αβάσιμων εικασιών, ανούσιων αμφιβολιών και αστήρικτων θεωριών. Από μια άποψη, είναι ένοχοι για τη μυθοπλασία για την οποία κατηγορούν εσφαλμένα τους συγγραφείς των Ευαγγελίων. Μερικοί επιθυμούν τόσο πολύ να αυξήσουν τη φήμη τους και να συνδέσουν το όνομά τους με μια εκπληκτική νέα θεωρία ώστε δεν εξετάζουν με εντιμότητα τις αποδείξεις για τον Ιησού. Στην πορεία, δημιουργούν έναν «Ιησού» που αποτελεί προϊόν της λόγιας φαντασίας.

Για όσους θέλουν να τον βρουν, ο πραγματικός Ιησούς μπορεί να βρεθεί στην Αγία Γραφή. Ο Λουκ Τζόνσον, καθηγητής ειδικευμένος στην Καινή Διαθήκη και στην προέλευση της Χριστιανοσύνης στη Θεολογική Σχολή Κάντλερ του Πανεπιστημίου Έμορι, υποστηρίζει ότι το μεγαλύτερο μέρος της έρευνας γύρω από τον Ιησού ως ιστορικό πρόσωπο παραβλέπει τον αντικειμενικό σκοπό της Γραφής. Ο ίδιος λέει ότι ίσως είναι ενδιαφέρον να εξετάζει κάποιος το κοινωνικό, το πολιτικό, το ανθρωπολογικό και το πολιτιστικό πλαίσιο της ζωής και της εποχής του Ιησού. Εντούτοις, προσθέτει ότι το να ανακαλύψει κανείς τον Ιησού ως ιστορικό πρόσωπο, όπως τον αποκαλούν οι λόγιοι, «δεν είναι αυτό που τονίζεται στη Γραφή», η οποία «ενδιαφέρεται περισσότερο να περιγράψει την προσωπικότητα του Ιησού», το άγγελμά του και το ρόλο του ως Λυτρωτή. Επομένως, ποια  ήταν η πραγματική προσωπικότητα και το άγγελμα του Ιησού;

Ο Πραγματικός Ιησούς

Τα Ευαγγέλια​—οι τέσσερις Βιβλικές αφηγήσεις για τη ζωή του Ιησού—​περιγράφουν έναν άνθρωπο που εκδήλωνε μεγάλη συμπόνια. Η ευσπλαχνία και η συμπόνια υποκινούσαν τον Ιησού να βοηθάει τους ανθρώπους που υπέφεραν από αρρώστιες, τύφλωση και άλλα δεινά. (Ματθαίος 9:36· 14:14· 20:34) Ο θάνατος του φίλου του τού Λαζάρου και η λύπη που προκάλεσε αυτό στις αδελφές του Λαζάρου έκαναν τον Ιησού να “στενάξει και να δακρύσει”. (Ιωάννης 11:32-36) Μάλιστα, τα Ευαγγέλια αποκαλύπτουν το μεγάλο φάσμα των αισθημάτων του Ιησού​—συμπόνια για κάποιον λεπρό, ενθουσιασμό για τις επιτυχίες των μαθητών του, αγανάκτηση για εκείνους που προσκολλούνταν ψυχρά σε νομικές λεπτομέρειες και λύπη για το ότι η Ιερουσαλήμ απέρριψε τον Μεσσία.

Όταν ο Ιησούς έκανε κάποιο θαύμα, συχνά έστρεφε την προσοχή στο ρόλο που είχε παίξει στην όλη διαδικασία το άτομο που ωφελούνταν: «Η πίστη σου σε έκανε καλά». (Ματθαίος 9:22) Επαίνεσε τον Ναθαναήλ ως κάποιον «που [ήταν] πράγματι Ισραηλίτης», λέγοντας: “Σε αυτόν δεν υπάρχει δόλος”. (Ιωάννης 1:47) Όταν κάποιοι θεώρησαν σπατάλη το δώρο που πρόσφερε από εκτίμηση μια γυναίκα, ο Ιησούς την υπερασπίστηκε και είπε ότι το υπόμνημα της γενναιοδωρίας της θα το θυμούνταν οι άνθρωποι για πολύ καιρό. (Ματθαίος 26:6-13) Ο ίδιος αποδείχτηκε πραγματικός φίλος και στοργικός σύντροφος για τους ακολούθους του, “αγαπώντας τους ως το τέλος”.​—Ιωάννης 13:1· 15:11-15.

Τα Ευαγγέλια δείχνουν επίσης ότι ο Ιησούς έμπαινε γρήγορα στη θέση των περισσότερων ανθρώπων που συναντούσε. Είτε μιλούσε σε κάποια γυναίκα σε ένα πηγάδι είτε σε κάποιον θρησκευτικό δάσκαλο σε έναν κήπο είτε σε κάποιον ψαρά δίπλα σε μια λίμνη, άγγιζε κατευθείαν την καρδιά τους. Έπειτα από τα εναρκτήρια λόγια του Ιησού, πολλά από αυτά τα άτομα του αποκάλυπταν τις ενδόμυχες σκέψεις τους. Άγγιζε μια ευαίσθητη χορδή μέσα τους. Μολονότι οι άνθρωποι της εποχής του πιθανώς κρατούσαν σε απόσταση ασφαλείας εκείνους που είχαν εξουσία, στην περίπτωση του Ιησού τα πλήθη συνέρρεαν γύρω του. Στους ανθρώπους άρεσε να είναι μαζί με τον Ιησού. Ένιωθαν ευχάριστα όταν βρίσκονταν κοντά του. Τα παιδιά ένιωθαν άνετα μαζί του, και όταν ο Ιησούς χρησιμοποίησε ένα παιδί ως παράδειγμα, δεν το έβαλε απλώς να σταθεί μπροστά στους μαθητές του, αλλά «το αγκάλιασε» κιόλας. (Μάρκος 9:36· 10:13-16) Πράγματι, τα Ευαγγέλια περιγράφουν τον Ιησού ως άτομο τόσο χαρισματικό ώστε οι άνθρωποι μπορούσαν να μείνουν μαζί του τρεις ημέρες απλώς και μόνο για να ακούσουν τα συναρπαστικά λόγια του.​—Ματθαίος 15:32.

Το γεγονός ότι ο Ιησούς ήταν τέλειος δεν τον έκανε υπερβολικά αυστηρό ή υπεροπτικό και αυταρχικό απέναντι στους ατελείς, φορτωμένους με  αμαρτίες ανθρώπους ανάμεσα στους οποίους ζούσε και κήρυττε. (Ματθαίος 9:10-13· 21:31, 32· Λουκάς 7:36-48· 15:1-32· 18:9-14) Ο Ιησούς δεν ήταν ποτέ απαιτητικός. Δεν πρόσθετε στα βάρη των ανθρώπων. Τουναντίον, είπε: «Ελάτε σε εμένα, όλοι εσείς που μοχθείτε . . . , και εγώ θα σας αναζωογονήσω». Οι μαθητές του διαπίστωσαν ότι ήταν «πράος και ταπεινός στην καρδιά». Ο ζυγός του ήταν καλός και το φορτίο του ήταν ελαφρό.​—Ματθαίος 11:28-30.

Η προσωπικότητα του Ιησού ξεπροβάλλει μέσα από τις αφηγήσεις των Ευαγγελίων φέροντας την αδιαμφισβήτητη σφραγίδα της αλήθειας. Δεν θα ήταν εύκολο για τέσσερα διαφορετικά άτομα να επινοήσουν ένα ασυνήθιστο πρόσωπο και κατόπιν να παρουσιάσουν ένα αμετάβλητο πορτραίτο του σε τέσσερις διαφορετικές αφηγήσεις. Θα ήταν σχεδόν αδύνατον να περιγράψουν τέσσερις διαφορετικοί συγγραφείς τον ίδιο άνθρωπο και να δώσουν με συνέπεια την ίδια εικόνα για αυτόν αν εκείνο το πρόσωπο δεν υπήρξε ποτέ στην πραγματικότητα.

Ο ιστορικός Μάικλ Γκραντ θέτει ένα ερώτημα που υποκινεί σε σκέψεις: «Πώς γίνεται, σε όλες τις παραδόσεις των Ευαγγελίων χωρίς εξαίρεση, να σκιαγραφείται έντονα το πορτραίτο ενός ελκυστικού νέου άντρα που κινείται ελεύθερα ανάμεσα σε γυναίκες όλων των ειδών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που είχαν αδιαμφισβήτητα κακή φήμη, δίχως ίχνος συναισθηματισμού, έλλειψης φυσικότητας ή σεμνοτυφίας και ωστόσο, σε κάθε στιγμή, να διατηρεί γνήσια ακεραιότητα χαρακτήρα;» Η λογική απάντηση είναι ότι πράγματι υπήρξε ένας τέτοιος άνθρωπος ο οποίος και συμπεριφέρθηκε όπως λέει η Γραφή.

Ο Πραγματικός Ιησούς και το Μέλλον Σας

Εκτός από το ότι παρέχει μια πραγματική εικόνα για τον Ιησού ενόσω αυτός ήταν στη γη, η Γραφή δείχνει ότι ο Ιησούς είχε προανθρώπινη ύπαρξη ως ο μονογενής Γιος του Θεού, «ο πρωτότοκος όλης της δημιουργίας». (Κολοσσαείς 1:15) Πριν από 20 αιώνες, ο Θεός μετέφερε τη ζωή του ουράνιου Γιου του στη μήτρα μιας Ιουδαίας παρθένου ώστε να γεννηθεί εκείνος ως άνθρωπος. (Ματθαίος 1:18) Στη διάρκεια της επίγειας διακονίας του, ο Ιησούς διακήρυξε τη Βασιλεία του Θεού ως τη μόνη ελπίδα για τη βασανισμένη ανθρωπότητα και εκπαίδευσε τους μαθητές του ώστε να συνεχίσουν αυτό το έργο κηρύγματος.​—Ματθαίος 4:17· 10:5-7· 28:19, 20.

Στις 14 Νισάν (περίπου 1η Απριλίου) του 33 Κ.Χ., ο Ιησούς συνελήφθη, δικάστηκε, καταδικάστηκε και εκτελέστηκε με την ψευδή κατηγορία για στασιασμό. (Ματθαίος 26:18-20, 48–27:50) Ο θάνατος του Ιησού χρησιμεύει ως λύτρο, το οποίο απελευθερώνει από την αμαρτωλή τους κατάσταση τους ανθρώπους που ασκούν πίστη, διανοίγοντας έτσι το δρόμο προς την αιώνια ζωή σε όλους όσους θέτουν πίστη σε αυτόν. (Ρωμαίους 3:23, 24· 1 Ιωάννη 2:2) Στις 16 Νισάν, ο Ιησούς αναστήθηκε, και λίγο καιρό αργότερα αναλήφθηκε επιστρέφοντας στον ουρανό. (Μάρκος 16:1-8· Λουκάς 24:50-53· Πράξεις 1:6-9) Ως ο διορισμένος Βασιλιάς του Ιεχωβά, ο αναστημένος Ιησούς έχει την πλήρη εξουσία να φέρει σε πέρας τον αρχικό σκοπό του Θεού για τον άνθρωπο. (Ησαΐας 9:6, 7· Λουκάς 1:32, 33) Ναι, η Γραφή παρουσιάζει τον Ιησού ως το βασικό πρόσωπο στην επεξεργασία των σκοπών του Θεού.

Τον πρώτο αιώνα, πλήθη ανθρώπων δέχτηκαν τον Ιησού ως αυτό που ήταν​—ο υποσχεμένος Μεσσίας, δηλαδή ο Χριστός, ο οποίος είχε σταλεί στη γη για να δικαιώσει την κυριαρχία του Ιεχωβά και να πεθάνει ως λύτρο για την ανθρωπότητα. (Ματθαίος 20:28· Λουκάς 2:25-32· Ιωάννης 17:25, 26· 18:37) Αντιμέτωποι με σφοδρό διωγμό, οι άνθρωποι δύσκολα θα υποκινούνταν να γίνουν μαθητές του Ιησού αν δεν ήταν βέβαιοι για την ταυτότητά του. Με θάρρος και ζήλο, ανέλαβαν την αποστολή που τους ανέθεσε, να “κάνουν μαθητές από όλα τα έθνη”.​—Ματθαίος 28:19.

Σήμερα, εκατομμύρια ειλικρινείς και πληροφορημένοι Χριστιανοί γνωρίζουν ότι ο Ιησούς δεν είναι μυθικό πρόσωπο. Τον δέχονται ως τον ενθρονισμένο Βασιλιά της εγκαθιδρυμένης Βασιλείας του Θεού στον ουρανό, ο οποίος πρόκειται σε λίγο να αναλάβει τον πλήρη έλεγχο της γης και των υποθέσεών της. Αυτή η θεϊκή κυβέρνηση αποτελεί ευπρόσδεκτη είδηση εφόσον υπόσχεται ανακούφιση από τα παγκόσμια προβλήματα. Οι αληθινοί Χριστιανοί δείχνουν την όσια υποστήριξή τους στον εκλεγμένο Βασιλιά του Ιεχωβά διακηρύττοντας «αυτά τα καλά νέα της βασιλείας» σε άλλους.​—Ματθαίος 24:14.

Όσοι υποστηρίζουν τη διευθέτηση της Βασιλείας μέσω του Χριστού, του Γιου του ζωντανού Θεού, θα ζήσουν για να απολαύσουν αιώνιες ευλογίες. Αυτές τις ευλογίες μπορείτε να τις απολαύσετε και εσείς! Οι εκδότες αυτού του περιοδικού θα χαρούν να σας βοηθήσουν να γνωρίσετε τον πραγματικό Ιησού.

[Υποσημείωση]

[Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 6]

Τι Έχουν Πει Άλλοι

«Θεωρώ τον Ιησού από τη Ναζαρέτ έναν από τους μεγάλους δασκάλους που είχε ο κόσμος. . . . Θα πω στους Ινδουιστές ότι η ζωή σας θα είναι ελλιπής αν δεν μελετήσετε με ευλάβεια τις διδασκαλίες του Ιησού».​—Μοχάντας Κ. Γκάντι, Το Άγγελμα του Ιησού Χριστού (The Message of Jesus Christ).

«Μια προσωπικότητα τόσο υποδειγματική, τόσο πλήρης, τόσο ομοιόμορφα συνεπής, τόσο τέλεια, τόσο ανθρώπινη και εντούτοις τόσο υπεράνω κάθε ανθρώπινης μεγαλοσύνης, δεν μπορεί να είναι ούτε απάτη ούτε αποκύημα της φαντασίας. . . . Θα χρειαζόταν κάποιος μεγαλύτερος από τον Ιησού για να επινοήσει έναν Ιησού».​—Φίλιπ Σαφ, Ιστορία της Χριστιανικής Εκκλησίας (History of the Christian Church).

«Το να επινόησαν λίγοι απλοί άνθρωποι, μέσα σε μία γενιά, μια τόσο ισχυρή και ελκυστική προσωπικότητα, μια τόσο υψηλή ηθική και ένα τόσο εμπνευσμένο όραμα περί της αδελφοσύνης των ανθρώπων θα ήταν θαύμα πολύ πιο απίστευτο από οποιοδήποτε άλλο που αναφέρουν τα Ευαγγέλια».​—Γουίλ Ντουράν, Καίσαρας και Χριστός (Caesar and Christ).

«Μπορεί να φαίνεται ακατανόητο ότι ένα θρησκευτικό κίνημα παγκόσμιας εμβέλειας θα μπορούσε να έχει δημιουργηθεί από κάποιο ανύπαρκτο πρόσωπο το οποίο επινοήθηκε κατά την αρχαιότητα όπως χρησιμοποιούνται σήμερα διάφορες μέθοδοι προώθησης ιδεών, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη μας το πλήθος των αδιαφιλονίκητα υπαρκτών ανθρώπων που προσπάθησαν και απέτυχαν να ιδρύσουν θρησκείες».​—Γκρεγκ Ίστερμπρουκ, Δίπλα σε Γαλήνια Νερά (Beside Still Waters).

“Ως λόγιος ιστορικός, είμαι εντελώς πεπεισμένος ότι, αν μη τι άλλο, τα Ευαγγέλια δεν είναι μύθοι. Δεν είναι τόσο επιτηδευμένα όσο οι μύθοι. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του Ιησού μάς είναι άγνωστο, και καμιά ομάδα που θα επινοούσε έναν μύθο δεν θα επέτρεπε να συμβεί αυτό”.​—Κ. Σ. Λούις, Ο Θεός στο Εδώλιο (God in the Dock).

[Εικόνες στη σελίδα 7]

Τα Ευαγγέλια αποκαλύπτουν το μεγάλο φάσμα των αισθημάτων του Ιησού