Μπορείτε να Νικήσετε τη Μοναξιά

ΠΟΙΟΙ μπορούν να ισχυριστούν ότι δεν έχουν νιώσει ποτέ τον πόνο που προκαλεί η μοναξιά; Υπάρχουν πολλοί παράγοντες οι οποίοι μπορούν να μας κάνουν να αισθανόμαστε μόνοι. Ιδιαίτερα έντονη, όμως, μπορεί να είναι η μοναξιά των γυναικών που δεν έχουν παντρευτεί ποτέ, που έμειναν χήρες ή είναι διαζευγμένες.

Λόγου χάρη, μια νεαρή Χριστιανή ονόματι Φράνσις αναφέρει: «Όταν έγινα 23 ετών, φαινόταν ότι όλες οι φίλες μου είχαν παντρευτεί και εγώ έμεινα μόνη». a Το αίσθημα της απομόνωσης μπορεί να αυξάνεται καθώς περνούν τα χρόνια και οι προοπτικές για γάμο όλο και λιγοστεύουν. «Δεν είχα ποτέ την πρόθεση να παραμείνω άγαμη και εξακολουθώ να θέλω να παντρευτώ αν υπάρξει η ευκαιρία», παραδέχεται η Σάντρα, η οποία τώρα πλησιάζει τα 50. Η Άντζελα, που έχει περάσει τα 50, αναφέρει: «Δεν πήρα συνειδητή απόφαση να μείνω άγαμη, αλλά έτσι εξελίχθηκαν τα πράγματα. Υπήρχαν ελάχιστοι άγαμοι αδελφοί στην περιοχή όπου διορίστηκα ειδική σκαπάνισσα».

Είναι άξιο επαίνου το ότι πολλές Χριστιανές επιλέγουν να μην παντρευτούν επειδή δίνουν με οσιότητα προσοχή στη συμβουλή του Ιεχωβά να παντρεύονται «μόνο εν Κυρίω». (1 Κορινθίους 7:39) Μερικές προσαρμόζονται καλά στην αγαμία, άλλες όμως διαπιστώνουν ότι η επιθυμία να παντρευτούν και να κάνουν παιδιά μεγαλώνει καθώς περνούν τα χρόνια. «Ο μόνιμος σύντροφός μου είναι ένα συναισθηματικό κενό, το οποίο προκαλείται από την έλλειψη γαμήλιου συντρόφου», ομολογεί η Σάντρα.

Άλλοι παράγοντες, όπως η φροντίδα των ηλικιωμένων γονέων, μπορούν να εντείνουν το αίσθημα της μοναξιάς. «Εφόσον δεν είμαι παντρεμένη, η οικογένεια ανέμενε από εμένα να φροντίζω τους ηλικιωμένους γονείς μας», λέει η Σάντρα. «Επί 20 χρόνια επωμιζόμουν το μεγαλύτερο μέρος αυτής της ευθύνης, παρ’ όλο που έχω άλλα πέντε αδέλφια. Η ζωή θα ήταν πολύ πιο εύκολη με έναν σύζυγο που θα μπορούσε να υποστηρίζει τα συμφέροντά μου».

Η Φράνσις αναφέρει άλλον έναν παράγοντα ο οποίος επιτείνει τη μοναξιά της: «Μερικές φορές οι άλλοι με ρωτούν ευθέως: “Γιατί δεν έχεις παντρευτεί;” Τέτοια σχόλια με κάνουν να νιώθω πως το ότι είμαι άγαμη είναι κατά κάποιον τρόπο δικό μου σφάλμα. Σχεδόν σε κάθε γάμο όπου παρευρίσκομαι υπάρχει κάποιος που μου απευθύνει την τρομακτική ερώτηση: “Λοιπόν, πότε θα παντρευτείς;” Τότε αρχίζω να σκέφτομαι: “Αν δεν ενδιαφέρονται για εμένα αδελφοί με πνευματικό φρόνημα, πιθανώς δεν έχω τις απαραίτητες Χριστιανικές ιδιότητες ή ίσως δεν είμαι ελκυστική”».

Πώς μπορούν να υπερνικηθούν τα αισθήματα απομόνωσης και μοναξιάς; Υπάρχει κάτι που μπορούν να κάνουν οι άλλοι για να βοηθήσουν;

 Βασιστείτε στον Ιεχωβά

Ο ψαλμωδός έψαλε: «Ρίξε στον Ιεχωβά το βάρος που σηκώνεις, και αυτός θα σε στηρίξει. Ποτέ δεν θα επιτρέψει να κλονιστεί ο δίκαιος». (Ψαλμός 55:22) Η λέξη «βάρος» στο εβραϊκό κείμενο κατά γράμμα σημαίνει «μερίδιο» και αναφέρεται στις μέριμνες και στις ανησυχίες που ίσως μας βασανίζουν εξαιτίας των περιστάσεών μας στη ζωή. Ο Ιεχωβά γνωρίζει αυτά τα βάρη καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον και μπορεί να μας δώσει τη δύναμη να τα αντιμετωπίσουμε. Αυτό που έχει βοηθήσει την Άντζελα να αντεπεξέλθει στο αίσθημα της μοναξιάς είναι το ότι βασίζεται στον Ιεχωβά Θεό. Αναφερόμενη στην ολοχρόνια διακονία της, αναπολεί: «Όταν άρχισα το σκαπανικό, η συνεργάτιδά μου και εγώ ζούσαμε πολύ μακριά από την πλησιέστερη εκκλησία. Μάθαμε να βασιζόμαστε πλήρως στον Ιεχωβά, και το γεγονός ότι εξαρτόμουν από εκείνον με έχει βοηθήσει σε όλη μου τη ζωή. Όταν περνούν από το μυαλό μου αρνητικές σκέψεις, μιλάω στον Ιεχωβά και αυτός με βοηθάει. Ο 23ος Ψαλμός αποτελεί πάντοτε πηγή μεγάλης παρηγοριάς και τον διαβάζω τακτικά».

Ο απόστολος Παύλος ήταν αναγκασμένος να βαστάζει ένα σημαντικό βάρος. Σε τρεις τουλάχιστον περιπτώσεις, “ικέτευσε τον Κύριο να φύγει από αυτόν το αγκάθι της σάρκας του”. Ο Παύλος δεν έλαβε θαυματουργική βοήθεια, αλλά του δόθηκε η υπόσχεση ότι η παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού θα τον στήριζε. (2 Κορινθίους 12:7-9) Ο Παύλος, επίσης, ανακάλυψε το μυστικό για να είναι ικανοποιημένος. Αργότερα έγραψε: «Στο καθετί και σε όλες τις συνθήκες έχω μάθει το μυστικό, και να είμαι χορτάτος και να πεινώ, και να έχω αφθονία και να υποφέρω στερήσεις. Για όλα τα πράγματα έχω τη δύναμη χάρη σε αυτόν που μου δίνει δύναμη».​—Φιλιππησίους 4:12, 13.

Πώς μπορεί κάποιος να αντλεί δύναμη από τον Θεό όταν αισθάνεται αποθαρρυμένος ή μόνος; Ο Παύλος έγραψε: «Μην ανησυχείτε για τίποτα, αλλά στο καθετί με προσευχή και δέηση μαζί με ευχαριστία ας γνωστοποιούνται τα αιτήματά σας στον Θεό· και η ειρήνη του Θεού η οποία υπερέχει από κάθε σκέψη θα περιφρουρήσει τις καρδιές σας και τις διανοητικές σας δυνάμεις μέσω του Χριστού Ιησού». (Φιλιππησίους 4:6, 7) Η Σάντρα εφαρμόζει αυτή τη συμβουλή, και εξηγεί: «Εφόσον είμαι άγαμη, περνάω μεγάλο μέρος του χρόνου μου μόνη μου. Αυτό μου παρέχει άφθονες ευκαιρίες για να προσεύχομαι στον Ιεχωβά. Αισθάνομαι πολύ κοντά του και μπορώ να του μιλάω ελεύθερα για τα προβλήματα και τις χαρές μου». Επίσης, η Φράνσις λέει: «Το να παλεύω μόνη μου με τις αρνητικές σκέψεις είναι δύσκολη μάχη. Αλλά το ότι εκφράζω ειλικρινά τα αισθήματά μου στον Ιεχωβά με βοηθάει πάρα πολύ. Είμαι πεπεισμένη ότι ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται για οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει την πνευματική και τη συναισθηματική μου ευημερία».​—1 Τιμόθεο 5:5.

«Να Βαστάζετε ο Ένας τα Βάρη του Άλλου»

Μέσα στη Χριστιανική αδελφότητα, δεν χρειάζεται κάποιος να βαστάζει τα βάρη του μόνος του. «Να βαστάζετε ο ένας τα βάρη του άλλου, και έτσι εκπληρώστε το νόμο του Χριστού», παρότρυνε ο απόστολος Παύλος. (Γαλάτες 6:2) Μέσω της συναναστροφής μας με τους συγχριστιανούς μας, μπορούμε να ακούμε “τον καλό λόγο” της ενθάρρυνσης ο οποίος μπορεί να ελαφρύνει το φορτίο της μοναξιάς.​—Παροιμίες 12:25.

Εξετάστε, επίσης, τι λένε οι Γραφές για την κόρη του Κριτή του Ισραήλ Ιεφθάε. Πριν από τη νίκη του επί των εχθρικών δυνάμεων του Αμμών, ο Ιεφθάε ευχήθηκε να δώσει στον Ιεχωβά τον πρώτο που θα έβγαινε από το σπιτικό του για να τον συγχαρεί. Τελικά αυτή ήταν η κόρη του. (Κριτές 11:30, 31, 34-36) Αν και κάτι τέτοιο σήμαινε ότι θα παρέμενε άγαμη και θα παραιτούνταν από τη φυσιολογική της επιθυμία να κάνει οικογένεια, η κόρη του Ιεφθάε υποτάχθηκε εκούσια σε εκείνη την ευχή και υπηρέτησε στο αγιαστήριο στη Σηλώ όλη την υπόλοιπη ζωή της. Μήπως η θυσία της πέρασε απαρατήρητη; Τουναντίον: «Κάθε χρόνο οι κόρες του Ισραήλ πήγαιναν να δώσουν έπαινο στην κόρη του Ιεφθάε του Γαλααδίτη, τέσσερις ημέρες το χρόνο». (Κριτές 11:40) Ναι, ο έπαινος είναι δυνατόν να ενθαρρύνει εκείνους που τον λαβαίνουν. Επομένως, ας μην παραλείπουμε να επαινούμε τα άτομα που το αξίζουν.

Είναι καλό να εξετάσουμε επίσης το παράδειγμα του Ιησού. Αν και ανάμεσα στους  Ιουδαίους δεν συνηθιζόταν να συνομιλούν οι άντρες με τις γυναίκες, ο Ιησούς δαπάνησε χρόνο με τη Μαρία και τη Μάρθα. Πιθανώς αυτές ήταν είτε χήρες είτε άγαμες. Ο Ιησούς ήθελε να απολαμβάνουν και οι δύο τα πνευματικά οφέλη της φιλίας του. (Λουκάς 10:38-42) Μπορούμε να μιμούμαστε το παράδειγμα του Ιησού συμπεριλαμβάνοντας τις άγαμες πνευματικές αδελφές μας σε κοινωνικές περιστάσεις και διευθετώντας να συνεργαζόμαστε μαζί τους στο έργο κηρύγματος. (Ρωμαίους 12:13) Νιώθουν άραγε ευγνωμοσύνη για αυτή την προσοχή; Μια αδελφή είπε: «Γνωρίζω ότι οι αδελφοί με αγαπούν και με εκτιμούν, αλλά είμαι ευγνώμων όταν μου εκδηλώνουν πιο προσωπικό ενδιαφέρον».

«Εφόσον δεν έχουμε κάποιον που να μας ανήκει», εξηγεί η Σάντρα, «έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη να αισθανόμαστε ότι μας αγαπούν, ότι είμαστε μέλη της οικογένειας των πνευματικών αδελφών, αντρών και γυναικών». Προφανώς, ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται για αυτά τα άτομα, και εμείς συνεργαζόμαστε μαζί του όταν τα κάνουμε να νιώθουν χρήσιμα και αγαπητά. (1 Πέτρου 5:6, 7) Ένα τέτοιο ενδιαφέρον δεν θα περάσει απαρατήρητο, επειδή «αυτός που δείχνει εύνοια στον ασήμαντο δανείζει στον Ιεχωβά, και τη συμπεριφορά του Εκείνος [ο Ιεχωβά Θεός] θα του την ανταποδώσει».​—Παροιμίες 19:17.

«Ο Καθένας θα Βαστάξει το Δικό του Φορτίο»

Μολονότι οι άλλοι μπορούν να βοηθήσουν και η υποστήριξή τους μπορεί να είναι πολύ ενθαρρυντική, «ο καθένας θα βαστάξει το δικό του φορτίο». (Γαλάτες 6:5) Καθώς βαστάζουμε, όμως, το φορτίο της μοναξιάς χρειάζεται να προσέχουμε ορισμένους κινδύνους. Λόγου χάρη, η μοναξιά μπορεί να μας νικήσει αν κλειστούμε στον εαυτό μας. Από την άλλη μεριά, μπορούμε να νικήσουμε τη μοναξιά με αγάπη. (1 Κορινθίους 13:7, 8) Το να δίνουμε και να μοιραζόμαστε είναι ο καλύτερος τρόπος για να βρούμε ευτυχία​—άσχετα με τις περιστάσεις μας. (Πράξεις 20:35) «Δεν έχω πολύ χρόνο για να σκέφτομαι ότι είμαι μόνη», λέει μια σκληρά εργαζόμενη σκαπάνισσα. «Όταν αισθάνομαι χρήσιμη και είμαι απασχολημένη, δεν αισθάνομαι μόνη».

Πρέπει επίσης να προσέχουμε ώστε να μη μας σπρώξει η μοναξιά σε κάποια άσοφη σχέση. Παραδείγματος χάρη, πόσο λυπηρό θα ήταν αν αφήναμε να μας τυφλώσει η επιθυμία για γάμο ώστε να αγνοήσουμε τα πολλά προβλήματα που πηγάζουν από έναν γάμο με μη ομόπιστο άτομο και, ιδιαίτερα, να αγνοήσουμε τη Γραφική συμβουλή που υπαγορεύει να αποφύγουμε έναν τέτοιον ζυγό! (2 Κορινθίους 6:14) Μια διαζευγμένη Χριστιανή είπε: «Υπάρχει κάτι πολύ χειρότερο από το να είσαι άγαμη. Το να είσαι παντρεμένη με λάθος άτομο».

Κάποιο πρόβλημα που δεν μπορεί να λυθεί ίσως πρέπει να το υπομείνουμε, τουλάχιστον προς το παρόν. Με τη βοήθεια του Θεού, μπορούμε να υπομείνουμε το αίσθημα της μοναξιάς. Καθώς συνεχίζουμε να υπηρετούμε τον Ιεχωβά, είθε να είμαστε πεπεισμένοι ότι μια ημέρα όλες οι ανάγκες μας θα ικανοποιηθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.​—Ψαλμός 145:16.

[Υποσημείωση]

[Εικόνες στη σελίδα 28]

Η μοναξιά μπορεί να νικηθεί με το να δίνουμε και να μοιραζόμαστε