Να Δείχνετε Στοργική Καλοσύνη σε Όσους Έχουν Ανάγκη

«Να δείχνετε ο ένας προς τον άλλον στοργική καλοσύνη».​—ΖΑΧΑΡΙΑΣ 7:9.

1, 2. (α) Γιατί πρέπει να δείχνουμε στοργική καλοσύνη; (β) Ποια ερωτήματα θα εξετάσουμε;

Ο ΛΟΓΟΣ του Ιεχωβά Θεού μάς προτρέπει να αγαπάμε «τη στοργική καλοσύνη». (Μιχαίας 6:8, υποσημείωση στη ΜΝΚ) Μας δίνει επίσης και τους λόγους για τους οποίους πρέπει να το κάνουμε αυτό. Πρώτα πρώτα, «ο άνθρωπος που έχει στοργική καλοσύνη φέρεται ανταμειφτικά στην ίδια του την ψυχή». (Παροιμίες 11:17) Πόσο αληθινό είναι αυτό! Δείχνοντας στοργική καλοσύνη, ή αλλιώς όσια αγάπη, σφυρηλατούμε θερμούς και σταθερούς δεσμούς με τους άλλους. Ως αποτέλεσμα, θα έχουμε όσιους φίλους​—όντως μια πολύτιμη ανταμοιβή!​—Παροιμίες 18:24.

² Επιπλέον, οι Γραφές μάς λένε: «Όποιος επιδιώκει δικαιοσύνη και στοργική καλοσύνη, θα βρει ζωή». (Παροιμίες 21:21) Ναι, αν επιδιώκουμε να δείχνουμε στοργική καλοσύνη, αυτό θα μας καθιστά αγαπητούς στον Θεό και έτσι θα έχουμε την προοπτική να απολαύσουμε μελλοντικές ευλογίες, περιλαμβανομένης της αιώνιας ζωής. Πώς, όμως, μπορούμε να δείχνουμε στοργική καλοσύνη; Σε ποιους θα πρέπει να την εκδηλώνουμε; Και διαφέρει άραγε η στοργική καλοσύνη από την ανθρώπινη καλοσύνη που εκδηλώνεται εκ φύσεως ή από την καλοσύνη γενικά;

Ανθρώπινη Καλοσύνη και Στοργική Καλοσύνη

3. Πώς διαφέρει η στοργική καλοσύνη από την ανθρώπινη καλοσύνη;

³ Η ανθρώπινη καλοσύνη που εκδηλώνεται  εκ φύσεως και η στοργική καλοσύνη διαφέρουν από αρκετές απόψεις. Λόγου χάρη, όσοι δείχνουν ανθρώπινη καλοσύνη συχνά το κάνουν αυτό χωρίς να συνδέονται βαθιά και προσωπικά, ή αλλιώς να έχουν σχέση, με εκείνους στους οποίους φέρονται με καλοσύνη. Αν, όμως, δείχνουμε στοργική καλοσύνη σε κάποιο άτομο, τότε προσκολλούμαστε στοργικά σε αυτό το άτομο. Στην Αγία Γραφή, οι εκφράσεις στοργικής καλοσύνης μεταξύ ανθρώπων μπορεί να βασίζονται σε ήδη υπάρχουσες σχέσεις. (Γένεση 20:13· 2 Σαμουήλ 3:8· 16:17) Ή μπορεί να στηρίζονται σε σχέσεις που προέκυψαν από προγενέστερες πράξεις καλοσύνης. (Ιησούς του Ναυή 2:1, 12-14· 1 Σαμουήλ 15:6· 2 Σαμουήλ 10:1, 2) Για να δείξουμε παραστατικά αυτή τη διαφορά, ας παραβάλουμε δύο Βιβλικά παραδείγματα—ένα παράδειγμα καλοσύνης και ένα παράδειγμα στοργικής καλοσύνης μεταξύ ανθρώπων.

4, 5. Πώς τα δύο Βιβλικά παραδείγματα που αναφέρονται εδώ δείχνουν παραστατικά τη διαφορά ανάμεσα στην ανθρώπινη καλοσύνη και στη στοργική καλοσύνη;

⁴ Ένα παράδειγμα ανθρώπινης καλοσύνης αφορά μια ομάδα ναυαγών, μεταξύ των οποίων ήταν και ο απόστολος Παύλος. Μετά το ναυάγιο, αυτοί κατέληξαν στις ακτές της Μάλτας. (Πράξεις 27:37–28:1) Μολονότι οι Μαλτέζοι δεν είχαν καμιά προγενέστερη υποχρέωση απέναντι στους ταξιδιώτες που είχαν ναυαγήσει ούτε διατηρούσαν κάποια σχέση μαζί τους, οι νησιώτες δέχτηκαν τους αγνώστους φιλόξενα, δείχνοντάς τους «ασυνήθιστη ανθρώπινη καλοσύνη». (Πράξεις 28:2, 7) Η φιλοξενία τους, αν και καλοσυνάτη, ήταν συμπτωματική και εκδηλώθηκε σε αγνώστους. Επομένως, επρόκειτο για ανθρώπινη καλοσύνη.

⁵ Αντιπαραβάλετέ το αυτό με τη φιλοξενία που έδειξε ο Βασιλιάς Δαβίδ στον Μεφιβοσθέ, το γιο του φίλου του, του Ιωνάθαν. Ο Δαβίδ είπε στον Μεφιβοσθέ: «Εσύ θα τρως ψωμί στο τραπέζι μου μόνιμα». Εξηγώντας γιατί έκανε αυτή τη διευθέτηση, ο Δαβίδ τού είπε: «Εξάπαντος θα εκδηλώσω στοργική καλοσύνη προς εσένα για χάρη του Ιωνάθαν του πατέρα σου». (2 Σαμουήλ 9:6, 7, 13) Η διαρκής φιλοξενία του Δαβίδ αποκαλείται δικαιολογημένα εκδήλωση στοργικής καλοσύνης, όχι απλώς καλοσύνης, διότι αποτελούσε απόδειξη της οσιότητάς του προς μια εδραιωμένη σχέση. (1 Σαμουήλ 18:3· 20:15, 42) Παρόμοια και σήμερα, οι υπηρέτες του Θεού δείχνουν ανθρώπινη καλοσύνη στους συνανθρώπους τους γενικά. Εντούτοις, προς εκείνους με τους οποίους έχουν από κοινού μια θεάρεστη σχέση εκφράζουν στοργική καλοσύνη, ή αλλιώς όσια αγάπη, που διαρκεί.​—Ματθαίος 5:45· Γαλάτες 6:10.

6. Ποια χαρακτηριστικά της στοργικής καλοσύνης που εκφράζεται μεταξύ ανθρώπων ξεχωρίζουν στο Λόγο του Θεού;

⁶ Για να προσδιορίσουμε μερικά επιπρόσθετα χαρακτηριστικά της στοργικής καλοσύνης, θα εξετάσουμε σύντομα τρεις Γραφικές αφηγήσεις που προβάλλουν αυτή την ιδιότητα. Από αυτές θα παρατηρήσουμε ότι η στοργική καλοσύνη που εκδηλώνεται από ανθρώπους (1) εκφράζεται μέσω συγκεκριμένων πράξεων, (2) εκδηλώνεται πρόθυμα και (3) απευθύνεται ιδίως σε όσους έχουν ανάγκη. Επιπλέον, αυτές οι αφηγήσεις δείχνουν παραστατικά πώς μπορούμε εμείς σήμερα να εκδηλώνουμε στοργική καλοσύνη.

Ένας Πατέρας Δείχνει Στοργική Καλοσύνη

7. Τι είπε ο υπηρέτης του Αβραάμ στον Βαθουήλ και στον Λάβαν, και ποιο ζήτημα ήγειρε ο υπηρέτης;

⁷ Τα εδάφια Γένεση 24:28-67 αφηγούνται την υπόλοιπη ιστορία του υπηρέτη του Αβραάμ, η οποία αναφέρθηκε στο προηγούμενο άρθρο. Αφού ο υπηρέτης συνάντησε τη Ρεβέκκα, τον προσκάλεσαν στο σπίτι του πατέρα της, του Βαθουήλ. (Εδάφια 28-32) Εκεί ο υπηρέτης εξιστόρησε λεπτομερώς την αποστολή που είχε αναλάβει προς εξεύρεση συζύγου για το γιο του Αβραάμ. (Εδάφια 33-47) Τόνισε ότι θεωρούσε την επιτυχία που είχε η αποστολή του μέχρι τότε ως σημάδι από τον Ιεχωβά, «ο οποίος με είχε οδηγήσει στον αληθινό δρόμο για να πάρω την κόρη του αδελφού του κυρίου μου για το γιο του». (Εδάφιο 48) Αναμφίβολα, ο υπηρέτης έλπιζε ότι η εγκάρδια εξιστόρηση του περιστατικού θα έπειθε τον Βαθουήλ και το γιο του τον Λάβαν ότι ο Ιεχωβά υποστήριζε αυτή την αποστολή. Τελικά, ο υπηρέτης είπε: «Αν εσείς σκοπεύετε να εκδηλώσετε στοργική καλοσύνη και αξιοπιστία προς τον κύριό μου, πείτε μου· αλλά αν όχι, πείτε μου, για να στραφώ δεξιά ή αριστερά».—Εδάφιο 49.

8. Ποια ήταν η αντίδραση του Βαθουήλ στα ζητήματα που αφορούσαν τη Ρεβέκκα;

⁸ Ο Ιεχωβά είχε ήδη δείξει στοργική καλοσύνη  στον Αβραάμ. (Γένεση 24:12, 14, 27) Θα ήταν άραγε πρόθυμος και ο Βαθουήλ να κάνει το ίδιο επιτρέποντας στη Ρεβέκκα να ακολουθήσει τον υπηρέτη του Αβραάμ; Θα συνοδευόταν η θεϊκή στοργική καλοσύνη από την ανθρώπινη στοργική καλοσύνη; Ή μήπως θα απέβαινε μάταιο το μακρύ ταξίδι του υπηρέτη; Ο υπηρέτης του Αβραάμ θα πρέπει να ανακουφίστηκε πολύ ακούγοντας τον Λάβαν και τον Βαθουήλ να λένε: «Από τον Ιεχωβά προήλθε αυτό». (Εδάφιο 50) Αναγνώρισαν ότι το χέρι του Ιεχωβά κατηύθυνε τα γεγονότα και δέχτηκαν χωρίς δισταγμό την απόφασή του. Στη συνέχεια, ο Βαθουήλ εξέφρασε τη στοργική του καλοσύνη προσθέτοντας: «Να η Ρεβέκκα μπροστά σου. Πάρε την και πήγαινε, και ας γίνει σύζυγος για το γιο του κυρίου σου, ακριβώς όπως είπε ο Ιεχωβά». (Εδάφιο 51) Η Ρεβέκκα συνόδευσε πρόθυμα τον υπηρέτη του Αβραάμ και λίγο καιρό αργότερα έγινε η αγαπημένη σύζυγος του Ισαάκ.—Εδάφια 49, 52-58, 67.

Η Στοργική Καλοσύνη που Έδειξε ένας Γιος

9, 10. (α) Τι ζήτησε ο Ιακώβ να κάνει για αυτόν ο γιος του ο Ιωσήφ; (β) Πώς έδειξε ο Ιωσήφ στοργική καλοσύνη στον πατέρα του;

⁹ Ο εγγονός του Αβραάμ, ο Ιακώβ, υπήρξε και αυτός αποδέκτης στοργικής καλοσύνης. Όπως εξιστορεί το 47ο κεφάλαιο της Γένεσης, ο Ιακώβ ζούσε τότε στην Αίγυπτο, και «πλησίασαν οι ημέρες του . . . να πεθάνει». (Εδάφια 27-29) Ανησυχούσε επειδή επρόκειτο να πεθάνει μακριά από τη γη την οποία είχε υποσχεθεί ο Θεός στον Αβραάμ. (Γένεση 15:18· 35:10, 12· 49:29-32) Ωστόσο, ο Ιακώβ δεν ήθελε να τον θάψουν στην Αίγυπτο, γι’ αυτό έκανε διευθετήσεις να μεταφερθεί η σορός του στη γη Χαναάν. Ποιος θα ήταν σε καλύτερη θέση να εγγυηθεί ότι θα εκτελούνταν η επιθυμία του από ό,τι ο γιος του ο Ιωσήφ, με την επιρροή που διέθετε;

¹⁰ Η αφήγηση αναφέρει: «Έτσι λοιπόν, [ο Ιακώβ] κάλεσε το γιο του τον Ιωσήφ και του είπε: “Αν, τώρα, βρήκα εύνοια στα μάτια σου, . . . εκδήλωσε προς εμένα στοργική καλοσύνη και αξιοπιστία: Σε παρακαλώ, μη με θάψεις στην Αίγυπτο. Εγώ θα πλαγιάσω με τους πατέρες μου και εσύ πρέπει να με μεταφέρεις έξω από την Αίγυπτο και να με θάψεις στον τάφο τους”». (Γένεση 47:29, 30) Ο Ιωσήφ υποσχέθηκε ότι θα σεβόταν αυτό το αίτημα, και λίγο αργότερα ο Ιακώβ πέθανε. Ο Ιωσήφ και οι άλλοι γιοι του Ιακώβ μετέφεραν το σώμα του «στη γη Χαναάν και τον έθαψαν στη σπηλιά του αγρού Μαχπελάχ, του αγρού που είχε αγοράσει ο Αβραάμ». (Γένεση 50:5-8, 12-14) Με αυτόν τον τρόπο ο Ιωσήφ εκδήλωσε στοργική καλοσύνη προς τον πατέρα του.

Στοργική Καλοσύνη από μια Νύφη

11, 12. (α) Πώς έδειξε η Ρουθ στοργική καλοσύνη στη Ναομί; (β) Από ποια άποψη ήταν η «τελευταία περίπτωση» της στοργικής καλοσύνης της Ρουθ καλύτερη από την «πρώτη»;

¹¹ Το βιβλίο της Ρουθ εξιστορεί πώς η χήρα Ναομί έγινε αποδέκτης της στοργικής καλοσύνης της Ρουθ, της Μωαβίτισσας νύφης της που ήταν και αυτή χήρα. Όταν η Ναομί αποφάσισε να επιστρέψει στη Βηθλεέμ, στον Ιούδα, η Ρουθ επέδειξε στοργική καλοσύνη και αποφασιστικότητα, λέγοντας: «Όπου πας εσύ θα πάω και εγώ, και όπου διανυκτερεύσεις εσύ θα διανυκτερεύσω και εγώ. Ο λαός σου θα είναι λαός μου, και ο Θεός σου, Θεός μου». (Ρουθ 1:16) Η Ρουθ εξέφρασε αργότερα τη στοργική της καλοσύνη όταν έδειξε ότι ήταν πρόθυμη να παντρευτεί έναν ηλικιωμένο συγγενή της Ναομί, τον Βοόζ. * (Δευτερονόμιο 25:5, 6· Ρουθ 3:6-9) Ο Βοόζ είπε στη Ρουθ: «Εξέφρασες καλύτερα τη στοργική σου καλοσύνη στην τελευταία περίπτωση παρά στην πρώτη περίπτωση, μη πηγαίνοντας πίσω από τους νεαρούς, είτε ασήμαντους είτε πλούσιους».—Ρουθ 3:10.

¹² Η «πρώτη περίπτωση» της στοργικής καλοσύνης της Ρουθ ήταν τότε που άφησε το λαό της και προσκολλήθηκε στη Ναομί. (Ρουθ 1:14· 2:11) Ακόμα και αυτή την πράξη, όμως, την ξεπέρασε η «τελευταία περίπτωση» της στοργικής της καλοσύνης—η προθυμία την οποία επέδειξε να παντρευτεί τον Βοόζ. Τώρα η Ρουθ θα μπορούσε να αποκτήσει κληρονόμο για τη Ναομί, η οποία είχε περάσει την ηλικία τεκνοποίησης. Ο γάμος έγινε, και όταν αργότερα η Ρουθ γέννησε, οι γυναίκες της Βηθλεέμ διαλαλούσαν:  «Γιος γεννήθηκε στη Ναομί». (Ρουθ 4:14, 17) Η Ρουθ ήταν πράγματι «έξοχη γυναίκα», και γι’ αυτό ο Ιεχωβά την αντάμειψε με το υπέροχο προνόμιο να γίνει πρόγονος του Ιησού Χριστού.—Ρουθ 2:12· 3:11· 4:18-22· Ματθαίος 1:1, 5, 6.

Εκφράζεται Μέσω Πράξεων

13. Πώς ο Βαθουήλ, ο Ιωσήφ και η Ρουθ εκδήλωσαν τη στοργική τους καλοσύνη;

¹³ Παρατηρήσατε πώς ο Βαθουήλ, ο Ιωσήφ και η Ρουθ εξέφρασαν τη στοργική τους καλοσύνη; Όχι μόνο με καλοσυνάτα λόγια, αλλά και με συγκεκριμένες πράξεις. Ο Βαθουήλ δεν είπε μόνο: «Να η Ρεβέκκα», αλλά επίσης “άφησε τη Ρεβέκκα να φύγει”. (Γένεση 24:51, 59) Ο Ιωσήφ δεν είπε μόνο: «Εγώ ο ίδιος θα ενεργήσω σύμφωνα με το λόγο σου», αλλά μαζί με τους αδελφούς του έκανε για τον Ιακώβ «ακριβώς όπως τους είχε δώσει εντολή». (Γένεση 47:30· 50:12, 13) Η Ρουθ δεν είπε μόνο: «Όπου πας εσύ θα πάω και εγώ», αλλά άφησε το λαό της και συνόδευσε τη Ναομί, και έτσι «συνέχισαν και οι δύο το δρόμο τους ώσπου έφτασαν στη Βηθλεέμ». (Ρουθ 1:16, 19) Στον Ιούδα, η Ρουθ ενήργησε και πάλι «σύμφωνα με όλα όσα της είχε παραγγείλει η πεθερά της». (Ρουθ 3:6) Ναι, η στοργική καλοσύνη της Ρουθ, όπως και άλλων, εκφράστηκε έμπρακτα.

14. (α) Πώς δείχνουν οι σημερινοί υπηρέτες του Θεού στοργική καλοσύνη έμπρακτα; (β) Ποιες πράξεις στοργικής καλοσύνης μεταξύ Χριστιανών γνωρίζετε στην περιοχή σας;

¹⁴ Είναι πολύ ενθαρρυντικό να βλέπουμε πώς οι υπηρέτες του Θεού συνεχίζουν σήμερα να εκφράζουν στοργική καλοσύνη έμπρακτα. Για παράδειγμα, σκεφτείτε εκείνους που παρέχουν σε ομοπίστους τους οι οποίοι έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας, είναι καταθλιμμένοι ή υφίστανται θλίψεις συναισθηματική υποστήριξη που διαρκεί. (Παροιμίες 12:25) Ή αναλογιστείτε τους πολλούς Μάρτυρες του Ιεχωβά που με πιστότητα μεταφέρουν τους ηλικιωμένους στην Αίθουσα Βασιλείας για να παρακολουθούν τις εβδομαδιαίες συναθροίσεις. Η 82χρονη Άννα, που υποφέρει από αρθρίτιδα, εκφράζει τα αισθήματα πολλών άλλων καθώς λέει: «Η μεταφορά μου σε όλες τις συναθροίσεις είναι ευλογία από τον Ιεχωβά. Τον ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου για το ότι μου έχει δώσει τόσο στοργικούς αδελφούς και αδελφές». Συμμετέχετε εσείς σε τέτοιες πράξεις στην εκκλησία σας; (1 Ιωάννη 3:17, 18) Αν ναι, να είστε βέβαιοι ότι η στοργική σας καλοσύνη εκτιμάται βαθύτατα.

Εκδηλώνεται Πρόθυμα

15. Ποιο χαρακτηριστικό της στοργικής καλοσύνης τονίζεται επίσης από τις τρεις Βιβλικές αφηγήσεις που έχουμε εξετάσει;

¹⁵ Οι Βιβλικές αφηγήσεις που έχουμε εξετάσει δείχνουν επίσης ότι η στοργική καλοσύνη εκδηλώνεται ελεύθερα και πρόθυμα, όχι αναγκαστικά. Ο Βαθουήλ συνεργάστηκε πρόθυμα με τον υπηρέτη του Αβραάμ, όπως και η Ρεβέκκα. (Γένεση 24:51, 58) Ο Ιωσήφ έδειξε τη στοργική του καλοσύνη χωρίς παραινέσεις από άλλους. (Γένεση 50:4, 5) Η Ρουθ «επέμενε να πάει μαζί [με τη Ναομί]». (Ρουθ 1:18) Όταν η Ναομί υπέδειξε στη Ρουθ να πλησιάσει τον Βοόζ, η στοργική καλοσύνη υποκίνησε αυτή τη Μωαβίτισσα να δηλώσει: «Όλα όσα μου λες θα τα κάνω».—Ρουθ 3:1-5.

16, 17. Τι κάνει ιδιαίτερα ουσιαστική τη στοργική καλοσύνη του Βαθουήλ, του Ιωσήφ και της Ρουθ, και τι τους υποκίνησε να εκδηλώσουν αυτή την ιδιότητα;

¹⁶ Η στοργική καλοσύνη την οποία έδειξε ο Βαθουήλ, ο Ιωσήφ και η Ρουθ είναι ιδιαίτερα  σημαντική επειδή ο Αβραάμ, ο Ιακώβ και η Ναομί δεν ήταν σε θέση να ασκήσουν πάνω τους εξωτερική πίεση. Στο κάτω κάτω, ο Βαθουήλ δεν είχε καμιά νομική υποχρέωση να αποχωριστεί την κόρη του. Θα μπορούσε κάλλιστα να είχε πει στον υπηρέτη του Αβραάμ: “Όχι. Θέλω να κρατήσω κοντά μου το κορίτσι μου που είναι τόσο εργατικό”. (Γένεση 24:18-20) Παρόμοια, ο Ιωσήφ είχε την ελευθερία να αποφασίσει αν θα ενεργούσε ή όχι σύμφωνα με την επιθυμία του πατέρα του, διότι ο Ιακώβ θα ήταν νεκρός και δεν θα μπορούσε να τον αναγκάσει να κρατήσει το λόγο του. Η ίδια η Ναομί υπέδειξε στη Ρουθ ότι ήταν ελεύθερη να μείνει στον Μωάβ. (Ρουθ 1:8) Η Ρουθ είχε επίσης την ελευθερία να παντρευτεί έναν από «τους νεαρούς» αντί του ηλικιωμένου Βοόζ.

¹⁷ Ο Βαθουήλ, ο Ιωσήφ και η Ρουθ έδειξαν στοργική καλοσύνη πρόθυμα—υποκινήθηκαν από την καρδιά τους. Ένιωθαν ηθική ευθύνη να εκδηλώσουν αυτή την ιδιότητα προς τα άτομα με τα οποία είχαν κάποια σχέση, όπως και ο Βασιλιάς Δαβίδ μεταγενέστερα ένιωθε υποχρεωμένος να την εκδηλώσει αναφορικά με τον Μεφιβοσθέ.

18. (α) Με ποια διανοητική διάθεση “ποιμαίνουν το ποίμνιο” οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι; (β) Πώς εκφράστηκε ένας πρεσβύτερος αναφορικά με την παροχή βοήθειας σε ομοπίστους;

¹⁸ Η στοργική καλοσύνη εξακολουθεί να αποτελεί γνώρισμα του λαού του Θεού, περιλαμβανομένων και των αντρών που ποιμαίνουν το ποίμνιο του Θεού. (Ψαλμός 110:3· 1 Θεσσαλονικείς 5:12) Αυτοί οι πρεσβύτεροι, ή αλλιώς επίσκοποι, νιώθουν την ευθύνη να ζουν σε αρμονία με την παρακαταθήκη που τους έχει ανατεθεί λόγω του διορισμού τους. (Πράξεις 20:28) Παρ’ όλα αυτά, το ποιμαντικό τους έργο και άλλες πράξεις στοργικής καλοσύνης προς όφελος της εκκλησίας επιτελούνται, «όχι αναγκαστικά, αλλά με τη θέλησή» τους. (1 Πέτρου 5:2) Οι πρεσβύτεροι ποιμαίνουν το ποίμνιο λόγω του ότι έχουν την ευθύνη αλλά και την επιθυμία να το κάνουν αυτό. Εκφράζουν στοργική καλοσύνη προς τα πρόβατα του Χριστού επειδή πρέπει και επειδή θέλουν να ενεργούν έτσι. (Ιωάννης 21:15-17) «Μου αρέσει πολύ να επισκέπτομαι τους αδελφούς στα σπίτια τους ή να τους τηλεφωνώ, έτσι απλά για να τους δείξω ότι τους σκεφτόμουν», λέει ένας Χριστιανός πρεσβύτερος. «Το να βοηθάω τους αδελφούς είναι για εμένα μεγάλη πηγή χαράς και ικανοποίησης!» Οι στοργικοί πρεσβύτεροι παντού στον κόσμο συμφωνούν ολόκαρδα μαζί του.

Να Δείχνετε Στοργική Καλοσύνη σε Όσους Έχουν Ανάγκη

19. Ποιο γεγονός σχετικά με τη στοργική καλοσύνη υπογραμμίζεται από τις Βιβλικές αφηγήσεις που έχουμε αναλύσει σε αυτό το άρθρο;

¹⁹ Οι Βιβλικές αφηγήσεις που έχουμε αναλύσει υπογραμμίζουν επίσης το γεγονός ότι πρέπει να δείχνουμε στοργική καλοσύνη σε όσους έχουν κάποια ανάγκη την οποία δεν μπορούν να καλύψουν μόνοι τους. Για να συνεχιστεί η οικογενειακή του γραμμή, ο Αβραάμ χρειαζόταν τη συνεργασία του Βαθουήλ. Για να μεταφερθεί η σορός του στη Χαναάν, ο Ιακώβ χρειαζόταν τη βοήθεια του Ιωσήφ. Και για να έχει κληρονόμο, η Ναομί χρειαζόταν τη συμβολή της Ρουθ. Ούτε ο Αβραάμ ούτε ο Ιακώβ ούτε και η Ναομί μπορούσαν να καλύψουν αυτές τις ανάγκες χωρίς βοήθεια. Παρόμοια και σήμερα, θα πρέπει να δείχνουμε στοργική καλοσύνη ιδιαίτερα σε όσους έχουν ανάγκη. (Παροιμίες 19:17) Θα πρέπει να μιμούμαστε τον πατριάρχη Ιώβ, ο οποίος πρόσεχε «τον ταλαιπωρημένο που κραύγαζε για βοήθεια, το αγόρι που ήταν ορφανό από πατέρα καθώς και τον αβοήθητο», αλλά και εκείνον «που κόντευε να αφανιστεί». Επίσης, ο Ιώβ “εύφραινε την καρδιά της χήρας” και γινόταν “μάτια για τον τυφλό και πόδια για τον κουτσό”.—Ιώβ 29:12-15.

20, 21. Ποιοι χρειάζονται τις εκφράσεις της στοργικής μας καλοσύνης, και τι θα πρέπει να είναι αποφασισμένος να κάνει ο καθένας μας;

 ²⁰ Στην πραγματικότητα, υπάρχουν “ταλαιπωρημένοι που κραυγάζουν για βοήθεια” σε κάθε Χριστιανική εκκλησία. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε παράγοντες όπως η μοναξιά, η αποθάρρυνση, τα αισθήματα αναξιότητας, η απογοήτευση που προκαλείται από άλλους, μια σοβαρή αρρώστια ή ο θάνατος ενός προσφιλούς. Όποια και αν είναι η αιτία, όλα αυτά τα αγαπητά μας πρόσωπα έχουν ανάγκες τις οποίες μπορούμε και πρέπει να καλύπτουμε κάνοντας πρόθυμα πράξεις στοργικής καλοσύνης που αποφέρουν διαρκή οφέλη.—1 Θεσσαλονικείς 5:14.

²¹ Γι’ αυτό λοιπόν, ας συνεχίζουμε να μιμούμαστε τον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος «αφθονεί σε στοργική καλοσύνη». (Έξοδος 34:6· Εφεσίους 5:1) Μπορούμε να το πετύχουμε αυτό αναλαμβάνοντας πρόθυμα συγκεκριμένη δράση, ιδιαίτερα προς όφελος όσων έχουν ανάγκη. Είναι βέβαιο ότι θα τιμούμε τον Ιεχωβά και θα απολαμβάνουμε μεγάλη χαρά καθώς θα “δείχνουμε ο ένας προς τον άλλον στοργική καλοσύνη”.—Ζαχαρίας 7:9.

[Υποσημείωση]

Πώς θα Απαντούσατε;

• Πώς διαφέρει η στοργική καλοσύνη από την ανθρώπινη καλοσύνη;

• Με ποιους τρόπους εκδήλωσαν στοργική καλοσύνη ο Βαθουήλ, ο Ιωσήφ και η Ρουθ;

• Με ποια διανοητική διάθεση θα πρέπει να δείχνουμε στοργική καλοσύνη;

• Ποιοι χρειάζονται τις εκφράσεις της στοργικής μας καλοσύνης;

[Ερωτήσεις Μελέτης]

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Πώς έδειξε ο Βαθουήλ στοργική καλοσύνη;

[Εικόνα στη σελίδα 21]

Η όσια αγάπη της Ρουθ αποδείχτηκε ευλογία για τη Ναομί

[Εικόνες στη σελίδα 23]

Η ανθρώπινη στοργική καλοσύνη εκδηλώνεται πρόθυμα, δείχνεται μέσω συγκεκριμένων πράξεων και απευθύνεται σε όσους έχουν ανάγκη