Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Είναι κατάλληλο να πλησιάζουμε τον Θεό μέσω προσευχής χωρίς να λέμε κάτι όπως «στο όνομα του Ιησού»;

Η Αγία Γραφή δείχνει ότι οι Χριστιανοί που επιθυμούν να πλησιάζουν τον Ιεχωβά μέσω προσευχής πρέπει να το κάνουν αυτό στο όνομα του Ιησού. Ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Κανείς δεν έρχεται στον Πατέρα παρά μόνο μέσω εμού», και πρόσθεσε: «Ό,τι και αν ζητήσετε στο όνομά μου θα το κάνω, ώστε να δοξαστεί ο Πατέρας σε σχέση με τον Γιο. Οτιδήποτε ζητήσετε στο όνομά μου θα το κάνω».​—Ιωάννης 14:6, 13, 14.

Αναφερόμενη στη μοναδική θέση του Ιησού, η Εγκυκλοπαίδεια Βιβλικής, Θεολογικής και Εκκλησιαστικής Φιλολογίας (Cyclopedia of Biblical, Theological, and Ecclesiastical Literature) λέει: «Εκείνος στον οποίο απευθύνεται η προσευχή είναι μόνο ο Θεός, με τον Ιησού Χριστό ως Μεσίτη. Συνεπώς, όλες οι δεήσεις σε αγίους ή αγγέλους δεν είναι απλώς ανώφελες αλλά και βλάσφημες. Κάθε λατρεία ενός πλάσματος, όσο εξυψωμένο και αν είναι, αποτελεί ειδωλολατρία, και απαγορεύεται αυστηρά από τον ιερό νόμο του Θεού».

Τι γίνεται αν κάποιος, ύστερα από μια πολύ ανταμειφτική εμπειρία, πει: «Σε ευχαριστώ Ιεχωβά», χωρίς να προσθέσει τη φράση «στο όνομα του Ιησού»; Μήπως θα ήταν ακατάλληλο αυτό; Όχι κατ’ ανάγκην. Ας υποθέσουμε ότι ένας Χριστιανός αντιμετωπίζει κάποιον ξαφνικό κίνδυνο και φωνάζει: «Βοήθησέ με Ιεχωβά!» Οπωσδήποτε, ο Θεός δεν θα αρνούνταν τη βοήθειά του επειδή ο υπηρέτης του δεν είπε «στο όνομα του Ιησού».

Θα πρέπει να επισημανθεί, όμως, ότι απλώς το να μιλάμε μεγαλόφωνα ακόμη και στον Θεό δεν αποτελεί από μόνο του προσευχή. Παραδείγματος χάρη, έπειτα από την κρίση που έλαβε από τον Ιεχωβά επειδή σκότωσε τον αδελφό του τον Άβελ, ο Κάιν είπε: «Η τιμωρία για το σφάλμα μου είναι τόσο μεγάλη που δεν μπορώ να τη βαστάξω. Με διώχνεις αυτή την ημέρα από την επιφάνεια της γης, και από το πρόσωπό σου θα κρύβομαι· και θα γίνω περιπλανώμενος και φυγάς πάνω στη γη και είναι σίγουρο ότι όποιος με βρει θα με σκοτώσει». (Γένεση 4:13, 14) Μολονότι ο Κάιν απευθυνόταν στον Ιεχωβά, το συναισθηματικό του ξέσπασμα ήταν μια διαμαρτυρία για την πικρή καρποφορία της αμαρτίας.

Η Γραφή μάς λέει: «Ο Θεός εναντιώνεται στους υπερηφάνους αλλά δίνει παρ’ αξία καλοσύνη στους ταπεινούς». Το να απευθυνόμαστε στον Ύψιστο με ανάρμοστη οικειότητα σαν να ήταν ένας απλός άνθρωπος θα έδειχνε οπωσδήποτε έλλειψη ταπεινοφροσύνης. (Ιακώβου 4:6· Ψαλμός 47:2· Αποκάλυψη 14:7) Θα ήταν επίσης ασέβεια να γνωρίζουμε τι λέει ο Λόγος του Θεού για το ρόλο του Ιησού και εντούτοις, ενσυνείδητα, να προσευχόμαστε χωρίς να αναγνωρίζουμε τον Ιησού Χριστό.​—Λουκάς 1:32, 33.

Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Ιεχωβά αναμένει να έχουμε ιδιαίτερο ύφος ή να ακολουθούμε κάποιο προκαθορισμένο υπόδειγμα όταν προσευχόμαστε. Ένας βασικός παράγοντας είναι η κατάσταση της καρδιάς του ατόμου. (1 Σαμουήλ 16:7) Τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., κάποιος Ρωμαίος αξιωματικός ονόματι Κορνήλιος «ανέπεμπε συνεχώς δεήσεις στον Θεό». Ο Κορνήλιος, ένας απερίτμητος Εθνικός, δεν ήταν αφιερωμένος στον Ιεχωβά. Μολονότι είναι απίθανο να ανέπεμπε τις προσευχές του στο όνομα του Ιησού, αυτές «ανέβηκαν ως ενθύμηση ενώπιον του Θεού». Γιατί; Διότι «αυτός που εξετάζει καρδιές» είδε ότι ο Κορνήλιος ήταν «ευλαβής και φοβόταν τον Θεό». (Πράξεις 10:2, 4· Παροιμίες 17:3) Μόλις απέκτησε γνώση για τον «Ιησού που ήταν από τη Ναζαρέτ», ο Κορνήλιος έλαβε άγιο πνεύμα και έγινε βαφτισμένος μαθητής του Ιησού.​—Πράξεις 10:30-48.

Σε τελική ανάλυση, δεν ανήκει στους ανθρώπους να κρίνουν ποιες προσευχές ακούει ο Θεός. Αν ένας Χριστιανός μίλησε κάποτε στον Θεό παραλείποντας να χρησιμοποιήσει μια φράση όπως «στο όνομα του Ιησού», δεν χρειάζεται να καταβαρύνει τον εαυτό του με ενοχή. Ο Ιεχωβά γνωρίζει καλά τους περιορισμούς μας και θέλει να μας βοηθάει. (Ψαλμός 103:12-14) Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι πως, αν ασκούμε πίστη στον “Γιο του Θεού . . . , ό,τι και αν είναι αυτό που ζητάμε σύμφωνα με το θέλημά του αυτός μας ακούει”. (1 Ιωάννη 5:13, 14) Ιδιαίτερα, όμως, όταν εκπροσωπούν άλλους σε δημόσια προσευχή, οι αληθινοί Χριστιανοί αναγνωρίζουν το ρόλο που παίζει ο Ιησούς στο σκοπό του Ιεχωβά, όπως αυτός περιγράφεται στις Γραφές. Γι’ αυτό, προσπαθούν υπάκουα να τιμούν τον Ιησού αναπέμποντας προσευχές στον Θεό μέσω αυτού.