Είναι Πράγματι Εφικτή μια Κοινωνία Χωρίς Τάξεις;

Ο ΤΖΟΝ ΑΝΤΑΜΣ, ο οποίος έγινε ο δεύτερος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, ήταν ανάμεσα στα άτομα που υπέγραψαν την ιστορική Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, η οποία περιέχει και τα εξής ευγενή λόγια: «Θεωρούμε αυτές τις αλήθειες αυτονόητες—ότι όλοι οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν ίσοι». Εντούτοις, ο Τζον Άνταμς προφανώς αμφέβαλλε για το ότι οι άνθρωποι είναι πράγματι ίσοι, επειδή έγραψε: «Οι ανισότητες ως προς τη Διάνοια και το Σώμα έχουν εδραιωθεί τόσο καλά από τον Παντοδύναμο Θεό στον Καταστατικό του Χάρτη της Ανθρώπινης Φύσης ώστε κανένα επινόημα ή στρατηγική δεν θα μπορέσει ποτέ να τις εξισώσει». Αντίθετα, ο Βρετανός ιστορικός Χ. Τζ. Γουέλς ήταν σε θέση να φανταστεί μια κοινωνία όπου θα επικρατούσε η ισότητα και η οποία θα βασιζόταν σε τρία πράγματα: σε μια κοινή αλλά αγνή και αμόλυντη παγκόσμια θρησκεία, στην κοινή εκπαίδευση για όλους και στην απουσία ενόπλων δυνάμεων.

Μέχρι τώρα, η ιστορία δεν έχει δημιουργήσει την κοινωνική ισότητα που οραματίστηκε  ο Γουέλς. Οι άνθρωποι απέχουν πολύ από την ισότητα, και οι ταξικές διακρίσεις εξακολουθούν να αποτελούν κυρίαρχο χαρακτηριστικό της κοινωνίας. Έχουν ωφελήσει καθόλου αυτές οι τάξεις την κοινωνία ως σύνολο; Όχι. Τα ταξικά συστήματα διαιρούν τους ανθρώπους, και το αποτέλεσμα είναι φθόνος, μίσος, στενοχώρια και μεγάλη αιματοχυσία. Η άποψη περί υπεροχής των λευκών που επικρατούσε κάποτε στην Αφρική, στην Αυστραλία και στη Βόρεια Αμερική επέφερε δυστυχία σε όσους δεν ήταν λευκοί—συμπεριλαμβανομένης της ολοκληρωτικής γενοκτονίας των Αβορίγινων στη Γη Βαν Ντίμεν (τώρα Τασμανία). Στην Ευρώπη, η άποψη ότι οι Εβραίοι ήταν υποδεέστεροι αποτέλεσε προοίμιο του Ολοκαυτώματος. Ο μεγάλος πλούτος της αριστοκρατίας και η δυσαρέσκεια ανάμεσα στις χαμηλότερες και στις μεσαίες τάξεις ήταν παράγοντες που οδήγησαν στη Γαλλική Επανάσταση του 18ου αιώνα και στην Μπολσεβικική Επανάσταση στη Ρωσία του 20ού αιώνα.

Ένας σοφός άνθρωπος του παρελθόντος έγραψε: «Ο άνθρωπος εξουσιάζει τον άνθρωπο προς βλάβη του». (Εκκλησιαστής 8:9) Τα λόγια του αληθεύουν είτε αυτοί που εξουσιάζουν είναι μεμονωμένα άτομα είτε τάξεις. Όταν μια ομάδα ανθρώπων εξυψώνει τον εαυτό της πάνω από μια άλλη, η δυστυχία και τα παθήματα είναι τα αναπόφευκτα αποτελέσματα.

Ενώπιον του Θεού Όλοι Είναι Ίσοι

Είναι άραγε μερικές ομάδες ανθρώπων εκ φύσεως ανώτερες από άλλες; Όχι στα μάτια του Θεού. Η Αγία Γραφή λέει: «[Ο Θεός] έκανε από έναν άνθρωπο κάθε έθνος ανθρώπων για να κατοικούν σε ολόκληρη την επιφάνεια της γης». (Πράξεις 17:26) Επιπλέον, ο Δημιουργός «δεν έχει δείξει προσωποληψία για να ευνοήσει άρχοντες και δεν έχει λάβει υπόψη του τον ευγενή περισσότερο από τον ασήμαντο, διότι όλοι τους είναι έργο των χεριών του». (Ιώβ 34:19) Όλοι οι άνθρωποι συγγενεύουν μεταξύ τους, και ενώπιον του Θεού όλοι γεννιούνται ίσοι.

Να θυμάστε, επίσης, πως όταν πεθαίνει ένα άτομο, όλοι οι ισχυρισμοί για την ανωτερότητά του αναιρούνται. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι δεν το πίστευαν αυτό. Όταν πέθαινε ένας Φαραώ, έβαζαν στον τάφο του αντικείμενα μεγάλης αξίας ώστε να μπορεί να τα απολαμβάνει καθώς θα συνέχιζε να κατέχει την υψηλή του θέση στη μετά θάνατον ζωή. Άραγε τα απολάμβανε; Όχι. Μεγάλο μέρος αυτού του πλούτου κατέληγε στα χέρια τυμβωρύχων, και πολλά αντικείμενα τα οποία γλίτωσαν από αυτούς μπορεί κάποιος να τα δει σήμερα στα μουσεία.

Εφόσον ήταν νεκρός, ο Φαραώ δεν επωφελούνταν καθόλου από εκείνα τα ακριβά αντικείμενα. Στο θάνατο, δεν υπάρχουν ανώτερες ή κατώτερες τάξεις, πλούτη ή φτώχεια. Η Γραφή δηλώνει: «Οι σοφοί πεθαίνουν, μαζί αφανίζονται ο άφρονας και ο παράλογος. . . . Ο χωματένιος άνθρωπος . . . δεν μπορεί να διαμένει· πράγματι, είναι όμοιος με τα ζώα που αφανίζονται». (Ψαλμός 49:10, 12) Είτε είμαστε βασιλιάδες είτε δούλοι, τα ακόλουθα θεόπνευστα λόγια αληθεύουν για όλους μας: «Οι νεκροί δεν γνωρίζουν τίποτα απολύτως ούτε έχουν πια απολαβή . . . Δεν υπάρχει ούτε εργασία ούτε επινόηση ούτε γνώση ούτε σοφία στον Σιεόλ, τον τόπο όπου πηγαίνεις».​—Εκκλησιαστής 9:5, 10.

Όλοι γεννιόμαστε ίσοι στα μάτια του Θεού και όλοι καταλήγουμε ίσοι στο θάνατο. Πόσο μάταιο είναι, λοιπόν, να προωθείται μια ομάδα ανθρώπων πάνω από μια άλλη στη σύντομη ζωή μας!

Μια Κοινωνία Χωρίς Τάξεις—Πώς;

Ωστόσο, μπορούμε άραγε να ελπίζουμε ότι κάποια ημέρα θα υπάρξει μια κοινωνία ανάμεσα στους ζωντανούς όπου οι κοινωνικές τάξεις δεν θα έχουν σημασία; Ναι, μπορούμε. Πριν από σχεδόν 2.000 χρόνια όταν ο Ιησούς βρισκόταν στη γη, τέθηκε το θεμέλιο για μια τέτοια κοινωνία. Ο Ιησούς έδωσε τη ζωή του ως λυτρωτική θυσία για όλους τους πιστούς ανθρώπους ώστε «να μην καταστραφεί όποιος ασκεί πίστη σε αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή».—Ιωάννης 3:16.

Για να δείξει ότι κανείς από τους ακολούθους του δεν έπρεπε να εξυψώνει τον εαυτό του πάνω από τους ομοπίστους του, ο Ιησούς είπε: «Μην αποκληθείτε Ραββί, γιατί ένας είναι ο δάσκαλός σας, ενώ όλοι εσείς είστε αδελφοί. Επιπλέον, μην αποκαλέσετε κανέναν πατέρα σας πάνω στη γη, γιατί ένας είναι ο Πατέρας σας, ο Ουράνιος.  Ούτε να αποκληθείτε “ηγέτες”, γιατί Ηγέτης σας είναι ένας, ο Χριστός. Αλλά ο μεγαλύτερος ανάμεσά σας πρέπει να είναι διάκονός σας. Όποιος εξυψώσει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί». (Ματθαίος 23:8-12) Στα μάτια του Θεού, όλοι οι αληθινοί μαθητές του Ιησού είναι ίσοι στην πίστη.

Θεωρούσαν άραγε οι πρώτοι Χριστιανοί ότι ήταν όλοι ίσοι μεταξύ τους; Αυτό έκαναν όσοι συνέλαβαν το νόημα της διδασκαλίας του Ιησού. Θεωρούσαν ο ένας τον άλλον ίσο στην πίστη και το έδειχναν αυτό αποκαλώντας ο ένας τον άλλον “αδελφό”. (Φιλήμονα 1, 7, 20) Κανείς δεν προτρεπόταν να θεωρεί τον εαυτό του καλύτερο από τους άλλους. Εξετάστε, για παράδειγμα, τον ταπεινό τρόπο με τον οποίο περιέγραψε ο Πέτρος τον εαυτό του στη δεύτερη επιστολή του: «Ο Σίμων Πέτρος, δούλος και απόστολος του Ιησού Χριστού, προς εκείνους που έχουν αποκτήσει πίστη η οποία αποτελεί προνόμιο ισάξιο με το δικό μας». (2 Πέτρου 1:1) Ο Πέτρος είχε διδαχτεί προσωπικά από τον Ιησού και, ως απόστολος, κατείχε σημαντική θέση ευθύνης. Εντούτοις, θεωρούσε τον εαυτό του δούλο και αναγνώριζε ότι και άλλοι Χριστιανοί είχαν πίστη ως προνόμιο ισάξιο με το δικό του.

Μερικοί μπορεί να πουν πως το ιδανικό της ισότητας συγκρούεται με το γεγονός ότι στους προχριστιανικούς χρόνους ο Θεός έκανε τον Ισραήλ ειδικό έθνος του. (Έξοδος 19:5, 6) Ίσως ισχυρίζονται ότι αυτό είναι παράδειγμα φυλετικής ανωτερότητας, αλλά δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Είναι αλήθεια ότι οι Ισραηλίτες, ως απόγονοι του Αβραάμ, απολάμβαναν ειδική σχέση με τον Θεό και χρησιμοποιήθηκαν ως αγωγός θεϊκών αποκαλύψεων. (Ρωμαίους 3:1, 2) Αλλά αυτό δεν έγινε για να θεωρούνται εκείνοι ανώτεροι. Τουναντίον, αποσκοπούσε στο να «ευλογηθούν όλα τα έθνη».​—Γένεση 22:18· Γαλάτες 3:8.

Αποδείχτηκε ότι οι περισσότεροι Ισραηλίτες δεν μιμήθηκαν την πίστη του προπάτορά τους τον Αβραάμ. Στάθηκαν άπιστοι και απέρριψαν τον Ιησού ως τον Μεσσία. Γι’ αυτό, ο Θεός τούς απέρριψε. (Ματθαίος 21:43) Ωστόσο, οι πράοι μεταξύ των ανθρώπων δεν έχασαν τις υποσχεμένες ευλογίες. Την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., γεννήθηκε η Χριστιανική εκκλησία. Αυτή η οργάνωση των χρισμένων με άγιο πνεύμα Χριστιανών ονομάστηκε “ο Ισραήλ του Θεού” και αποδείχτηκε ο αγωγός μέσω του οποίου θα έρχονταν εκείνες οι ευλογίες.—Γαλάτες 6:16.

Μερικά μέλη εκείνης της εκκλησίας χρειάζονταν εκπαίδευση στο ζήτημα της ισότητας. Λόγου χάρη, ο μαθητής Ιάκωβος έδωσε συμβουλή σε όσους τιμούσαν τους πλούσιους Χριστιανούς περισσότερο από τους φτωχότερους. (Ιακώβου 2:1-4) Αυτό ήταν εσφαλμένο. Ο απόστολος Παύλος έδειξε ότι οι Εθνικοί Χριστιανοί δεν ήταν με κανέναν τρόπο κατώτεροι από τους Ιουδαίους Χριστιανούς και οι Χριστιανές γυναίκες δεν ήταν με κανέναν τρόπο κατώτερες από τους άντρες, όταν έγραψε: «Όλοι εσείς είστε, στην πραγματικότητα, γιοι του Θεού μέσω της πίστης σας στον Χριστό Ιησού. Διότι όλοι εσείς που βαφτιστήκατε στον Χριστό έχετε ντυθεί τον Χριστό. Δεν υπάρχει ούτε Ιουδαίος ούτε Έλληνας, δεν υπάρχει ούτε δούλος ούτε ελεύθερος, δεν υπάρχει ούτε αρσενικό ούτε θηλυκό· διότι όλοι εσείς είστε ένας σε ενότητα με τον Χριστό Ιησού».​—Γαλάτες 3:26-28.

Ένας Λαός Χωρίς Τάξεις Σήμερα

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα προσπαθούν να ζουν σύμφωνα με τις Γραφικές αρχές. Αναγνωρίζουν ότι οι κοινωνικές τάξεις δεν έχουν καμιά σημασία στα μάτια του Θεού. Γι’ αυτό, δεν διακρίνονται σε κληρικούς και λαϊκούς ούτε και διαχωρίζονται σύμφωνα με το χρώμα του δέρματος ή τα υλικά πλούτη. Αν και μερικοί από  αυτούς μπορεί να είναι πλούσιοι, δεν συγκεντρώνουν την προσοχή τους “στην αλαζονική επίδειξη των μέσων διαβίωσης”, επειδή αναγνωρίζουν ότι αυτά τα πράγματα είναι απλώς προσωρινά. (1 Ιωάννη 2:15-17) Απεναντίας, είναι όλοι ενωμένοι μέσω της λατρείας τους προς τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο, τον Ιεχωβά Θεό.

Ο καθένας τους αποδέχεται την ευθύνη να συμμετέχει στο έργο κηρύγματος των καλών νέων της Βασιλείας προς τους συνανθρώπους του. Όπως ο Ιησούς, τιμούν τους καταπιεσμένους και τους παραμελημένους καθώς τους επισκέπτονται στα σπίτια τους, προσφερόμενοι να τους διδάξουν το Λόγο του Θεού. Άτομα που βρίσκονται σε ταπεινή κοινωνική θέση στη ζωή συνεργάζονται ώμο προς ώμο με άλλα άτομα που θεωρούνται από κάποιους ως ανώτερη τάξη. Αυτό που έχει σημασία είναι οι πνευματικές ιδιότητες, όχι η κοινωνική τάξη. Όπως και τον πρώτο αιώνα, όλοι είναι αδελφοί και αδελφές στην πίστη.

Η Ισότητα Επιτρέπει την Ποικιλία

Βέβαια, ισότητα δεν σημαίνει απόλυτη ομοιομορφία. Άντρες και γυναίκες, μεγάλοι και μικροί, όλοι εκπροσωπούνται σε αυτή τη Χριστιανική οργάνωση η οποία περιλαμβάνει ανθρώπους με πολυποίκιλο φυλετικό, γλωσσικό, εθνικό και οικονομικό παρελθόν. Ως άτομα, έχουν διαφορετικές διανοητικές και σωματικές ικανότητες. Αυτές οι διαφορές, όμως, δεν κάνουν κάποιους ανώτερους και κάποιους κατώτερους. Τουναντίον, τέτοιες διαφορές έχουν ως αποτέλεσμα μια ευχάριστη ποικιλία. Αυτοί οι Χριστιανοί αναγνωρίζουν ότι όποια ταλέντα και αν έχουν είναι δώρα από τον Θεό και δεν αποτελούν λόγο για να αισθάνονται ανώτεροι.

Οι ταξικές διαιρέσεις είναι αποτέλεσμα των προσπαθειών που καταβάλλει ο άνθρωπος για να αυτοκυβερνηθεί αντί να ακολουθεί την καθοδηγία του Θεού. Σε λίγο, η Βασιλεία του Θεού θα αναλάβει τη διακυβέρνηση της γης σε καθημερινή βάση και το αποτέλεσμα θα είναι να τερματιστούν οι ανθρωποποίητες ταξικές διακρίσεις, μαζί με όλα τα άλλα πράγματα που έχουν προκαλέσει παθήματα στο διάβα των αιώνων. Τότε, με κατά γράμμα έννοια, “οι πράοι θα κληρονομήσουν τη γη”. (Ψαλμός 37:11) Κάθε λόγος για καύχηση περί υποτιθέμενης ανωτερότητας θα εξαλειφθεί. Ποτέ ξανά δεν θα επιτραπεί στις κοινωνικές τάξεις να διαιρούν την παγκόσμια ανθρώπινη αδελφότητα.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 5]

Ο Δημιουργός «δεν έχει λάβει υπόψη του τον ευγενή περισσότερο από τον ασήμαντο, διότι όλοι τους είναι έργο των χεριών του».​—Ιώβ 34:19.

[Εικόνα στη σελίδα 6]

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τιμούν τους συνανθρώπους τους

[Εικόνες στη σελίδα 7]

Αυτό που έχει σημασία ανάμεσα στους αληθινούς Χριστιανούς είναι οι πνευματικές ιδιότητες